Henk Knibbeler StudioNature Fotografie

Stuur e-mail mail_outline Column week 7  2024  AMELANCHIER ( DE BRUIDEN VAN HET BOS) PROZASTUK EN GEDICHT 

Column week 7  2024  AMELANCHIER ( DE BRUIDEN VAN HET BOS) PROZASTUK EN GEDICHT

1. interludum

Mispeltjes zijn het, die sappige kleine ronde vruchtjes

aan de Krentenboompjes of struiken, oorsprong

in de Savoi..

Handen vol plukten wij nog vóór de vogels, werden

er misselijk van, maar hun aantrekkingskracht

is nog steeds even groot, de bossen hebben bruiden..


Ik schreef mijn Opa in 1976 het volgende;

- Als u bij ons komt logeren Opa, dan ga ik met u naar

de bruiden van ons bos kijken, dan ziet u jurken zo

wit als sneeuw, dan zult u tranen wenen van geluk –

Geen prachtiger gezicht dan nu, trek erop uit en ga

kijken naar die show, het duurt maar heel even, ze

staan volop in bloei, roepen om aandacht en neem

je fototoestel mee, straks zijn ze weg, opgegaan in

het groen van het bos, in de kruidlaag verdwenen en

slapen de bruiden totdat hun vruchten rijp zijn geworden


2. ..en dan de poëzie, de Amelanciers..


Zij keek mij aan met vingers als een krulhazelaar, met

ogen als een te grote grijze wolk, ze danste in een roes

langs de bruiden, hier en daar een heuveltje overstekend

maar zo gracieus was zij, haar voile viel als de wind om

haar mond, schoentjes raakten nauwelijks de humuslaag


De gedekte tafel stond vol met heerlijks, vogels kozen

een tak rondom om hun bijdrage te kunnen leveren aan

deze picknick van bruiden, dit witte beeld voor het groen

dichters plegen zichzelf nu geweld aan te doen en gaan

de meest heroïsche taferelen te boven, raken zichzelf

soms kwijt in de categorie psychologie en eentonigheid


Hier in de Savoi slapen wij nachten tussen de bruiden

vieren samen met de maan het leven op dit podium van

de liefde, van een intens verlangen, een onbereikbare

waarheid die zichzelf in de bomenspiegel tegen spreekt

bruiden, witte bruiden,


Amelanchier heeft iets strijdbaars

in zich, slijpt messen van het leven in een geur van woorden

ach, hoe klein zijn wij, hoe vergankelijk in dit witte geweld

en gaan meestal deze kleinoden voorbij, zien ze nooit of

komen niet eens in de bossen, waar het altijd wuift, waar

de liefde ruist, het onbekende, de schoonheid van het witte..


Henk Knibbeler © 


Stuur e-mail mail_outline Column week 6 februari 24 Grensoverschrijdend gedrag en stalking ? 

Column week 6 februari 24 Grensoverschrijdend gedrag en stalking ?

Iedere dag hoor je wel het een en ander in de media of op TV over weer een geval van grensoverschrijdend gedrag. Welke grenzen gaan die mensen over en heeft dat ook te maken met de landsgrenzen of provinciale grenzen? En wat doet de handhavende macht ofwel de politie daartegen en weten die wel wat ze een eventueel slachtoffer aandoen als ze een aangifte binnen krijgen? Waar ligt de grens van de privacy en in welke mate is er dan verkeerd gedrag getoond of is het een pesterijtje, een bang makertje of ordinaire jaloezie die in feite nergens op slaat en overdreven aandacht geeft over zaken die niets met de persoon in kwestie te maken hebben!

Ik ben ermee geconfronteerd enkele weken geleden toen ik werd gebeld door de politie. Ik was niet thuis en luisterde later de voicemail af waarop stond of ik contact wilde opnemen. Niets over waarover dat ging, dus belde ik keurig terug en kreeg te horen dat er aangifte tegen mij was gedaan wegens stalking?? Of ik naar het bureau wilde komen om die aangifte te bespreken.

Het ging allemaal erg stuntelig op het bureau toen ik daar naartoe was gegaan. De mevrouw agent zei dat ze een brief had ontvangen van een oude vriendin van mij die post had ontvangen met haar verjaardag waarin ze gefeliciteerd werd en er een paar gedichten bij zaten plus een kopie op A4 formaat van haar identiteitsbewijs. Wat er meer in die brief stond kreeg ik niet te horen en in feite had ik het recht die brief te mogen lezen, maar daar werd verder niet over gesproken. Ik stalkte haar en dat mocht niet, ze wilde dat niet, maar er werd geen nadere informatie gegeven, hetgeen opmerkelijk was te noemen?

Ik zei dat dit puur grensoverschrijdend gedrag was van een borderliner die mij eens even op mijn nummer wilde zetten en via de hermandad kracht bij probeerde te zetten. Ik had wel al wat meer rare reacties van die vrouw verwacht omdat ze in mijn omgeving al een paar keer was gesignaleerd, mij volgde en nieuwsgierig is naar wat ik allemaal doe en zo meer. Ik had niet meer gedaan dan haar die felicitatie gestuurd en ik had nog wat stukken van haar zoals dat ID bewijs en haar dat toegezonden, meer niet!

Die agente zei mij dat mevrouw bang was dat ik iets met haar papieren zou doen? Toen werd ik boos, want was zij het niet die haar wijlen man heeft verlaten om mij met allemaal leugens en hem de dood in heeft ingejaagd? Ze stonden op scheiden, de papieren van haar advocaat heb ik nog en de dag voordat haar man stierf na een ongeluk kreeg ik die toegezonden met het verzoek daar goedkeuring aan te geven. Haar man kon dat niet aan, gaf haar veel geld, want daar is ze gek op en heeft wel erg grote gaten in haar handen! Uit wanhoop heeft hij zich doodgereden tegen een boom en ze probeerde mij dat in de schoenen te schuiven, de papieren heb nog allemaal, zelfs haar hele financiële situatie heeft ze mij gegeven, ik weet alles van haar escapades, want heb het uit laten zoeken. Allemaal opruierei en bangmakerij, stiekem doen!

Hoezo stalking van mij, helemaal niets. Ik heb nooit bij haar mogen slapen, eerst waren het de honden die bij haar in bed lagen, toen haar man dood was kon ze dat niet hebben want hij was nog in huis potverdorie. En maar liegen en mij bedriegen, maar wel 5 jaar lang, ja 5 jaar profiteren en ieder weekend bij mij zijn. Ze wilde zelfs bij mij komen wonen, we zijn op de Gemeente geweest, ik heb de papieren allemaal nog van haar verhuizing waardoor ik mij in de nesten werkte. Madame betrok haar criminele familie erbij die mij bedreigden toen ze al haar spullen weer kwamen terughalen die ze al verhuist had. Een paar maanden later stond ze weer op de stoep!

Er was geen liefde, het was puur materialistisch en zakelijk, ze had onderdak en liep van het ene baantje naar het andere, 12 ambachten en 13 ongelukken want als poetsvrouw kon je ook niet veel meer, ze verdiende nauwelijks een goed inkomen. Nu werkt ze blijkbaar op een kantoor, geen ervaring of heel oud misschien, maar wellicht is dat ook al weer over!

Ik was zo boos op die agente en nog, dat ik van stalking beschuldigd werd. Het gesprek eindigde zonder verdere actie van haar, ze wist genoeg zei ze, laat het maar rusten. Ik hield echt van haar, maar ben naïef geweest en worstel nog altijd met al haar capriolen, een vrouw die in haar jeugd al fors beschadigd werd, alleen de wereld moest ontdekken en andere mannen het hof maakte en trouwde, zelfs met een Iraanse man en dan deze man uit IJzendijke, hij die zich zelf van het leven beroofde omdat zij hem bedroog! Ik heb de filmpjes nog van haar zogenaamde bruiloft en een foto op het strand waarop mevrouw bijna in haar blote kont staat! Was het grensoverschrijdend of niet, ik vrees van wel. De bewijzen liggen voor het oprapen. Hij rustte in vrede!

Enkele weken geleden is door de zich zelfbenoemde dorpsdichter van De Klinge op Facebook een campagne gevoerd naar al mijn vrienden en meer om afstand te houden van mij. Leden stuurde mij die berichten door en ik zag de vrienden slinken, die meneer profiteert van anderen is jaloers en geen dichter, een versjesschrijver meer niet en een grote mond, kletst je de oren van je hoofd. Zijn beste vriend was er kapot van en steunde mij, stond niet aan zijn kant en vond het jammer dat meneer met mij brak! Hij steelt foto’s van mij en anderen, gebruikt ze zonder toestemming. Dat wordt onderzocht momenteel door deskundigen en krijgt zeker nog een lang staartje. Dat is echt grensoverschrijdend gedrag, letterlijk! 

Ik wens jullie niettemin fijne Carnavals dagen en een mooie Krokusvakantie toe!

Henk Knibbeler.

dichter, columnist.


Stuur e-mail mail_outline Afgestoten..  WEEK 5 2024  ( mini column in het kader van de poëzieweek)   

Afgestoten..  WEEK 5 2024  ( mini column in het kader van de poëzieweek)  

ik gaf haar de naam zilveren bloem

gewond lag haar koude huid

op de te warme stenen, zelfs de zon

spaarde zijn stralen, schoonheid lag

te sterven, een sculptuur vormend


waar was haar bloeiakker gebleven

dat massief met de witte weiden, de

uitzichten over gebroken landerijen

schip met steven en grote diepgang

donkere bergen omhelzen het einde


haar graf zal opgaan in de kiezelstenen

sijpelen zal het water, door muren en

zand, zuiver als het was, oneindig zo..


Henk Knibbeler


Stuur e-mail mail_outline Column week 4 2024    Gedichtendag, Poëzieweek en Sneeuwklokjes.. 

Column week 4 2024    Gedichtendag, Poëzieweek en Sneeuwklokjes..

Een ietwat andere wijze van mijn column beginnen deze week. Ik had constant uitval van het internet sinds een paar dagen en dat is erg vervelend, want zo kun je niet goed werken. Maar sinds een paar uur vanochtend is het opgelost na het bezoek van een monteur en dat geeft opluchting, mijn router was stuk en is vervangen.

Er is ook zoveel aan de hand in de wereld en om ons heen in dit kleine landje, dat het moeilijk kiezen is waarover je als columnist gaat schrijven. De poëzie staat de komende dagen en week in het licht en er worden in de media al volop dichters herdacht met werk wat nog steeds opgeld doet en velen lezers zal bekoren. Ook ik zelf als beheerder van de groep Zeeuws-Vlaams Dichterscollectief Terra op Facebook zal veel aandacht besteden aan dichters die onze poëzie rijk hebben gemaakt. Eerder besteedde ik al aandacht aan Neeltje Maria Min en komende week ook aan Remco Campert en Jan Slauerhoff. Gisteren las men op de radio NPO1 het gedicht voor wat ik hier nog eens neerzet omdat het nog altijd tot de verbeelding spreekt en zo waar is ook!

Woningloze

Alleen in mijn gedichten kan ik wonen,

Nooit vond ik ergens anders onderdak;

Voor de eigen haard gevoelde ik nooit een zwak,

Een tent werd door den stormwind meegenomen.


Alleen in mijn gedichten kan ik wonen.

Zolang ik weet dat ik in wildernis,

In steppen, stad en woud dat onderkomen

Kan vinden, deert mij geen bekommernis.


Het zal lang duren, maar de tijd zal komen

Dat vóór den nacht mij de oude kracht ontbreekt

En tevergeefs om zachte woorden smeekt,

Waarmee 'k weleer kon bouwen, en de aarde

Mij bergen moet en ik mij neerbuig naar de

Plek waar mijn graf in 't donker openbreekt.


J. Slauerhoff

In: Serenade, 1930.

Dichters zijn ook maar mensen met hun fouten en hun typische stijlen die ze graag uitdragen maar die ook mensen kunnen kwetsen of publiekelijk te kijk zetten. Daar zit afgunst en jaloezie in vermengd met een enorme hang naar wraak en meer van dat..

Gelukkig weten echte lezers dat wel te pareren en komt loontje om zijn boontje!!

Vorig jaar in week 4 plaatste ik in mijn column het volgende werkje..

Tied maakt graas

en zon maakt

heuj..

vrij vertaald..,

alles komt terecht

als je maar geduld

beoefent..

Een Limburgse dialect spreuk zoals er zovelen zijn die nog steeds af en toe wordt gebruikt in lezingen en voordrachten.

Vorige week kondigde ik aan deze week aandacht te besteden aan de voorjaarsflora oftewel de Stinsenflora. Ik ga dat een paar weken opschuiven en daar ruim aandacht aan besteden als die flora in bloei staat. Tegelijk zal er dan ook een excursie door mij worden gegeven op een zondagochtend in Hof te Zande in Kloosterzande met een voordracht van enkele gedichten bij het kerkje. Meer informatie vind je op mijn website en Facebook binnenkort bij de groep Zeeuws Vlaams Dichterscollectief Terra.

Intussen bloeien wel al her en der de Sneeuwklokjes en staan in mooie pollen in de diverse tuinen te kijk! Weldra volgen de Winterakonieten, Sneeuwroem, Krokus, Boshyacint, Knikkend vogelmelk en Gewone vogelmelk, Bosanemoon, Lenteklokje om maar een aantal soorten te noemen die in Hof te Zande voorkomen.

Wat is nog actueel deze week, terwijl ik deze column schrijf komt het bericht binnen dat de spreidingswet van staatssecretaris Van de Burg in de 1e kamer is goedgekeurd! Vele Gemeentebesturen zullen de wenkbrauwen fronsen en raadleden ontstemd zijn!

Mark Rutte ambieert de post van secretaris generaal van de NAVO? Is dit een lachertje of denkt hij dat de NAVO zijn kunstjes zal gaan pikken?

Nederland doet mee in de Rode zee om de aanvallen van de Houthis en Tutsis uit Jemen te coördineren, waar een piepklein landje toch groot in probeert te zijn.

En verder.., wens ik u een voorspoedige poëzieweek toe, laat u niet doen door wie dan ook en zie dat de dagen alweer lengen met 2 minuten per dag!

Vriendelijke groeten.

Henk Knibbeler

foto;  Sneeuwklokjes massaal in bloei bij Hof te Zande Kloosterzande


Stuur e-mail mail_outline Column week 3  Januari 2024.  De jacht op de gewone burger en meer... 

Mensen mailen mij nogal eens met vragen over hoe ik er toe kom om iedere week een column te schrijven en het over onderwerpen te hebben die ze raken, die gebeurd zijn of die juist ook mijn privacy hebben geraakt?

Gelukkig is mijn eigen website een privé platform waar ik zelf ook de regie over heb en een goede kijk heb op de bezoekers vanwege google analytics die exact alle gegevens bijhoudt van de gebruikers en bezoekers. Waarom zeg ik dit in deze nieuwe column?

Wel de sociale media kent dat niet, is ook onmogelijk met vele miljoenen gebruikers wereldwijd en zoveel meningen en ook zoveel haat en nijd, jaloersheid en misbruik van gebruikers, leden van groepen en gewoon burgers die eens willen kijken wat er over hun dorp of streek wordt geschreven en geplaatst.

Figuren met een ego wat ze boven iedereen uit tillen en mensen bejegenen met zaken die dwars zitten of zaken uit het verleden een vene lekker op willen trommelen en die mensen beschadigen, moedwillig en dan een genoegzaam gevoel hebben van, lekker die heb ik even op zijn nummer gezet en nu zal hij of zij het wel merken, lopen de vrienden weg en nog meer van die ellende die ze onnodig veroorzaken.

Meestal zijn het mensen die zichzelf in de weg zitten en in bepaalde uitingen zich superieur vinden en het nodig achten anderen eens lekker een lesje te leren. Ziek gedrag, psychotisch ook, maar met soms grote gevolgen als die mensen kopschuw worden en zich terugtrekken van dat platform.

De maatschappij is keihard geworden, echter maar van één kant gezien en dat is voor die lui juist hun enige uitlaatklep. Er worden mensen beschimpt, gepest, lastig gevallen, gestalkt en noem maar op en met welk een doel is dat dan? Ze te weren uit de maatschappij en al zeker van het platform waar ze actief op zijn? De oorlogen zijn weliswaar nog ver van ons bed, maar in feite ligt het vuur aan de grens van de mensen hun kunnen en verdraagzaamheid. Er word geschoten met e-mails waarbij burgers grote sommen geld worden beloofd door zogenaamd zieke mensen die veel geld bezitten en dat als erfenis aan een vreemde willen geven? Iedere dag worden er slachtoffers gemaakt! Men denkt werkelijk dat men zomaar € 300.000 euro krijgt als je de papieren maar terug stuurt en een geldbedrag over maakt naar hun advocaat. Die zorgt dan wel voor de rest, maar er komt geen rest meer, je bent je geld kwijt en de gever is vertrokken van de erfenis. De euforie is groot want jeetje wat een geld, maar de mens is gevoelig voor rijkdom en materialisme, gaat er in mee en loopt een blauwtje, duizenden euro’s kwijt in plaats van een erfenis!!

Onze aarde is een speeltuin geworden van huichelarij, oplichting en bedrog. Het vertrouwen in elkaar is ver te zoeken, men gaat vreemd in hun huwelijk of houd er meer vriendinnen of maîtresses op na, maakt valse accounts aan op de sociale media en zaait daarmee tweedracht om zo een oude vriend te kwetsen en uit het zicht denken te blijven.

Op de universiteiten worden in de colleges de studenten van tevoren toegesproken door de hoogleraren waar ze op moeten letten. Immers ze studeren voor een belangrijke taak in hun leven strakjes en die moet niet besmeurd zijn door tuig wat niet is opgevoed, asociaal is en het niks kan schelen als een ander beschadigd is.

Ik kom bij het woord ‘TAAK’ want dat hebben we allemaal, jouw gebruikersnaam en wachtwoorden zijn de sleutel van deze maatschappij. En jouw taak is om die veilig te gebruiken en je niet te laten manipuleren door een snelle babbel of weggezet te worden als een minkukel. Je ziet ook als je met deze onderwerpen komt dat men al gauw boos wordt of verontwaardigd raakt en zichzelf buiten deze materie plaatst? Wees en blijf gewoon jezelf en heb je dergelijke dingen al eens uitgehaald trek je dan eens terug in jezelf en doe dat je eigen ego eens aan!

Zet ook abrupte stappen, blokkeer alles, verander je wachtwoorden en zeg vaarwel tegen zogenaamde goede en vertrouwde vrienden en vriendinnen, ze geen knip voor de neus waard. En als er bij jou veel liefde in het spel is blijven hangen is dat vreselijk, scheiden kun je niet maar je bent wel uit elkaar en de andere partij lig alweer met een ander in bed of het scheelt niet veel, immers een sms-je of appje is gauw verstuurd toch?

Volgende week weer een column over de ontluikende natuur, want de lente is in aantocht, de dagen lengen alweer en er bloeien al Sneeuwklokjes her en der in de tuinen.

Een fijne en oplettende week toegewenst,

Henk Knibbeler.

Columnist


Stuur e-mail mail_outline Column week 52 2023      Op sterven na dood en veel meer PFAS en Round-UP.. 

Column week 52 2023      Op sterven na dood en veel meer PFAS en Round-UP.. Column week 52 2023 Op sterven na dood..

Een onstuimig jaar sluit langzaam de deuren, we tellen weer af iedere dag terwijl de dagen alweer gaan lengen, iedere dag 2 minuten erbij!

We wachten op de nieuwe voorjaarsplanten, de stinsenplanten zijn meestal het eerst en de Sneeuwklokjes bijten de spits af, staan her en der al in bloei, voortschrijdend inzicht zou je denken! Floristen tellen deze dagen de winterbloeiers en struinen de dijken en bermen af op zoek naar een Madeliefje of Hondsdraf. Men kijkt naar elkaar en enkele beterweters corrigeren de schuchtere nieuwkomers die weleens mee willen wandelen en liever hun mond houden, gewoon kijken en genieten, geen gezeur!

Maar er is genoeg gezeur en er zijn ook volop ontwikkelingen aan de hand die zorgen baren. Heeft u al een eitje gegeten vanochtend of een bordje scrumbled eggs opgepeuzeld met een pistolet? Er schijnt PFAS in te zitten en niet zo weinig ook is gebleken na onderzoek. Op plaatsen ver van de bronnen zoals Chemours in Dordrecht en 3M en Ineos in Antwerpen is de rotzooi gevonden in eieren en is er aangeraden deze niet te eten uit uw kippenarena waar de kippen naar hartenlust krabben in de grond en kakelend hun kribbe verlaten als er een ei is gelegd!

PFAS dringt steeds verder door in het land via de estuaria en deltastromen vanuit de grote rivieren zoals de Westerschelde en de beken die via aansluiting de beekdalen vervuilen met deze rotzooi! Onderzoeken hebben hoge gehaltes pfas gemeten in die wateren en ook in de kippeneieren. Liever niet consumeren uit uw kippenren of tuin als ze daar vrij mogen rondscharrelen dus! Het RIVM ons landelijk onderzoeksinstituut van het Rijk ziet nog geen aanleiding om ook eens wakker te worden en her en der onderzoek te gaan doen in Zeeland met name en vooral in Zeeuws-Vlaanderen waar de Westerschelde iedere dag flink loost vanuit Antwerpen waar de industrie met vergunningen volop de PFAS in het milieu stort!!

Ons RIVM, ik heb stellig de indruk dat de wetenschappers al met vakantie zijn en och die paar weken of maanden later maken toch niets uit. Verzin maar iets en vertel de bevolking dat we er voorlopig niet aan toe komen. Nee, ze houden liever van mosterd na de maaltijd en roepen dan dat ze het toch verkeerd hebben ingeschat, let maar eens op! Daar kunnen we dus niks van op aan, het is de dood of de gladiolen, het zal ze wordt wezen.

En dan ook nog eens de goedkeuring van de EU en het parlement om de andere rotzooi dat ons milieu verpest en kapot maakt. Round-up og Glyfosaat van BASF mag nog eens 10 jaar gebruikt worden door de landbouw om de akkers onkruidvrij te houden! Waar is de BBB nu, de madammen Carolien en Mona ( nee niet dat toetje) met haar krullenbol, witte haardos en grote monden? Wel de kiezer matsen en stemmen lokken en nu als er stront aan de knikker is en die is er volop via de overvloedige mestproductie, de bio-industrie iedereen een loer draaien en niets doet voor het milieu! Ik kan overal die troep kopen bij de boerenwinkels en zie ook mensen in mijn straat met spuitbussen hun stoepen besproeien met dat gif!

Nederland onthield zich van stemmen, opnieuw een verraderlijk spelletje waar we zo goed in zijn en veel natuur naar de knoppen mee helpen, zie de Hedwigepolder in Zeeuws-Vlaanderen maar, niks dus BBB!!

De boel gaat kapot en wat komt er nu al voor in de plaats? Vakantiedorpen langs de Westerschelde zoals Waterzande bij Walsoorden en Kloosterzande, plannen bij Emmadorp, allemaal voor de happy few en de commercie!

Ik ga eindigen na al dit noodzakelijk gezever met de boodschap, let op wat je gaat doen in ons milieu en keur niet alles meteen goed. Ga niet zwemmen met nieuwjaar in de Westerschelde of kreek die daar op aansluit, let op je eieren, wees voorzichtig en nog even.. de melk die wij veelvuldig consumeren staat ook onder druk, wees dus oplettend en verder hele leuke kerstdagen. 

Zoveel dank aan de lezers afgelopen jaar, meer dan 100.000 en een mooi en gezond 2024 toegewenst.

Henk Knibbeler

www.henkknibbeler.nl

foto : Nog steeds loost 3M PFAS in de Westerschelde, dag in dag uit!!


Stuur e-mail mail_outline Column week 51      De media en politiek zijn onze paparazzi..! 

Column week 51      De media en politiek zijn onze paparazzi..!

Dag beste lezers, heb je vanochtend al kennis genomen op de radio van het laatste nieuws? Of je mail gecheckt en social media wat er afgelopen nacht allemaal is gebeurd?

De week zat weer vol met stekeligheden en op zich niets bijzonders hoor want er gebeuren zoveel dingen om ons heen, het is af en toe nauwelijks te volgen, of..?

In de Tweede kamer werden de nieuwe kamerleden ontvangen en beëdigd, ook kregen we een nieuwe kamervoorzitter en hadden we de eerste rel alweer te pakken toen Dilan Yesilgöz van de VVD een lumineus voorstel deed om de spreidingswet die al door de Tweede kamer was goedgekeurd nog een trap na te geven en de 1e kamer schoffeerde om die wet te gaan negeren op 16 januari 2024!!

Daarna barstte de hel los en rolden de politici en politieke commentatoren over elkaar heen om ons weer even op scherp te zetten en de hele dag te vermoeien met onzin, met hun persoonlijke meningen en gekleurde opinie. Madam was weer even uit haar schulp gekropen en dacht de boel naar haar hand te zetten, maar jammer, eindelijk greep haar baas Rutte ( waar zit die kerel toch..? ) in en riep haar terug. Haar kraaloogjes en vinnige uiterlijk spraken boekdelen, ze ging af als een gieter.

Maar ook op TV in de talkshows verschijnen de meest oude koppen om eens even aan ons te laten weten hoe zij erover denken. Aangejaagd door de presentatoren vertellen ze volmondig en vuur hoe het werkt en waar de grote verschillen liggen in Nederland. Op 1, de show die volgend jaar verdwijnt van de buis heeft ineens Woutertje de Winter van de Telegraaf in huis gehaald! Alleen al zijn vileine gezicht en glimlach voorspellen weer een rechts verhaal met weinig inhoud maar wel met opruiende zinnen waar de Telegraaf haar zogenaamde onafhankelijkheid mee uit probeert te stralen! Ik krijg altijd een unheimisch gevoel bij die man, hij is bespottelijk en geniepig, zoals ook Jort Kelder dat steeds blijft. Dat soort mensen kun je meteen herkennen aan hun ogen, die vliegen van links naar rechts, bespieden alle zaken die ze niet vertrouwen kunnen en bijten graag van zich af als het te heet wordt onder hun voeten!

Het “ Hollands ” word weid en zijt verspreid in de shows, een presentator uit het zuiden is zeldzaam of het nu een man is of een vrouw. Maar als ik in de vroege morgen om 7 uur Welmoed Sijtsma hoor kakelen op WNL 1 en s’ avonds op NOS op 1 dan zie je het amateurisme van die dame welke zich graag doet voorkomen als een nette intelligente vrouw, maar meer koketteert met haar uiterlijk en met domme invallen soms een discussie de grond in boort. Het gekakel is niet van de lucht en dat madammeke lijkt meer op een decoy dan presentatrice. Jan Smit zal er blij mee zijn zo’n blondje als maitresse te hebben!

Op de radio is het nog veel erger, ik hoorde Kees Boonman weer eens op zaterdagochtend helemaal overslaan met zijn zijden stemmetje en ons probeerde duidelijk te maken hoe de nieuwe politiek eruit gaat zien. Die man is grijs geworden van zijn eigen commentaar en onzin die hij steeds uitkraamt! Moet ik nog even doorgaan, het kan hoor maar het begint net als al die lui behoorlijk te vervelen en saai te worden!

Wat is nog objectiviteit en neutraliteit zonder dat je de leefgemeenschap schade toebrengt met je ongefundeerde mening en zelfspot? Komt nog bij die zoetsappige kerstreclames van de supermarkten waarbij je bijna in katzwijm valt!

Een zo hobbelen we van dag na dag door het nieuws wat de media ons brengt. De een met respect en de ander met veel bombari en opzwepende reportages die er soms ook voor zorgen dat de stoppen doorslaan! Waarom zoveel branden in de regio Rotterdam de laatste maanden en het neersteken van mensen op klaarlichte dag die het er meestal niet goed vanaf brengen! De polarisatie in ons land loopt de spuigaten uit. Sommige figuren maken misbruik op social media door hun identiteit te vervalsen en gewoon ineens ergens anders gaan wonen zogenaamd en dan uit het oog verloren raken, immers dan kunnen ze zich zogenaamd vrijuit bewegen zonder herkenbaar te zijn. Een tip en oplossing biedt google.com met de tool google analytics die alles kan achterhalen en bijhouden van uur tot uur en van dag tot dag!

Je moet er wel wat voor doen en het nodige leren, maar vooral ook voor bedrijven, klein of groot is het een prima tool. Ik gebruik het zelf ook en sta soms verbaasd dat mij bekende personen ineens verhuisd zijn of in plaats van hun originele afkomst ineens uit een andere stad of dorp komen en dat doodgewoon op hun Facebook of X-account zetten! Misleiding dus of stiekem verborgen willen zijn en toch deelnemen aan het sociale gebeuren of misschien alleen maar nieuwsgierig zijn!! Je staat er van versteld wat men allemaal uithaalt tegenwoordig.

In de media hoor je daar niet veel over, nee, journalisten zijn immers onafhankelijk en daar mag je niet veel van zeggen! Onze vrijheid wordt steeds meer beknot en kom je even boven het maaiveld pas dan maar op voor de grasmaaier! Komende weken gaat men proberen een nieuw kabinet te formeren. De vier partijen leggen hun bevindingen en eisen op tafel en de informateur moet daar een eensgezind regeerplan van zien te maken! Ik denk dat we voorjaar schrijven 2024 of verder eer we daar als burgers wat zullen merken. De lonen en uitkeringen gaan per 1 januari omhoog, dus we houden meer netto over, maar de inflatie houdt ook aan en onze boodschappen worden alleen maar duurder.

We gaan het zien allemaal en hopelijk kunnen we de komende weken eens even de benen strekken en uitslapen, ontspannen en een goed boek lezen of een heerlijke wandeling met je geliefde maken.

Mijn laatste column van dit jaar kunnen jullie lezen op 24 december a.s, ook ik ga er even tussenuit met vrienden. Veel plezier en geniet, denk aan je naasten die het minder hebben en vraag ze eens op de koffie of thee met wat lekkers!

Beste groeten,

Henk Knibbeler


Stuur e-mail mail_outline Column week 50 NieuwsEuropees Parlement en een vergeten generatie, de ouderen! 

Column week 50 NieuwsEuropees Parlement en een vergeten generatie, de ouderen!

Artificiële of kunstmatige intelligentie (AI) staat op het punt om voorloper te worden als “technologie van de toekomst”. Maar wat is AI precies en hoe beïnvloedt het ons leven nu al?

Eigenlijk interesseert mij al die nieuwe terminologie geen snars, want wat erachter zit stelt niets meer voor dan dat de uit de hand gelopen hobby van een aantal nerds en spelletjes liefhebbers nu ineens alle aandacht krijgen in de media en ons met nieuwe technieken overvallen die het leven aangenamer kunnen maken.

Nog meer transparantie en ingewikkelde software manoeuvres die ons allemaal het onbekende oerwoud van de ontwikkelaars in lokken en zo onze eigen identiteit tot op het bot bloot willen leggen.

Sneller denken, sneller schrijven en vooral het werk laten doen door je computer die je hersenen over gaat nemen en meedenken met datgene wat jij helemaal niet wilt.

Tegelijk gaan al je gegevens over de aardkloot en komen terecht bij figuren en instanties die inzicht krijgen in je gebruik, in je contacten en je identiteit! Op facebook laat Meta zien dat er al volop met je identiteit word gegoocheld, want eenmaal aangemeld wordt je volgestopt met allerlei kunstjes en gebruik van je naam om maar deel te nemen aan een groep of hoe je veel vrienden kunt maken op het platform! Nou die vrienden zijn niets meer dan virtuele of onzichtbare poppetjes waar je zo weer van af kunt stappen, die dus geen echte vrienden zijn, maar onderdeel van het systeem.

Wat veel erger is dat een hele grote generatie mensen in onze samenleving geen snars snappen van al dat gedoe en die nieuwe termen zoals AI en het kunstmatige wat daarachter zit nooit zullen begrijpen, ze zijn dus wel slachtoffer en als ze achter hun laptop, PC of op hun mobiel werken al automatisch deel uitmaken van deze nieuwe generatie, of ze nu willen of niet!

Met andere woorden, we worden geprogrammeerd, gemanipuleerd en ieder van ons is deelgenoot, gratis! Tenminste nu nog even, maar je kunt erop wachten dat we strakjes alle klikken en tekst die we tikken betaald moet worden via de Creditkaart of Bankkaart! Immers de banken hebben zich al gecomformeerd aan het nieuwe AI en vele APPS worden al aangepast mevrouw en meneer, u hoeft niets meer te doen wij denken met u mee!

Ik pleit voor een seniorenplatform waar al die taal en termen en risico’s in begrijpelijke taal worden uitgelegd. Geef het een naam zodat Jan en Alleman het kan begrijpen wat er gaande is en wat de gevolgen gaan zijn in de nabije toekomst.

Stop met al die oude zogenaamde kenners en politici in talkshows uit te nodigen want zij weten zelf niet eens goed hoe eea werken gaat, ze vullen hun zakken met onze centen! Gisteren nog, ik had een hinderlijke technische storing en keek even naar het programma Buitenhof op NPO1 en zag daar oud Navo topman De Hoop Scheffer acteren als een oude versleten diplomaat in een negatieve setting, om bij in slaap te vallen gewoon. De arrogantie van die oude CDA ér droop er vanaf, maar we schoten er niets mee op, allemaal gelul, niks waardevols. En de media voert de druk dan nog wat op zoals we gewoon zijn, zodat de kwaliteit van het programma verzoop in verloren zendtijd.

Dus overheid er liggen taken klaar om de bevolking eens goed voor te lichten en te voorkomen dat strakjes ouderen verzuipen in de AI en afkortingen meer gaan zien dan echte woorden die ze begrijpen kunnen. Noem het ‘moerstaal’ en maak er een campagne van waar een werkgroep achter zit uit de samenleving en brede zin.

Het jaar is bijna om en altijd zijn we dan wat meer emotioneel, willen betrokken zijn voor anderen en onze geliefden en vrienden. Zoetgevooisde TV reclames komen onze huiskamers binnen, tranen staan in onze ogen, maar intussen heeft AI al zijn werk gedaan, let maar op!

Wie weet valt er wel een kaartje in je bus van iemand die van je houdt, maar die je niet meer kent?

Een fijne week allemaal

Henk Knibbeler


Stuur e-mail mail_outline Over de oude leemputten gesproken en het leemtreintje.. WEEK 49 

Over de oude leemputten gesproken en het leemtreintje.. WEEK 49

Afgelopen week was ik met oude vrienden een dag in Boswachterij Dorst bij Breda en bezochten we de oude Leemputten die er lang niet meer zijn en nu als vennen in het gebied liggen met de bossen eromheen. Het leek wel een Déjà vu toen we daar die dag door het gebied wandelde, foto's maakten en soorten vonden die een paar jaar geleden er ook al stonden. Veel Vliegenzwammen en vooral ook Koraalzwammen kwamen we tegen. Er kwamen herinneringen boven van vorige tochten en we spraken weer over het leemtreintje naar de steenfabriek van Theo zijn vader en de jonge snoeken die in de plassen zwommen tot onze verbazing. In het bosrestaurant Beum was het heerlijk toeven en aten we heerlijk gebak met warme chocomelk. Ik dacht aan mijn column voor deze week en waarom niet eens wat terughalen van een eerdere column? 

Welnu, hij staat hier nog een keertje, want veel is nog precies hetzelfde, het gebied is in rust en nog even mooi alleen zonder leemputten en ook zonder mijn muze die ik op dit soort bezoeken steeds met mij mee draag. Terwijl ik dit schrijf begint het te sneeuwen, fijne vloksneeuw en al zo vroeg in december! 

Tijdens de vele excursies en tochten die ik heb gegeven de afgelopen jaren gebeurde er altijd wel iets waarvan we niet wisten wat het was of waarom we het niet waargenomen hadden of herkend! Soms schrokken we van een angstig geroep of gehuil waarvan we niet wisten wat het was en lichtelijk waren afgeleid van datgene waar we voor gekomen waren. Bij nader onderzoek en discussie bleken het reebokken te zijn die met een afschuwelijke angstkreet de aandacht trokken van de reegeiten. Het gat door merg en been en als het bijna donker werd en je was in het bos dan kon je er best bang voor worden!

Zo gaf ik in het najaar van 2014, herinner ik mij, een paar excursies naar de leemputten in Dorst ( N-Br.). Het was een dagexcursie over paddenstoelen en mossen omdat de leemputten daar heel rijk aan zijn. Naast vele bladmossen troffen we ook prachtige levermossen aan en we verzamelde nogal wat monsters om diverse soorten verder te bestuderen en determineren waar we de microscopen voor nodig hadden. De schreeuw van een Ree die galmde door het bos werd meerdere keren gehoord en nieuwe deelnemers aan een excursie vroegen verschrikt of er iets gebeurd zou zijn!!

Als excursieleider wordt je bestookt met allerhande materiaal waarmee de deelnemers komen aandragen. Levermossen zoals het prachtige Sinterklaasmutsjesmos ( Lophocolea bidentata ) bijvoorbeeld dat met de loupes enthousiast werd bekeken en gelachen om de leuke naam ook. Het is ook wel toepasselijk voor deze tijd van Sinterklaas! Mooie haarmossen en soorten zoals het Eirond knikkertjesmos met prachtige wetenschappelijke namen zoals physcomitrium pyriforme komen er voor. We troffen er gemiddeld 120 soorten paddenstoelen en 64 mossoorten.

Die leemputten in Dorst waren vroeger in de jaren vijftig en zestig de bron voor de steenfabrieken in Dorst en Rijen. Er stonden grote graafmachines die met kleine schepbakjes de leem uit de bodem haalden en dat in karretjes deponeerden van het leemtreintje dat dwars door de bossen naar de steenfabriek reed. Ik vond het altijd iets spannends in mijn jeugd, wilde onderzoeken en weten hoeveel leem eruit de grond kwam en of dat zonder te bewerken meteen de steenfabriek inging. En ook, werden er fossielen gevonden van heel oude dieren, tanden of groter?

In die tijd speelden wij in de bossen cowboy- en indianenspelletjes, zeg maar gerust gevechten met kampen tegen elkaar en het ging er soms hard aan toe haha. We overvielen het leemtreintje zogenaamd maar dat was gevaarlijk want die karretjes konden kieperen en vol met leem waren die erg zwaar.. Uiteindelijk zijn de leemputten uitgeput en stopte de leemwinning en werd het gebied door Staatsbosbeheer later als natuurgebied ingericht wat voor ons als natuurliefhebbers een eldorado werd van veel planten en mossen tot op de dag van vandaag.

Ga eens wandelen in Boswachterij Dorst en loop langs de fraaie vennen wat vroeger de leemputten waren, de bossen eromheen zijn rijk aan vogels en planten. Ga daarna een heerlijke koffie met appelgebak eten bij Beum, het bosrestaurant wat in de oude schuur van Staasbosbeheer is omgetoverd tot een heerlijk oord om even uit te rusten na een wandeling.

Fijne zondag allemaal en een mooie week..

Henk.

Stuur e-mail mail_outline Column week 48 2023    Het echec van de VVD en het einde van rechts liberaal. 

DIlan Yesilgöz maakt compleet andere tijden mee als rechts liberaal kopstuk van een partij die haar wonden likt na het 13 jarige regime van Mark Rutte, het uithangbord van de VVD-eilite.

Met een mager stemmetje en kraaloogjes staat ze de pers te woord en praat als een spreekpop over wat hen is overkomen en dat er al meteen een eerste besluit is genomen in de fractie om niet deel te nemen aan een nieuwe regering en dus geen zitting te nemen in het kabinet!! Daarmee moet de kiezer, wij dus, het maar mee doen en de arrogantie die ze toch al altijd ten toon spreid groeit alleen maar aan tot belachelijkheid en zelfspot.

Nederland heeft gekozen voor een man uit Venlo met een grote mond en bijna wit haar, hij is een ridder op een zwart paard! Veel mensen in hun woonwijken kropen bij elkaar en bedachten een plan om nu eindelijk eens een keertje af te rekenen met dat rechtse fort, dat bataljon van mooie jurkjes en krijtpakken met een pochetje in het colbertje.

Alles is ineens kleiner geworden, zelfs verkleinwoordjes doen opgeld en Dilan gaat gedwee langs de media waar ze haar woorden ontfutselen die weer als chocoladeletters in de Telegraaf worden afgedrukt. De commentatoren van de NOS zie je overal in de talkshows hun eigen riedel verkondigen die soms wel erg dwingend overkomt alsof je je schuldig moet gaan voelen dat het nu zover is gekomen! Ook op radio hoor ik Kees Boonman zijn oordeel vellen over het echec van de VVD en met zijn melige stem ook alweer ons dingen op de mouw speld die ongeloofwaardig klinken, maar ze zitten wel tussen je oren!

En nu wachten we af wat de verkenner die is aangewezen voor suggesties zal gaan geven aan het gepeupel en of er een coalitiepak kan worden gevormd? Waar je niets over hoort nu is Rutte, hij is op oorlogspad langs landen en binnen de EU die hij anders nooit zag staan, typisch zijn stijl van invloed uitoefenen en met een brede lach op zijn gezicht nu iedere leider bijna omhelst van vreugde, te bespottelijk voor woorden, de oude rechts liberaal die ons allemaal bedonderde en beloog, duizenden Nederlanders de hel in joeg en nog steeds in financiële problemen zitten of erger!

En zo kom ik bij het echte en eerlijke antwoord op de val van de VVD en Dilan Yesilgöz als partijleider. Rutten wil NAVO baas worden, hij wil oorlogje spelen en de F 16 inzetten tegen Poetin en andere onderkruipsels op deze aardkloot. Hij prijst Israël terwijl duizenden Palestijnen in angst en beven leven zonder enige fatsoenlijke vorm van bestaan. Rutte is een God van een andere planeet in een ander sterrenstelsel die hier niet thuis hoort en Dilan zit nog steeds op zijn schoot!

We gaan het zien en beleven komende tijd, het Strategospel word het kado van deze sinterklaas en kerst, het blauw-rood zal strijden op het veld van Nederland, maar zonder toeschouwers en de generaal zit ergens in een oud NAVO kantoortje te Brunssum in Zuid-Limburg.

Fijne zondag en mooie week allemaal,

Henk Knibbeler


Stuur e-mail mail_outline Column Week 47 2023    Verkiezingen in aantocht, gaan we linksaf of rechtsaf? 

Mensen zijn de weg kwijt geraakt geloof ik in ons kleine landje door alle mediageweld over de komende verkiezingen. De veelheid ook aan keuzes in partijen maakt het voor de goedbedoelde burger er niet gemakkelijker op om woensdag ergens een kruisje te zetten.

Vooral ouderen zien door de bomen het bos niet meer en zijn bang hun stem aan een partij te geven die ze niet goed kennen! Het CDA en de SP gaan er in de peilingen flink op achter uit en de zogenaamde 4 grote partijen kruipen langzaam dichter naar elkaar toe. ‘ Zeg het maar ’ zou een oude vriendin van mij zeggen, synoniem het Perenmeisje en zal zeker niet rechts stemmen, maar ik lees van haar op Facebook met alweer een geheim account wat door google analytics loepzuiver wordt ontmaskerd met zelfs haar straatnaam en nummer en activiteiten erbij!! Oké je moet ervoor betalen per maand, maar zakelijke klanten halen veel informatie uit al die brei van gegevens die constant worden bijgehouden!

Rutte vertrok uit Den Haag en de politiek, de VVD werd voortgezet door de actieve en felle Dilan Yesilgöz, huidig minister van Justitie en is de gedoodverfde nieuwe premier van dit land? Over de schade die Rutte de afgelopen 13 jaar heeft aangericht rept niemand meer binnen de VVD. Duizenden gezinnen, ouderen en alleenstaanden zitten nog steeds in de ellende en de schulden met alle gevolgen van dien in hun persoonlijke leven! Dilan zegt op TV ik ben er voor u, jaja dat is een dooddoener van jewelste want als zij gaat winnen dan heeft ze geen tijd meer en valt terug in de fractie of verstopt zich in het torentje van Rutte!

Overigens loopt meneer thans al volop te lobbyen in Europa voor een hoge post bij de NAVO, reist op kosten van ons als belastingbetaler de wereld rond als een goeroe voor vrede en steun, geeft bijna alles weg en lacht als een boer met kiespijn iedere journalist toe en stopt ze vol leugens en blah blah..eigenlijk is mijn papier al te vuil om over deze bedrieger van het volk nog te spreken.

Maar goed de stemkaravaan trekt door het land en op TV en Radio. Niets ontsnapt aan onze aandacht en in de debatten worden de ijzers gesmeed en zie ik onze arme Frans Timmermans, de grijze eminentie en veel bespraakt talenwonder zijn imago inzetten om Groenlinks/PvdA te koppelen aan Pieter Omtzigt en zijn NSC partij. Die houd duidelijk de handen op de borst en zwijgt of hij ook premier wil worden wat dan de andere partijen weer irritant vinden en hem verwijten dat hij niet open en eerlijk is over zijn houding. En zo slingeren de mensen door ons landschap, meer dan de helft weet gewoonweg niet meer waar ze op gaan stemmen!!

En heb je dan dat stemformulier al eens uit elkaar gehaald? Mijn God, het GPV en de Christenunie ten spijt want die zitten vandaag op zondag met de handen over elkaar in de kerken en hopen maar dat God naar beneden zal komen en vanaf het spreekgestoelte zijn mening komt geven met daden die lijken op zijn verschijning met Pasen en meer ten hemelopnemingen wat ons dan weer als dank een vrije dag of weekend zal brengen!

Maar eer dat je de man/vrouw of lijst hebt gevonden waar je een kruisje achter wilt zetten staat het stemhokje te trillen op zijn grondvesten in een zaaltje waar het koud is. Er zijn nog drie debatten deze dagen tot woensdag en als je nu gaat voorspellen dan loop het verkeerd af, dus niet doen! Volg je hart, denk aan je moeder of een oude vriendin zoals ik dat ook doe en gooi alles maar in de vrucht van hun schoot! Dan komt het goed, heb geduld, ze melden zich vanzelf wel en na woensdag de 22e november zijn Ja21, FvD en nog wat splinters van de kaart geveegd en is er volop ruimte voor je dierbaren en geliefden!

Ik wens jullie een aangename week, bekijk het ook met een kwinkslag en wat humor, dan houd je het wel vol op je saaie kantoor of magazijn.

Vriendelijk stemgroet,

Henk Knibbeler.


Stuur e-mail mail_outline Column WEEK 46  nov. 2023.           De vis wordt duur betaald vol PFAS! . 

Column WEEK 46  nov. 2023.           De vis wordt duur betaald vol PFAS! .

Plotseling ging het licht uit gisterenavond in Clinge. Terwijl ik mijn column zat te schrijven was ineens alles weg en pikdonker. Gelukkig kon ik nog via het opgeslagen gedeelte vanochtend de draad weer oppakken en de storing was ook voorbij! Dan zie je dat zonder stroom zitten veel ongemakken met zich mee brengt. Je oriëntatie is weg, het beeld is er niet meer en je gaat in de meterkast kijken wat er aan de hand is? Niets werkt meer, dan maar eens buiten kijken! Het is stil, donker en hier en daar zag ik zaklampen flikkeren, ook de straatverlichting was uit!

Wij zijn verwent, want na enkele uren donker en de meesten zijn gaan slapen, ik ook, is de boel weer gemaakt. In Gaza is dat veel erger, want daar vliegen de bommen zo de ziekenhuizen binnen en is alles dagen donker, angst en dood liggen naast elkaar, je kunt het haast niet geloven!

Waar ik mee begonnen was op te schrijven doet zich dag en nacht voor en dat al vele jaren achtereen! De PZC krant meldde gisteren dat 3M al vele jaren de Westerschelde en alle in en uitstromende wateren vervuild met PFAS!! Het meest gemene chemische goedje wat onze gezondheid bedreigd! De vissers zijn in rep en roer en hebben de vangsten stil gelegd. Ik citeer een paar stukken van de PZC die boekdelen spreken en in feite een groot alarm zijn voor de bevolking die leeft in het stroomgebied van de Westerschelde en 0mgeving!

Chemieconcern 3M heeft de visserij op de Westerschelde de nek omgedraaid met zijn PFOS-lozingen, stellen drie belangenorganisaties voor beroepsvissers, waaronder de Nederlandse Vissersbond. Zij stellen 3M binnenkort samen aansprakelijk en eisen uit naam van alle getroffen beroepsvissers schadevergoeding.

Zeeland is Vis, Zeeland heeft de naam van goede vis in haar wateren te hebben en miljoenen mensen kopen en eten die vis, jaar achter jaar! Het fnuikende aan dit soort constateringen is dat de consument gisteren nog vis kocht bij AH en Jumbo of de speciale viswinkels. Veel mensen weten niet wat er gaande is, want onze verantwoordelijken in Middelburg denken alleen maar in gezonde euro's en bedekken alles met de mantel der liefde, het zal zo'n vaart niet lopen!

Dat loopt het net wel Gedeputeerden en andere bobo's die er belang bij hebben dat u als publiek niet wordt geïnformeerd over de huidige stand van zaken!

Hier hoeft u geen premiumgeld te betalen hoor voor het nieuws wat zo belangrijk is voor de volksgezondheid, maar de PZC slaat er weer een slaatje uit en veel lezers slaan dat over, ben je nu helemaal gek geworden hoor ik burgers roepen! De vissers liggen inmiddels stil en aan de wal, er wordt niet meer gevist..

Nog een citaat uit de krant van 11 november;

Elke maand dat de schepen aan de kant liggen omdat er niet gevist mag worden, komt er geen geld binnen

Robbert-Jan Kamstra , Advocatenkantoor Milberg Amsterdam

Ook de HON-1 ‘Christianne’ van Ko Dieleman uit Kloosterzande ligt nu aan de kant, in Breskens. Het schip ging in 2021 te water. Dieleman (64): ,,Mijn zoon van 38 zou gaan meevaren. Ik viste op garnalen, tong en schar. Nu moeten we iets anders bedenken om het hoofd boven water te houden. Mijn zoon had ander werk. Dat blijft hij nu maar even doen. Van de winter gaan we ons schip compleet verbouwen en dan vanuit Breskens met toeristen varen.” Hij is één van de beroepsvissers die geld van 3M eist. ,,Als het schip weg moet, praat je over tonnen. Als we het kunnen behouden door het te verbouwen, over tienduizenden.”

In het oostelijk deel van de Westerschelde zijn (of waren) zo'n 35 beroepsvissers actief. Zodra duidelijk werd dat hier hoge waarden PFOS (een van de schadelijkste PFAS-soorten) in het water en dus de vis zaten, stopte de visserij hier. Dat was begin 2022. ,,Nog vóór de Europese Unie daar nieuwe normen voor stelde", benadrukt Kamstra. ,,De visserijbranche wilde zo garanderen dat er géén vis met PFAS in de winkel belandde.”

Wij weten dus niet meer wat we kopen in de winkels, vis vol PFAS of erger? Vroeger gingen wij naar Breskens om garnalen te halen en vroeg moeder mij om een zak haantjes mee te nemen en een stuks of 8 tongscharretjes. Het is er niet meer, niets van dat alles. Dan moet je tegenwoordig met veel geluk in Oostende of Knokke zijn, maar ook daar is het schaars geworden en weet je niet wat je koopt, want die handelaars moeten omzet draaien en alle vis is immers toch gezond?

En zo gaan hele generaties verloren en is de Westerschelde een GIF-rivier geworden waar de mens niet meer in kan recrëeren. De vissers hun toekomst is kapot gemaakt, hoe jammer! En in Antwerpen laten ze de vuile industrie doorgroeien en lozen op de Westerschelde.

Als het schip weg moet, praat je over tonnen. Als we het kunnen behouden door het te verbouwen, over tienduizen¬den

Ko Dieleman, garnalenvisser

Nog altijd koestert hij de hoop dat er in de toekomst, als het water schoner wordt, weer kan worden gevist. ,,Dan zouden we de visinstallatie weer aan dek kunnen hijsen.” Advocaat Kamstra gaat daar niet vanuit. ,,Het zou miljarden kosten om de Westerschelde schoon te maken, áls die techniek al zou bestaan. We hebben het hier over de teloorgang van de visserij in het oostelijk deel van de Westerschelde. Er zijn daar garnalenvissers die van generatie op generatie kennis hebben doorgegeven. Dat stopt nu. Ik spreek vaders die hun zonen de trieste boodschap moeten brengen: je kunt het bedrijf niet overnemen. Die realiteit begint nu door te dringen.”

De zon gaat onder aan de borders van een rivier die een riool is geworden, waar de polders slib cadeau krijgen wat vervuild is met PFAS en ik intussen bij AH nieuwe pannen zie liggen met grote stickers erop PFAS vrij! Wie gelooft dat nog?

Fijne week allemaal,

Henk Knibbeler.


Stuur e-mail mail_outline Column week 45  nov. 2023                                                  storm en heksenjachten 

Column week 45  nov. 2023                                                  storm en heksenjachten

Het was een eerste heftige herfstweek met veel regen en vooral wind. Ons windlandje kreeg het zwaar te verduren en er gebeurde veel ongelukken in het verkeer, mensen kwamen om en de schade is nog niet te overzien. En het is nog lang niet voorbij, want de klimaatverandering zet flink door en dat terwijl de deskundigen op radio en TV ons willen doen geloven dat het zo’n vaart niet zal lopen!

Halloween waaide ook weer het land binnen, ook mijn buurman was druk met het organiseren en helpen om dat onnozel gedoe rondom de pompoenen in beeld te brengen en de bevolking op te ruien een pompoen te kopen en te slachten, ogen te geven en een mond die niet kan praten, maar de vrucht wel in een kwaad daglicht brengt. Door de storm werd dat alles weer eens flink aangedikt door de actuele programma’s en talkshows die als je de dames ziet zitten bijna allemaal vol zitten met talkpoeder, maar met veel meel in hun monden!

Natuurlijk raast ook de verkiezingsretoriek door het land, de debatten nemen met de dag toe en de omroepen bedenken de gekste combinaties tussen de politieke partijen om de aandacht van de kijkers en luisteraars naar zich toe te trekken.

Doe eens voor de aardigheid een eigen debatje in je buurt of peil eens in het klein hoe men denkt te gaan stemmen op 22 november. Je zult versteld staan van de uitslag en de verandering die er plaats vindt momenteel in het politieke landschap. Daar is het storm en men voelt en ziet een enorme wijziging op zich af komen, het is gedaan met de inmiddels reizende ex-premier Rutte die dertien jaar lang een liberaal beleid wilde voeren met standpunten die hij zelf dikwijls niet kon herinneren en daarmee duizenden landgenoten de vernieling in geholpen heeft! Meneer aast nu op een global job waar hij zijn toverlach in kan verkopen en zijn pokerface met als ondertoon het oud liberale gedachtengoed aan de man/vrouw wilt brengen.

En ik noem verder geen namen uit de hutspotketel maar u en ik weten allemaal wie dat gaat worden! Komende weken worden we overspoeld met debatten van links naar rechts, van rijk naar arm en van oorlog naar oorlog. Intussen zitten veel mensen hun centjes te tellen om nog 3 weken te kunnen zorgen voor eten en alle onverwachte zaken die op hun afkomen. En dat zijn jonge en oude mensen, kinderen die met het schaamrood op hun kaken naar school gaan en niet mee kunnen doen in de nieuwste hipes en vipes op hun gsm als ze er al eentje hebben?

De verschillen worden steeds groter en ook veel meer zichtbaar! Als je eens alles bij elkaar veegt dan is heel onze economie en samenleving in rep en roer. De tegenstellingen worden groter en groter, men spreekt zich al snel uit over het gajes, de domoren of nog erger! Maar daar gaan de debatten niet over, nee over de economie en over de stikstofproblematiek waar madame BBB een slaatje probeert uit te slaan, maar dat is al een vroege dood gestorven, de heksen vliegen rond en nog nooit heb ik in de berkenbomen waar ze graag uitrusten zoveel bezems zien hangen als nu. Daaronder de vliegenzwammen met witte stippen waar de kabouters op schommelen tot hij krak zegt. Er vliegt een heks voorbij op haar bezemsteel, maar de storm grijpt haar bij de kladden en haar bezem boort zich in een boomstam, ze schreeuwt het uit en spreekt een tovervloek uit, die mag je zelf invullen!

Prettige zondag en een rustige herfstweek.

Henk Knibbeler


 

Stuur e-mail mail_outline Column week 44              ‘zeg het maar’ 

Column week 44              ‘zeg het maar’

Heb jij dat al eens ervaren als je iemand wilt bellen dat je door een opvallende antwoordstem wordt verrast? Dan druk je weer weg en blijft dat antwoord even hangen, want het was een doordringende boodschap!

En dan zeg je niets en gaat de dag weer met allerlei beslommeringen aan je voorbij. En toch blijft dat antwoordje je door het hoofd spelen. Ja. zeg het maar en daarna niets meer, of ook " je weet hoe het werkt ", die oude man schrikt zich een hoedje en hangt op. Wat moet hij weten en hoe moet hij handelen?

In feite heeft diegene die je belt de macht over je en laat je weten wat je moet doen om hem of haar te pakken te krijgen! Meestal sterft zo'n actie een stille dood. Het is een onderdeel van onze communicatie met elkaar en hoe we die non verbaal aan elkaar overbrengen zonder oogcontact of gevoel. De toon zet dus de muziek of zoals de Fransen zo mooi zeggen 'C'est le ton qui fait la musique' ( waar muziek is is optocht! ) trouwens een mooi liedje van Chris Abelen.

Die stem aan de andere kant is niet live, niet echt op dat moment en als er opgenomen wordt dan gaat men er ook niet meer op in, het is immers zo gewoon en lekker koel geworden, kil ook!

Ik wilde het gewoon even hebben met jou over ons onderzoek in Zwitserland en de belevenissen tot nu toe in de bergen. We zijn al even weg en uit elkaar, maar er zijn van die momenten dat het 'zeg het maar' weer even in mij rondhangt en ik je mis, hoe het met je gaat en met je hondje en je nieuwe baan en zo meer..

Halloween 2023 staat te gebeuren dit weekend en de klok moet een uur terug gezet worden. Hier doen ze niet zo gek met pompoenen, ze maken er heerlijke soep van en met een vers gebraden of gegrilde kapaun ( grote maïskip ) samen met brat kartoffelen und gemüse kun je er echt wel weer even tegen aan. Niet te vergeten een heerlijke wijn, lekker koel en droog!

De gezellige conversaties aan tafel gaan over de gevonden planten en mossen, kleine dieren en wat er zich in dat microklimaat en kleine ecosysteem allemaal afspeelt, intrigerend ook en uitwisseling van die zaken met elkaar maakt mij rijker, gelukkig ook! Het zegt mij dat een mens niet alles zelf hoeft uit te vinden en zijn of haar bijdragen in alle opzichten waardevol is of kunnen zijn. Als dichter ga ik er graag later weer mee aan de slag en denk dan dikwijls aan dat stemmetje 'zeg het maar'. Hoe oude liefde nog steeds impact heeft op je naakte bestaan en je ervoor uit durft te komen, die boodschap draag ik met mij mee de winter tegemoet, enige heimwee ook naar die vlijtigheid om me heen en haar roep 'kijk eens hier' en dan weer iets bijzonders vond als we samen op pad waren in de natuur.

Dus samengevat, bel je vrienden gerust op als je iets kwijt wilt en luister eens naar hun antwoord zonder live stem! En geniet van je herfst om je heen, aanvaard de boodschap en wees mild, want ook jij mist vast wel iemand!

Fijne zondag en een mooie overgangsweek naar november allemaal.

Henk Knibbeler.

foto;   landschap omgeving Lugano Zwitserland 2023


Stuur e-mail mail_outline Column week 43  Over dorpsroddel, jaloezie, versjes en vooral satire..  

Weet jij het nog hoe het zit met onze politiek en alle gedonder in en rond Israël? De talkshows maken overuren en nodigen iedere belangrijke en zogenaamde deskundigen uit om hun hart uit te storten over wat er allemaal gebeurd, de vele doden en mensen die compleet ontheemd worden achter gelaten, de dood werkt over dag en nacht, zijn zwaard is al bot geworden en dus doet het heel veel pijn om te sterven.

Dan heb je nog van die lui die op straat staan te kletsen of beter gezegd staan te roddelen over de dood van ene Sjef en nieuwsgierig zijn naar de overkant waar een buurman weer een nieuwe vriendin mee naar huis heeft genomen! Nou en?

Het klootjesvolk komt graag tezamen als de kliko's worden geleegd en er weer een paar blaadjes uit hun heg zijn gevallen of een zandbij een holletje heeft gegraven in hun stoep, oei, ge moest eens vallen!! Iedereen wordt op de korrel genomen en zelfgenoegzaam trekken ze zich weer terug achter de pas gewassen ramen..

Op de Klinge net over de grens woont een zelfbenoemde dorpsdichter. Overal hangen onsamenhangende gedichtjes en versjes die meneer maar al te graag voorleest bij iedere gebeurtenis die van enig belang schijnt te zijn. Triomfantelijk met zijn armen in de lucht overschreeuwd hij het gepeupel met zijn nietszeggende boodschappen en roept het volk af en toe bijeen om zich te laten verleiden ook een versje voor te dragen op de groene bank! De dorpsdichter opent en sluit het tafereel met nog een paar mirakuleuze versjes waar niemand iets van begrijpt, maar zwijgt om hem niet te affronteren.

Weet jij het nog hoe het zit met onze politiek en alle gedonder in en rond Israël? De talkshows maken overuren en nodigen iedere belangrijke en zogenaamde deskundigen uit om hun hart uit te storten over wat er allemaal gebeurd, de vele doden en mensen die compleet ontheemd worden achter gelaten, de dood werkt over dag en nacht, zijn zwaard is al bot geworden en dus doet het heel veel pijn om te sterven.

Het heeft werkelijk niets met poëzie te maken, sinterklaas zou er zijn wenkbrauwen flink van laten fronsen!

Excuses lezers, er ging iets fout met word, vandaar de onderbreking, maar ik ga weer verder waar ik gebleven was.

En de roddel gaat voort in het Clingedorp, want kennelijk word er bij de bakker ook al over mij gesproken zo beloven boze tongen! Of doen externe krachten hier soms met een andere reden ook aan mee? Prachtige stof om een column over te schrijven! En er zou een Volvo bij mij voor de deur hebben geparkeerd op een avond en daar kwam een vrouw uit die bij mij heeft aangebeld en naar binnen ging? De volgende morgen ging diezelfde vrouw pas weg in haar Volvo, wat zou die bij mij gedaan hebben?

Bij navraag toen ik de bakker himself sprak moest hij lachen! Henk zei hij, dit is een dorp zo klein en luidruchtig in kwaadsprekerijen en kwetsen van mensen dat wil je niet weten! Wij staan daar boven en bedienen onze klanten, horen heel veel maar zwijgen en maak je er niet druk om, veel is gossip en verzonnen. Veel vrouwen in Clinge gaan vreemd, dat is bekend tot ver in de omtrek en als je er over gaat navragen zwijgt men in alle talen. Je zou hier een prima soap serie kunnen maken, het allerbeste man, trek het je niet aan allemaal!

Ik kocht mijn brood en moest even adem halen na dat gesprek, vroeg mij af wat er aan de hand was met enkele vertrouwelingen. Thuis gekomen voelde het niet goed aan, ja stof voor deze column genoeg. De klok sloeg 11 uur en ik richtte mij weer op, hoezo beter een goede buur dan een verre vriend?

Ik wens iedereen een mooie week verder, geniet de herfst, maak pompoensoep want komend weekend is het Haloween! Opnieuw redenen voor velen daar weer praatjes over te gaan verspreiden..

Henk Knibbeler


Stuur e-mail mail_outline Column week 42          De enige vriend die je hebt, dan ben jezelf! 

Terwijl overal na de regenbuien de paddenstoelen de grond uitschieten en na één nacht zich in volle glorie laten zien, zij het slechts voor hooguit 2-3 dagen.., gebeuren er in de wereld de meest vreselijke dingen en is de mens bijna nietig verklaard tegenover alle geweld en verderf.

Mensen zijn van slag, doen soms rare dingen waar ze later spijt van krijgen en beschadigen anderen door een oordeel te vellen op basis van verkeerde aannames en roddelpraktijken die meestal voortvloeien uit jaloezie en afgunst om die ander te beschadigen en de meute achter zich te krijgen die dan in het schootsveld zal ik maar zeggen, mee gaan schieten en veroordelen als een kip zonder kop omdat ze die ander niet kennen of slechts één keer gezien hebben misschien. Is dat dan ook de reden van de oorlog tussen Israël en Hamas of de Palestijnen in het Midden-Oosten?

Zelf was ik ook van slag afgelopen zondag toen ik van een vriend naar huis reed op de fiets en in het dorp tegenover de kerk ineens zwart voor mijn ogen zag of beter gezegd, niets meer zag!! Het liep goed af, ik kon van de fiets en heb zeker 10 minuten op een stoeltje gezeten op het kerkplein tot er weer iets van licht verscheen. Ik ben naar huis gesukkeld en vraag niet hoe, maar dan heb je niet veel meer te vertellen en is je brein volledig van slag en ook mijn geheugen. Ik wist niet hoe laat het was, de TV gaf een heel andere datum aan en ik dacht dat het al dinsdag was? Er was geen journaal en nog wat van die bekende zenders, niets meer ging goed. 

Maandagmiddag naar mijn arts geweest en het beeld was weer terug en ook de helderheid van geest. Dan krijg je een les en wordt je nadrukkelijk met de neus op de feiten gedrukt dat je teveel hooi op je vork hebt liggen en dat anderen teveel beslag op je leggen en ik geen 'nee' kan zeggen!

Die vriend is geen vriend zei ze, die maakt gebruik van je en maakt er goede sier mee omdat hij zelf geen kennis van zaken heeft en ook niet de dichter kan zijn die hij graag wilt zijn! Dat zijn sprookjes, wensjes noemde we dat vroeger voor kleine kinderen. Neem daar afstand van en zorg dat je dicht bij jezelf blijft, stop met dat kinderlijk gedrag en laat hem lekker versjes schrijven en als Poëzie verkopen aan de mensen. De moraal van dit verhaal en de koppeling met de toestanden in de wereld zijn niet meer of minder kleine overeenkomsten en negatieve ervaringen opgedaan in het verleden en mijn jeugd. En dan neem je de volgende dag afscheid van dingen die je kunt missen als kiespijn en die je daarna weer op het goede spoor zetten, het lucht op, laat los en ze zoeken het maar uit, het hoeft allemaal niet meer!

Ik ga geen kinderversjes schrijven hoor, heb gezien afgelopen week dat de schooljeugd al verder is dan dat en de aandacht ervoor minimaal is. Ze zijn mondiger en zoeken meer diepgang, willen dingen weten en zijn leergierig, leven niet in een tijd van de 'wensjes' meer! 

En voor ons als ouders en verzorgers van de kinderen hebben we te maken met nieuwe generaties, die in deze tijd opgroeien en zich staande moeten houden in alle mediageweld en stortvloed van zaken in de wereld die hen raken en soms tot ontsporingen kunnen leiden of zelfs trauma’s! Veroordeel ze niet, schrijf geen kinderversjes of wensjes, laat ze in hun wanen waar ze gelukkig mee zijn!

Fijne week allemaal

Henk Knibbeler


Stuur e-mail mail_outline Column week 39 2023   Kikkerbillen, Patrijs en Paddenstoelen. 

Column week 39 2023   Kikkerbillen, Patrijs en Paddenstoelen.

Wij eten wat af in de Lage landen aan bijv. wilde dieren, vogels en paddenstoelen. Nu weten veel mensen ook niet of wat ze eten dat ook wel mag of erger nog waar al dat zogenaamd lekkers toch vandaan komt en waarom restaurants dat op hun menukaarten zetten!

Ik heb in Frankrijk, België en Zwitserland met stijgende verbazing producten op menukaarten zien staan die in de natuur zeldzaam zijn en zelfs beschermd door wetgeving zoals de jachtwet, natuurbeschermingswet flora en zo meer. De meeste mensen kennen dat ook niet en eten die producten omdat ze dat van horen zeggen weten, “ dat moet je eens proberen, is zo lekker!”.

Vorige week zond het TV programma Keuringsdienst van Waren een reportage uit over de enorme slachtpartijen van de Groen kikkers in China en Taiwan. Miljoenen kikkers worden daar gekweekt voor hun billetjes. Onder erbarmelijke omstandigheden worden de beestjes in stukken gehakt en gesneden, levend nog wel ook. De billetjes worden daarna gebraden, het leven is dikwijls nog aanwezig in de overblijfselen en daarna gaan ze de diepvries in!

Alles wordt in pakketjes verpakt daarna en naar landen verstuurd zoals ik eerder noemde, maar in principe over de hele wereld! Er wordt flink geld aan verdient en in de zogenaamde slachterijen werken vooral veel vrouwen die dagen achtereen kikkerbilletjes sorteren op grootte en verpakken voor verzending.

Ik vraag mij af wie besteld dat in China en in Taiwan? Dat moeten importeurs zijn die het niet zo nauw nemen met de wetten en regels die gelden in onze lage landen en omgeving. En alles gaat door de lucht per vliegtuig, waar is de controle, want je leest wel over grote vangsten cocaïne en andere drugs, maar die producten blijven ongemoeid en vinden hun weg naar de restaurants en dergelijke, ook Chinese en Indische eetgelegenheden!

Veel kijkers hebben zitten walgen toen dit werd uitgezonden en intussen zaten deftige lui ergens hun kikkerbillen te verorberen. Borderliners zijn dat van de ergste soort, want niet alleen kikkerbillen worden gegeten! Volgende week eten ze Patrijs in een Belgisch restaurant waar ze op de wildkaart staan terwijl in Nederland die vogel zeldzaam is en niet bejaagd mag worden! In België wel natuurlijk, maar daar jagen ze op alles wat voor de loop komt, geen Haas is er nog veilig! Er is momenteel een discussie in België aan de gang om de Patrijs weer te laten bejagen in plaats van te verbieden. De akkervogel is zeldzaam, heb jij al eens een Patrijs in het wild gezien in je eigen omgeving?

Natuurpunt besteedt hier veel aandacht aan, maar bereikt de verkeerde mensen en men zou de restaurants op hun vingers moeten tikken en voorlichting geven, want die verdienen er veel geld aan! Ook de overheid kan veel meer doen, maar dan speelt de economie weer op en dus gebeurd er weinig! Immers het wildseizoen is bijna geopend en dat is een drukke tijd voor de horeca met veel nieuwe spijzen, menukaarten en dure wijnen.

Ook de paddenstoelen zijn zeer in trek zoals de cantharellen, de Pfifferlinge die uit Duitsland en Polen worden geïmporteerd. En nieuwe mixen van Wilde Oesterzwammen, Stobbezwammetjes en Weidechampignons zetten de koks aan het werk waar ze exclusieve taartjes van maken als bijgerecht. Er wordt stiekem veel uit de natuur gestolen!

Wat is de moraal van al onze gulzigheid naar de natuurproducten die in de natuur steeds schaarser worden? Is dat de nieuwsgierigheid naar iets nieuws of het proeven van een Patrijs of Kwartel met een paddenstoelenpasteitje? Kikkerbilletjes in de saus met Zeekraal en Lamsoren op hun bord met een glas Pomerol of Chianti?

Er wordt veel geld verdient met de èchte natuurproducten. Ook Frankrijk kan er wat van, in een andere column kom ik daar nog op terug. Maar zangvogeltjes zoals Vinken en Putters vangen met lijmstokken en grote netten op de trekroutes is vreselijk. De vogels hangen in de Supermarche in bosjes aan haken boven de vitrines met kikkerbilletjes, kwartels en nog veel meer..

De mens is een roofdier, laat niets aan het toeval over en consumeert steeds meer uit de natuur. En die slaat op zijn beurt keihard terug, overal in de wereld!

Fijne week

© Henk Knibbeler, september 2023.

  www.henkknibbeler.nl


Stuur e-mail mail_outline Column week 38 extra. Over de bedreiging van de Patrijs in België, jacht geopend. 

Column week 38 extra. Over de bedreiging van de Patrijs in België, jacht geopend. Bericht aan Mieke Schauvliege betreffende de Patrijs en plezierjacht.

Dank voor je bericht over de Patrijs. Ik stuur je een gedicht over de Patrijs en een foto van deze mooie hoender in onze natuur. Maar er zou meer actie genomen kunnen worden door bijv. alle restaurants te informeren over de slechte situatie van de Patrijs!

Waarom?

De Patrijs staat gewoon op de menukaart van veel restaurants en dat 'kippetje' wordt maar wat graag gegeten!! Ik heb het zelf gevraagd in een restaurant en men koopt deze vogels van de jagers, rechtstreeks en weten nauwelijks hoe de situatie van de vogel is in de natuur.

Ze begreep het van mij en gaan er rekening mee houden, weg uit het menu en als klanten erom vragen dan een eerlijk antwoord geven. De Patrijs verdwijnt uit onze natuur als akkervogel.

Dus waarom geen gerichte actie doen naar deze grote doelgroep? En natuurlijk is er meer nodig, die jacht moet stoppen net als in Nederland. En ook moet er een beter beheersplan komen voor de Patrijs met een heldere voorlichting voor de boeren en hun land.

Ik hoop dat dit aankomt en dat het nuttig is, het zal de Patrijs helpen.

Met vriendelijke groeten,

StudioNature

Henk Knibbeler.



Stuur e-mail mail_outline Column week 38 PFAS richt veel schade aan.. 

Column week 38 PFAS richt veel schade aan.. Column week 38 PFAS richt veel schade aan.

Alweer is er nieuw onderzoek gepubliceerd over de PFAS problematiek en die is niet mals! Mijn column heb ik gewijzigd naar dit thema om toch nog eens aandacht te blijven vragen voor de ontwikkelingen rondom het grootste gifschandaal wat de bevolking parten gaat spelen, maar waarvan een groot deel van de bevolking weinig waarde aan hecht tot nu toe.

De Schelde is vervuild en het stroomgebied van de rivier in Zeeland en Vlaanderen ook. Hier en daar wordt daar luchtig over gedaan dat het wel mee zal vallen en zoekt men naar verzachtende omstandigheden of verdedigen de tactiek van Ministers die zelfs de lozingen tot op de dag van vandaag hun gang laten gaan.

Chemours is Dordrecht krijgt deze week het dringende verzoek om de lozingen te stoppen van de Provincie Zuid-Holland. Er komen processen en schadeclaims als dit niet snel gaat keren. In België is Minister Zuhal Demir driftig bezig om de vergunningen voor 3M en Ineos erdoor te krijgen en intussen de lozingen door te laten gaan!! Ze ligt zwaar onder vuur in het parlement te Brussel.

Lees het wetenschappelijk rapport maar, ik heb de publicatie integraal overgenomen uit de actuele media vandaag en trek zelf uw conclusies daaruit.

De zomer is voorbij en er zal nog weinig gezwommen worden in de Schelde en omliggende wateren zoals kreken, treksloten en kleine vaarten. Wees voorzichtig met eieren en eet geen vis uit de Schelde. Ook zilte groenten zoals zeekraal, lamsoor en zeekool beter voorlopig vermijden.

Laten we hopen dat Het Provinciaal bestuur van Zeeland maatregelen gaat nemen en dat de Gemeenten rond de Schelde dat ook doen en vooral ook preventieve acties naar de samenleving.

Henk Knibbeler, september 18 2023.

Exterieur van Chemours-fabriek in Dordrecht, die PFAS gebruikt in het productieproces. Zie foto © Jeffrey Groeneweg.

Studie koppelt blootstelling aan PFAS-chemicaliën aan hogere kans op kanker bij vrouwen

Vrouwen die zijn blootgesteld aan bepaalde soorten PFAS lijken een verhoogde kans te hebben op eierstokkanker en andere soorten kanker, waaronder een verdubbeling van de kans op een melanoom. Dat blijkt uit nieuw Amerikaans onderzoek naar de niet-afbreekbare chemische stoffen.

Marlies van Leeuwen 18-09-23, 08:16 Laatste update: 10:01

Met behulp van gegevens verzameld door de Amerikaanse evenknie van het RIVM, de CDC, vond een team van academische onderzoekers bewijs dat vrouwen gediagnosticeerd met sommige ‘hormonaal gedreven’ kankers blootgesteld waren aan bepaalde per- en polyfluoralkylstoffen (PFAS), die worden gebruikt in duizenden huishoudelijke en industriële producten, waaronder in vlek- en hittebestendige spullen. Dat schrijven ze in een artikel dat is gepubliceerd in Journal of Exposure Science and Environmental Epidemiology.

PREMIUM

Minder PFAS binnenkrijgen? Dan kun je dit product beter niet eten

PREMIUM

Diederik Gommers doet aangifte tegen Chemours: ‘Ik voel me schuldig tegenover mijn kinderen’

Ze vonden soortgelijke verbanden tussen vrouwen bij wie kanker werd vastgesteld en een hoge blootstelling aan fenolen, die vaak worden gebruikt in voedselverpakkingen, kleurstoffen en persoonlijke verzorgingsproducten. De onderzoekers vonden geen verbanden tussen de chemicaliën en kankerdiagnoses bij mannen.

Het onderzoek is gebaseerd op een analyse van gegevens die van 2005 tot 2018 zijn verzameld via een monitoringsprogramma van het CDC, waarbij meer dan tienduizend mensen betrokken waren. De wetenschappers keken naar kankerdiagnoses en de niveaus van PFAS en fenolen in bloed en urine van de deelnemers.

Wil je elke dag de Dagelijkse nieuwsbrief van PZC ontvangen via e-mail?

Lees hier welke producten je beter kunt mijden om minder PFAS binnen te krijgen.

Met name PFAS-chemicaliën kunnen hormoonfuncties verstoren die specifiek zijn voor vrouwen, en zo hun kans op hormoon gerelateerde kankers vergroten, zo stelden de onderzoekers vast. Hormonaal actieve kankers komen vaak voor en zijn moeilijk te genezen, waardoor verder onderzoek naar mogelijke oorzaken uit het milieu van cruciaal belang is, aldus de onderzoekers. ,,Men zou zich hier zorgen over moeten maken omdat we weten dat mensen op grote schaal worden blootgesteld aan deze chemicaliën”, zegt een van de onderzoekers, Max Aung, tegen The Guardian. Hij is assistent-professor milieugezondheid aan de USC Kreck School of Medicine.

De bodem onder chemiebedrijven DuPont en Chemours is al zeker dertig jaar zwaar verontreinigd.

05:07

Explainer: Hoe Chemours een omstreden chemiereus werd

Wijdverspreid

Het is bijna onmogelijk om blootstelling aan PFAS te vermijden, omdat de chemicaliën zo wijdverspreid zijn in het milieu. Ze kunnen niet op natuurlijke wijze worden afgebroken en kunnen in water, bodem, lucht en voedsel achterblijven. In Nederland worden de stoffen ook veel aangetroffen, met name rond de fabriek Chemours in Dordrecht. Die gebruikt bij de chemische productie al zes decennia PFAS. In die omgeving wordt zwemmen in sommige plassen afgeraden, net als het eten van zelf gevangen vis en groenten uit eigen tuin. Afgelopen vrijdag deed ic-arts Diederik Gommers nog aangifte tegen Chemours, samen met duizenden anderen.

De verbanden tussen PFAS en eierstok- en baarmoederkanker werden door de onderzoekers in de VS vooral gezien bij witte vrouwen, terwijl verbanden tussen chemische stoffen die bekend staan als fenolen en borstkanker vooral werden gezien bij zwarte vrouwen. De onderzoekers vermoeden dat dat verschil komt door andere voedingsgewoonten en de nabijheid van vervuilde drinkwaterbronnen. Vrouwen met een hogere blootstelling aan een chemische stof die PFDE heet, bleken twee keer zo vaak een melanoomdiagnose te hebben gekregen, en bij twee soortgelijke stoffen was dat ‘bijna’ twee keer zo vaak.

Schadelijk voor de gezondheid

De studie bewijst niet dat blootstelling aan PFAS en fenolen leidt tot deze kankerdiagnoses, stellen de onderzoekers, maar het is een sterk teken dat de chemicaliën een rol spelen en verder onderzocht moeten worden.

Al langer is bekend dat de blootstelling aan PFAS schadelijk kan zijn voor de gezondheid. ‘PFAS kunnen nadelige invloed hebben op de leverfunctie en de werking van het immuunsysteem. Ook kan het leiden tot verhoging van het cholesterolgehalte, schadelijk zijn voor de voortplanting en de ontwikkeling van het ongeboren kind (iets lager geboortegewicht). Twee vormen van kanker (nier- en testiskanker) worden in verband gebracht met een hoge blootstelling aan PFOA', schrijft de gemeente Dordrecht op haar website.

Stuur e-mail mail_outline Column week 37 - 12 sept   Over de Hedwigepolder vol hekken, asfalt en paaltjes.. 

Column week 37 - 12 sept   Over de Hedwigepolder vol hekken, asfalt en paaltjes..

Een bezoek aan de Hedwigepolder en omgeving op een vroege zondagochtend is spelen met het nieuwe licht en je camera. Aangekomen op de nieuwe asfaltdijk zijn onze blikken gericht op de immense watervlakte voor ons die zich nog gedeeltelijk hult in de ochtendmist.

Langzaam dringen de zonnestralen door de nevels en geven een stuk bloot van het gebied waar het Eb is. De horizon is nauwelijks zichtbaar en we zien wel wat wazige gedaantes van containerkranen en andere werktuigen. Enkele grote containerschepen komen aan op de rede voor Antwerpen en zijn fors geladen waarmee ze voor anker gaan.

Prachtig is het schemerlicht, de koeltorens van Doel op de achtergrond, de asfaltweg die als een grijs lint langs de Ringdijk loopt en alleen de vele vogelgeluiden verstoren de stilte. In de plasjes die door Eb zijn ontstaan foerageren vele soorten vogels zoals wij o.a waarnemen de Lepelaar, Kleine Zilverreiger, Smienten en Tafeleenden, Bonte strandlopers en diverse meeuwensoorten.

Als een potsierlijk eiland ligt aan de rand van de Hedwigepolder tegen het verwoeste Sieperdaschor de Panoramaheuvel te blinken. Bovenop staan al partytenten klaar voor de bobo’s als ze weer eens een excursie voorgeschoteld krijgen met hapjes en drank als er iets te vieren valt of weer nieuwe mijlpaal bereikt is in de voltooiing van het Grenslandpark Groot Saeftinghe! Opvallend zijn de honderden paaltjes die men aan het plaatsen is aan de rand van het gebied, wat al begint bij de vogelkijkhut en het begin van de gasdam, later meer daarover..

Te raden valt dat dit natuurlijk weer wordt afgeschermd met prikkeldraad en gele borden met ‘VERBODEN TOEGANG, KWETSBAAR GEBIED’!!

De zon krijgt nu ruim baan over het gebied en we zien nu vele vogels foerageren in groepen zoals Wintertaling en Wilde eend, Bergeenden, hier en daar een Bruine kiekendief, Grauwe ganzen, enz.. Je kunt dus zien dat bij Eb het voedselaanbod vanuit de Westerschelde groot is. En hier haak ik graag op in, want waar waren al die vogels voordat de Hedwigepolder nog gewoon polder was in de oude staat voor 2018? Ook de vele trekvogels richting het zuiden deze periode zullen het gebied aandoen om even te rusten en voedsel opnemen. Bij Walsoorden waar de kom is aangelegd en getij ook in- en uit kan treden zien we hetzelfde beeld. Alleen daar vindt al veel meer verstoring plaats door de komst van veel bezoekers en kijkers naar Waterzande en de recreatie langs en in het water bij Perkpolder.

Het estuarium waar de monden vol van zijn en euforisch soms is nog lang niet gereed, maar je kunt de vogels ook niet tegenhouden en ook het publiek niet wat door al die activiteiten en rigoreuze veranderingen naar het gebied wordt toegetrokken en daardoor de rust compleet verstoren!

Ik ken de grote monden van de Steltkluutvogelaars die het gebied confisceren en de recreanten die eens even willen kijken wegjagen of een BOA op laten draven. Als er strakjes zo’n 100.000 bezoekers per jaar het landschapspark komen bezoeken volgens verwachtingen van de projectgroep dan blijft er niets over van een rust - en foeragegebied.

We verlaten het Hedwigegebied en gaan eens kijken naar de asfaltwegen of paden die zijn aangelegd op de Gasdam en langs het vernielde Sieperdaschor. Vanuit de Vogelkijkhut kijk je op het oude Sieperdaschor wat dood is! Geen vogel meer te zien, dichtgegroeide zandplaat vooraan waar heel veel strandlopen en steltlopers voedsel kwamen zoeken bij Eb. Men heeft pal onder Vogelkijkhut een asfaltweg aangelegd die naar het nieuwe onderzoekscentrum loopt van het Zeeuws landschap. Prachtig dus en geen verstoring van de natuur? De ingang is geblokkeerd door een zwaar hek, wat wij gemakkelijk kunnen deblokkeren als we zouden willen, maar dat doet het publiek niet want een verbodsbord wijst op de gevolgen en weer staat de bezoekers met lege handen die de weg eens willen bewandelen en zo een mooi beeld op het Verdronken land van Saeftinghe krijgen te zien.

Nee dus, wegblijven, je mag hier niet komen. Schaamteloos en onbegrijpelijk dat hier alleen zogenaamde kenners mogen komen voor onderzoek!

De vele paaltjes die ik al noemde zijn nog niet behangen met prikkeldraad of anderszins, zodanig dat je er niet in kunt. Iets onder de brede asfaltweg ligt nog een kleiner asfaltpad wat is aangelegd. Wat is daarvan de reden, waarom 2 paden? De Bergeenden die jarenlang hebben gebroed in de hoek zijn vertrokken, de Baardmannetjes komen er niet meer en laat ik maar ophouden, het is al kapot gemaakt!

Het Zeeuws landschap maakt er en potje van en eigent zich het hele gebied op, maar spreekt naar het publiek toe met dubbele tong, schande! Dan komen de gele waarschuwingsborden er nog eens bij en wat zijn we dan blij met deze oude Hedwigepolder, was het dat waard soms, een exclusief gebied voor de fine fleur van de vogelaars en ecologen die mensen de stuipen op het lijf jagen?

Er moet actie komen en zaken veranderen, de publieke opinie voorlichten en het gebied vrij houden voor iedereen, en geen dierentuin creëren vol borden en prikkeldraad! Een projectgroep oprichten die een plan gaan uitwerken samen en de leefbaarheid vergroten voor de bezoekers straks. Mensen die zich geroepen voelen kunnen zich bij mij aanmelden.

De oude Hertogin Hedwige zou dit nooit hebben gewild, draait zich om in haar graf! Dank voor het lezen en reageer gerust als u mee wilt doen in de Projectgroep Nieuwe Hedwigepolder.

Aanmelden voor de Projectgroep Nieuwe Hedwigepolder kan bij photodock.nature@gmail.com t.a.v. Henk Knibbeler.


Stuur e-mail mail_outline Het onzichtbare PFAS, de stikstof en de Groene knolamaniet Column week 35 het vervolg op 1 september 2023. 

Het onzichtbare PFAS, de stikstof en de Groene knolamaniet Column week 35 het vervolg op 1 september 2023.

Vanochtend 1 september werden we opgeschrikt met het nieuws dat PFAS is aangetroffen in kippeneieren rondom de fabriek van Chemours in Dordrecht

Intussen gaat het leven keihard verder om ons heen, de wreedheden vliegen ons om de oren en het lijkt wel of de media zijn gericht op oorlogen, aanslagen, politiek die zo vals is en onbetrouwbaar en de mensen killer worden tegenover elkaar, jaloers en onverdraagzaam ook! Ik was verschillende keren in Zwitserland en daar is het leven veel minder hectisch, bedaarder wil ik het noemen en ook hoffelijker naar elkaar! Dat land straalt precisie uit, zoals hun befaamde klokjes en horlogemerken, ze komen afspraken na en zijn trouw!

Goed, dat en nog veel meer brengt mij bij het grootste probleem waarmee we te maken hebben en dat is de vergiftiging van onze wateren, rivieren en meren en tenslotte ook de zeeën met PFAS van 3M bij Antwerpen en Chemours in Dordrecht en omgeving..

De verzamelnaam PFAS van vele soorten zware metalen die ooit ergens zijn gevonden en door chemiebonzen en wetenschappers bij elkaar zijn gebracht in ingewikkelde formules en samenstellingen waar de industrie gretig op in sprong zonder voldoende op de hoogte te zijn van de gevaren voor ons milieu en de mens! Wij bakken onze eitjes en gehaktballen in PFAS pannen. Ongemerkt en onbedoeld krassen wij weleens met een vork of een lepel door onze pannen en prikken dan ook in de pannenbodem! Maar het zit in veel meer dan alleen pannen!

FOUT!!..maar dat wisten we niet en de stukjes PFAS kwamen in het eten terecht, onzichtbaar en slopen op zo’n manier onze lichamen binnen. 3M en Chemours , vragen om nieuwe vergunningen met name in België waar minister Zuhal Demir met harde hand de weerstand van zich af schud, maar gelukkig nu is terug gefloten door de rechter. Want ook haar stikstofbeleid en dat van haar inmiddels demissionair collega van der Wal krijgen de dames van rechtse zijde dat nu niet meer zo snel van de grond allebei! Bovendien heeft de natuur het nog veel moeilijker en wordt veel zwaarder belast ( depositie..) met stikstof waar rekening mee werd gehouden.

Gelukkig worden er nu langzaam onderzoeken opgestart in de samenleving. In Zwijndrecht Vlaanderen wordt bloed afgenomen bij duizenden mensen en rond Dordrecht neemt men maatregelen rondom woonwijken om de rotzooi te minderen, opruimen zal nooit gaan, het blijft in het milieu zitten. Intussen zie ik al wel advertenties van Pannenfabrikanten waarin wordt vermeld dat er geen PFAS in is verwerkt, maar wie gelooft dat en controleert dat dan? NRC liet een onderzoek doen naar PFAS in de omgeving van Dordrecht naar de staat en inhoud van de kippeneieren en nu blijkt dat daar teveel PFAS in zit hetgeen de volksgezondheid bedreigd! Chemours de fabrikant wil alles afkopen met miljoenen zodat de zaak niet meer in de publiciteit komt en de Gemeenten genoegen nemen met geld wat stinkt. Kortom het is duidelijk dat niet alleen in Dordrecht en wijde omgeving het water is vervuild, maar dat hier in Zeeland en met name Zeeuws-Vlaanderen de Westerschelde snel en grondig onderzocht moet worden en ook het binnenland daarvan, de polders, de kippen en het vee. Want het is mij veel te stil, intussen loost 3M nog volop rotzooi iedere dag in de Westerschelde en is de bodem in wijde omgeving vergiftigd met PFAS, daar kun je niet omheen.

De herfst nadert met rasse schreden en door de vele regenval schieten de paddenstoelen uit de grond. Er zijn al volop Cantharellen en Boleten, ook de Grote parasolzwammen heb ik al gezien en ook de Groene knolamaniet staat alweer boven de grond. In Eikenlanen tussen de zware bomen staan ze graag in de humuslaag. Deze paddenstoel in het Engels ‘death angel‘ genoemd is de giftigste soort die we in de wereld kennen. Verschillende toxinen zorgen ervoor dat de lever en nieren worden aangetast en onherstelbaar beschadigd worden. Slechts 30-50 gram van de paddenstoel kan dodelijk zijn door vergiftiging. Het is een langzaam proces en het dodelijke mycotoxine van de groene knolamaniet is alfa-amanitine. Zo’n 15 % van de slachtoffers sterft binnen 10 dagen na het eten van de paddenstoel!!

Waarom nu deze vergelijking met PFAS?

PFAS zien we niet, de groene knolamaniet wel en deze komt niet zo wijd verspreid voor als PFAS in ons milieu. Beiden zijn echter wel levensgevaarlijk en nog een verschil is dat we de Groene knolamaniet kunnen vermijden, er vanaf blijven en ook kinderen er niet aan laten komen!! PFAS is niet te vermijden, want we zwemmen in vergiftigde rivieren en kanalen zoals de Westerschelde en de Maas! Pas vele jaren later zullen we gaan zien welke gevolgen PFAS heeft op onze gezondheid.

Nu geldt de preventie voor de samenleving en dienen de lokale overheden maatregelen te nemen en waarschuwingen uit te vaardigen naar de samenleving middels een brief bijvoorbeeld en aandacht in de media via advertenties en publicaties die men kan begrijpen! Misschien kan NRC hier ook een onderzoek in laten stellen zoals in Dordrecht en omgeving, want van de Randgemeenten en Provincie hoeven we niet veel te verwachten voorlopig.

Ga intussen eens wandelen na de regen in de bossen en velden en kijk om je heen, want het paddenstoelenseizoen is al begonnen dankzij de hoge temperaturen in combinatie met de vele regenval. De rood met witte stippen, Vliegenzwam dus zal er weldra weer zijn en het Eekhoorntjesbrood met nog meer Boleten heb ik al gezien, ze worden veel geplukt jammer genoeg!

 © Henk Knibbeler september 1 2023


Stuur e-mail mail_outline De bloeiende Bitterzoet hangend tussen de Bramen..           Beeldcolumn week 35 

De bloeiende Bitterzoet hangend tussen de Bramen..           Beeldcolumn week 35

Het zou poëzie kunnen zijn of tenminste een titel van een gedicht met uitgebreide aandacht voor de giftige plant, althans de vruchten ervan.

De familie waaronder deze mooie, maar heksenkruidachtige plant behoort is de nachtschadefamilie. Als metafoor uitermate geschikt om een nieuwe vorm van een Column te schrijven, namelijk een Beeldcolumn!

Ik experimenteer graag met beelden en woorden, ontdek soms als dichter/natuurfotograaf in de natuur groeivormen en kleuren waar veel overeenkomsten in zitten met ons leven zoals we die allemaal iedere dag ondergaan op deze aardkloot. Ver gezocht hoor ik jullie zeggen, maar toch zijn er wel degelijk verbanden. Zo zie ik overal de verdraagzaamheid en de agressie veranderen in negatieve zin en ook onze politiek wordt momenteel grondig door elkaar geschud.

Veel Tweede kamer leden geven er de brui aan en welhaast iedere dag komen er nog bij! In de laatste peilingen blijft er ook niet veel meer over van het CDA, 3 zetels en zelfs de VVD krimpt in elkaar. Nieuwkomers zoals Pieter Omtzigt en Carolien van der Plas schudden alles door elkaar en de samenleving beleeft een metamorfose.

Het wordt een hete herfst en intussen zijn de rode bessen van de Bitterzoet voor de vogels goed te eten, maar moeten wij er als populatie vanaf blijven. De aanwezig glycosiden en saponine en nog meer werkzame stoffen maken de plant voor mensen giftig! Solanum dulcamara is de wetenschappelijke naam van de plant en bevat dus veel verschillende stoffen die voor een zoete smaak wat door saccharose wordt veroorzaakt. Het komt vrij als je een paar rode bessen proeft en de smaak eerst bitter wordt en later zoet. Onze aardappel, aubergine, paprika om maar enkele te noemen uit deze nachtschadefamilie zijn populair als groenten en bevatten veel nuttige en werkzame stoffen die ook in de farmacie voor huidaandoeningen wordt gebruikt.

Mijn vergelijking met de samenleving, de politieke ontwikkelingen en wat er allemaal in de wereld gebeurd kan ik dus onderbrengen bij de Bitterzoet, ( Solanum dulcamara ). In augustus bloeit de plant en valt op door vijf paarsblauwe kroonbladen en gele vergroeide meeldraden.

In de biologie en volksnamen kent de plant diverse bijnamen zoals elfrank, hoe langer hoe liever, klimmende nachtschade enz.

Vandaar mijn link met in deze beeldcolumn wat ik al schreef, de grote veranderingen in de politiek die op stapel staan en ons nog meer in veel verrassende en onaangename situaties zullen brengen. Er is een wel een groot verschil, Bitterzoet is een ‘vaste’ plant en in heel Nederland heel algemeen, valt op door zijn aanlokkelijke bloempjes en in onze rumoerige en onvoorspelbare politiek is dat niet zo evident.


Bitterzoete beleving


In haar keukenraam op de vensterbank staan potjes

allen gevuld met zaadjes, meegenomen uit de natuur

hier en daar komen blaadjes tevoorschijn, onwetend

voor ogen die er naar kijken, kunstmatige intelligentie

of als dat ook weer ver gezocht is, maakbare natuur


het kan mij ook niet schelen, ze staan nu in volle bloei

de een is een Aubergine, de ander een rode Paprika

de zon klimt door het keukenraam naar binnen, warmt

de potjes op en zie, haar ogen glinsteren, eigen teelt

zorgt voor een glimlach, haar flora ligt open op de tafel


Henk Knibbeler © augustus 2023   ( opgedragen aan mijn Muze. )

Foto;  Bloeiende Bitterzoet  ( Solanum dulcamara )


Stuur e-mail mail_outline Apache legt Ineos en Vlaamse regering op de pijnbank!           Column week 34 

Er staat veel te gebeuren in Antwerpen en het industriegebied rondom de Westerschelde! Ik heb mijn column uitgesteld omdat er belangrijke beslissingen genomen worden over de komst van een nieuw bedrijf van INEOS langs de oevers van de Schelde. Een nieuwe plasticfabriek en kraker die weer voor veel afval en milieuschade zullen zorgen als dit gaat gebeuren! De politieke machten in Vlaanderen en Federaal vechten elkaar de tent uit om net zoveel moverende redeneringen die kant noch wal raken deze fabriek er te laten komen. De rechter heeft al gesproken, geen vergunningen zijn geldig en vernietigt. We wachten op nog een onderzoek van de rechter wat eerdaags zal verschijnen en ook niet gunstig zullen zijn voor Ineos en de regeringen. Lees het onderzoek van Aoache en huiver. Dat is de machtspolitiek die Bart de Wever en consorten momenteel voeren, schandalig gewoonweg en ten koste van de natuur en ons  milieu. 

Op vraag van Ineos kraakt regering-Jambon financieel risicobeheer

21 augustus 2023

Tom Cochez

Ineos-topman Jim Ratcliffe, Antwerps burgemeester Bart De Wever (N-VA) en Antwerps havenschepen Annick De Ridder (N-VA) bij de voorstelling van Project One begin 2019.

Ineos-topman Jim Ratcliffe, Antwerps burgemeester Bart De Wever (N-VA) en Antwerps havenschepen Annick De Ridder (N-VA) bij de voorstelling van Project One begin 2019. (© Port of Antwerp-Bruges)

Copied to clipboard

Als de Britse chemiereus Ineos vraagt, dan draait de Vlaamse Regering. Interne documenten die Apache kon inkijken, tonen hoe de regering-Jambon op vraag van Ineos-topman Jim Ratcliffe de eigen financiële principes in de weegschaal legt.

Nadat de Raad voor Vergunningsbetwistingen de omgevingsvergunning vernietigde voor Project One, de ethaankraker die Ineos wil bouwen, ontvouwt de Vlaamse Regering plannen om de chemiereus financieel tegemoet te komen. Maar die plannen staan helemaal haaks op de keuzes die de Vlaamse Regering zelf eerder maakte in het dossier. Dat blijkt uit interne documenten die Apache kon inkijken.

De overheidswaarborg van 500 miljoen voor Ineos activeren zonder definitieve omgevingsvergunning zou forse financiële risico's inhouden

Specialisten die het dossier onderhandelden en minutieus voorbereidden, stelden meermaals dat "het verkrijgen van de definitieve omgevingsvergunning cruciaal is" voordat de Vlaamse Regering de waarborg van 500 miljoen euro overheidsgeld mocht activeren. Als de regering niet op die definitieve omgevingsvergunning wacht, dan zou Vlaanderen zich blootstellen aan forse financiële risico’s.

Maar kort nadat de omgevingsvergunning werd vernietigd, stelde Ineos-topman Jim Ratcliffe uitgerekend de vraag om die waarborg vervroegd te activeren in functie van een overbruggingskrediet. Op een definitief antwoord is het nog even wachten, maar ondoordacht politiek haastwerk hangt wel in de lucht.

Ratcliffe toonde zich enthousiast en gerustgesteld na afloop van de gesprekken met de betrokken toppolitici. De Standaard schreef dat de Vlaamse Regering "zich bereid (toont) om de garantie al in te zetten om zo een overbruggingskrediet bij de banken los te weken". Bovendien gaf de Vlaamse Regering eerder al blijk van een wel zeer verregaand voluntarisme in het dossier-Ineos.

Tegelijk tonen de documenten die Apache kon inkijken dat het zeer de vraag is of de Vlaamse waarborg van een half miljard euro en de bijhorende financiële risico’s wel echt nodig zijn voor het welslagen van het omstreden project.

In haar verslag van november 2022 "betwijfelt de Inspectie Financiën of de waarborgverlening strikt noodzakelijk is voor het welslagen van Project One". De Inspectie concludeert dat het rechtstreekse financiële engagement van de overheid vooral "de initiatiefnemer extra comfort moet geven".

Kraken

Op 20 juli joeg de Raad voor Vergunningsbetwistingen een schokgolf door politiek en economisch Vlaanderen. Het administratieve rechtscollege vernietigde de omgevingsvergunning die minister van Omgeving Zuhal Demir (N-VA) een jaar eerder, op 7 juni 2022, had verleend aan Ineos voor de bouw en de exploitatie van een ethaankraker en de bijhorende ondersteunende faciliteiten. Onder de naam Project One wil Ineos in de Antwerpse haven etheen produceren, een van de belangrijkste bouwstenen voor plastic.

Minister Zuhal Demir ging bij de beoordeling 'routinematig en achteloos' te werk, oordeelde de Raad en vernietigde daarom de vergunning

Verschillende partijen gingen in beroep tegen de door Demir verleende omgevingsvergunning voor Ineos. Daarbij liggen verschillende argumenten op tafel. Inhoudelijk gaan die in belangrijke mate over het klimaat: Ineos zal met zogenaamde drakenschepen het fors gecontesteerde schaliegas aanvoeren over de oceaan om de fossiele brandstof vervolgens te 'kraken' tot bouwstenen voor plastic.

Over die argumenten sprak de Raad voor Vergunningsbetwistingen zich nog niet uit. Ze deed dat wel al over het beroep dat door Noord-Brabant werd ingediend. De Nederlandse provincie legde de problematische stikstofuitstoot van Ineos op tafel.

Het administratieve rechtscollege oordeelde dat de impact van de stikstofuitstoot door Ineos op het nabijgelegen beschermd natuurgebied Brabantse Wal onvoldoende werd onderzocht. Minister Demir ging bij haar beoordeling "routinematig en achteloos" te werk, oordeelde de Raad en vernietigde daarom de vergunning.

Vlaamse dadendrang

Vooral binnen de Vlaamse Regering en in het Antwerpse schepencollege gingen prompt alle alarmbellen af. De voorbije jaren werden immers kosten noch moeite gespaard om het prestigeproject naar de Antwerpse haven te halen en concurrent Rotterdam af te houden. Vooral N-VA trekt aan het dossier en presenteert Ineos als een symbool van Vlaamse dadendrang.

Met Vlaams minister Jan Jambon, Antwerps burgemeester Bart De Wever, Antwerps Havenschepen Annick De Ridder en bevoegd omgevingsminister Zuhal Demir bezet de partij ook de cruciale politieke posities om het dossier in de gewenste richting te manoeuvreren.

Vooral N-VA trekt aan het dossier en presenteert Ineos als een symbool van Vlaamse dadendrang

Een van de elementen die de voorbije jaren in de weegschaal werden gelegd om Ineos naar Antwerpen te halen, is een gigantische waarborgverlening door Vlaanderen. Ook daar zit met Koen Kennis, als voorzitter van Participatiemaatschappij Vlaanderen (PMV), een door de wol geverfd machtspoliticus van N-VA aan de knoppen.

Speciaal voor Ineos werd een nooit eerder verleende overheidswaarborg van 500 miljoen euro in het leven geroepen. Die waarborg impliceert dat de Vlaamse belastingbetaler opdraait voor de kosten indien de banken het geld dat ze aan Ineos uitlenen niet zouden terugkrijgen.

De deal die de overheid sloot met Ineos over de concrete condities van de waarborg, werd jarenlang bewust uit de openbaarheid geweerd. Apache kon intussen wel de notulen inkijken van de bestuursvergaderingen van Gigarant, het Vlaamse waarborgfonds dat dergelijke deals onderhandelt.

De notulen en nota’s van de vergaderingen van 1 juni 2022, 11 augustus 2022 en 11 januari 2023 geven een duidelijk overzicht van zowel de argumenten als de bijzondere voorwaarden voor de overheidswaarborg van een half miljard euro.

Cruciale voorwaarde

Verschillende elementen komen daarbij aan bod. Het gaat onder meer over de waarborgpremie (die doorheen de looptijd van vijftien jaar varieert van 2,05% tot 2,80%), het percentage van het verzekerde bedrag dat door de banken wordt uitgeleend (de oorspronkelijke 50% werd opgetrokken tot 65%), de tewerkstellingsvoorwaarden (250 plaatsen) en een (beperkt) aantal milieutechnische voorwaarden waartoe Ineos zich engageert.

Ook belangrijk is de vrijstelling van bestuurdersverantwoordelijkheid: omdat het over zo’n forse som geld gaat zijn niet de bestuurders van Gigarant, maar is wel de Vlaamse Regering zelf verantwoordelijk voor het dossier. Die duidelijke keuze maakt de politieke verantwoordelijkheid bij een debacle enkel meer zichtbaar.

Cruciaal, zeker met het oog op de huidige situatie, is de meermaals herhaalde voorwaarde dat de waarborgregeling pas in voege kan treden eens de omgevingsvergunning voor Project One definitief verworven is. Op het moment dus dat alle beroepsmogelijkheden zijn uitgeput.

De raad van bestuur van Gigarant benoemt een definitief verworven omgevingsvergunning meermaals als een evidente en cruciale voorwaarde om de waarborg te activeren:

"Er wordt meegegeven dat een van de conditionele voorwaarden voor het verkrijgen van de financiering uiteraard een volledig goedgekeurde, definitieve omgevingsvergunning betreft (dus waarbij er geen beroepsmogelijkheid meer is)"

"Tevens wordt benadrukt dat het verkrijgen van de definitieve omgevingsvergunning cruciaal is."

"De raad van bestuur beslist om een positief advies te geven naar de Vlaamse Regering toe omtrent dit dossier, mits de omgevingsvergunning definitief verworven is …"

Finale onderhandelingen

Dat er van het vrijgeven van de waarborg pas sprake kan zijn eens de omgevingsvergunning definitief en verworven is, blijkt ook uit de finale nota die Vlaams minister van Economie Jo Brouns (CD&V) aan de Vlaamse Regering bezorgde. Over de finale onderhandelingen tussen Gigarant en Ineos besluit de minister:

"Finaal werd overeengekomen dat de schuldaflossingsverbintenis ten gunste van de financiers pas wordt vrijgegeven vanaf het moment dat alle (lopende en toekomstige) beroepsprocedures tegen de omgevingsvergunning opgelost zijn."

Begin dit jaar lagen bijgevolg alle kaarten op tafel: het half miljard euro Vlaams belastinggeld als waarborg zou pas in beeld komen nadat alle lopende beroepen van de baan zouden zijn en de omgevingsvergunning verworven zou zijn. Geen Vlaams geld dus zonder definitieve vergunning.

Die beslissing werd uitgebreid beargumenteerd en als evident voorgesteld door Gigarant. De Vlaamse Regering onderschreef die stelling. Maar nu de omgevingsvergunning is vernietigd en er volgens de gemaakte afspraken dus geen Vlaams belastinggeld als waarborg kan worden neergelegd, lijkt de Vlaamse Regering een bocht van 180° te maken.

Parlement discussieert

Op een overleg, in aanwezigheid van Antwerps burgemeester Bart De Wever en federaal premier Alexander De Croo (Open Vld) vroeg Ineos-topman Ratcliffe aan de Vlaamse Regering om de waarborg toch al aan te wenden voor een overbruggingskrediet, in de hoop dat de omgevingsvergunning alsnog "gered" kan worden.

De Vlaamse Regering lijkt, tegen haar eigen eerdere argumentatie in, vastbesloten alles in het werk te stellen om de waarborg voor Project One uit te spelen

Meerdere specialisten lieten zich de voorbije weken zeer sceptisch uit over de juridische haalbaarheid van een nieuwe omgevingsvergunning die afdoende rekening houdt met de stikstofproblematiek. Bovendien lopen nog verschillende andere beroepen die vooral de klimaatargumentatie hanteren. Ook die kunnen tot een (nieuwe) schorsing leiden.

Toch lijkt de Vlaamse Regering, tegen haar eigen eerdere argumentatie in, vastbesloten alles in het werk te stellen om de waarborg voor Project One uit te spelen.

Hoe dat precies zal gebeuren, is nog onduidelijk. Komende donderdag (24/8) komt de Commissie Economie van het Vlaams Parlement vervroegd samen. Dat gebeurt op vraag van oppositiepartijen Groen en Vooruit, en van Maurits Vande Reyde, lid van regeringspartij Open Vld. Zowel Vlaams minister-president Jan Jambon als voogdijministers Brouns en Demir zullen kleur moeten bekennen.

Haastwerk

Maar nu al is duidelijk dat het hele dossier van meer voluntarisme dan bedachtzaamheid getuigt. Blijkbaar hield niemand rekening met de gedachte dat de omgevingsvergunning zou geschorst worden.

De financiële inspectie twijfelt aan de noodzaak van de waarborg voor het welslagen van Project One

Over de hele waarborgregeling werd jarenlang vergaderd. Nu het erom spant, dreigt die regeling overboord gegooid te worden en moet er in sneltreinvaart 'een oplossing' uit de hoge hoed getoverd worden die zowel inhoudelijk als juridisch steekhoudt.

Tot slot rijst de vraag of al die financiële risico’s met belastinggeld wel nodig zijn. Hoewel de financiële inspectie van oordeel is dat het dossier financieel voldoende werd onderbouwd door Gigarant – voor de duidelijkheid: het oorspronkelijke dossier, niet het haastwerk dat momenteel door de Vlaamse Regering op de rails wordt gezet – twijfelt ze openlijk aan de noodzaak ervan voor het welslagen van Project One: de waarborgregeling zou enkel de financiering van het project door Ineos vergemakkelijken en de initiatiefnemer extra comfort geven.

local_offer vandaag, ineos, Raad voor Vergunningsbetwistingen, Annbick De Ridder, Gigarant, PMV, Koen Kennis, Bart De Wever, Zuhal Demir, Alexander De Croo, Maurits Vande Reyde, Jim Ratcliffe

Tom Cochez stond mee aan de wieg van De Werktitel, het latere Apache. Vandaag werkt hij als redacteur.

Lees alle artikels van Tom Cochez


Stuur e-mail mail_outline Het onzichtbare PFAS, de stikstof en de Groene knolamaniet       Column 32 2023 

Het onzichtbare PFAS, de stikstof en de Groene knolamaniet       Column 32 2023

De belofte die ik mijzelf al een hele tijd had opgelegd was het weer oppakken van de wekelijkse column. Veel lezers schreven mij waar ik toch bleef of waar ik uithing met vragen van “ was je ziek, heb je ontslag gehad, heeft je lief je verlaten of ben je verhuisd en meer van dat..??

Laat ik jullie zeggen dat er van alles wat in zit en dat ook nog lang niet alles goed is verwerkt, met veel vragen, uren die ik soms niet meer tel en ook het missen van bijzondere mensen en dieren in mijn leven..

En intussen gaat het leven keihard verder om ons heen, de wreedheden vliegen ons om de oren en het lijkt wel of de media zijn gericht op oorlogen, aanslagen, politiek die zo vals is en onbetrouwbaar en de mensen killer worden tegenover elkaar, jaloers en onverdraagzaam ook! Ik was verschillende keren in Zwitserland en daar is het leven veel minder hectisch, bedaarder wil ik het noemen en ook hoffelijker naar elkaar! Dat land straalt precisie uit, zoals hun befaamde klokjes en horlogemerken, ze komen afspraken na en zijn trouw!

Goed, dat en nog veel meer brengt mij bij het grootste probleem waarmee we te maken krijgen en dat is de vergiftiging van onze wateren, rivieren en meren en tenslotte ook de zeeën met PFAS.

De verzamelnaam van vele soorten stoffen die ooit ergens zijn gevonden en door chemiebonzen en wetenschappers bij elkaar zijn gebracht in ingewikkelde formules en samenstellingen waar de industrie gretig op in sprong zonder voldoende op de hoogte te zijn van de gevaren voor ons milieu en de mens! Wij bakken onze eitjes en gehaktballen in PFAS pannen. Ongemerkt en onbedoeld krassen wij weleens met een vork of een lepel door ons braadsel en prikken dan ook in de pannenbodem!

FOUT!!..maar dat wisten we niet en de stukjes PFAS kwamen in het eten terecht, onzichtbaar en slopen op zo’n manier onze lichamen binnen. 3M en Chemours , om nieuwe vergunningen met name in België waar minister Demir met harde hand de weerstand van zich af schud, maar gelukkig nu is terug gefloten door de rechter. Want ook haar stikstofbeleid en dat van haar inmiddels demissionair collega van der Wal krijgen de dames van rechtse zijde dat nu niet meer zo snel van de grond allebei!

Gelukkig worden er nu langzaam onderzoeken opgestart in de samenleving. In Zwijndrecht Vlaanderen wordt bloed afgenomen bij duizenden mensen en rond Dordrecht neemt men maatregelen rondom woonwijken om de rotzooi te minderen, opruimen zal nooit gaan, het blijft in het milieu zitten. Intussen zie ik al wel advertenties van Pannenfabrikanten waarin wordt vermeld dat er geen PFAS in is verwerkt, maar wie gelooft dat en controleert dat dan?

De herfst nadert met rasse schreden en door de vele regenval schieten de paddenstoelen uit de grond. Er zijn al volop Cantharellen en Boleten, ook de Grote parasolzwammen heb ik al gezien en ook de Groene knolamaniet staat alweer boven de grond. In Eikenlanen tussen de zware bomen staan ze graag in de humuslaag. Deze paddenstoel in het Engels ‘death angel‘ genoemd is de giftigste soort die we in de wereld kennen. Verschillende toxinen zorgen ervoor dat de lever en nieren worden aangetast en onherstelbaar beschadigd worden. Slechts 30-50 gram van de paddenstoel kan dodelijk zijn door vergiftiging. Het is een langzaam proces en het dodelijke mycotoxine van de groene knolamaniet is alfa-amanitine. Zo’n 15 % van de slachtoffers sterft binnen 10 dagen na het eten van de paddenstoel!!

Waarom nu deze vergelijking met PFAS?

PFAS zien we niet de groene knolamaniet wel en deze komt niet zo wijd verspreid voor als PFAS in ons milieu. Beiden zijn echter wel levensgevaarlijk en nog een verschil is dat we de groene knolamaniet kunnen vermijden, er vanaf blijven en ook kinderen er niet aan laten komen!! PFAS is niet te vermijden, want we zwemmen in vergiftigde rivieren en kanalen zoals de Westerschelde en de Maas! Pas vele jaren later zullen we gaan zien welke gevolgen PFAS heeft op onze gezondheid.

Nu geldt de preventie voor de samenleving en dienen de lokale overheden maatregelen te nemen en waarschuwingen uit te vaardigen naar de samenleving middels een brief bijvoorbeeld en aandacht in de media via advertenties en publicaties die men kan begrijpen!

Ga intussen lekker wandelen in de bossen en velden en kijk om je heen, want het paddenstoelenseizoen is al begonnen dankzij de hoge temperaturen in combinatie met de vele regenval. De rood met witte stippen, Vliegenzwam dus zal er weldra weer zijn en het Eekhoorntjesbrood met nog meer Boleten en vele andere soorten!

Een mooi herfstachtige zondag nog en veel plezier!

Henk Knibbeler.

foto:  Groene knolamaniet in het Clingse bos ( Amanita phalloides )

.



Stuur e-mail mail_outline Getrompetter in de lucht.. Week 10 

Getrompetter in de lucht.. Week 10 Donderdagmorgen werd ik wakker door een trompetachtig geluid in de verte en wist meteen dat het raak was die dag.

Aangezien ik mij niet zo vlug kan bewegen en verplaatsen naar de achtertuin werd het toch een risicovolle sprint en buiten gekomen werd het geluid steeds luider, maar ik zag nog niets hoog in de lucht. Niet ver van Kloosterzande ligt het natuurreservaat de Putting en daar fourageren in het voorjaar veel doortrekkers op weg naar het noorden om even op adem te komen.

Maar hoe kwam ik daar nu zo snel,met de fiets ? Toch maar even mijn buurman gevraagd of hij wat tijd had om met mij naar de Putting te rijden en dat was geen enkel probleem, hij was nieuwsgierig naar wat ik hem wilde laten zien. Kijkers en camera mee..

Er loopt maar een stukje verharde weg door het gebied of op de dijk waar je een prachtig gezicht hebt op het gebied. Bij het informatiepaneel even verder stapte we uit. Het leek wel of er een fanfare boven ons optrad, meer dan 100 Kraanvogels streken neer op de natte weilanden. En achter ons hoorden we er nog meer komen! Wat een geluk en Fred keek zijn ogen uit, hoe wist jij dat vroeg hij?

Nou, in de deze tijd trekken de Kraanvogels vanuit het zuiden naar Noorwegen, Zweden en Finland om daar te gaan broeden. Een kleine groep blijft in ons land hangen, in de Grote peel en in het Fochteloërveen. Meestal trekken ze langs de oostkant van ons land via Limburg en op de grens, maar ook hier in het Zuid-Westen zie we ze de laatste jaren.

Heel parmantig en statig lopen de vogels door elkaar. Hun grijze verenpak en de wapperende staartstruis zijn kenmerkenkend voor deze prachtig vogel. Meestal blijven ze een dag of nog korter hangen en gaan bij voorkeur tegen de avond op de vleugels.

Ook Grutto's kwamen in kleine groepjes aanvliegen en ja hoor de Kluut is er ook weer. Het mooie van dit gebied is dat je vanaf het weggetje alle kunt waarnemen. Na het weggetje loopt een eeuwenoud paadje het gebied in richting Kloosterzande en je komt op een gegeven moment bij een breed vogelscherm uit waar je heel goed de watervogels kunt waarnemen.

De lente is echt begonnen, het Klein hoefblad staat uitbundig te bloeien in de slootkant en ook het Speenkruid kleurt de slootranden geel. Opeens gaat een groep met Smienten op de vleugels, die er nog zijn, want deze eend trekt in februari als weer weg naar het noorden! De Kraanvogels storen zich nergens aan en laten zich goed bekijken. De camera draait overuren. Op een weidepaal zien we een Slechtvalk zitten en dat was de veroorzaker van de opvliegende Smienten. Kennenlijk kon hij er geen slaan, maar dat is een kwestie van tijd, er zijn nu zoveel vogels en dus prooien voor hem.

We genieten van het prachtige weer, het is warm in de zon en praten over het feit dat we zoveel geluk hebben en geel last hebben van alle drukte en lawaai, gehaast en stress die zoveel mensen thans meemaken. Hier vinden we rust, heelt de natuur en raakt het je ermoties als je zoveel moois te horen krijgt en te zien.

Dan gaan er een paar Kraanvogels op de vleugels en snel achter elkaar gaat de gehele vloot de lucht in, luid trompetterend met een gracieuze vleugelslag richting Westerschelde. In een mum van tijd zitten ze hoog in de lucht en wij nog steeds op het bankje.

Fred is blij dat ik hem heb gevraagd en wist niet dat dit zo dicht bij zijn dorp te zien was. Hij gaar er meer naartoe, ook voor de steltlopers, wanr het feest moet nog maar beginnen, De zomerlentedagen zijn een kadootje geweest, het doet een beetje pijn als we het gebied verlaten, maar wel met een mooie herinnering.

Fijne zondag allemaal!

Henk

Stuur e-mail mail_outline PFAS zit overal ook de dieren, vissen enz. zijn de dupe!!  Column Week 8 2023 

En opnieuw komen er wetenschappelijke feiten boven tafel met bewijzen dat PFAS bezig is om het ecosysteem te vernietigen. Opnieuw blijft alles zoals we gewend beginnen te worden stil gehouden. Want er staat ons een enorme ramp te wachten en niet alleen de mens, maar ook de gehele dierenwereld. 

Wat is ecologie eigenlijk? Dat is een wetenschap waarbij de onderlinge samenhang tussen mens en dier in kaart wordt gebracht. Ook planten en vissen horen daar in thuis, in feite alles wat het voortbestaan van ons leven, gezondheid en planeet in gevaar brengt, sterker nog verwoest!!

Moeten we ons zorgen maken dan? Ja, volmondig JA moeten we dat en vooral omdat onze bestuurders, de beleidsmakers en de vuile industrie gewoon nog steeds hun rotzooi lozen in onze wateren om ons heen. Klik de link hieronder maar aan en ga lezen en luisteren naar de wetenschappers.   

https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/buitenland/artikel/5367463/pfas-diersoorten-330-besmetting-rivm-chemische-stoffen-schadelijk

Er volgde snel na deze eerste melding weer opnieuw een artikel in NRC over de gevaren van PFAS in Europa. Lees hier het uitgebreide artikel daarover en huiver!!  

https://www.nrc.nl/nieuws/2023/02/23/langzaam-begint-europa-in-te-zien-hoe-groot-het-pfas-gevaar-is-a4157922

Nog en keertje een waarschuwing; Verwijder al je pannen met een zogenaamde tefalbodem, de koekenpan maar ook de kleinere kookpannen met zo'n laag. Koop stalen pannen, die houdt je schoon en beschadig je niet. 


Stuur e-mail mail_outline  Gemeente Hulst verkwanselde haar Hertogin Hedwigepolder. Column week 6 - 2023                                                                                                                                                        

 Gemeente Hulst verkwanselde haar Hertogin Hedwigepolder. Column week 6 - 2023                                                                                                                                                       

Het is stil in de Hertogin Hedwigepolder als je er nu naartoe gaat. Vanuit de Emmaweg op het einde omhoog fietsen en je staat op de ringdijk met uitzicht op de graafwerkzaamheden rondom de toekomstige panoramatoren in het Grenslandpark Groot Saeftinghe. De watervlakte weerspiegelt het uitzichtloze en troosteloos landschap met uitkijk op een horizon die je niet vrolijk stemt maar kennelijk thuishoort bij deze moderne tijd, containerkranen, windmolens en grote schepen die langs de horizon naar de haven varen van Antwerpen om gelost te worden..

Maar tot mijn verbazing lees ik dat de Gemeente Hulst kwaad is op onze VVD bewindslieden Mevrouw Christianne van de Wal-Zeggelink, Minister van Natuur en Stikstof en de heer Mark Harbers, Minister van Infrastructuur en Waterstaat!

De nieuwe burgemeester van Hulst, ook een VVD politicus, Mevrouw Ilona Jensen-van Haarst drukt meteen haar stempel op de lokale problematiek en schermutselingen die er nog steeds zijn rond de Hertogin Hedwigepolder. Toch opvallend dat een nieuw bestuurder die weinig of niets weet van de streek waarin ze terecht is gekomen meteen op de trommel slaat tegen haar partijgenoten in het Hollandse!! Zij moet welhaast op zijn minst zijn rot geschrokken hoe het proces in haar Gemeente Hulst rond de Hedwigepolder zich heeft voltrokken en wat de Gemeenteraad en bestuur heeft laten liggen om dat unieke stuk landschap en polder zomaar te verkwanselen ten faveure van de Belgen en de Antwerpse haven!!

Ja, dan kun je niets anders doen dan de boel in Den Haag nog eens opschudden en om verklaringen vragen hoe dat toch allemaal zo uit de klauwen is gelopen, toch? Of in de notulen duiken van de Gemeenteraad en commissies waar de heren en dames hun magere standpunten en activiteiten in vastgelegd hebben. Maar ook de nieuwbakken burgemeester van Hulst zal zich moeten vergewissen van de laksheid en gehoorzaamheid van de Raad die de voorbije jaren de boel hebben laten lopen.

En nu hoort men niets meer uit Den Haag, het is stil aan die zijde, Christianne van de Wal verspreid de ene leugen na de andere en staat met haar altijd grote ogen en vileine lach de pers te woord wat meteen de achterdocht wekt van de argeloze burgers. En Mark Harbers staat bij de herdenking van de Watersnoodramp een verhaal af te steken over het water, maar liet intussen de Hedwigepolder verzuipen en zwijgt in alle talen als men vraagt waarom er geen actie is ondernomen tegen de Belgische overheid en Waterwegen om de werken aan de zeedijk in de polder te stoppen!!

ER KOMT GEEN ANTWOORD MEER UIT DEN HAAG, HET WATER STROOMT MET DE PFAS EN DE VISSEN VANUIT DE WESTERSCHELDE ZO HET GRENSLANDPARK IN!!

En de mensen zijn nieuwsgierig, gaan kijken en fietsen over de nieuwe asfaltweg door de polder en zien dat er weinig of niets valt te beleven. De bomen zijn weg, de landweggetjes zijn weg en de kleuren bestaan nog slechts uit grijs en strohalmblond. Vogels zijn zeldzaam, steltlopers hebben er niets meer te zoeken.

Dus beste Gemeente Hulst, is het misschien een idee om het strandje bij Perkpolder aan te pakken en het publiek te wijzen op de gevaren van PFAS? Zwemmen wordt een groot probleem in de Westerschelde en is niet gezond voor de mensen. De wetenschap heeft dat al bevestigd in diverse rapporten en de provincie Zeeland is er van op de hoogte! Als vakantieprovincie lijkt het mij meer dan noodzakelijk om de toeristen in kennis te stellen op diverse plaatsen middels informatieborden dat het zwemmen in de Westerschelde niet veilig is!! Ook het Zeeuws Landschap die beheerder is en wordt van o.a het Grenslandpark Groot Saeftinghe en andere gebieden langs de Westerscheldestrook zou de bevolking erop moeten wijzen middels hun befaamde borden met verboden toegang nu eens informatie moeten geven over de aanwezigheid van PFAS!!!

De lente valt met rasse schreden het land binnen. De flora en bodemorganismen, insecten en vogels zullen het landschap en de dorpen weer gaan bevolken. De kreken hun charme weer tonen met rijen knotwilgen langs de oevers en rietlanden die weer het gezang van de Blauwborst en de Roerdomp laten horen. De blauwe dagen en lange avonden heerlijk het lentezonneke laten zien en de mensen weer zin krijgen om erop uit te gaan in hun landschap. Een veilig landschap en schoon met zicht op een rijke natuur en beleving. Er is werk aan de winkel Gemeente Hulst, houd het groen en bloemig!

p.s

Aanvullende link met het artikel uit de PZC en een video waarin belangrijke informatie over PFAS. Kopieer de link in je browser om de video te bekijken.

https://www.pzc.nl/binnenland/gezondheidsschade-chemische-stoffen-pfas-minstens-52-miljard-euro-nederland-vraagt-verbod~ac60fb95/?utm_source=dailynewsletter&utm_medium=email&utm_campaign=20230207&utm_userid=&ctm_ctid=32fb6efc19887a53589c2c9b5dd209b4


Een mooie lenteweek toegewenst,

Henk Knibbeler.

www.henkknibbeler.nl


Stuur e-mail mail_outline De Poëzieweek, gedichtenwerk, wartaal en afgunst.       Column Week 5-2023   

De Poëzieweek, gedichtenwerk, wartaal en afgunst.       Column Week 5-2023  

Afgelopen week donderdag 26 januari ging de jaarlijkse poëzieweek of gedichtenweek van start in Nederland en België. De media schitterden door afwezigheid, slechts een kleine annonce her en der besteedde er tot nu toe enige aandacht aan! In Vlaanderen België werd er nog enigszins iets van gezegd en getoond, maar Nederland was druk met andere problemen in Europa en de wereld. Talloze keren toonde het journaal en talkshows ons beelden van het Koninklijk huis op weg naar de Antillen, de oorlog in Oekraïne, de blokkade van de A-12 door protestanten en zo meer..

Het radioprogramma “ De Taalstaat ” van Frit Spits, de radiomaker op zaterdag tussen 11 en 13 uur wordt wegens ziekte van de presentator waargenomen door Margriet Vromans. Weinig of niets over de poëzieweek, laat staan wat voordrachten van de bekende Nederlandse dichters schare! Is onze taal niet meer zo in trek, spreken we liever wat wartaal uit, teveel versnipperd of is er afgunst bij de presentatoren omdat ze zelf ook af en toe een gedicht schrijven en dat op de voorgrond plaatsen? Een doordenkertje zou ik zeggen of..?

Jaren geleden toen Ivo de Wijs nog het programma ‘Vroege vogels’ presenteerde en vooral zichzelf flink op de borst klopte en regelmatig zijn geschreven teksten ten gehore bracht! Ik stuurde een gedicht in over het ‘Hemelgeitje’ de Watersnip. Geen woord, geen aandacht, nee ik kreeg een mailtje van Ivo de Wijs waarin hij schreef dat hij het een heel mooi gedicht vond, maar het niet kon uitzenden want zijn eigen werk was belangrijker, immers daar verdiende hij zijn geld mee!! Mijn verbazing was groot, het programma is toch voor de luisteraars en niet voor de presentator? Later heb ik hem betrapt op meer van die wartaal en afgunst, gelukkig stopte meneer met presenteren en in de dichterskringen vernam ik dat men die man links liet liggen, amen en uit!

Thans leven we in 2023 de moderne en klinkklare periode van onze taal, het ongeschonden woord in nieuwe stijl. Ramsey Nasr, eens de dichter des Vaderlands en essayist Zijn gedicht “ Een minimum “ uit 2005 staat nog steeds op een witte muur aan het Mechelse plein in Antwerpen en is tot op de dag vandaag nog actueel door de armoede die er heerst ten gevolge van de inflatie en energiecrisis.

Belgen staan erbij stil, zijn veel taalgevoeliger en laten het op hen inwerken en gaan ook naar voordrachten luisteren die georganiseerd worden in het land.

Kijk maar eens op http://www.antwerpenleest.be waar men uitvoerig ingaat op de Poëzieweek 2023 en meer taal. Het gedicht van Ramsey Nasr, ‘Een minimum’ kun je lezen als bijlage van deze column.

Grote dichters hoor je weinig over, tenminste niet over hun werk. Ik noem o.a Vasalis, Campert, Ida Gerhardt, Wislawa Szymborska, Hans Andreus en Rutger Kopland en Neeltje Maria Min waar veel bundels van in de boekhandels liggen of zeker in de Nationale Bibliotheek in Den Haag. Duik ik in de historie van dichters dan kom ik uit bij de Complete Gedichten van P.A. De Genestet, een dichter geboren in 1829. Maar ook regionale dichters, bijv B. van Meurs met zijn bundel Kriekende Kriekske in Betuwsche Gedichten.

Wat zou het mooi zijn als er eens een programma op de radio of TV zou komen over de poëzie in de lage landen, een mix van oud en nieuw met dichters en beelden. Dat kranten er meer aandacht aan besteden en er weer podia komen met aandacht voor de lokale dichters die toch al wel her en der bijeenkomsten organiseren.

Eind jaren ’90 en begin 21e eeuw organiseerde ik in Breda het poëziefestival “Onder de Moerbeiboom” in de Centrale Bibliotheek van de stad. Landelijke dichters en regionale dichters kwamen er optreden, het publiek genoot en kwam volop opdagen om te luisteren naar alle werken van de dichters die ze ten gehore brachten. Het festival was een groot succes. In mijn eigen streek rondom Clinge in Zeeuws-Vlaanderen, De Klinge en Sint-Gillis-Waas in Oost-Vlaanderen zijn dichters als Paul Vereecken en Patrick Rottier actief en genieten regionale bekendheid door hun activiteiten.

Tot slot het gedicht van Ramsey Nasr in deze bloemlezing van de poëzie. Nog een mooie Poëzieweek tot 1 februari en daarna natuurlijk met veel leesplezier!

.

Met een dichterlijke groet,

Henk Knibbeler

www.henkknibbeler.nl

p.s  Beste lezers de twee gedichten kunnen helaas hier niet bij geplaatst worden, maar staan in de rubriek 'gedichtenwerk in beeld' waarvoor mijn excuses!


Stuur e-mail mail_outline Tied maakt graas en zon maakt heuj..                                   Column WEEK 4 2023 

Tied maakt graas en zon maakt heuj..                                   Column WEEK 4 2023 Tied maakt graas en zon maakt heuj..

Vrij vertaald .. alles komt terecht als je maar geduld beoefent

In een mooie polder in Oost-Vlaanderen in België, vlakbij de grens, ligt een streekrestaurant waar wij graag eens gaan eten, een zondagslunch of gewoon eens genieten van de geneugten die het polderrestaurant op de kaart heeft staan. Er komen veel gasten en de ambiance is er vriendelijk en huiselijk. Aan de muren hangen foto’s van weleer met fraaie herinneringen hoe het ooit eens begon en de gasten bekijken deze met gemengde gevoelens, halen ze soms van de muur om aan tafel verder te praten over wat hen raakt en wat men zelf herinnert uit die bepaalde tijd!

Aan tafel kijk je altijd om je heen, ziet soms gezichten die je al eens eerder hebt gezien of opmerkelijke mensen die de aandacht vragen zonder dat ze daarmee op willen vallen, maar dat opmerkelijk genoeg wel doen voor hun omgeving als je oren en ogen er attent op zijn! Zo komen er regelmatig enkele oudere dames op zondag dineren. Parmantig staan ze in de opening van de eetzaal te kijken waar ze plaats zullen nemen, maar de ober weet het al, graag op hetzelfde plekje waar ze altijd al gaan zitten als het niet gereserveerd is. Hun leeftijd schat ik op half tachtiger jaren, maar als je ze ziet staan in een sjieke outfit, zijn dat dames van goede komaf! De een in bijna witte kledij met een fraai wit jasje en daarover heen een voile met zwarte patronen en op hoge hakken, de andere twee modieus en het haar in model maar vooral ook hun mondigheid ten toon spreiden zonder enige gêne.

Ze voelen zich opgenomen in de rest van het publiek en genieten en discussiëren over actuele onderwerpen die deels goed te volgen zijn en mij aantonen dat de dames van allerlei actualiteiten goed op de hoogte zijn en ook uitgesproken meningen erop na houden, prachtig! Ze bestellen een volle tafel met eten, frietjes erbij en ander heerlijk eten met een goed glas wijn. Het bourgondische leven valt hen niet zwaar maar luchtig. Dan gaat de ‘witte’ dame naar het toilet en passeert onze tafel, knikt minzaam met een lachje en schuifelt klik klak de eetzaal uit.

Wij praten ook verder over allerlei onderwerpen, eten een heerlijke salade en laten deze zondag, de drie schattige dames en al de rest weer alleen. Op weg naar huis staat ineens een jager op de weg met geweer omhoog! Iets verder zien we een drijfjacht, waarschijnlijk op de haas, waar kennen we die in Godsnaam toch van ? Op een dijk in de polder staat zomaar in januari de Mooie Gaspeldoorn te bloeien, Rodelijst soort en vrij zeldzaam! 

Bij deze column hoort een gedicht wat ik al eens eerder aan het papier toevertrouwde, maar wat precies aan de gebeurtenis in het restaurant refereert.. Ik wens iedereen een fijne week toe.


Tied maakt graas en zon maakt heuj

in alle seizoenen, zei ze aan de tafel

waar de zondag begint gezellig bij elkaar

de uren kapot gaan aan turen en mimiek


Zesentachtig is ze alle wandelingen van

haar leven beschreven velen al weggevallen

de jakkerende meute trekt aan haar voorbij

geen aandacht, geen tijd voor een versleten lijf


Eten geurt naar zondag aspergesoep en biefstuk

te groot, teveel, maar zij doet mee, volgt nog

tot het bezoek, blinkend en ruikend naar de parfum

aan de tafels schuift thee met een koekje, stil


Wachtend op het volgend uur waarin je wel tien boeken

zou kunnen lezen, merels door het glas heen zingen

tied maakt graas en zon maakt heuj mijn regels worden langer en langer..

het bezoek korter en korter


Henk Knibbeler © 2023

Foto. Gaspeldoorn ( Ulex europaeus ) 


Stuur e-mail mail_outline Het verraad van het zeeschuim..                                        COLUMN Week 3 - 2023 

Het verraad van het zeeschuim..                                        COLUMN Week 3 - 2023

Afgelopen weken zijn er verschillende publicaties verschenen over de aanwezigheid van PFAS in het zeeschuim waaruit kleine druppeltjes ontsnappen die uiteindelijk weer op het vaste land terechtkomen!

Toen ik dat las dacht ik, worden we nu door Jan en Alleman besodemieterd en heerst er een soort vrede bij het regionaal gezag dat nu eindelijk de Hedwigepolder onder water staat en alles in veilige haven is beland? Niets is minder waar natuurlijk zoals we dat al jaren gewend zijn om aan te horen uit politieke kringen en bestuursorganen!

Het water in de Westerschelde is bevuild en flink ook en dat is al jaren aan de gang, want 3M kon zijn gang gaan en God mag weten welke lozingen er nog allemaal gebeuren tot op de dag van vandaag!! Nu laat de Provincie Zeeland onderzoek doen waar die verspreiding van PFAS vandaan komt en wat voor consequenties dat heeft op de kustplaatsen aan de directe kust zoals de strook van Het Zwin tot verder heel de strook langs de Zeeuwse kust en natuurlijk ook langs de Westerscheldekust tot in Antwerpen?

Nou dat laatste betwijfel ik ten zeerste want voorbij de landsgrens komt men op het Vlaamse deel terecht en daar zit juist de crux, daar zitten de vervuilers en doen de Vlamingen cq de overheid dan ook mee in het onderzoek?

Maar goed onderzoek of niet, PFAS is dominant aanwezig in onze bodem dat is al wetenschappelijk aangetoond en verder zijn er tot nu toe geen beleidsmaatregelen genomen of bescherming voor de populaties die langs de rivier wonen en werken. Gemeente Hulst zou al lang een beleidsplan moeten hebben al was het alleen maar dat er in Perkpolder een heel dorp gaat verschijnen langs de borders van de vervuilde Westerschelde en dat er iets verder een strand is aangelegd waar het publiek mag zwemmen en zonnen zonder dat er ook maar iets van informatie is verschaft of waarschuwingen zijn afgegeven.

De vis wordt niet meer gevangen en als je bij een lokale visboer vraagt waar die vis vandaan komt zwijgt hij in alle talen, want dat kost hem omzet en verlies van klanten!

PFAS gaat nog voor veel problemen zorgen op termijn. En niet alleen voor de mens maar ook voor de natuur. De vogelstand in het gebied Hedwige- en Prosperpolder is al flink verstoord door de verandering in de hoofdstructuur van de polders. Soorten zoals de Grutto en Kleine plevier zijn nagenoeg verdwenen, de Scholeksters hebben het zwaar en trekken meer en meer het vasteland op of zelfs naar de steden. Ik kom weer terug op wat de streek heeft verloren en wat nooit meer zal terugkeren, het kerkhof Hedwige is van permanente aard geworden en nergens staat een kruis ter herinnering, alleen bordjes van Het Zeeuws Landschap die her en der door de bulldozers half zijn begraven met het opschrift “ verboden toegang ” duiden de zogenaamde bescherming van de natuur en het ontmoedigen om toch het gebied in te gaan want je loopt het risico om een vogelteller tegen te komen die een grote mond tegen je op zet!!

En dan te bedenken dat die organisatie straks het beheer gaat doen van het grenslandpark! Boa’s en boswachters en dergelijke zullen ons aanspreken op het gedrag en zich laten gelden. Kortom er is geen verbinding met het publiek met de bevolking en er zijn geen plannen, alleen maar in de uitvoerende zin om het Landschapspark aanzien te geven over misschien wel 10 jaar of meer. Je zou denken waarom de lokale overheid niet het initiatief neemt om een breed orgaan op te richten waar alle betrokkenen in mee kunnen praten en de stem van de bevolking die in dit land wonen en werken veel meer vertrouwen zullen krijgen in wat er met hun land en water allemaal gebeurd!

Ik weet drommels goed dat ik tegen heilige huisjes aanschop, maar dat is dan maar zo. In de moderne en vooral huidige maatschappij heeft de mens behoefte aan openheid en betrokkenheid in ons democratische land. En doe gewoon tegen ons, heren en dames van die organisaties. Uniformen en badges maken weinig indruk meer, men leest en hoort de media, de krant PZC besteedt heel actueel en objectief aandacht aan deze materie, dat is te prijzen!

Intussen waaien door de straffe wind miljarden druppeltjes PFAS het land op en in de tuinen van iedereen. Het ecosysteem brokkelt langzaam af en laten we hopen dat er geen nare gevolgen voor ons als mensen in het verschiet liggen..

Henk Knibbeler 

foto de Egbertstraat na afsluiting in de Hedwigepolder.


Stuur e-mail mail_outline  Le Vent Nous Portera ( de wind zal ons dragen )        COLUMN WEEK 2 - 2023 

 Le Vent Nous Portera ( de wind zal ons dragen )        COLUMN WEEK 2 - 2023

Muziek, poëzie en een oogstrelend landschap in een column samenvatten vond ik een uitdaging omdat de elementen samen dikwijls worden gebruikt of dat een onderdeel wat men toepast uit een van die elementen bestaat! Immers beste schrijvers, dichters en vele lezers die van teksten houden, in boeken of de krant, tijdschrift of eigen werk luisteren meestal ook graag naar muziek. Dat kan rock of jazz zijn, klassiek of eigen gemaakte muziek! De titel van mijn column vandaag wordt door vele zangers gezongen zoals Noir Désir - Le Vent Nous Portera (Clip Officiel) - YouTube https://www.youtube.com/watch?v=NrgcRvBJYBE&list=RDMMNrgcRvBJYBE&index=1

Ik hou bijzonder van klassieke gitaarmuziek. De gitaar is in vele muziekvormen wel aanwezig en in vele landen kent men wel enkele beroemde gitaristen die furore maken met hun werk. Ik noem de jonge Rubén Jordán, Estas Tonne - The Song of the Golden Dragon - YouTube beiden Spaanse gitaristen, kunstenaars op de snaren en je in vervoering kunnen brengen met hun prachtige muziek. Op YouTube is er veel van te beluisteren, maar vooral de concerten zijn een ware gebeurtenis en je gaat daarna met een blijvend stuk genot weer naar huis toe.

Zo zijn er ook gitaristen die schitterende vertolkingen laten horen van ons bekende en beroemde artiesten. Gabriella Quevedo is zo’n talent die vele songs op haar gitaar vertolkt heeft.

https://www.youtube.com/watch?v=fqfHLsT1b0o - Gabriella Quevedo - YouTube

In feite is alles wat we horen om ons heen ook muziek! Niet altijd even beleefd of soms wel erg lawaaierig of gewoon saai! Als dichter moet ik altijd gitaarmuziek of klassieke muziek op de achtergrond erbij hebben, het zorgt voor ad-hoc gebeurtenissen die je stemming ineens kunnen doen omslaan, vrolijk of droevig. Je zou het ook documentaire gitaarmuziek kunnen noemen. Muziek kleurt ons leven of je het wilt of niet en je kunt er ook kracht uit putten, energie die je misschien weer over een negatieve periode heen helpt, luister maar eens naar de Spaanse gitarist Govi Noches en Andalucía (Spanish Guitar)- Govi - YouTube

In de poëzie zitten net als in de gitaarmuziek heel veel elementen die zo’n werkstuk mensen aanzet tot nadenken, berusting en herpakken van negatieve gedachten met veel emoties omringd. Het temparament van een gitarist en een dichter/schrijver zorgt ervoor dat men op scherp staat en hoe! De fabelachtige techniek die gitaristen bezitten zie je pas als er close-up opnamen gemaakt zijn. De snelheid, vingers en zonder partituur werken is pure kunst uit het hoofd Malagueña - Lucas Imbiriba (Acoustic Guitar) - YouTube

Got Talent in Spanje werd verrast door een jong verlegen gitarist die de juryleden tot tranen toe bewoog. Deze column werd daardoor een bloemlezing door de gitaarmuziek. De wind droeg een flink steentje bij om de pracht ervan weer te geven. Luister maar naar Rubén Jordán en de wijze waarop de jury zijn werk beoordeelde La sensibilidad de este guitarrista hace llorar al jurado | Audiciones 2 | Got Talent España 2019 - YouTube

Ik sluit af, zou zeggen ga luisteren en laat het op je inwerken, het is de moeite waard, de wind zal ons dragen! Kopieer onderstaand regel in je browser en luister naar een toptalent Rubén Jordán.

https://www.youtube.com/watch?v=OQMKrXt-mlQ&list=RDOQMKrXt-mlQ&start_radio=1

Foto gemaakt in de Prosperpolder afgelopen zomer 2022 waar het altijd waait!

Henk Knibbeler 2023


Stuur e-mail mail_outline     Zeg het maar..                                                                       Column week 1 - 2023 

Zeg het maar..

Goedemorgen beste lezers,

Allereerst de beste wensen allemaal voor 2023 en een gezond jaar met veel geluk, vriendschap en liefde. De rest mag eenieder van jullie zelf invullen en zal wel aangevuld kunnen worden met veel persoonlijke wensen en voornemens zoals dat ieder jaar wel gebeurd.

Op mijn website ben ik na week 28 gestopt met het wekelijks publiceren van mijn column vanwege gezondheidsproblemen, het werk wat ik aan mijn boek over de Hedwigepolder moest besteden en alles wat daaromheen gebeurde. Het volgen als columnist van de actualiteiten die er dagelijks gebeuren, maar voor mij persoonlijk vooral de opeenvolgende ontwikkelingen rondom de Hertogin Hedwigepolder baarde mij grote zorgen en in feite nog steeds. Later meer daarover.

Onze aarde in Zeeuws-Vlaanderen en Vlaanderen om maar dichtbij huis te blijven voorlopig wordt verschrikkelijk opgeschud en vervuilt. Lang niet alle informatie die er is uit wetenschappelijke onderzoeken en andere rapporten is bekend bij het grote publiek. Ik heb vele mensen gesproken afgelopen jaar en men snapt gewoonweg niet dat de overheden ons zo belazeren met desinformatie of helemaal niks!! En dan ook nog de onzin die men uitstrooit over de bevolking over bezoekersaantallen en unieke natuur die er komt in plaats van de Hedwigepolder en ik noem hem er zeker bij de Prosperpolder. Een volledig cultuurlandschap is vernietigd de afgelopen 8 jaar!! Meer dan 100 jaar geleden wisten mensen met heel veel moeite het water terug te dringen en om te zetten in vruchtbaar land waar de boeren een prima bestaan in op konden bouwen. Producten uit onze klei zoals bietensoorten, maïs, aardappelen, diverse groentesoorten en zoveel meer gedijden goed en er was eindelijk ruimte voor een gezonde economische ontwikkeling.

Maar er is anno 2023 niets meer van over, het Scheldewater viert hoogtij iedere dag!

Op enkele fanatieke strijders na uit de leefgemeenschap die zich het vuur uit de sloffen schreef en procedeerde bleef het opvallend stil in laat ik het in dit bestek maar voor het gemak ‘Vlaanderen zeg het maar’ noemen hield de burger zijn mond, voerde de Gemeente Hulst pas als het te laat was een ultieme poging om de polder nog even droog te laten.

Ohja!, een polder zonder Populieren, er zijn 8000 bomen geveld!, alle boerderijen, huizen en andere opstanden zijn gesloopt en het unieke Sieperdaschor is in een adem meegenomen in de plannen van de Stropersbende! die zich laven aan de etentjes in Antwerpen, het land van de mooiste polders is verkwanselt, leeggeroofd en met vele miljoenen verkocht aan de bonzen. Er vliegt geen Blauwborst of een Baardmannetje meer rond om van de rest nog maar te zwijgen!

Eigenlijk is het te zot voor woorden om nog steeds hierover kwaad te worden in het nieuwe jaar!

En nu ligt er al een asfaltweg en er volgen er meer waar u ‘het nieuwe water’ kunt bewonderen dat sinds enkele weken de oude polder binnenstroomt en vult met PFAS rotzooi. We hebben het natuurlijk al gezien dat de fietsers stil staan op de nieuwe dijk om te genieten van het uitzicht op de Containerhavens in de mond van de Antwerpse haven. Een Grenslandpark waar men 100.000 bezoekers verwacht met zogenaamde ‘onthaalplaatsen’ die zelfs tot in Ossenisse zullen worden opgezet, puur alleen maar voor het economisch gewin.

De natuur is een veel te gemakkelijk slachtoffer van die mensen die er zelf beter van willen worden, maar de waarde daarvan is tot een dieptepunt gezakt. Het hele estuarium wat er moet komen en een nieuw ecosysteem laat zich niet dwingen door onnozele plannen heren van de Stropersbende!

Ik heb u misschien even wakker geschud uit uw dutje in dit nieuwe jaar, maar ik zal het blijven aanwakkeren en de Natuurorganisaties in onze Provincie en daarbuiten op de voet volgen over hun beheersplannen, ecologen die met uitspraken komen waar het publiek van zal smullen en veel, heel veel publicaties met lovestories over hoe bijzonder de oude Hedwige- en Prosperpolder, ouden Doel en nog meer randgevallen wel niet zijn of zullen worden? En als u vragen heeft of wilt reageren, Zeg het maar..

Henk Knibbeler

Website www.Henkknibbeler.nl


Stuur e-mail mail_outline Remco Campert op 92 jarige leeftijd overleden 4 juli 2022 

Remco Campert op 92 jarige leeftijd overleden 4 juli 2022


Een tijdje geleden zei ik al tegen een goede vriend, hoe zou het met Remco Campert zijn? Ik lees of hoor zo weinig meer van hem en er vallen steeds meer schrijvers en dichters om, ik vrees voor Remco!

Vandaag op maandag 4 juli komt het bericht dat hij is overleden. Dan gaat er toch even een schok door mij heen en ben ik bedroefd. De schrijver en dichter die ik bewonderde om zijn poëzie en ander werk wat hij heeft geschreven. Een aimabele man, die ik heb ontmoet op de dichterspodia en die altijd tijd had voor een gesprek, mijn fotografie bewonderde en oog had voor alles wat het leven omvatte. Bescheiden en teruggetrokken liet hij zich meeslepen in het kielzog van Jan Mulder die daardoor in de media een voor het grote publiek aanzien verwierf en dat ook flink uitbuitte!!

Zijn gedichten droegen altijd de sfeer van een soort film in zich. Je zag het gebeuren als je ze las en maakte er meteen een voorstelling van, dat deed ik in ieder geval wel en ze bleven ook hangen. Dat zullen ze wel altijd blijven. Remco was ook geen man om volop in de publiciteit te staan, hij leefde, zeker de laatste 10 jaar, zeer teruggetrokken en op zichzelf. Hoe moet ik hem gedenken vraag ik mij af, hij staat al zo lang op mijn website genoemd. Hij was groots en heel gewoon, ja dat is het, geen poeha, geen grote mond zoals Jan Mulder kan zijn, geen opschepper.

Remco Campert schrijft vandaag geschiedenis door ons te verlaten en zijn goedheid achter te laten in zijn werk. Dat is een troost want ik kan hem blijven lezen en herhalen wanneer ik wil, daar ben ik hem dankbaar voor. Dag Remco, goede reis en stuur eens een briefje als je ergens bent aangekomen..

Lieve groeten,

Henk Knibbeler

Dichter en Natuurfotograaf.


Wilde marjolein, Pastinaak en hun geneeskrachtige eigenschappen.       Week 28           

Wilde marjolein, Pastinaak en hun geneeskrachtige eigenschappen.       Week 28          

Wat zijn de bermen, sloten en dijklichamen in Zeeuws-Vlaanderen toch rijk aan kruiden en een grote variatie aan bloemen en planten. 

Ik fiets veel en dan zie je veel meer dan de voorbij razende auto's en e-bikes, kan ik makkelijker stoppen en een sloot induiken om te zien wat er voor bijzonderheden in staat. Wat mij opvalt dat veel planten  zogenaamd omhoog kruipen om de messen van de maaiers te mijden. Ook interessant is hoe de mensen in het verleden allerlei bijnamen hebben gegeven aan planten zoals bijv. de mooie Duivekervel ( Fumaria officinalis) met bijnamen zoals Duivekrop, Aardrook of het Vlasbekje ( Linaria vulgaris) wat Leeuwemuiltjes of Vogeltje op één been wordt genoemd.

De Rapunzelklokjes en de Grasklokjes bloeien nog volop in de diepere slootkanten en het Sint-Janskruid, ook wel Jaagt-den-duivel of Sint-Pietersstheekruid genoemd. De geneeskracht van deze plant is bijzonder, maar ook enigszins gevoelig voor mensen die snel jeuk hebben. De plant bevat hypericine. Hier en daar staan in de polders nog oude vervallen huisjes of boerderijen die zijn verlaten en daar staat o.a de Stinkende Gouwe graag tegen de oude muren. Deze plant heeft een oranjegeel melksap wat heel goed werkt tegen wratten.  

De dijklichamen in de polder worden begraasd door koeien of schapen. De paadjes op de hellingen zijn door het vee ahw aangelegd om zich gemakkelijk te verplaatsen. Planten en grassen krijgen daardoor een mooie gelegenheid zich te handhaven. Veel Grote ratelaar staat er en ook de Gele morgenster, maar ook de Wilde marjolein. En zo is het genieten als je door het landschap fietst, de uitzichten en doorkijkjes als je een klein gehucht passeert en een distelvlinder gewoon een een eindje met je mee vliegt. Natuurlijk noem ik maar een paar planten nu, maar er staan er zeker meer dan 100 soorten en sommige sloten zijn een waar floraparadijs voor de florist met vele zelkdzame soorten. 

Deze column draag ik op aan een goede vriendin in het midden van ons land, vlakbij de Hoge Veluwe. Zij heeft een groot hart voor de natuur, fotografeert veel en kent de Veluwe op haar duimpje.


Een mooie zondagnamiddag nog en tot volgende week..

Henk.

Foto  Duivekervel.


   

  


Stuur e-mail mail_outline Hertogin Hedwigepolder en Perkpolder in gevaar!!          COLUMN WEEK 19 

Hertogin Hedwigepolder en Perkpolder in gevaar!!          COLUMN WEEK 19        

Ophef over de Hedwigepolder en Perkpolder, smerig spel!!

De laatste weken rommelt het weer aardig om de Hertogin Hedwigepolder. De ene Minister na de andere doet uitspraken over de afgraving van de Scheldedijk in de polder en ze blijven voorlopig bij het feit dat de polder binnen een jaar onder water komt te staan, PFAS of niet in de bodem!!

Onze politiek rammelt al jaren om dit dossier en Rutte zorgt er wel voor dat de polder kapot gaat, verzuipt en een bloedbad achterlaat van vernielde natuur en milieu misdaden. Ook de lokale politiek, met name uit de Gemeente Hulst probeert via extra raadsvergaderingen nog een vinger in de pap te krijgen, maar tot nu toe zonder enig resultaat! Dhr. Jos van Eck, lijsttrekker van HulstPlus, meldde zich aan bij mij op Facebook om vriend te worden? Ik accepteerde dat uit respect, maar verwachtte wel iets meer van die meneer omdat ze nogal met lumineuze ideeën komen over de inrichting van de Hedwigepolder!!

Tot nu toe heb ik niets vernomen en vermoed ik dat er alleen naar mijn fotografie wordt gekeken en de columns op mijn website om wat informatie op te snuiven! Waarmee ik wil zeggen dat er rumoer genoeg is en geklets onderling maar er gebeurd gewoon niets beste mensen, helemaal niets!

Gery de Cloedt, de oud eigenaar van de Hedwigepolder, heeft nu bij de Raad van State een verzoek ingediend om de afgraving van de Scheldedijk te stoppen en eerst volledige duidelijkheid te krijgen over de PFAS vervuilingen!! Benieuwd wat daar weer uit gaat komen, maar veel vertrouwen heb ik er niet in eerlijk gezegd! En dan nog de speculaties in Vlaanderen waar men spreekt van een mogelijk nieuw dorp in Zeeuws-Vlaanderen wat vervuilde grond krijgt aangevoerd vanuit Antwerpen. Een citaat uit de publicatie van journalistenforum Apache luidt;

De aanvoer van mogelijk vervuild baggerslib uit de Antwerpse haven beroert Zeeuws-Vlaanderen. De enorme hoeveelheid bagger zal gebruikt worden als ondergrond voor een nieuw dorp in Zeeuws-Vlaanderen. Het slib wordt uitgebaggerd op de plek waar chemiebedrijf Ineos het omstreden Project One wil bouwen. De projectontwikkelaar van het nieuwe Zeeuwse dorp garandeert dat alles volgens het boekje loopt, maar het milieueffectenrapport geeft aan dat er problemen zijn met de kwaliteit van de waterbodem in de Antwerpse haven.

Hebben we het hier niet over Perkpolder waar men een nieuw vakantiedorp uit de grond wil stampen en dat de ophoging van de oude gronden gedaan zal worden door de vervuilde gronden uit Antwerpen?? En opnieuw is de projectontwikkelaar er als de kippen bij om te zeggen dat alles in orde is en veilig! Hoe veilig is vervuild baggerslib beste heren, wat is daarvan onderzocht? Maar er loopt nog veel meer aan kwesties en problemen rond Antwerpen wat zijn invloed zal hebben op de plannen van Perkpolder en zeker ook de Hedwigepolder! Nog een stukje uit de pers van enkele weken geleden in België wat insloeg als een bom bij Lantis, de aannemer van de Oosterweelwerken;

Werken Oosterweelverbinding opnieuw stilgelegd na arrest Raad van State: “Dit komt bijzonder hard aan”

ANTWERPEN Een maand nadat de grondwerken aan de Oosterweelverbinding op de Antwerpse Linkeroever opnieuw van start zijn gegaan, liggen ze alweer stil. Dat is het gevolg van een nieuw arrest van de Raad van State. Het is onduidelijk wanneer de werken om de met PFOS vervuilde grond te verplaatsen, kunnen hervatten. “Dit komt bijzonder hard aan”, reageert Luc Hellemans, algemeen directeur bij Lantis, de bouwheer van Oosterweel. Ook Antwerps burgemeester Bart De Wever (N-VA) is ontstemd. “Het wordt in Vlaanderen echt onmogelijk om grote, noodzakelijke infrastructuurwerken te verwezenlijken.”

Als je dit allemaal leest dan kan het niet anders zijn dat Zeeuws-Vlaanderen het afvalputje is van de haven van Antwerpen. Bart de Wever ( N-VA ) schijt niet graag op zijn eigen grond dus zijn pleidooi over de infrastructuurwerken is puur gediend om koste wat kost, milieu en gezondheid, natuur en landschap naar de klote te helpen. En zelf zijn zakken vullen met bestuurders van de haven en enkele politici uit Zeeland die daar een aardige bijvangst in zien. Logisch dat de burgers zich niet roeren toch? Men is bang voor repercussies, gemor en tegenwerking van hun eigen overheid. En onze overheid danst fijntjes mee en roept als een kip zonder kop dat de Hedwigepolder onder water moet komen te staan.

Intussen liggen de toendra’s in de naakte Hedwigepolder er nu vredig bij. De Vos loopt er rond en eet de eieren van de Grauwe ganzen, Hazen hebben er hun leger en werpen hun jonge haasjes. Reeën grazen van de verse flora en de vogels zoals de steltlopers foerageren tussen de plasjes. Kieviten en Wulpen broeden er en zullen dit seizoen hun jongen nog wel groot kunnen brengen. De Scheldedijk gaat zijn laatste bestaan tegemoet, want als alles doorgaat graven ze die binnenkort helemaal af..

Denk u eens in hoe zo’n Grenslandpark Groot Saeftinghe er over een paar jaar uit moet zien ? Hoe Perkpolder op een schil van vervuilde grond wordt gebouwd en dat u gaat zwemmen in een vervuilde PFAS Westerschelde? Er moet een grondige reden zijn om dit alles een halt toe te roepen en alle commerciële gewin achter zich te laten. Of is dat een utopie, houden wij onze mond en betalen wij strakjes keurig een ticket om het nieuwe park te mogen bezoeken?


Henk Knibbeler, 3 mei 2022

www.henkknibbeler.nl


Stuur e-mail mail_outline     Koningsdag 2022, het wringt..                                                              COLUMN                 


Op dagen zoals Koningsdag, vroeger natuurlijk Koninginnedag, is Nederland altijd in een oranjeroes gewikkeld en laten we op vele manieren zien dat we een handelend volkje zijn en zoveel mogelijk spullen aan de man/vrouw willen brengen, als we er maar vanaf zijn en het ook nog wat centjes op wil brengen.

Ik weet nog goed dat ik met mijn jongste zoon Jasper in het Valkenberg te Breda al vroeg in het park stond met een heleboel Lego wat hij niet meer gebruikte. Wij dachten toen, daar kunnen we een hele morgen mee voort en misschien dat mensen belangstelling tonen en wat kopen van de mat? De drukte nam snel toe in het prachtige park vlakbij het centrum en voor wij het wisten waren er al belangrijke stukken verkocht! De euforie nam toe en na amper 2 uur waren we leeg en hadden we een leuke zakcent om de Koninginnedag een kleur te geven en te genieten van alles in en om de stad.

Hoe anders is het vandaag de dag na 2 jaar Corona en geen enkele activiteit in die jaren? In de dorpen en steden neemt het straatmarktfestival weer toe en zijn de kinderen en ouders weer volop enthousiast om er een feestje van te maken. Het weer zit mee, een zonnetje, weinig wind en dus zullen velen een uitstapje maken over een van die markten in hun omgeving.

Even geen zorgen over de lokale problemen die er spelen zoals de PFAS en de vergiftigde grond die in België ligt te wachten om naar Perkpolder te worden gebracht? Of om de Hedwigepolder die feitelijk niet meer bestaat omdat de mens de polder om zeep heeft geholpen ten faveure van de Westerschelde en de haven van Antwerpen. Provincie en Gemeenten struikelen over elkaar om er een draai aan te geven richting de bevolking dat het allemaal wel mee zal vallen en het Grenspark Groot Saeftinghe straks een parel zal zijn voor de natuur en een uniek estuarium vele bezoekers gaat trekken, al dan niet met natte voeten!!

En in mijn eigen straat zijn de Grijze zandbijen ook weer actief geworden, ook zij hebben een feestje deze weken ! Ze graven tussen de tegels een holletje wat je kunt zien aan de kleine zandhoopjes op de stoep en leggen daar hun eitjes in. Deze bijen leven solitair en komen in de Vlaanderenstreek vrij veel voor op de zandgronden. De stoepen in mijn straat worden aardig bevolkt komende weken en na een tijdje verdwijnen de zandbijen weer. In de straat wonen enkele poetszieke dames die ieder grassprietje, blaadje en insect onmiddellijk doen verdwijnen.

Iedere week worden de op- en afritten en stoepen schoongeveegd, want Oh-wee er moest eens wat zand aan hun schoenen kleven en mee naar binnen worden gebracht!! Laat die hoopjes zand eens even met rust en verniel zodoende de nestjes en eitjes niet van de zandbijen, de natuur gaat toch zijn gang en als je ze weg gaat jagen komen er meer voor terug!!

In het Clingse bos ligt bij het amphytheater een flinke plek waar ook de zandbijen wonen en ieder jaar zet het Zeeuws Landschap die plek een paar weken af met band om de bijennestjes te beschermen tegen plattrappen enz.

Zo komen we bijna in de meimaand terecht, een maand vol met ruisende herinneringen voor mijzelf en ook een maand waarin ik opnieuw voor een beproeving kom te staan met mijn gezondheid. Maar ook een maand waarin de wilde orchideeën weer gaan bloeien in Vlaanderen. De passie daarvoor en de bijzondere soorten die we hier kennen is uniek voor Nederland. Dus erop uit als het kan en potentiële plaatsen bezoeken waar nieuwe soorten kunnen staan en voorkomen. Ook hopen dat de mooie bermen die wij kennen in de streek met een rijke flora, niet te snel worden gemaaid.

Een mooie week nog, geniet en kijk je ogen uit buiten, het is zo de moeite waard!

Lentegroet,

Henk Knibbeler


Stuur e-mail mail_outline Het uitzicht op de dijk.. 


Wuivende populieren naar het land

toe ratelen volop met hun blaadjes

de manen van het paard tussen halmen

hangend, duiden op een zomerschilderij


Waar de aardappelvelden tegen het

dijklichaam golven, mij werkelijk

een schoonheid overvalt als ook de

zee hoorbaar is, koeien het contrast


Laten zien tussen groen en luchten

zwermen met plevieren als zilverpapier

mij tureluurs maken en ik te midden

van dit paradijs aan jou mag denken.


Een polletje gras uittrek, nog nat

en de sprietjes fileer, denkbeeldig je

haar, maar wordt opgeschrikt door een

vlucht patrijzen, mijn polder bloeit..



Henk Knibbeler, april 2022 reprise © .




Stuur e-mail mail_outline Over de Rugstreeppad of ze kunnen mijn rug op??      COLUMN  WEEK 20 

Over de Rugstreeppad of ze kunnen mijn rug op??      COLUMN  WEEK 20

Opnieuw is de Hedwigepolder in het nieuws en nu omdat er voorzover ik kan lezen her en der de zeldzame Rugstreeppad ( Epidala calamita ) in de Hedwigepolder zou zitten? 

Sinds 2014 toen ik begon met de inventarisatie van de Hedwigepolder kwamen wij in het voorjaar deze Rugstreeppad al tegen in het gebied! Volwassen en jonge exemplaren op diverse plekken, vooral rond en bij de poeltjes van de paardenweide die toenmalige eigenaar Gery de Cloedt altijd in stand heeft gehouden. 

Het was bekend bij diverse instanties RAVON en het Zeeuws Landschap. Maar omdat de polder in rust was werd er niets mee gedaan, immers de soort gedeide er goed en weinig mensen wisten ervan, typisch de mentaliteit die wij dikwijls tegenkomen zo van als je geen lid was of bent van een werkgroep mag je nergens komen?? 

De Rugstreeppad komt ook voor in de voormalige Wilde landen bij Heikant, thans de Waterleidingbossen van Evides genoemd. En in de Clingepolder en omgeving ook. De pad houdt van een zandige bodem, enigszins kiezelig. Daar waar in de bodem wordt gewoeld en die zandig is vindt de Rugstreeppad een prima habitat en dat is uiteraard in de Hedwigepolder van toepassing. Alles staat op zijn kop of wordt overhoop gehaald! De padden zijn ook te horen in de avonden en zelfs erg luidt! Ook de Oeverzwaluwen zwerven er rond en broeden soms in afgegraven sloten en opgeworpen tijdelijke dijkjes. Nu de Scheldedijk binnenkort wordt afgegraven en de politici en andere belanghebbenden dat zo snel mogelijk willen doen zoekt men naar argumenten om dat tegen te houden en dat is een goede zaak! Maar vertel dan het hele verhaal en niet alleen weer procedureel of als een roepende in de Hedwigewoestijn zonder kennis de boel weer op stang jagen!!

In mijn boek over de Hedwigepolder wat er aan zit te komen heb ik zorgvuldig alles uitgewerkt over de flora en fauna van dit gebied met heel veel foto's. Dat zal bij menigeen nog tot gefronste wenkbrauwen leiden.  

Het is een feit dat de Scheldedijk niet afgegraven mag worden in de huidige situatie vanwege de Rugstreeppad. Maar er is al meer, zeg maar de PFAS waar het RIVM nu mee begint te strooien en de Westerschelde vrij pleit voor de zwemmers? Ik weet zeker dat de PFAS al lang in de Hedwigepolder aanwezig is en het kapot gemaakte Sieperdaschor en het Verdronken land van Saeftinghe!! Nu weer de Rugstreeppad erbij en morgen een misschien een orchidee, wie zal het zeggen?  

Een mooie week nog en kom op voor de Hedwigepolder!!

Henk Knibbeler


Stuur e-mail mail_outline Overtreffende trappen in de Hertogin Hedwigepolder     Column WEEK 13                                                                                                                                     

Overtreffende trappen in de Hertogin Hedwigepolder     Column WEEK 13                                                                                                                                    

Overtreffende trappen in de Hertogin Hedwigepolder..

In mijn column van week 12 schreef ik nog terug te komen op de laatste ontwikkelingen in de polder. En zie wat er allemaal gebeurd is afgelopen weken! De kijkcontainer wordt ineens bezocht door leden van de stichting ‘Red Onze Polders’. Zij mogen wel op het podium komen van het verdorven uitzicht en zich ‘te laat’ uitten over de woestenij die ze voor zich zien! Na 2018 zij ze kennelijk hier niet meer geweest en vragen zich nu af waar de bomen zijn gebleven en de bloeiende akkers?

En de oplossing om er een zoetwaterbassin van te maken of een nieuw getijdengebied spreken elkaar tegen want zoet en zout water of ertussenin brakwater dat gaat niet!

De 4000 Populieren liggen al lang in het verre oosten en een stapel langs de Emmaweg te drogen om later gebruikt te worden voor de Panoramatoren. En PFAS zit al lang in de bodem van de Hedwigepolder, want via de sluizen die er zijn vanuit de Westerschelde het gebied in is de bodem al lang vervuild. Onderzoeken die gaande zijn zullen dat wel bewijzen binnenkort. Omroep Zeeland pakt uit met een artikel waarbij Willy Dobbelaer en Magda de Feijter hun meningen geven bij een bezoek aan de huidige werken in de Hedwigepolder. Men schetst met emotionele uitingen wat er wel zou moeten gebeuren met de oude polder, overtreffende trappen aanduiden die TE LAAT komen!

Er liggen al nieuwe geulen in het gebied, het Sieperdaschor waar men het nooit over heeft is als buffer kapot gemaakt en hoe zou je dijken die al zijn afgegraven weer opnieuw op hoogte willen brengen, wie gaat dat betalen? De publieke opinie krijgt geen schijn van kans zich te uitten over dit schandaal wat voor ieder zijn ogen aan het voltrekken is.

Ik heb al geopperd om die zogenaamde VIP-container open te stellen voor het publiek opdat men kennis kan nemen van wat er allemaal gebeurd en hoe de polder wordt omgebouwd tot het Landschapspark Groot Saeftinghe. Die naam zegt toch al genoeg, want is de huidige Saefinghe dan een ‘Klein park’? Dat geeft toch al aan dat het gebied een getijdengebied gaat worden en dat het volledige ecosysteem van de oude polder naar de kloten is geholpen? Maak dat pad open naar die zogenaamde ‘Kijkcontainer’en laat het rond lopen via de Ringdijk naar Prosperdorp, dat is een flinke wandeling waarbij men beide zijden van het project kan waarnemen.

Dus het alternatieve idee van HulstPlus kan de prullenbak in, want dat gaat niet werken, ecologisch niet en biologisch al helemaal niet! 

Laat die polder met rust en maak er geen ‘Kermis’ van. De natuur hersteld zich vanzelf wel, er groeien alweer jonge bomen, er komen Reeën voor en Hazen en er vliegen diverse vogels over de pioniervegetatie. En het Zeeuws landschap zwijgt in alle talen. Zij zijn toch de Provinciale beheerders van onze natuurgebieden, zij moeten straks het ‘Park’ gaan beheren volgens de publicaties! Maar je hoort of ziet ze niet, dan overal borden met ‘Verboden toegang’ en ‘broedgebied’ etc. etc..

Leg eens uit Zeeuws Landschap aan het publiek wat jullie van plan zijn straks, hoe jullie beleid eruit gaat zien en waar het publiek wel mag komen zodat ze niet ineens worden geconfronteerd met agressieve werkgroep leden die vogels lopen te tellen of planten inventariseren! Als er water komt te staan houdt alles op en eb en vloed de oude polder gaat instromen.

Al met al blijft de Hertogin Hedwigepolder de gemoederen bezig houden. Minister Harbers ( VVD ) ziet weinig heil in een stopzetten van de werken, PFAS mag gewoon blijven en de mensen die bij Perkpolder gaan zwemmen mogen dat ook blijven doen, BARGOED wrijft al in zijn handen!

Henk Knibbeler.


Stuur e-mail mail_outline Overtreffende trappen..                                                          Column WEEK 12 

Overtreffende trappen..                                                          Column WEEK 12

Vandaag is het dinsdag 22 maart en het is vandaag ‘ Wereldwaterdag ’ !! Ja, had u er al van gehoord en in welke mate maakt u zich zorgen over ons water? Gaan we verzuipen over een aantal jaren, wordt ons kraanwater straks gekleurd per seizoen, van bloedrood tot knalgeel?

Waarom begin ik mijn column met deze op zich plausibele vragen, want wie staat hier nu bij stil dat het ‘ Wereldwaterdag ‘ is en wat kunnen wij doen aan de kwaliteit van ons drinkwater? Welnu, eerlijk gezegd heel weinig, want ons water wordt ‘ gemaakt ’ en ‘gesmaakt ‘ in de Waterzuiveringsinstallaties die de Gemeente Hulst rijk is. En verder natuurlijk via Evides in Clinge waar grondwater wordt onttrokken uit de zandige bodem in de Clingse bossen en de huidige Waterleidingbossen bij St.Jansteen en Heikant. Veel industriewater wat in St.Jansteen wordt onttrokken uit de bodem is inderdaad geschikt voor die sector, zoals koelwater, spoelwater e.d. Vele sectoren worden door Evides van industriewater voorzien.

Op ‘ Wereldwaterdag ’ mogen we dus gerust even stilstaan bij wat er met ons water gebeurd en hoe we daar mee omspringen!

Tegelijkertijd gebeurd er in de Hertogin Hedwigepolder een ander proces, namelijk het onder water zetten van de polder met water uit de Westerschelde, zout water dus!! De kustlijn langs de Westerschelde vanaf ruwweg Terneuzen tot Doel in Belgisch Vlaanderen wordt de komende jaren compleet op de kop gezet. De commercie en economische belangen spelen een belangrijke rol en daar moet heel wat natuur voor wijken en komen er toeristische plekken voor in de plaats! Vanavond is er in Prosperpolder in het jeugdhuis een voorlichtingsavond voor het publiek over al de plannen zoals Perkpolder en wat er met de gehuchten op de kustlijn staat te gebeuren. Als u tijd heeft vanavond, ga er heen en stel je vragen gerust. ( zie de aankondiging in het advertentieblad van de Gemeente Hulst van afgelopen week.)

Ik houd het kort deze week, er volgt nog een extra column over de voortgang van de werkzaamheden in de Hedwigepolder in de loop van deze week. Geniet van het mooie lenteweer en trek erop uit samen, het is echt genieten!

Vriendelijke groet, Henk Knibbeler.


Stuur e-mail mail_outline Verkiezingsretoriek en Grensparkpromotie over de Hedwige..  COLUMN WEEK 11 

Verkiezingsretoriek en Grensparkpromotie over de Hedwige..  COLUMN WEEK 11

Terwijl de zeedijk in de Hedwigepolder verder wordt afgegraven omdat er haast bij is, want dan kan over een jaar het Westerscheldewater de oude polder inlopen. Als de inwoners van de Gemeente Hulst en het achterland in Oost-Vlaanderen vlak voor de Gemeenteraadsverkiezingen worden getrakteerd op een brochure over Grenspark Groot Saeftinghe, slaat de verbazing weer toe!

Politieke partij HulstPlus oppert in de PZC om de Hedwigepolder om te toveren tot een groot zoetwaterbassin. Dat zou dan enkele honderden hectaren groot worden en de ‘Hedwigeplas’ is dan een prima zoetwaterbuffer waar de recreatie zoals surfen, zwemmen en wie weet wat voor nog meer ludieke evenementen kunnen plaatsvinden!

Waar men voor vreesde wordt nu al uitgesproken door een Politieke Partij die nog geen Scholekster van een Kievit kan onderscheiden! Een unieke polder die kapot is gemaakt door de mens, door de politiek en nu met het schaamrood op de kaken de bevolking denkt te overtuigen met een idioot plan! Geen woord meer over de natuur en ineens wordt zout/brak omgetoverd tot zoet milieu? De zilte bodem die er al eeuwen ligt en zal blijven liggen, het ecosysteem wat nu al een enorme verandering moet ondergaan en de soortenrijkdom die tot een verarming zal lei( ij..)den.

Is het weer een nieuwe poging om de bevolking te laten stemmen op een lokale partij die geen enkele invloed kan uitoefenen op wat er met de Hertogin Hedwigepolder verder gaat gebeuren, ook de burgemeester niet! Het is niet even de kraan open zetten in het pomphuis en een gebied van honderden hectaren van zoetwater voorzien!! En de dijken die er liggen houden het zoute water wel buiten denkt men! Is dat nu mikken op de naïviteit van de mensen en achteraf moeten constateren dat alles toch niet uitvoerbaar is, te laat en te duur is? De natuur van de oude Hedwigepolder is kapot gemaakt, zoveel is duidelijk en wat er nu nodig is, is rust in het gebied en geen gedoe met allerlei onzinnige projecten!

Dus wees voorzichtig om te stemmen op HulstPlus en volg hun plannen de komende tijd kritisch want ook de plannen met het Grenspark Groot Saeftinghe hebben de bewoners middels een brochure afgelopen dagen ontvangen en dat gaat botsen met het ‘zoetwaterbassin’ van HulstPlus!!

Als je de brochure leest over het Grenspark Groot Saeftinghe en de plannen met de kustlijn dan wordt er een ‘rode loper’ uitgelegd door het landschap en zijn de kleinere gehuchten zoals Baalhoek, Kreverhille, Paal en Emmadorp kleine knooppunten straks waar de recreatie en commercie een hoofdrol moeten gaan spelen. Hoe die plannen eruit gaan zien lezen we niet, wel dat er een impuls aan de leefbaarheid en economie wordt gegeven! Hoe zit het dan met de ontsluiting van het Grenspark als er zoveel publiek wordt verwacht? De smalle wegen langs de zeedijk kunnen dat absoluut niet aan zonder dat er ongelukken gaan gebeuren met fietsers en inhaal manoeuvres van auto’s en parkeerproblemen her de der.

Enfin, op 22 maart a.s kunt u naar Prosperdorp in het Jeugdcentrum gaan waar een Streekholderbijeenkomst wordt gehouden en waar u deel kunt nemen en meepraten over het Grenspark, ideeën kunt aandragen en genieten van wat de huidige streekholders u te bieden hebben strakjes in het Grenspark! Het begint allemaal om 19.00 uur en duurt tot 21.30 uur.

En als u wat vroeger kunt afreizen naar Prosperdorp neem dan eens een kijkje boven op de zeedijk aan het einde van de Emmastraat vlak voor de ingang van de Hertogin Hedwigepolder. Ga naar boven op de dijk en kijk naar het landschap achter u en voor u het Verdronken land van Saeftinghe, zuig het op en ervaar wat stilte hier nog betekent, nu kan het nog even!

Een prettige week allemaal en vriendelijke groet,

Henk Knibbeler


foto-  zicht op het landschap richting Prosperdorp en Hertogin prosperstraat na de sloop van de boerderijen.


Stuur e-mail mail_outline De verbeelding, een tuin waarin je zou willen wonen.     COLUMN WEEK 10.                            

De verbeelding, een tuin waarin je zou willen wonen.     COLUMN WEEK 10.                           

                       

Een vogelaar die voor dag en dauw met zijn verrekijker en camera op stap gaat en nog niet weet wat hij zal tegenkomen, denkt wel na over de periode waarin het seizoen zich bevindt en wat hij of zij zou kunnen verwachten! Verbeelding dus, wensen ook omdat sommige vogels nog niet op het lijstje staan van bijzondere waarnemingen en dan is dikwijls de wens de vader van de gedachte!

Het gebeurt mij ook regelmatig, ook bij soorten die ik al dikwijls heb gezien, maar zo graag in een andere pose wil fotograferen of in een andere setting met soortgenoten in het landschap en biotoop waar zij zich thuis voelen. Eye’s wide open en luisteren naar wat de wind bij je langs stuurt, dat is ook spannend, want je ontmoet misschien wel het meest bijzondere in je leven, de ‘verbeelding’ wordt wellicht werkelijkheid?

Ik reed zaterdagochtend vroeg naar Hulst op de fiets en het was prachtig weer. Een stralende zon, wel koud en een matig windje uit het Zuid -Oosten. Tussen Clinge en Hulst zitten nog steeds de Knobbelzwanen met zo’n dikke 30 stuks bij elkaar, nu al zeker 3 maanden! Enkele exemplaren hebben hun partner dichtbij hen, want zwanen hebben een levenspartner en de juveniele ( jonge vogels 1e jaar ) vogels zoeken elkaar graag op en foerageren op het groene akkerland.

Iets verderop even voorbij de waterzuivering aan de rechterzijde van de weg, stroomt een kleine smalle kreek, de Berriekreek, die uitloopt naar de Buitenvest van de stad Hulst. Deze kreek komt van de oude Vlaamse kreek en stroomt via de Moerschans door het boerenlandschap. Voor vogelaars een eldorado, want er staan diverse laaghangende wilgen en veel riet langs de kant. De IJsvogel, Waterral, Dodaars en vele andere soorten vinden er hun voedsel. De soms slikkerige kanten bieden een podium aan o.a de Watersnip, Bontbekplevier en Witgatje. Een enkele keer trof ik een Visarend op de doortrek die er ieder jaar wel even komt rusten en een vis probeert te verschalken.

Ik dwaal af van mijn route en keer terug naar de waterzuivering en plots hoorde ik het bekende geluid van de Blauwborst! Dat kan niet dacht ik, zo vroeg? Maar de kraakheldere en harde zang was duidelijk en onmiskenbaar van de Blauwborst. Bij het bushokje stopte ik en de vogel zat in een wilg te zingen, kon hem goed zien met de verrekijker. Nog niet helemaal op kleur, maar fier overeind zittend op een tak liet hij zich doorlopend horen! Dus 5 maart 2022 was een nieuwe waarneming en zo vroeg. Mijn dag kon niet meer stuk en weer sprak de ‘verbeelding’ in mij toen ik verder fietste, ook een beetje ongeloof want hoe kon ik dit bevestigd krijgen? Was het de ervaring en herkenning van de soort en zijn zang, zijn gedrag?

Mijn camera en telelens zaten nog in mijn fietstas en de vogel was onmogelijk te fotograferen vanuit dat bushokje, dus dat bewijs voor mijzelf en anderen had ik niet, geen foto! Maar wat er wel was is geluk en blijdschap van de waarneming en dat hoef ik aan niemand te bewijzen, dan alleen aan mijzelf!

Zo begon mijn zaterdag afgelopen weekend en er volgde meer want ik besloot terug te fietsen via de Zoetevaart en het fietspad wat er dwars doorheen loopt. Vorige jaren trof ik er veel Rode kelkzwammen en de zeldzame Krulhaarkelkzwam aan in deze tijd! De ‘verbeelding’ sprak mij weer aan toen ik mijn boodschappen afrekende. Met de gedachte dat ik terug ging fietsen door de Zoetevaart langs de Waterstraat naar Clinge.

Intussen ging mijn gsm onophoudelijk toen ik in het bos van de Zoetevaart mijn eerste stop deed. Men had de krant gelezen en mijn verhaal over de Hedwigepolder wat journalist Theo Giele van de PZC zo mooi had opgetekend met de foto’s erbij!

Op de dode takken van de Vogelkers en Esdoorn begroeid met dikke moslagen zag ik de Rode kelkzwammen staan. Jonge en volgroeide exemplaren stonden er schitterend bij. Meestal als het wat vriest in deze tijd doen deze typische winterzwammen het heel goed. Ook de Krulhaarkelkzwammen stonden iets verderop in groepjes te glunderen in het zonlicht. Het was een mooie zaterdagochtend vol verbeeldingen en hartstocht en met de zon op het bolletje fietste ik voldaan naar huis, het begin van een prachtig weekend!

Fijne week allemaal en veel mooi lenteweer!

Henk Knibbeler


Foto-  Blauwborst.

Stuur e-mail mail_outline  Krokusvakantie en oorlog..                                                    COLUMN WEEK 9 

 Krokusvakantie en oorlog..                                                    COLUMN WEEK 9

Een groter contrast is er eigenlijk niet als je het over de thema’s hebt van mijn column deze week. Misschien bent u wel naar de Canarische eilanden of de wintersport en geniet je van een heerlijke week vakantie. Weg van alle rumoer en de berichtgeving over de oorlog in Oekraïne en de niet aflatende oorlogstaal van Rusland, met name Vladimir Poetin die zich als de nieuwe Hitler is gaan gedragen en in een complete verstandsverbijstering verkeerd. De man heeft geen gevoel meer voor tijd en heeft een versluierende geest met onsamenhangende gedachten en zo meer.

En de mensen die Carnaval vieren zijn een paar dagen in olijke sferen, laten de boel de boel en brengen de dag door met hun kater uit te slapen om in de namiddag of avond nog eens op stap te gaan. Uitgedost in vrolijke kleding en kleuren dansen zij de avonden leeg en tappen de glazen vol waarna velen ook wartaal gaan uitspreken of zingen. Soms lopen er figuren rond met een zwarte hoed op en een bomberjack aan die indruk willen maken met mooie praatjes maar geen kaas hebben gegeten van wat carnaval nu eigenlijk is, ze verstoren alleen maar de lol als ze de kans krijgen!! 

In de Hedwigepolder en Prosperpolder liggen de werken even stil deze week en dus komen de vogels even kijken hoe het erbij staat! De tijd dat er nog meer dan 70 paren Kluten broeden is niet meer en de Patrijs heeft andere gebieden gezocht als ze de kans kregen. Nee, dat is allemaal verleden tijd. Dus kwamen de Statenleden van de Provincie met de bus in grote getale een dagje kijken naar de polder en het maanlandschap. Een heuse uitkijkpost was er neergezet middenin de polder om de dames en heren goed uitzicht te bieden over de desolate vlakte en waterpartijen.

De meesten hadden de Hedwigepolder in de oude staat nog nooit gezien, dus moeten zij ook geen beeld hebben gehad van de schoonheid die de Hedwigepolder bezat! Toch spreken ze zij zich uit over de toekomst van dit gebied en hebben het mee om zeep geholpen ten faveure van de Westerscheldeplannen. Met een hapje en een relatiegeschenk van de Aannemers zijn ze weer vertrokken naar Middelburg. PFAS en PFOS achterlatend in de bodem van de Hedwigepolder, samen met heel veel plastic, staal en andere rotzooi! Immers, als het water er straks over heen loopt zie je er niks meer van, toch??

Terug naar de Krokusvakantie en het nieuwe voorjaar wat voor de deur staat. Veel wilde bloemen bloeien al op de zonnige plekjes en op beschutte plaatsen. De Sneeuwklokjes en het zeldzame Lenteklokje zijn erg vroeg. Ook de Maartse viooltjes, het eeuwig bloeiend Madeliefje en het fraaie geelbloeiende Speenkruid siert de slootkanten en vooral leemachtige bodems. En de Grote lijster zingt in de ochtenden al uit volle borst. De Grutto’s zijn terug uit Portugal en landen tussen de vele Kieviten in de zompige weilanden.

Afwisseling dus in van alles wat er gebeurd rondom ons heen en in de wereld. Opletten ook want er is veel te zien in de natuur, het is al bijna tot 19.00 uur licht dus een wandeling na het avondeten wordt weer mogelijk. De groep Grote knobbelzwanen vertoeven nog steeds tussen Clinge en Hulst, er zijn wel al paartjes gevormd her en der want zwanen blijven hun hele leven bij elkaar. Maar weldra gaan ze naar de kreken en zoeken een territorium om te broeden.

Een dank aan de 15.000 bezoekers van mijn website afgelopen maand en de vele mailtjes en berichten over allerlei onderwerpen. Een mooie week allemaal en een fijne Krokusvakantie!

Vriendelijke groeten,

Henk Knibbeler


Stuur e-mail mail_outline  Hertogin Hedwige schrijft geschiedenis deze weken!!                                                         Special Column WEEK 6 en 7 

 Hertogin Hedwige schrijft geschiedenis deze weken!!                                                         Special Column WEEK 6 en 7

Wat wel bijzonder is om de Hertogin Hedwigepolder en Prosperpolder te gaan claimen als ‘beschermd natuurgebied’ bij de Europese commissie. Een nieuwe organisatie in het leven roepen die de ontwikkelingen gaat volgen, werkgroepen start en de nieuwe rijkdom van flora en fauna gaat volgen van de Hedwige en Prosperpolder. Een unieke kans voor studenten milieu-biologie-waterbeheer etc om ervaring op te doen in een nieuwe organisatie!

Voor u als lezer van al deze informatie en duidingen zal in veel gevallen de vraag zijn, wat zou ik kunnen bijdragen om ‘mogelijk’ de Hedwigepolder nog te redden en de commercie en grote landheren, geldverslindende projecten die de proeftuin ‘Hedwige’ als studiemateriaal gebruiken, te stoppen!!

Ik zou mijn column geschreven hebben over de voorjaarsflora, voorjaarspaddenstoelen, de trekvogels zoals de Grutto die nu terugkeren in onze weilanden. Maar dat werd weer wreed verstoord door de krantenkoppen van alledag, tot en met vandaag woensdag 16 februari 2022!! En de TV uitzending van Nieuwsuur zondagavond over de Hedwigepolder. Vandaar deze speciale Column met een boodschap en een paar belangrijke vragen aan jullie!

Twee quotes van de afgelopen dagen uit de PZC ;

• Raad Hulst wil ontpoldering Hedwige vertragen. ‘We moeten ze in Den Haag wakker schudden’

• Waterschap: ‘Versnelling afgraven dijk Hedwige kan niet’

Er wordt gesold met de bevolking, individuen net zo goed als de overheid en de semioverheid, de media en dus weten de mensen niet meer wat ze moeten geloven en van wie? Met scheldpartijen en verwensingen naar personen kom je er niet en durft de bevolking ook niet actief mee te doen aan goedbedoelde acties of een manifestatie tegen het onder water zetten van de polder, het PFOS/PFAS probleem en afgraven van de zeedijk etc..

De TV uitzending van Nieuwsuur afgelopen zondagavond was een farce, een bijeen geraapte pluk beelden van gebeurtenissen die het feitelijke doel compleet ondersneeuwde, namelijk uitvoerig stilstaan bij de PFOS/PFAS problematiek en de wijze waarop de Hertogin Hedwigepolder thans wordt ontmanteld en omgebouwd in een kunstmatig natuurgebied en ecosysteem. Ik was erbij van begin tot het einde toen de opnamen en gesprekken plaatsvonden. Maakte een uitgebreide fotoreportage van de gebeurtenissen en sprak mee uit mijn eigen ervaringen en kennis van de Hedwigepolder.

De polder an sich moet ik jullie eerlijk zeggen is verloren in zijn hoedanigheid als boerenpolder. Het landschap is vernield, er staat letterlijk geen Populier meer overeind, de boeren zijn uitgekocht en de infrastructuur bestaat niet meer! Ook de rijke natuur die heel veel mensen nooit hebben gekend is verleden tijd, het ecosysteem is compleet overhoop gehaald. Zie het zo, toen de polder nog ‘leefde’ en de unieke ligging langs de Westerschelde met het Sieperdaschor en het Verdronken land van Saeftinghe ruimte bood aan mooie flora en vele vogels, ook trekvogels die er even foerageerden en weer verder trokken. Dat is voorbij en komt nooit meer terug in de oude vorm. Er zal een andere zilte natuur ontstaan. 

Dat er 100.000 bezoekers verwacht worden is een commercieel praatje voor de bühne en onderdeel van de opgeblazen campagne die er is gelanceerd. Er ligt een heel andere toekomst klaar voor dit gebied nadat alle rotzooi, gekrakeel etc zijn opgelost en verdampt. Een unieke kans voor studenten milieu-biologie-waterbeheer etc om ervaring op te doen in een nieuwe organisatie!

De natuur in het gebied moet de overhand krijgen, de rust ook, maar tegelijkertijd een teruggave aan de bevolking om er vrij rond te zwerven en waarnemen zonder verbodsbordjes met loze kreten van broedgebied. Dat is oude strategie die niet meer werkt en veel weerstand oproept!

Aan jullie twee vragen tot slot;

1 Hoe moet die nieuwe organisatie gaan heten? Bedenk een goede naam die jaren mee kan gaan!

2 Wil je meedoen met de organisatie van de “ De Hedwige Is Nat ! “ manifestatie in het voorjaar ?

Stuur een email met je antwoord en ook vragen als je die hebt naar photodock.nature@gmail.com en deel deze column met je vrienden, kennissen en wie het maar horen wilt. Wij nemen contact met je op hoe we verder gaan.

Alvast veel dank en tot ziens!

Henk Knibbeler

Natuurfotograaf & Organisator StudioNature©


Tijdens het stormseizoen graven de Belgen onze dijk af!     Column WEEK5 

Tijdens het stormseizoen graven de Belgen onze dijk af!     Column WEEK5

En niemand ligt er wakker van, de Zeeuwen slapen rustig door, terwijl er springtij is en het zeewater hoog tegen de dijk aan klotst en zelfs in Walsoorden delen onder water zet, hoezo niks aan de hand?

In Hulst komt de Gemeenteraad in een speciale zitting bijeen op donderdagavond omdat er paniek is ontstaan over de PFOS en PFAS vervuiling in de Hedwigepolder en Prosperpolder. Men wil de werken stopzetten totdat er duidelijkheid komt over de aard van de vervuilingen. Diezelfde dag komt er een brief ( toevallig…?) van Provinciale Staten waarin men uitvoerig ingaat op de geringe vervuilingen van de Hedwigepolder en dat er geen gevaar dreigt voor de volksgezondheid!!

Opvallend genoeg is er niets in de publiciteit terug te vinden over de extra raadsvergadering van donderdagvond, wat is er gebeurd? Heeft de angst weer toegeslagen in politiek Hulst, is er diplomatiek overleg gepleegd met de Provincie en de Vlaamse Waterweg die de zeedijk aan het afgraven is terwijl dat helemaal niet mag in het stormseizoen?? De tegenstrijdigheden en aannames vliegen je om de oren in de pers en het hoge woord wil maar niet vallen, STOP MET AL DIE WERKEN IN DE HEDWIGEPOLDER, METEEN EN DEFINITIEF!!

Dan lees ik ineens weer een artikel in de PZC met een nieuw fenomeen die ik nog nooit in de Hedwigepolder heb gezien de afgelopen 10 jaar die zegt dat het afgelopen moet zijn met alle gezeur en dat we moeten stoppen want het heeft geen zin, de polder is verloren en mensen moeten straks kunnen genieten van Lepelaars en ander gevogelte in het Grenspark Groot Saeftinghe!! Lozen kreten weer die nergens op slaan en alle werkelijkheid compleet in de wind slaan, maar op het gemoed en de emotie van het publiek spelen, hoe onnozel kun je zijn!

Maanden geleden toen ik zei dat de polder vervuild was met PFOS en PFAS werd er gelachen en schreef diezelfde krant honend dat er geen sprake was van vervuiling want er kwam geen water in de polder rechtstreek uit de Westerschelde. Nu, enkele maanden later zegt de Provinciale Staten dat er een geringe vervuiling aanwezig is! Wie zegt dat die metingen juist zijn als het bureau wat die metingen moest doen altijd al werkt voor de Provincie die zoveel belangen heeft om de Hedwigepolder te ontpolderen? En men erkent toch dat er al vervuiling aanwezig is!

En waarom wordt er niet ingegrepen om de afgraving van de zeedijk te stoppen in het stormseizoen? Die Belgen hebben er lak aan en willen zo snel mogelijk de dijk laten doorbreken want men wil beginnen met de bouw van de panorama heuvel met het zand van de zeedijk te gebruiken en de populieren die liggen te drogen aan de Emmastraat, de bomen uit de polder notabene!! Die zeedijk is doordrenkt met vuile stoffen vanuit de Westerschelde en bovendien moet je eens gaan kijken hoeveel rotzooi van plastics, blik, nylon etc. er in de Hedwige is bloot komen te liggen na het graven van nieuwe geulen.

Februari duurt nog lang en het kan nog goed te keer gaan en springtij komen.

Het is al meer gezegd en het zal blijven, maar hier wordt een vreselijke fout begaan in de geschiedenis van deze unieke polder. Er is alleen maar grootheidswaanzin in de hoofden van bollebozen, CEO’s en bestuurders, want hoe dan ook de Hertogin moet sterven en verzuipen, koste wat het kost.

De Belgen hebben dus haast en de media lusten er wel pap van, het ene onzinverhaal na het andere voor het publiek gooien en de schone schijn omhoog houden. Vergunning of niet, ze gaan op onze bodem onverdroten voort en niemand grijpt in!! Ik voeg in citaat een bijlage bij deze keer van de PZC waarin men de polder te grave draagt.

Nog steeds vliegen de vogels er ondersteboven, eergisteren nog en het zijn er steeds minder, want er is niets meer te vinden aan voedsel, laat staan aan rustgebied. Wanneer is de volgende raadsvergadering in Hulst of..??


Henk Knibbeler, 6 februari 2022

Bijlage: Straks kan Zeeland alleen nog een bordje naast de met PFAS-water gevulde Hedwigepolder zetten: ‘Geen vis eten!’ | PFAS Westerschelde | pzc.nl



Stuur e-mail mail_outline De Doodsteek in de Zeedijk van de Hedwigepolder        Column WEEK 4                                     

De Doodsteek in de Zeedijk van de Hedwigepolder        Column WEEK 4                                    

Het falende beleid rond de Hertogin Hedwigepolder en de hebzucht van de Politiek en Havenbaronnen, Natuurbeschermingslieden die geen oog hebben voor wat ze kapot laten maken..

De Zeeuwen hebben eeuwen gevochten voor hun polders, men wist het water te bedwingen, het zout zoveel mogelijk buiten de deur te houden en de natuur een plek te geven naast de boeren. Het landschap kleurde langzaamaan groen, men plantte Populieren en legde kasseiweggetjes aan dwars door het land waardoor er gezaaid en geoogst kon worden. Die uithoek in Oost Zeeuws-Vlaanderen en ook de Prosperpolder in het aangrenzende Oost Vlaanderen waren versmolten met elkaar, er was rust in de polders en de boeren waren gelukkig met de gezonde grond, hun gewassen deden het heel goed.

Het aangrenzende Verdronken land van Saeftinghe met zijn 3500 Ha aan schorren, kwelders, geulen en zoutflora en het Sieperdaschor als buffer ertussen ontwikkelde zich als een prachtig natuurreservaat wat Internationaal grote bekendheid geniet vanwege het unieke ecosysteem.

In de zomer van 1976, die warm was, zwierf ik heel veel door deze streek en fotografeerde met mijn Olympus OM-2 camera, nog analoog, het aspect van de schoonheid die deze polders uitstraalde. Ging ik met de gids van de Saeftinghe, Hendrik van de Zande, mee en inventariseerde wij de vogels en planten, zaten op de rand van een geul tijdens eb en broedde de Zilvermeeuwen naast ons. Niemand zei iets tegen ons, we konden vrijuit gaan waar we wilde, troffen vossen en hun jongen, hazen en heel veel Bergeenden en steltlopers die hun voedsel zochten op het slik. Maar ook zeldzaamheden hebben we gezien zoals op 8 mei 1974 toen bij laag water vlak tegen de zeedijk aan waar nu de vogelkijkhut staat, twee Steltkluten liepen te foerageren. Dat zorgde voor opwinding en enthousiasme, hoe kwamen die hier terecht en zouden ze hier blijven vroegen wij ons af? Ook tussen de wilde ganzen troffen we zeldzaamheden aan zoals de Roodhalsgans en de Kleine rietgans! Dr.Perdeck van het toenmalige instituut RIVON in Zeist kwam speciaal kijken naar de ganzen, ook in de Putting bij Hengstdijk. Daar kreeg ik boeken van met studies over de Kievit en Grutto en heb heel veel geleerd over tellingen doen van ganzen en het opsporen van broedende Kieviten. Dat is nog steeds zo! Het waarnemen en observeren leer je nooit af!

Maar nu, ruim 55 jaar verder, waar staan we?

We staan nergens durf ik ronduit te zeggen! De Hertogin Hedwige en de Prosperpolder zijn ten dode opgeschreven, evenals het Sieperdaschor! Ze worden overgeleverd aan de commerciële natuurbewegingen zoals het Zeeuws landschap en Natuurpunt en de projectontwikkelaars met hun dure architecten en mooie praatjes in luxe uitgaven. Schaamteloos laten de ‘vogelaars’ alles afbreken en verdwijnen de vogels, want hun biotoop is vernield ten faveure van het Natuur–en Landschapspark Groot Saeftinghe, waar de PFAS al jaren in de grond zit omdat de sluizen van de Westerschelde naar de polders toe altijd wagenwijd hebben open gestaan.

En als ik tijdens een waarneming en fototocht over de gasdam liep dan werd ik bijna besprongen door een hitsige vogelaar van de werkgroep De Steltkluut! Donder op man, wat kom je doen, je mag hier niet komen, dus wegwezen! Die grijsaard lukte het niet om mij weg te krijgen, hij ging de politie bellen en ik heb er nooit iets van vernomen, stelletje dommeriken! Ik verstoorde hun tellingen, terwijl de heren met een bestelbus op de gasdam stonden! Een rapport van die werkgroep van ruim 10 jaar geleden klopte niet, hun tellingen zaten er ver naast en men vermelde bijzondere soorten ook niet!

Is er nog tijd om dit alles te stoppen?

En nu wordt een soort strandtent in de Saeftinghe gebouwd als onderzoekscentrum waar geen pottenkijkers toegelaten worden! Ze zijn het nog steeds niet afgeleerd en wat moeten ze nog onderzoeken? Een select clubje mag er strakjes de ganzen komen tellen en de pissebedden bij eb determineren!! Maar zich druk maken over de teloorgang van de Hedwige en Prosperpolder waar strakjes volgens de hoge heren 100.000 bezoekers worden verwacht en speciale kleding krijgen om maar niet besmet te raken met PFAS, NEE daar mogen wij niets over zeggen, wij doen strakjes het beheer en zorgen dat er bordjes staan met ‘Verboden toegang’..

De doodsteek van dit aloude gebied is nabij, nog 1 jaar hoor ik de pers oplepelen en dan gaat de dolk in de dijk. En de mensheid kijkt toe, doet niets om dit te stoppen. Wordt vervolgd en 4 februari a.s verschijnt het derde boek van Johan Robesin met foto’s van mijn hand, ‘De Hertogin vergiftigd’.

Een mooie week, niet te stormachtig!


Henk Knibbeler, 31 januari 2022. www.henkknibbeler.nl


Stuur e-mail mail_outline TURBULENTIE                                                                          COLUMN WEEK 3 

TURBULENTIE                                                                          COLUMN WEEK 3


Afgelopen week woedde er en valse wind door Nederland. Op allerlei fronten ontstond er rumoer in de media, in de Tweede kamer en vielen de TV sterren over elkaar heen omdat hun ego zogenaamd was geschonden door een of andere opmerking! Korte lontjes dus, grote monden, scheldpartijen etc. die de wereld werden in geslingerd.

En wat hebben we tenslotte bereikt met z’n allen? Niets of toch wel, verdeeldheid, onbegrip over standpunten en vooral het 4e kabinet van Mark Rutte, wat in de oude stijl weer alles van zich afschudde in de debatten en Nederland meer en meer in de klauwen van de allerrijksten probeerde te duwen! Het gesjoemel met alle maatregelen rond Corona en de terechte protesten van de bevolking ten spijt is dit kabinet nummer 4 al gedoemd om zo snel mogelijk het veld te ruimen en alle oude bewindslieden in de diepvries te stoppen.

Neem de Minister van Armoedebeleid, Participatie en Pensioenen, Carola Schouten, nu eens onder de loupe! Die madam heeft in het vorige kabinet niets klaargespeeld. Staat of zit altijd in de duurste Burberry- en andere haute-couture kledij te pronken terwijl ze een portefeuille van ‘armoede’ moet beheren. Dat is al shocking voor al die mensen die haar met het zuinige mondje af en toe op de buis zien oreren en dan weer een aantal nieuwe onderzoeken horen aankondigen waar niets van terecht komt! Mens, ChristenUnie, zwijg over GOD in Godsnaam en stop met deze show, want GOD heeft hier helemaal geen oren naar, die is bezig om na te denken hoe hij de armen aan een hoger minimumloon kan tillen en de AOW koppeling kan behouden!

Ik ga niet alle bewindslieden van dit kabinet over dezelfde lat trekken hoor, maar de tranen springen je wel in de ogen als ik Wopke Hoekstra hoor vertellen dat Nederland snel naar Oekraïne moet afreizen om de brand daar te blussen? Lachwekkend en tevens beschamend tegenover de bevolking die nauwelijks meer rond kunnen komen en de miljoenen zien opgaan in rook die uit de F-16 straaljagers opstijgt die achter hem en Rutte de atmosfeer nog wat vervuilen!

Turbulentie was er ook en nog over de schandalen bij de Voice of Holland. Je kunt op je klompen toch wel aanvoelen dat dit niet exemplarisch is van wat daar is gebeurd afgelopen jaren! Het valt mij wel op dat ineens een run ontstaat op de hulp omdat veel vrouwen nu durven te zeggen wat er mogelijk met hen is gebeurd in het verleden? En columnisten vallen over elkaar heen in de talkshows en roddelrubrieken vroeg in de morgen. Waarom worden er geen gewone burgers uitgenodigd aan die tafels en laat hen eens hun verhaal doen? Alles draait om de kijkcijfers want dat is marktaandeel en verheft de ‘show’ tot een bijzonder gebeuren wat je zeker niet moet missen!! Tranen met tuiten, schuldgevoelens en verwijten vliegen elkaar om de oren en het publiek smult ervan. Nog meer van die Angela de Jong orakels erbij, Marcel van Roosmalen enz. met zijn onzin, och dat duurt slechts een paar minuten en ze zijn weer verdwenen!!

Over tot de orde van de dag is dat ik vanmiddag een natuurexcursie geef in een prachtig natuurgebied net over de grens en de deelnemers mee neem langs winterpaddenstoelen, bloeiende Hazelaars en mooie mossen. Dan zijn de mensen enthousiast en wordt er niet gepraat over al datgeen wat ik vandaag hier te berde bracht. Maak er ook een fijne zondag van en ga naar buiten, ervaar de vrijheid en adem..


Vriendelijke groeten,


Henk Knibbeler jan. 2022


Stuur e-mail mail_outline Ritme van het leven                                                              COLUMN WEEK 2 

Ritme van het leven                                                              COLUMN WEEK 2

Wanneer er een dag aanbreekt waarop het buiten vrolijk uitziet, de zon schijnt, vogelgeluiden klinken om ons heen en er toch van alles in de wereld om ons heen gebeurd, dan zijn vele mensen blij. Kan er ineens weer veel meer, lijkt de verdraagzaamheid groter naar anderen en verzetten we meer energie met allerlei handelingen wat ons nauwelijks moeite kost!

Er zijn zoveel dingen die invloed hebben op onze stemming en gedrag, ernstige zaken in de wereld, in onze omgeving of familie zelfs en vrienden. En als het dan heel dichtbij komt raken we ook min of meer betrokken in het leed en verdriet en zoeken we naar steun om onze mening te delen en te horen wat anderen ervan vinden. De emoties kunnen soms heel hoog oplopen en vooral op sociale media leidt dit niet zelden tot bedreigende situaties die nog meer kolen op het vuur gooien.

Ook de media werpen zich graag op zaken die het grote publiek aanspreken en in de talkshows op TV zie ik de columnisten dan ook graag aanschuiven om hun persoonlijke mening en grieven eens duidelijk te maken over een onderwerp. Na 5 minuten ben je het alweer vergeten, want ik zie er toch een grote mate van genoegdoening en narcisme in en geen boodschap aan de meute, immers sensatie leidt nooit tot een lang leven beschoren! Is het een ritme wat ons leven beheerst, of is het de snelle wereld om ons heen die iedere dag weer veranderd en oudere generaties op de proef stelt? Immers, de jonge generaties rukken snel op in onze economie en op velerlei andere fronten, er is duidelijk een verandering aan de gang en de ouderen moeten daaraan wennen, of afhaken omdat ze niet meer kunnen of willen volgen!

Maar gelukkig zijn er genoeg alternatieven, ik zie veel ouderen samen of met vriendengroepjes wandelen, in een vereniging actief zijn, een hobby uitoefenen en ga zo maar door, sporten ook! Jammer dat corona zoveel roet in het eten gooit, nou ja, hier in de grensstreek kunnen wij nog uitwijken naar België om eens op café te gaan of lekker uit eten te gaan. En natuurlijk zijn er veel mensen eenzaam en komen de deur niet meer uit, zijn helemaal in zichzelf gekeerd, weten ook niet meer wat er buiten speelt! De zorg loopt op eieren, medewerkers raken in een burn-out of zijn oververmoeid en soms zelfs besmet en in quarantaine thuis!

Ik heb in deze column geen enkele naam genoemd of een oordeel gegeven over hoe mensen hun taken uitvoeren in hun werk of hoe ze functioneren in hun vereniging waar ze lid van zijn? Dat hoeft ook niet want als je goed oplet en om je heen kijkt dan zie je hoe mensen worstelen met hun gedrag. In feite vragen ze om aandacht, maar die krijgen ze niet. Drukke mensen zijn snel overheersend in een gezelschap en daar knappen mensen soms op af, terwijl ze er zelf niets aan kunnen doen waarschijnlijk, het is hun ritme van het leven!

Een prima bezigheid is de natuur in gaan en als je goed rondkijkt in je eigen omgeving zijn er wel natuurgroepen of wandelgroepen die zich met de natuur bezig houden. De natuur is een katalysator die heel veel uit je wegtrekt en voor gezonde afleiding zorgt. Trek er dus op uit, ontdek je eigen omgeving opnieuw en er is heel veel te zien, echt genieten dus!

Een fijne week iedereen en tot volgende keer,

Henk Knibbeler


Foto ; Gorilla vrouwtje in Oeganda Bwindy National Park. 



Stuur e-mail mail_outline  Vogelgriep, die andere pandemie..                                 COLUMN WEEK 1 

 Vogelgriep, die andere pandemie..                                 COLUMN WEEK 1

Heeft u al vogels uit de lucht zien vallen de laatste paar weken? In Israël zijn inmiddels al duizenden Kraanvogels het slachtoffer geworden van het vogelgriepvirus!( Aviare influenza ) Over de hele wereld verspreiden zich de besmettingen en tientallen miljoenen kippen, kalkoenen en vele wilde vogels hebben inmiddels het loodje gelegd!

Deze vogelgriep is anders dan andere griepuitbraken. Het verspreid zich zeer snel in ons land en pluimveebedrijven houden hun hart vast dat zij niet getroffen worden! Maar de kans is zeer groot, want in onze contreien hebben wij te maken met duizenden wilde ganzen die hier overwinteren en wilde eenden en zwanen. De natuurgebieden zoals De Putting bij Hengstdijk, het Verdronken land van Saeftinghe en de natte polders bij Prosperpolder en Doel vlakbij herbergen duizenden vogels. Die trekken van gebied naar gebied waar de wintertarwe mals is en verspreiden hun uitwerpselen overal! Het wachten is op de eerste gevallen, maar laten we hopen dat onze streken gespaard blijven, alhoewel ik niet echt optimistisch ben.

Vogels kennen geen grenzen en de wilde ganzen en eenden hier zoals bijv. de Smienten zoeken plassen op waar ze met grote groepen foerageren en trekken dus rond in Zeeuws-Vlaanderen en de Vlaamse polders. Zo is bekend dat vanuit de Biesbosch in Noord-Brabant vele vogels de Westerschelde oversteken en hier een tijdje verblijven. Ook gasten komen hier jagen zoals de Zeearend en wilde eenden.

Dit virus met zo’n grote verspreiding brengt ook de nodige risico’s met zich mee voor de gezondheid van mensen! De World Organisation for Animal Health waarschuwt hier inmiddels al voor! De scenario’s vliegen ons om de oren en mutaties die zouden kunnen leiden tot een mix met onze griep, het influenza virus wat tussen de mens overdraagbaar is! Dan komt het wel heel dichtbij allemaal! Wat moet je doen als je de natuur intrekt met je hond bijv? Vermijd contacten met zieke of dode vogels en snuffelende honden kunnen flink ziek worden van het virus!! ( Meld dode vogels bij het Landelijk meldpunt voor dierziekten 045 5463188.) Ook onze roofvogels zoals de Buizerd en Torenvalk die met flinke aantallen in ons land aanwezig zijn en kadavers of zieke dieren vangen en eten, kunnen het slachtoffer worden van de vogelgriep! We hebben dus naast de coronaperikelen meer om op te letten in onze leefomgeving en alert te zijn op de hygiëne.

Maar er valt genoeg te genieten in de natuur zoals de winterpaddenstoelen, denk aan de Gele trilzwammen en de Winterhoutzwam, Judasoren of Fluweelpootjes, op dode takken in loofbossen kun je ze nu aantreffen. De Bosuil en de Ransuil zitten al te broeden en hebben soms als kuikens, die zijn uiterst vroeg en ‘s avonds kun je langs bosranden de roep van de Bosuil soms al goed horen.

Een mooie week toegewenst allemaal en let op als je op pad gaat! 


Henk Knibbeler. 9 januari 2022

Foto;  Een Zeearend valt een Grauwe gans aan, een zeer spannend moment waarbij de gans geen schijn van kans had!


Stuur e-mail mail_outline DE VINGER OP DE ZERE PLEK!                                          COLUMN WEEK 52 

DE VINGER OP DE ZERE PLEK!                                          COLUMN WEEK 52

De vinger op de zere plek

Ik heb de week maar even door laten lopen omdat die twee weekenden met de feestdagen een beetje raar aanvoelden. Maar ik wens iedereen de beste wensen toe en een goede gezondheid, verdraagzaamheid en een gelukkig leven!!

Hoe het er allemaal aan toeging her en der in de wereld en vooral ook dichtbij onze eigen omgeving maakt lang niet iedereen gelukkig! Er werd volop vuurwerk afgestoken, gedemonstreerd in diverse steden en dorpen. Rellen geschopt die veel schade veroorzaakten aan andermans spullen etc. etc. De hermandad kon het niet aanzien en greep links en rechts in waardoor de boel nog meer escaleerde! Soms krijg ik het gevoel dat onze overheid oververhit raakt en de burgers steeds meer zaken wil opleggen die men niet accepteert omdat onze vrijheid in het geding komt. Er is ook grote ontevredenheid over de grote verschillen in onze samenleving. Mensen met een kleine beurs schrikken zich rot in de supermarkt, want hun bekende producten zijn soms ineens twee keer zo duur!! En daarnaast hoor je van de regering dat het minimumloon met 1,41% omhoog gaat, is dat even een opsteker of toch niet?

Maar de uitkeringen blijven hetzelfde, die mensen komen nog meer in de problemen. Je kunt er vlug overheen praten, maar zij maken wel een groot deel uit van onze samenleving, spannen zich in als vrijwilliger op alle mogelijke fronten! En dan komt het nieuwe kabinet eraan volgende week met een club mensen die op posten zitten waar ze geen kaas van hebben gegeten en die verkeerd gekleurd zijn ook. Het lijkt mij dat er wat kadootjes zijn uitgedeeld aan ministers en staatssecretarissen door meneer Rutte! Tja, vriendjes als een Jort Kelder prijzen hem de hemel in en komen zelf volgestopt met bitcoins ons in een talkshow met een vilein gezicht vertellen dat Rutte al 10 jaar de boel aardig naar zijn hand heeft weten te zetten. De immers altijd valse lach verraad zijn waarheid en dat soort heren moeten ons land gaan leiden!!

Er gebeurd dichtbij ons ook genoeg in de natuur en vooral in het vernielen van de natuur, het landschap en ecosysteem. Natuurlijk noem ik de Hertogin Hedwigepolder weer opnieuw en de aangrenzende Prosperpolder in Vlaanderen. De PFOS/PFAS problematiek dringt door tot de Provinciale Staten en men wordt langzaamaan wakker!! Er moet een onderzoek komen van de GGD naar de gezondheid van de Zeeuwen en naar de kwaliteit van de Westerschelde. Intussen liggen werken in Antwerpen aan de ring stil door een arrest van de Hoge raad. Er zit veel teveel PFOS rotzooi in de bodem en die moet opgeruimd worden. Dus de werken lopen forse vertraging op in de toch al grote puinhoop rond de stad! Daarnaast probeert de NVA de Raad van State buiten spel te zetten zodat ze geen macht meer hebben, hahaha!! Dat is het werk van meneer Bart de Wever, het Enfant terrible van de Belgische politiek die zijn voelhorens vooral in de haven en dus ook in de Westerschelde heeft zitten. Wordt de polder niet opgeofferd als een uitvloeisel van de Antwerpse haven, een nieuw industrieel gebied, dokken etc? We weten het niet, zien alleen maar de werken stil liggen en heel veel vragen waar de heren hun mond over houden!

We zoeken het tot op de bodem uit en zullen het de bevolking wel vertellen als onze zogenaamde bestuurders zwijgen, maar wel de burger de kosten laten betalen? Als je het op een rijtje zet wat er allemaal beloofd werd aan de burgers schrik je. De vis wordt duur betaald intussen, want de vis is niet gezond voor u en mij uit die rivier alsmede de zilte groenten zeekraal en lamsoren!

Ik begon mijn column deze week met te zeggen dat het niet goed aanvoelde afgelopen dagen, nu weet u waarom! Er loopt 1 één Ree met een kalf in de Hedwigepolder en het vergane Sieperdaschor, overal zien we de sporen en af en toe het dier, meestal zonder het kalf. Dit jaar gaan we verder met onderzoeken, met waarnemingen en feiten vastleggen in onze regionen, ook over de grens. We hebben krachten nodig die mee willen werken, affiniteit hebben met de natuur, kennis bezitten over de bodem etc. etc. Laat je horen, studenten zijn welkom en eenieder ander die wil dat ons leefmilieu, landschap en natuur beschermd blijven tegen de oprukkende industrialisatie en projectontwikkeling!

Henk Knibbeler


Stuur e-mail mail_outline  Witte Zwanen, Zwarte zwaan..                                    COLUMN WEEK 51                                                           

 Witte Zwanen, Zwarte zwaan..                                    COLUMN WEEK 51                                                          


Sinds enkele dagen zwerft er rond mijn dorp Clinge een grote groep met Knobbelzwanen. Op de winterakkers doen ze zich tegoed aan het jonge groen en laten zich goed zien! Er zitten ook juveniele ( jonge.. ) vogels tussen. Die zijn grijs en hier en daar al een plukje witte veren. Tussen al dat wit en grijs zit ook een Zwarte zwaan, heel opvallend met dat prachtige verenpak en zijn rode snavel. Ze foerageren gezellig met elkaar en verdragen zich ook zeer goed samen! De groep bestaat uit zo’n 40 exemplaren en als die op de wieken gaan is dat een heel imposant gezicht. Je hoort hoe ze de lucht verplaatsen met hun grote vleugels, het maakt een snorrend geluid en al gauw leg je de link met de KLM..

Na een paar keer de vogels goed te hebben bekeken en gefotografeerd gingen we naar de Wilde Landen bij Heikant op zoek naar de Rode kelkzwammen! Als het gaat vriezen dan komen deze prachtige winterpaddenstoelen tevoorschijn. Ze groeien uitsluitend op dode takken die bemost zijn en vooral in het begin van het groeiseizoen is het speuren geblazen tussen het kreupelhout. Maar dit keer was het snel raak en vonden we de eerste twee kleine exemplaren op takken van de Amerikaanse vogelkers. Dieprood en prachtige kelkjes met een bevroren randje, alsof er suiker op is gestrooid. Een eenmaal de eerste gevonden te hebben volgden er meer en ook al wat grotere exemplaren. Dat wordt de komende weken nog een paar keer terug gaan om ze vast te leggen in optima forma! Rode kelkzwammen zijn zeldzaam en in onze streek ken ik een paar vindplaatsen waar trouwens ook veel andere soorten paddenstoelen voorkomen!

En dan hoor ik op de radio dat er een Purperkoet is waargenomen bij Kinderdijk! Honderden vogelaars uit alle windstreken vliegen ernaar toe met hun telelenzen en camera’s in de hoop een glimp op te kunnen vangen van deze bijzonder mooie rietvogel. Ook de media maken gewag van deze bijzonderheid en in een mum van tijd weet het hele land wat een Purperkoet is!

Over de Knobbelzwanen en de Rode kelkzwammen hoor je niemand, dat is niet bijzonder genoeg, heeft niet zo’n sensationele waarde!

En zo gaat het ook met ons als mensen, iedereen heeft zo zijn eigen interesses en het verschil in zwart en wit, geloof of andere levenswijzen maakt niet uit. In deze weken bezin je je over alles wat ons afgelopen jaar heeft gebracht en hoe we het overleeft hebben. De twee Koningen ( nee geen Drie..) uit de Lage landen hielden hun praatjes voor het volk op TV, de bühne, die met zalvende woorden vanuit hun potsierlijke optrekjes 10 minuten acte de presence gaven. Daarna is iedereen het weer vergeten en hebben de heren het volk weer behaagd, of mag je dat niet zeggen?

Vandaag gaat alle aandacht uit naar het veldrijden en het schaatsen, een echte sportmiddag dus tussen de toppers van deze disciplines en dus planten we ons voor de TV met de bitterballen, kipkluifjes en overgebleven restjes van 1e kerstdag, weggespoeld met een frisse pint of champagne!!

Buiten is het guur, zullen de zwanen, de ganzen, rode kelkzwammen, hazen en alle andere wezens gewoon hun gang gaan zonder enige opsmuk. Als je even tijd hebt ga maar eens kijken, misschien hoor je het snorren van de vleugelslagen en richt de Zwarte zwaan zich even op! Waar zitten ze dan, nou dat mag je best weten hoor, achter de Grote kreek aan de Waterstraat. Veel plezier en succes komende week op weg naar het nieuwe jaar en dank aan de vele lezers!

Vriendelijke groeten,

Henk Knibbeler


Stuur e-mail mail_outline De stilte van het volk..                                                       Column Week 50 

De stilte van het volk..                                                       Column Week 50


De stilte van het volk..


Het is weer even wennen na een periode van stilte waarin de column niet kon verschijnen. Niet dat alles weer volop in beweging is gekomen hoor. Na een open hartoperatie lijkt het wel of je in een ander lichaam bent belandt en zijn er vele ongemakken. De revalidatie duurt nog maanden en fysiek, maar ook mentaal kost het veel energie en merk je pas goed wat voor een impact zo’n ingreep heeft. Maar de beperkingen die dit alles met zich meebrengt weerhoudt mij er niet van om achter de schermen druk bezig te zijn met de zaken die in onze streek spelen. Het is ook erg stil bij het volk, alsof er een berusting ligt over alles wat er zich afspeelt, alleen de regionale pers roert zich, al dan niet aangestuurd door andere partijen die daar belang bij hebben!

Goed, ik laat dat achter mij en leef in de realiteit van deze tijd. En tijd kan ik goed benutten door in mijn fotoarchief van ruim 50 jaar oud eens te gaan grasduinen. Nieuwe thema’s te zoeken voor de toekomst en heel belangrijk nieuwe mensen in mijn leven toe te laten en oude contacten los te laten op alle fronten. Want er is zoveel te doen in onze streek en de natuur en landschap schreeuwen om aandacht en juist met nieuw vers bloed in je contacten en netwerk veert alles weer op en is de stimulans om te werken aan goede en eerlijke informatie aan de bevolking van eminent belang.

Sinds vanochtend vroeg om 0.05.00 uur zitten we weer in een harde lockdown en wordt het nog stiller op straat, het volk wordt verplicht om stil te zijn en zoveel mogelijk binnen te blijven. Ik hoop dat het eens stevig gaat vriezen en er weer ijsbloemen op de ramen komen te staan zodat we ze weg kunnen blazen en naar buiten kunnen kijken! De dichter in mij stapelt heel veel inspiratie bij elkaar en ook dat is een stimulans om frisse en nieuwe ideeën verder uit te werken in de nabije toekomst.

We worden de laatste maanden bijna dagelijks geconfronteerd met de vervuiling van ons milieu en de gevolgen die dat kan hebben voor onze gezondheid! PFAS is het toverwoord geworden en de media vallen over elkaar heen om de laatste nieuwtjes, al dan niet waar, weer eens te publiceren. Rondom Zwijndrecht bij onze buren in Vlaanderen slapen de mensen slecht en weten nog steeds niet wat er gaat gebeuren om die problemen met PFAS op te lossen. Lokale overheden zwijgen in alle talen. Afgelopen week werd de Gemeenteraad van Hulst plotseling wakker en nam een motie aan om door de GGD een bevolkingsonderzoek te starten. Zullen de Burgemeester en zijn discipelen die motie gaan uitvoeren of verdwijnt die in de lade van het “ Hedwigepolderproject ”?? Ik weet dat het een gevoelige snaar is, want de opoffering van de polder roept vele vragen op en de verkwanseling van het landschap, het bewust kapot maken van oude culturen en natuur heeft inmiddels grote vormen aangenomen. Maar dat soort volk is stil, ze mogen niets zeggen, zitten wel aan tafel in Antwerpen als zogenaamde bestuurders over de toekomst van de Westerschelde en de havens. Ik begreep dat de Gemeenteraad van Hulst niet eens weet dat hun burgemeester daar deel van uitmaakt!! En als je over de vervuilde dijk bij Perkpolder loopt en leest dat men er een natuurgebied wil aanleggen tussen de villa’s met allerlei tierelantijnen denk je weleens terug aan de tijd dat de pont voer en je met een kroketje en een kopje koffie op je gemak naar de overkant kon varen. Er was uitzicht op het water, even die frisse neus ophalen in de zeewind en het zout proeven, de meeuwen tegemoet zwaaien.

De tijd gaat snel, alles vergaat in de dagen en uren, we maken ons druk over corona en de vaccinaties, die boost die we moeten krijgen om ons te beschermen tegen weer een nieuwe variant. Intussen komt de kerst eraan en lokken de supermarkten en andere winkels ons met aanbiedingen die stervensduur zijn! Ik schrok dat er zelfs Kwartels te koop liggen en dat er op menukaarten van restaurants ook Patrijs staat!! Beschermde vogels die je nauwelijks nog ziet in de natuur, net als de Hazen. Maar klopjachten of drijfjachten zijn aan de orde van de dag als je door de polders gaat. Het volk is stil, te stil en laat het allemaal over zich heen komen, waar zou ik mij druk om maken nietwaar?

Is er dan nog iets wat wel leuk is hoor ik u zeggen om naar buiten te gaan de komende stille weken? Ja hoor, op de vele kreken wemelt het van de mooie eenden en overal zie je de Vinken, de Kepen en Putters op de velden. Rond het Groot Eiland zijn de Reeën goed te zien vanuit de auto en er zwerven grote groepen Wilde zwanen in onze streek rond. In de Clingse bossen zijn de Eekhoorntjes veel te zien momenteel en de Gaaien schreeuwen de hele boel bij elkaar. Misschien vindt je wel een blauw veertje zoals mij een keer overkwam. ’t Veertje is een metafoor geworden, een uiting van verbondenheid met de natuur en ons landschap. Doe er wat mee, trek erop uit, lees en informeer jezelf en denk eens na over Uw streek waar zoveel op zijn kop staat en kapot is gemaakt door onze bestuurders en project ontwikkelaars. Ik wens iedereen een rustige kerstweek toe en fijne dagen met je geliefden.


Henk Knibbeler, 19 december 2021


Stuur e-mail mail_outline Zondag 19 december is de COLUMN 't veertje weer terug!!! 

Zondag 19 december is de COLUMN 't veertje weer terug!!!

Stuur e-mail mail_outline  

Stuur e-mail mail_outline Gif in de grond en het water                                               Column week 38 

Gif in de grond en het water                                               Column week 38


Het gaat duidelijk niet goed met de kwaliteit van onze bodem en het water. Iedere dag lezen we nieuwe berichten in de krant en kijken we naar de journaals in Nederland en België welke zaken er nu weer aan het licht zijn gekomen! De Westerschelde is besmet met het smerige PFAS en de gronden waar de dijken mee worden opgeworpen zijn door zogenaamd gezuiverde grond veilig voor de volksgezondheid!

Ik ga u niet vermoeien met allerlei terminologie en ingewikkelde chemische uitleg, daar heeft u in het weekend waarschijnlijk geen behoefte aan. De Perkpolderdijk en de Hertogin Hedwige polder zijn de pineut! De bevolking in Nederland en België en met name in de Oostelijke kant en gelegen aan de oevers van de Westerschelde hebben er wel mee te maken en leven en wonen in die gebieden. Er is geen duidelijke informatie aan de bevolking van wat er aan de hand is. De pers doet zijn best om in grote lijnen het een en ander te duiden en verder lopen er allerlei onderzoeken, zijn de politici in het geweer geklommen om te zien wat de gevaren voor onze gezondheid betekenen. Je kunt onverschillig zijn en doen alsof er niets aan de hand is en een frisse duik in de Westerschelde nemen bij Perkpolder en de kinderen laten spelen op het strandje, maar is het bekend waarmee we in aanraking komen en in hoeverre het schadelijk is voor de volksgezondheid?

De lokale overheid, de Gemeente Hulst met name, steekt de kop in het smerige zand, de wethouder geeft niet thuis en de afdeling communicatie reageert nergens op?? En het opperhoofd, de Burgemeester hoor of zie je nergens, ja misschien in de kerk waar vriendelijk tegen hem wordt geknikt, maar vraag maar niks, hij geeft niet thuis!! Ook de Provincie hield zich aanvankelijk op de vlakte, maar komt nu voorzichtig uit de schulp omdat de media nogal stevig van zich laten horen en ook de Landelijke politici in beide landen nu de handen ineenslaan en gaan bespreken wat nu te doen met dit immense probleem?? Ook de Hertogin Hedwige polder waar ik heel veel kom en waar u als publiek geen notie van heeft hoe het landschap daar vernield is en wat men allemaal aan het doen is om maar een recreatiepark te ontwikkelen in een oude polder! Binnen de hekken kom je in een desolaat landschap terecht, is de horizon bevuild met de industrie van Antwerpen en de kerncentrale van Doel.

Overal ligt puin en plastic in de grond, de bodem is er compleet omgewoeld en er zijn geen bomen meer of struiken. De zeedijk is al voor het grootste deel afgegraven en de polder ligt nu met haar zijkant open en bloot tegen het eveneens vernielde Sieperdaschor aan. Er staan nog steeds bordjes van het Zeeuws landschap dat je er niet mag, hahaha, geen vos of vogel zal zich daar nog laten zien, want er is niets meer aan natuur! Vogelaars van de Steltkluut staan op de Gasdam met hun busje de vogelstand te bekijken. Zij mogen daar wel in want doen waarnemingen die belangrijk zijn! Nou, de Baardmannetjes, de Kluut, de Bergeenden, Grutto en de Bruine kiekendieven vliegen er ondersteboven of zijn verdwenen. Groepjes Oeverzwaluwen hebben her en der nog enkele weken gebroed in afgegraven dijklichamen en de rest is verdwenen, de boel is kapot! En waag het niet om de Gasdam op te gaan hoor, want er staat meteen een driftige man voor je neus dat het verboden gebied is en of je meteen wilt vertrekken of ze bellen de Politie! U verstoord de vogels meneer/mevrouw. Er vliegen groepjes Grauwe ganzen over, onverstoord die samen met wat Kolganzen al terugkeren uit hun Noordelijke broedgebieden. Zij vliegen verder over de Hedwige heen naar de polders bij Doel, want hier is niets meer te halen. Maar de voeglaars zwijgen natuurlijk in opdracht en voelen zich als de uitzonderingen die wel in het gebied mogen komen.

In de polder bouwt men intussen aan de zogenaamde panoramaheuvel welke straks uitzicht moet geven aan de omgeving, de horizon en het Verdronken land van Saeftinghe!! Maar die heuvel is volgestopt met aangevoerd zand van buiten de Hedwigepolder. Honderden zakken met grond verstevigen de heuvel en de bouwplaats ligt aan de rand van de oude zeedijk en de oude Lingestraat. Eromheen komen geulen te lopen met daarover heen houten wandelpaden zodat de recreant kan genieten van de vogels en het landschap!! Een intussen weten u en ik nog steeds niet of de grond vervuild is of wordt!! Er hangt een grimmige sfeer in het gebied, ook in de Prosperpolder, een geur van vernietiging van prachtige historie en kleinschalige landbouw met een rijke natuur waar boeren in harmonie samen leefden, streden tegen de elementen en ze steeds overwonnen.

Men zou het publiek mee moeten nemen het gebied in en ze laten zien wat er gebeurd in plaats van dure folders en boekjes te drukken met populistische uitspraken. Het treintje uit Hulst stopt in Prosperdorp en men gaat daar iets drinken in Den Angeluus. Maar ga er het gebied mee in en vertel eerlijk wat men aan het doen is, ga op Hedwige safari en ontwaar de kaalheid, het maanlandschap beste Burgemeester en politici en vertel geen sprookjes.

Een goed weekend allemaal.

Beste groet, Henk Knibbeler


Stuur e-mail mail_outline ONTHAAL                                                                                       COLUMN WEEK 37 

ONTHAAL                                                                                       COLUMN WEEK 37

            

Ik weet niet goed hoe ik deze column een titel zou moeten geven als ik begin te schrijven over de bijna afgelopen week, het zal wel komen gaandeweg de column vordert hoor ik mijzelf denken. De wijziging naar vrijdag heeft toch iets van een innerlijke verhuizing, van je biezen pakken en een nieuw plekje eigen maken.

Afgelopen zondag waren we weer in de Hedwige polder om de huidige stand van zaken in ons op te nemen en de actualiteit vast te leggen op de camera’s van wat er allemaal wordt gedaan en de werken zichtbaar worden op dat immense lege land vol nieuwe geulen, opgeworpen zandheuvels en uitgegraven sloten met klei. De stilte is hier de baas, vogels zie of hoor je nauwelijks en op de nabijgelegen Westerschelde varen nu geen grote containerschepen. De horizon wordt gedomineerd door de koeltorens van Doel en een hele reeks met containerkranen en windmolens.

Wij kiezen steeds een andere route om zo een beeld te krijgen hoe de kaalslag zich ontwikkeld en omdat er geen paden of wegen meer zijn,( slechts één nog, de oude Lingestraat red. ) gaan we dwars door de poldervegetatie. Pioniervegetatie moet je het noemen die na de kaalslag en omwoelen van de grond de eerste aanzet vormt naar nieuwe begroeiing die op verkenning gaat. De zon warmt de vlakte op en we zien veel nieuwe planten en vlinders verschijnen. Er staat her en der nog een Zeeaster of Zulte te bloeien en verder veel Esparcette, Dubbelkelk, Echte kamille, in totaal troffen we 22 verschillende kruiden en planten aan. De vlinders waren talrijk naarmate de zon meer kracht kreeg op de vleugels gegaan zoals de Dagpauwoog, de Atalanta, veel Icarusblauwtjes en Citroenvlinder. In de verte richting het noorden in de polder ontwaren we in de ochtendnevel een heuvel met daarbovenop een aantal palen en vlak daarbij vlaggen??

We komen door de vegetatie uit bij de oude Engelbertstraat die verborgen ligt in het landschap, je ziet hem niet meer, maar hij ligt er nog wel. Wanneer we richting de zeedijk kijken en naar die heuvel wordt het ons duidelijk. Men is begonnen met de bouw van de panoramaheuvel! De Egbertstraat is op een gegeven moment afgebroken, de weg bestaat niet meer. Wij nemen de kruising waar vroeger het Jachthuis stond naar links richting de oude Zeedijk en komen voor de opgeworpen panoramaheuvel te staan. Grote zandzakken van 1 kubieke meter, we tellen er meer dan 200, ondersteunen de heuvel. Het bouwterrein staat vol met machines en werkmaterialen. ( In Deel 1 van de gebiedsagenda uit 2019 wordt van dit project al gewag gemaakt.) Boven op het stuk zeedijk wat nog in takt is hebben we een goed overzicht op de bouw van die panoramaheuvel en de polder. Aan de andere zijde van de dijk het Sieperdaschor wat er nog van over is! Opvallend veel groepjes Grauwe ganzen trekken over de polder richting Antwerpen en naar de polders bij Doel. Het water uit de Westerschelde stroomt het Sieperdaschor in. Vroeger heette dit oude stuk schor de Selenapolder en was rijk aan rietvogels, kiekendieven en de Velduil broedde er. In de zandranden tegen de Gasdam broedden er veel Bergeenden in de konijnenholen. De Uitkijk- en vogelhut bood een mooi zicht op de open plaatsen met slikeilandjes en rietkragen waar veel watervogels, steltlopers en eenden foerageerden er na de vloed. Dat alles is kapotgemaakt, overwoekerd door planten en drooggevallen omdat men nieuwe dammen heeft aangelegd waar een nieuwe geul vanuit de Westerschelde direct de Hedwige polder in gaat stromen.

Na een lange enerverende tocht rijden we naar Prosperdorp waar we aan de rand een heleboel auto’s zien staan bij de oude Prosperhoeve. Het is er gezellig druk, want de renovatie van de maalderij van de Prosperhoeve vordert gestaag en men heeft een open dag georganiseerd om de gerealiseerde binnenruimten aan het publiek te tonen en uitleg te geven.

Oude foto’s van de Arenbergdynastie, de hoge heren die destijds de Prosperpolder en Hedwige polder hebben bebouwd en samen met de boeren de landerijen inrichtte. De oude machinekamer met maalstenen en de dieselkamer die echt werkt waar het grote vliegwiel imponeert. We kregen uitleg over het hele gebied, de site waar de overige gebouwen nog staan en thans beschermd zijn. Er hangt een sfeer die je in een andere tijd terug brengt met prachtige foto’s in de ramen en gebruiksvoorwerpen uit die tijd. Het brengt mij in vervoering, want dit belangrijke stuk en deel van de streek hoort thuis in mijn boek, stof tot nadenken dus en deze week ontmoette ik een goede vriend waar we over dit alles spraken. Hij moedigde mij aan om het te doen, ook al kost het dan wat meer tijd.

Het onthaal op de Prospersite maakt later deel uit van een toegang tot het Hedwige en Prospergebied. Zo konden die polders behouden worden door juist het authentieke van het gebied aantrekkelijk te maken voor een breder publiek. Er is nog veel stof om over te spreken met de mensen die de liefde voor hun landschap in hun harten dragen. Wij gaan naar Den Angeluus een Prosperbierke drinken en op het terras voor de kerk praten we na over deze dag en over later, over het ONTHAAL, de titel van mijn column was geboren!

Een mooi weekend, trek erop uit en een hartelijke groet,

Henk Knibbeler


Stuur e-mail mail_outline   Na de regen komen de paddenstoelen ..                            COLUMN WEEK 36                                                                                                                                              

  Na de regen komen de paddenstoelen ..                            COLUMN WEEK 36                                                                                                                                             



Schijnt de zon zo is het gezegde

Verdampen de druppels, vochtigheid

Voedt zwamdraden, lichamen zwellen

Nieuwe schoonheden staan te pronken


Dag vogels, dag bloemen, welkom de

Paddenstoelen zo vroeg boven grond

Dit jaar al zoveel Aardappelbovisten

En Grote parasolzwammen langs paden


- Zo gaat een gedicht over in een column en vergeet ik de strofes, maar vertel jullie wat over de grote variëteiten aan paddenstoelen die er nu te zien zijn. Ze zijn er immers maar eventjes en dan gaat de aandacht alweer gauw over naar de trekvogels en trekvlinders, programma’s over de natuur zoals Vroege vogels dragen niet voor niets die naam, toch?

En als ik dan op de vroege zondagmorgen op de radio het geratel van Dolf Jansen aan moet horen in een snelheid die nauwelijks goed is te volgen en ook zoveel verschillende dingen aanhaalt, dan denk ik ‘man ga hardlopen, je bent een orakel van een woordenwind, daar blijft niets van hangen bij de luisteraar’. Maar goed, zo zijn er wel meer die niets te zoeken hebben dan alleen aanwezig zijn in dat programma op TV, jammer want het programma bereikt een groot publiek. Hier geldt dus, een goed verstaander heeft maar een half woord nodig!

Je zou bijna afdwalen in de wereld van onze media, de journalisten en presentatoren, de vele talkshows waar je door de bomen het bos niet meer ziet. En je moet voorzichtig zijn en het hoofd niet te ver boven het maaiveld laten zien, want dan gaat je kop eraf! Maar daar moet je tegen kunnen en net zoals zij ook doen, gewoon je ding doen en verder je schouder ophalen.

Terug naar de paddenstoelen die de overvloedige regen van de afgelopen maand hebben gebruikt om een vroeg seizoen op te starten. Paddenstoelen bestaan uit ruim 95 procent uit water, komen heel snel op, breken de bodem open en hun vruchtlichamen staan te pronken met wijd open lamellen of buisjes waar hun sporen in zitten die door de wind worden verspreid. Kort daarna, soms maar een paar dagen sterft de paddenstoel alweer, zijn taak zit erop. Niet gek dus dat al dat water in zijn body verdampt en krimpt. Inktzwammen ( het geslacht Coprinus ) is een heel mooie groep paddenstoelen die zeer snel vergaan. Ze vervloeien, worden letterlijk gesmolten door hun zwarte sporenmassa. Hun vruchtlichamen zijn prachtig, ze staan op voedselrijke plaatsen in de bermen, op houtsnippers en in gazons of perken waar oude houtstronken in verborgen liggen. Ik noem de Geschubde inktzwam, de Glimmerinktzwam, Kale inktzwam, Hazepootje. Afhankelijk van het soort gebieden die je bezoekt kom je andere soorten tegen. Bosgebieden op zand of in combinatie met veel kalk en gebieden in het veen zoals bijv. De Grote Peel en de vennen in Drenthe.

De bekendste paddenstoel is natuurlijk de Vliegenzwam die je vooral bij Berkenbomen moet zoeken. Ze staan soms met hele groepen bij elkaar en zijn door hun rood met witte stippen populair, bij groot en klein! Ga eens mee op een paddenstoelenwandeling, er gaat een wereld voor je open, neem de kids mee want die verbazen zich en vergapen zich aan de verschillende vormen die een paddenstoel kan aannemen! Het is nu weer droog en warm weer, dus ik vermoed dat de periode dit jaar kort zal zijn .Als er weer een regenperiode aankomt kan dat voor een opleving zorgen in oktober en november misschien. Overigens paddenstoelen zijn er het hele jaar hoor, niet alleen in de herfst. Sommige soorten komen in de winter voor zoals de spreekwoordelijke Winterhoutzwam.

Ik hoop dat Vroege vogels ook eens een programma maakt over de paddenstoelen en de schoonheid laat zien van een aantal soorten. Niet alleen in afgesloten gebieden waar zij alleen mogen komen met hun camera’s, daar schieten de mensen niet veel mee op, nee gewoon in een Beuken of Eikenbos waar het Eekhoorntjesbrood staat en de Porseleinzwammen en dan een kenner meenemen!

Veel plezier als je op pad gaat en een prachtige week..

Henk Knibbeler.


Stuur e-mail mail_outline Over kraaien gesproken., de Kauw!!                                          COLUMN WEEK 35 

Over kraaien gesproken., de Kauw!!                                          COLUMN WEEK 35

Corvus monedula, ofwel de Kauw, heet de meest algemene kraaiensoort in ons land en Vlaanderen. Vroeger had ik een Kauwtje die zo tam was dat ik hem van mijn moeder mee naar binnen mocht nemen. Dan ging hij op de rugleuning van een keukenstoel zitten en hield iedereen aandachtig in de gaten en wist precies wanneer hij een stukje brood kreeg. Het was een huisvogel geworden die nooit door het huis vloog, maar naar buiten liep als de achterdeur open stond.

De familie van de kraaien is best groot en bestaat in ons land uit 4 soorten, de Zwarte kraai, de Kauw, de Roek en de Raaf. Jaren terug kwam de Bonte kraai in de winter naar ons land, maar die is helemaal verdwenen op wat dwaalgasten na.

Het spreekwoord ‘Een vliegende kraai vangt altijd wat’ is letterlijk genomen natuurlijk niet juist, want een vliegende kraai kan namelijk niets vangen, dan moet hij op de grond zitten en daar zijn kostje vergaren. Kraaien zijn opruimers en bevolken de steden en dorpen op het platteland en de akkers en velden waar ze meestal in groepen foerageren. Waarom pik je de Kauw er zo uit vraagt u zich misschien wel af? Nou, achter mijn woning ligt een stukje dorpsbos met eiken, tamme kastanjes, beuk en linden. Overdag hoor ik dat veel vogels in het voorjaar en de zomer zingen en die broeden er ook in de struiken en hagen die er ook staan. Merels, zanglijsters, zwartkop, Grote bonte specht, mezen, houtduiven, tortels, vinken en nog veel meer hebben er een mooie biotoop samen in de onderlaag en je hebt iedere dag wel een concert van de diverse soorten, prachtig!

In de avond arriveren er zo’n 200 kauwtjes in groepjes die er komen slapen. Dat gaat gepaard met zogenaamde slaapvluchten en het ordenen van een hierarchie van wie er op elke tak en in welke boom mag plaatsnemen die avond! Ik bestudeer ze nu al een aantal maanden en het gekwebbel en gekissebis is niet van de lucht. Naarmate de avond nu weer eerder invalt keren de kauwtjes terug van de velden en vliegen dan in kleine formaties boven de bomen om te zien welke plekken er nog vrij zijn! Steeds meer vallen er binnen en ze praten honderduit tegen elkaar. Ik wou dat ik ze kon verstaan, wat ze allemaal tegen elkaar te zeggen hebben!

Onmiskenbaar is het tsjek en kjak en heel vlug achter elkaar tsjeka, tsjeka tsjiek. Soms fluiten ze ook zachtjes, meer als het bijna donker is. Als er een verstoring optreedt gaat de hele meute op de vleugels en is het spectaculair om te zien hoe de vogels in formaties over het huis vliegen. Dan is er onrust en is het ook niet gauw stil.

Overdag zwermen de kauwen uit rondom het dorp, zo’n 4-6 kilometer, niet veel verder en vallen ze neer op de pas gedorste akkers waar tarwe, gerst, maïs of andere gewassen hebben gestaan. Daar zoeken ze hun voedsel zoals graantjes, insecten, wormen e.d. Een Kauw is geen jager of predator, hij zoekt zijn voedsel wel bij elkaar. Je ziet ze ook in de steden rondom kramen waar voedsel wordt verkocht zoals fritestenten, op markten en waar ze wat zien liggen in straten en pleinen. Ze nestelen in kolonies ergens afgelegen in de polders waar populierenbosjes staan of op de vele dijken. Maar ook in schoorstenen, oude schuren en holle bomen of oude spechtennesten.

Spreeuwen vergezellen de Kauwen soms op hun zwerftochten, maar slapen er niet mee samen! En de mensen, och die kijken er niet naar om, een kraai, wat moet je daar nu mee?? Maar ze zijn heel nuttig en zorgen ervoor dat de troep die de mensen achterlaten op straten en in de natuur wordt opgeruimd! En dat al eeuwen lang. Op oude schilderijen spelen de kauwtjes en andere kraaien altijd een belangrijke rol en zij wisselen ook van generatie naar generatie, groeien met deze tijd mee. Ze zijn slim, snel en vallen ons nooit lastig!.

Wij zitten te luisteren naar ze op het terras als de sterrenhemel helder boven ons staat, geen lichtvervuiling en de grote beer staat er mooi bij. Het wordt stil, de kauwtjes gaan slapen. Om een uur of zes in de morgen worden ze weer wakker en begint de kakofonie van communiceren, van afspreken waar ze hun ontbijt gaan halen, het eerst bij de kerk en ’t Pleintje, de cafetaria in het dorp, want daar ligt altijd wat op straat!


Mooie week allemaal!

Henk Knibbeler.


Stuur e-mail mail_outline In Vuur en Vlam..                                                                      Column WEEK 34 

In Vuur en Vlam..                                                                      Column WEEK 34

Ieder van ons staat weleens in vuur en vlam, toch? Dat kan door dat je iets bent tegengekomen waar je helemaal van ondersteboven bent geraakt of zoiets moois hebt gezien dat het zweet je uitbreekt van intense beleving, emotie en spanning. En vuur en vlam zijn twee gelijken, want ze kunnen niet zonder elkaar, als er geen vuur is dan is er ook geen vlam! Simpele constateringen, maar daar staan we meestal niet zo bij stil, we ondergaan het gewoon!

Je kunt iemand ontmoet hebben die zoveel indruk op je maakt dat je er dagen van slag af bent en daarna de rust weer terug keert, maar de herinnering blijft hangen. Allemaal aannames die berust zijn op waarnemingen en ons als mensen raken, enthousiast worden, euforisch soms of verliefd, noem de superlatieven maar op..

De aanleiding om hier zo op in te gaan zijn de mooie waarnemingen die wij afgelopen weekend deden in het Clingse bos. Door de vele regen en het broeierige weer is het paddenstoelenseizoen veel vroeger begonnen. Het mycelium of de zwamvlokken die in de humuslaag zitten vormen sneller vruchtlichamen. En wij plukken de vruchten ervan, niet letterlijk, maar wel om ervan te genieten en daardoor ook af en toe in vuur en vlam te schieten.

Zo vonden wij in een oud eikenbosperceel de saprofiet ( profiteur red.) Kostgangersboleet ( Pseudoboletus parasiticus ). Deze Boleet staat op de Gele aardappelbovist ( Scleroderma citrinum ) en haalt zijn energie en voeding uit de bovist. De paddenstoel is zeldzaam, je vindt hem af en toe, maar het was alweer even geleden.Wat dieper het bos in waar oude stammen van Douglassparren lagen en oude verrotte stobben staan werd het ‘vuur en vlam’ ons echt voorgeschoteld door de fraaie Kleverige koraalzwammetjes ( Calocera viscosa ). Van een enkel steeltje tot aan prachtig volgroeide exemplaren in bijna fluoriscerend geel en oranje stonden er tientallen om ons heen. Op mijn website en facebook staat de foto van een exemplaar. De koraalvormige vorm van deze paddenstoel is heel verschillend en kan soms wel tot 8-10 cm hoog worden! Als je de paddenstoel vastpakt voelt hij glibberig en kleverig aan en het vlees is taai, breekt niet snel af. Totaal vonden we 16 soorten in het bos en omdat er slecht weer kwam opzetten moesten we snel opbreken om op tijd bij de auto te zijn.

Wat overigens afgelopen week opviel was de opkomst van de vele Weidechampignon en Straatchampignons in de bermen en plantsoenen, vooral onder populieren! Maar tegelijk zijn de maaimachines weer lekker bezig om zonder enige aanleiding het toch al korte gras weer eens te maaien en daarmee ook de champignons aan flarden te rijden!! Net zoals bij de flora gebeurd dit ook bij de paddenstoelen. Gemeente Hulst zou eens wat zuiniger moeten worden op de natuur en het maaibeleid aanpassen. De bermen en wegkanten worden onnodig gemaaid en het lijkt wel op werkverschaffing voor de chauffeurs van de maaimachines die ook geen enkele voorlichting krijgen over dit soort zaken!

Alweer in vuur en vlam dus, iets om je druk om te maken en maar hopen dat onze overheid iets wilt leren en aannemen van de kenners in hun gebied! Er is al genoeg kapot ten gunste van de economie en recreatie en wat men vergeet dat de natuurwaarden en ecosystemen daardoor ook kapot gaan en zelden weer herstellen zoals het was!

De hele strook langs de Westerschelde vanaf Walsoorden/Perkpolder tot en met de Hedwigepolder is of wordt verpest en bewust vernield. Johan Robesin, oud Statenlid van de Provincie Zeeland, heeft aangifte gedaan van een ernstig milieudelict omtrent alles wat rond en in de Westerschelde thans plaatsvindt. De Hedwigepolder en Prosperpolder worden opgeofferd ten faveure van de economie, de scheepvaart en het toerisme. Om u een idee te geven wat ik door jarenlang onderzoek o.a aantrof aan natuurwaarden in die gebieden

214 wilde planten – 69 vogelsoorten – 28 mossen – 44 paddenstoelen en nog meer fauna zoals Reeën – Hazen – Hermelijn – Vos. Het is allemaal weg en vernietigd.

Meer ‘Vuur en Vlam’ hoef ik u niet te vertellen voorlopig, het wordt vervolgd..

Henk Knibbeler

22 augustus 2021


Stuur e-mail mail_outline Naar “ De Groenen dijk ” in Wintam Vlaanderen.                COLUMN WEEK 33 

Naar “ De Groenen dijk ” in Wintam Vlaanderen.                COLUMN WEEK 33

U zult misschien denken waar het gehucht Wintam helemaal ligt in Vlaanderen B., maar het bestaat echt hoor! Voor 1900 heette het nog Wintham wat zoveel betekende als Wind en Ham. Het ligt in de Provincie Antwerpen waar de Schelde en Rupel samenvloeien. De streek kent mooie natuurgebieden, veel broekbossen, de Oudbroekpolder en het schiereiland met het Noordelijk eiland. En dan de vele kasseienweggetjes die je auto soms doen beven van schrik vanwege de putten en kuilen in de weggetjes. Het is een goede test om te checken wat er los zit in je auto!

Maar goed, waarom naar Wintam gaan dan en met name De Groenen dijk? Het wemelt er van de groene dijken, want die zijn altijd al groen toch? Wij hadden gereserveerd bij het pittoreske restaurantje met de toepasselijke naam “ De Groenen dijk ”, want dat kende ik uit jaren geleden en het staat bekend om zijn goede keuken. Maar eer we daar waren zonder enige aanduiding ergens hebben we een soort sightseeing door de streek gehad. Typisch België, een heel charmant en fraai landschap, dorpjes en natuurgebieden etc. maar heel slechte of geen verwijzingen of ergens een oud bord tussen de struiken wat we overigens op de terugweg pas zagen. Ook geen Belgen op straat of zo om iets aan te kunnen vragen, hier leeft God in zijn achtertuin en verder mag je het zelf uitzoeken.

Uiteindelijk na alle kasseiweggetjes gezien te hebben troffen we in het plaatsje Nattenhaasdonk een jonge dame op de fiets die we de weg vroegen en zij lachte, maar wees ons de weg naar De Groenen dijk. Het restaurantje bestond gelukkig nog. Die namen ook van de gehuchten, straten zijn prachtig en wanen je in een soort Middeleeuwse streek.

Onderweg genoten we van de omgeving, de bossen en kleinschaligheid van het landschap, maar we arriveerden een stuk later dan onze reservatie bij De Groenen dijk. Het was er druk en ik herkende het gebouw aan de dijk nog met die steile trap naar boven. Maar daar aangekomen werden we al gauw ontvangen en naar ons tafeltje gebracht. Het buitenterras zat overvol met groepen Belgen die er iets kwamen vieren of gewoon die zondag zoals Belgen veel doen, uit gaan eten. Het was precies een beetje Frankrijk, er hing een goede sfeer en men zat gezellig te keuvelen en te eten en drinken.

Wij zuchten even en bestelde een karaf witte wijn en bluswater om even te wennen aan de rust die we nu hadden na de lange autorit door de kasseienstreek! Vanaf het terras kijk je zo op het fietspad wat over de dijk loopt en waar veel passanten weleens afstappen om een terrasje hier te pakken of wat te eten. De specialiteit van het huis hier is Paling. Op verschillende wijzen bereid, iets wat wij toch wel al meer hebben gezien in Vlaanderen. Minder vonden we de wildkaart die vanaf oktober gaat gelden. Patrijs, Ree, Fazant, Wild konijn en Wild zwijn!! Patrijs op de kaart dat kan gewoonweg niet, die hoenderachtige is zo zeldzaam geworden, maar daar trekken ze zich hier niets van aan. Diverse producten komen uit Frankrijk en als je weet wat ze daar allemaal afschieten, dan zouden we in Nederland onze wenkbrauwen fronsen.

Dit restaurant bestaat al van begin vorige eeuw en begonnen als palingrestaurant. Het pand is zowat in de dijk gebouwd en nog altijd hetzelfde. Vanaf het terras kun je naar beneden de trap af het binnen gedeelte in waar je ook kunt zitten. De plankenvloer is nog hetzelfde en al die gasten boven worden vanuit de keuken bediend en dus trapje op en trapje af voor de obers, amai, voorwaar geen sinecure dat een hele dag te moeten doen. Ja, de klok staat hier stil en het volk geniet met volle teugen van de heerlijke gerechten. Wij hebben heerlijk gegeten en genoten van onze dis en drank.

Vanaf onze tafel keken we zo het terras op en de mensen. Naast ons een stel ouderen die elkaar zaten te voeren en in discussie waren over van alles. We konden ze nauwelijks verstaan met hun streek dialect. En zo liep het tegen 21,00 uur en vertrokken de gasten weer. Het begon al te schemeren en de bazin vroeg ik hoe we hier uit konden komen? En hoe komt ge erin hè zei ze, maar vertelde hoe we de beste weg konden nemen naar de A-16 richting Sint-Niklaas.

Richting Hingene over de kasseienweg, langs het kasteelpark en zo naar de A-16. Voor de stoplichten zagen we in de wegkant tussen de planten een bordje Wintam staan!! En daarna reden we snel ( dachten we..) via de autoweg naar Hulst toe. Maar in St.Niklaas werden we weer het bos ingestuurd en moesten enkele rondjes rijden om uiteindelijk naar St Gilles-Waas af te slaan en zo naar Stekene. De moraal van deze column is. Ga zeker Vlaanderen in en geniet van de culinaire geneugten en landschap en cultuur, maar zoek van tevoren heel goed uit hoe je moet rijden, want de bewegwijzering is een ramp, je zoekt je een ongeluk. Dat is eigenlijk ook wel waarom we van die Belgen houden en het land wat je terug brengt naar vervlogen tijden!

Een mooie week beste lezers en geniet nog van de vakantie!


Henk Knibbeler, 16 augustus 2021


Stuur e-mail mail_outline KLAAGZANG                                                                       COLUMN WEEK 32 

KLAAGZANG                                                                       COLUMN WEEK 32


De vakantie loopt naar zijn hoogtepunt toe. Men trekt massaal naar Zuid-Europa om op een of ander strand de billen te bruinen en langs allerlei kramen te slenteren met een ijsje in de mond! En dat terwijl de wereld letterlijk in brand staat en mensen vluchten voor het vuur, dieren sterven in de vlammen en op andere plaatsen vecht men tegen het hoge water, huizen storten in en modderstromen besmeuren hele dorpen, mensen zijn alles kwijt.

De wereld, de aarde warmt op, oceanen stijgen schrikbarend snel en worden steeds warmer waardoor we veel meer regen krijgen en ook veel intenser. Het hele arsenaal aan veranderingen kan ik hier wel uit gaan leggen, maar de kern van alles zijn de mensen, de ongebreidelde hang naar hebzucht, naar meer economie en consumptie, onverschilligheid ook “ het zal wel meevallen allemaal” en daardoor zichzelf wijsmaken dat het zo’n vaart niet zal lopen met al dat stikstof in de atmosfeer!

Wat een klaagzang eigenlijk hè, terwijl je op vakantie bent en eindelijk eens even niet hoeft te tillen en de druk niet voelt van het moeten opschieten, het gezeur van je chef en die lastige klanten aan de telefoon. Is of zijn er dan geen leuke dingen meer om te doen en wat kun je zelf doen aan de wereldproblemen hoor ik je afvragen?

Misschien is het onze desinteresse, onze luiheid en egoïsme om wat beter op te letten met je eigen leefwijze en zodoende een steentje bij te dragen, hoe klein ook! Kijk maar eens om je heen wat er in de natuur aan rotzooi ligt, in de wegbermen en in de woonwijken.

En wat verder van huis in Brazilië en Siberië waar miljoenen hectaren bos en natuur verbranden, hele dorpen van de kaart verdwijnen en mensen op straat leven zonder enige bescherming of persoonlijke bezittingen, kinderen hun ouders kwijtraken en nooit meer terugzien! De vele vluchtelingen die op weg zijn naar Europa uit de brandhaarden in de wereld en hopen hier een ander bestaan op te kunnen bouwen? Ik spreek nog nauwelijks over de pandemie, de virussen zoals Corona welke heel veel kapot maken en miljoenen mensen laat sterven over de hele wereld.

Laat het ons allemaal koud en leven we gewoon voor onszelf, onze IK en ons EGO? Zijn we als overheid en als lokale overheden zoals de Gemeenten niet te snel met ideeën uit te werken als projectontwikkelaars met mooie plannen komen die altijd een commercieel belang bevatten en veel geld kosten? Neem Perkpolder waar jarenlang de veerpont van Perkpolder naar Kruiningen voer. Wie is er niet mee opgegroeid enkele generaties geleden? Naar school en werk naar de overkant, een kop koffie aan boord of een kroket, het was even uit de sleur zijn en dan ging je weer verder met je dingetjes.

Economen zagen dat anders, er moest een tunnel komen onder de Westerschelde door, dan zou anders sneller gaan en de economie zou opbloeien!! Wij betalen nog steeds TOL als Zeeuwen die pendelen tussen de eilanden, omdat we anders de rest van ons land niet kunnen bereiken!! En Perkpolder zit met de gebakken peren. Plannen genoeg, een vakantiepark, jachthaven en alles wat veel volk trekt werd afgeblazen. Nu moet een natuurpark worden op een opgehoogd plateau met waarschijnlijk vervuilde grond en er werd een kom gegraven die een eventuele springvloed en overstroming zou moeten opvangen als de Westerschelde het op zijn heupen krijgt? De kom moet misschien weer dicht worden gegooid vanwege vervuild water wat uit de Westerschelde binnenstroomt. In Hulst zitten ze duimen te draaien en spelen spelletjes met de natuur. Het kost vele miljoenen wat de burgers mogen ophoesten en de heren straks trots op een plateau staan en zeggen kijk eens wat een schoonheid om ons heen!!

Het waterbuffelproject bij Baalhoek heeft zijn eerste slachtoffer opgeleverd. Het dier raakte vast in de modder en moest eruit worden gesleept. Dat is nog maar het begin, want wie bedenkt zoiets, waterbuffels leven in Afrika op zandgronden en langs oevers van rivieren die grind bevatten. Om wat schorregras en andere zilte flora te bestrijden was het toch wel leuk om waterbuffels die klus te laten opknappen? Hoe dom kun je zijn en in een getijdegebied wat gevaarlijk is deze dieren te laten grazen?

Waakzaam blijven dus wat men met ons landschap en de natuur doet en ze weten het altijd beter hoor, natuurlijk want waarom zou men luisteren naar de mening en kennis van de burgers? Genoeg geklaagd deze keer, op zoek naar paddenstoelen die er al volop zijn, de fraaie wolkenpartijen aanschouwen en de najaarstrek van de vogels gaan observeren.. Dat kan al, geniet dus en laat je horen als je iets ziet wat niet in de haak is en reageer..

Mooie week, het weer wordt wel beter over enkele dagen!


Henk Knibbeler, 8 augustus 2021.


Stuur e-mail mail_outline Naaktslakken en kaalslag(g)en                                  COLUMN WEEK 31 

Naaktslakken en kaalslag(g)en                                  COLUMN WEEK 31

Veelvraten zijn het, ze eten alles deze buikpotigen omdat de spieren die aan de onderkant van hun buik zitten zorgen voor de voortbeweging. Ze hebben geen ‘huisje’ zoals de huisslakken en zijn momenteel zeer talrijk in de natuur en de tuinen te vinden.

Hoe komt dat hoor ik jullie denken? Deze naaktslakken zijn zo actief omdat wij met overvloedige regenval te maken hebben deze zomer en daar houden ze van. Ze eten je moestuin leeg, verorberen enorme hoeveelheden blad en van je moestuin zie je in de volgende morgen soms veel gehavende groenten terug. Naaktslakken kunnen niet tegen zonlicht en warmte, dus gaan ze vroeg in de avond en in de nacht op rooftocht uit en nu juist in deze periode heel massaal.

We kennen in de lage landen zo’n 25 soorten maar liefst en er zijn heel wat methoden die kunnen helpen om ze op een ecologische wijze te bestrijden. Met een glazen potje bier wat met de rand op gelijke hoogte met de aardbodem in de grond zit, helpt het al. De slakken komen op de geur af en kieperen zo het potje in waar ze niet meer uit kunnen. Je slaplanten, courgette, hosta zijn o.a geliefd, planten die een scherpe smaak hebben zoals pepers en paprika’s blijven ze van weg.

De natuur reageert dus heel snel op veranderende omstandigheden en het is wel duidelijk dat er een klimaatverandering aan de gang is die erg snel gaat, sneller dan dat wetenschappers hebben voorspeld. Europa heeft daar allemaal mee te maken. Overstromingen, branden, vulkaanuitbarstingen her en der, soms zelfs heel extreem waarbij de mens in zijn eigen leefomgeving bedreigd wordt door de natuur. En dat terwijl wij weten hoe de natuur om ons heen in Zeeuws-Vlaanderen door de mens op de proef wordt gesteld en er om allerlei moverende redenen unieke gebieden worden kapot gemaakt en omgeturnd worden in toeristische trekpleisters. Dat noemen we dan op zeer kleine schaal omdat wij natuurlijk maar een stipje zijn in de hele wereld, maar toch..

Ik noem natuurlijk de Hertogin Hedwigepolder en Prosperpolder die worden opgeofferd om de haven van Antwerpen om betere toegang te verlenen voor de mammoet containerschepen. Compenseer maar jongens, geef een polder die 100 jaar mocht bestaan na toch al een turbulent leven maar weer terug aan het water ten faveure van de commercie. En wie je niet hoort, die de koppen in de klei steken en in alle talen, zelfs het Vlaams, zijn de natuurbeschermingsorganisaties! Er is een pact gesloten omdat het nu eenmaal op hoog niveau in Den Haag en Brussel is besloten het stukje grond te verkwanselen in Oost Zeeuws-Vlaanderen en dan hou je verder je mond gewoon, want er liggen een hoop centjes klaar..

Ook Perkpolder is een naaktslak geworden, slaapt onder de grond en komt op gezette tijden de boel kaalvreten. De Gemeente Hulst maakt van een plan wat eerst een golfbaan met allerlei luxe en onbetaalbare faciliteiten voor de gewone burger zou moeten worden, ineens een ommezwaai naar een natuurpark wat op de hoogvlakten van Perkpolder nu moet gaan verschijnen. Leg eens uit wat men voor ogen heeft, welke planten en vogels, zoogdieren en zo meer kunnen zich daar gaan vestigen? PFAS is nog lang niet uitgezocht en de boeren worden opnieuw angstig wat er met hun landbouwgronden kan gaan gebeuren. Perkpolder is een plateau waar jaren geleden en decennia lang de veerboot naar Kruiningen en vice versa Perkpolder aanmeerde. Er werd een kom gegraven om de Westerschelde bij ontij een escape te geven. Natuurlijk komen er dan vogels op af en verder is er niets te beleven dan enkele pionier vegetaties en een paar zeer zeldzame ondersoorten van de Bijenorchis. Niemand van de plantenwerkgroep in Oost Zeeuws-Vlaanderen heb ik er ooit gezien of gehoord!

Terug naar de naaktslakken, de veelvraten en dat is meteen de vergelijking die ik maak met wat er gebeurd van Perkpolder tot aan de Hertogin Hedwigepolder en Prosperpolder, het Sieperdaschor en alles wat daar tussenin ligt. Alles wordt opgegeten door de gulzigheid naar commercie en verkocht aan het publiek onder het mom van ‘de natuur en beleving van de mens’ zoals ecologie verkeerd wordt uitgelegd als betekenis, de onderlinge samenhang tussen mens en natuur!

Een mooie week en fijne vakantie!

Henk Knibbeler, 1 augustus 2021

Foto : Perkpolder ontmanteld en opnieuw in aanleg.



Stuur e-mail mail_outline Teenachtertander..                                                       COLUMN WEEK 30 

Teenachtertander..                                                       COLUMN WEEK 30

Donderdagochtend 22 juli reed ik op de fiets richting Nieuw-Namen om zo via via in de Prosperpolder en Hertogin Hedwigepolder terecht te komen waar ik opnamen wilde maken voor mijn tweede boek over de ontpoldering en de grote veranderingen die daar thans plaatsvinden.

Echter op de Woestijnestraat zag ik een heel eind voor mij de buurman lopen, hetgeen mij verbaasde, want de goede man liep voorovergebogen, armen zwaaiend en hoofd omlaag gericht richting Clingepolder. Bij hem gekomen zei ik vriendelijk goedemorgen buurman en hij knikte, brabbelde wat terug en ik vroeg of ik hem ergens mee kon helpen? Hij schudde met zijn hoofd knikte nee en liep weer door waarna ik aarzelend mijn tocht voortzette en nog een paar keer omkeek, want ik vertrouwde het niet..

Bij de Kielweg even verderop wilde ik eerst zijn omdat daar veel fraaie bermplanten en dijkvegetatie voorkomt die ik eens nader wilde bekijken en fotograferen. De fraaie Gewone agrimonie wuifde mij al snel toe met zijn lange bloeiaren en felgele bloemetjes. Ook de Wilde marjolein en Tijm stonden er fraai te bloeien. Ik was nieuwsgierig of er Brede wespenorchissen stonden, want die komen op de dijklichamen in Oost Zeeuws-Vlaanderen veel voor! Het landschap is er prachtig als je het wilt zien tenminste. De weidsheid met de akkervelden vol rijpe gewassen zoals tarwe, uien, rogge, vlas en daartussen de coulissen van de populieren op de dijken met daaronder sleedoorn en meidoornstruiken, heel veel egelantier en dauwbramen.

Vlinders vlogen op en neer om hun graantje mee te zuigen uit de nectarrijke bloemen. Het mooie Oranje zandoogje was druk, de Atalanta en Dagpauwoog streken neer op de Wilde marjolein en het Koninginnekruid wat nu in bloei begint te komen.

Na een heel stuk langs de dijk te hebben gereden ben ik teruggegaan naar de Woestijnestraat om mijn weg te vervolgen naar Prosperpolder. Ik keek nog eens of de buurman ergens liep, maar zag hem niet meer. Het was een vreemd gevoel wat door mij spookte, iets klopte er niet. Het was warm en drukkend ook, het toch al wispelturige weer met de hoosbuien en onweders hadden iets van een naderend onheil in zich ervaarde ik zo tenminste. De dagen daarna zouden dat wel bevestigen hebben we gemerkt.

Het was inmiddels net middag toen ik in Nieuw-Namen aankwam nadat ik onderweg nog enkele foto’s had gemaakt van een prachtig vlasveld en het landschap. De enorme zandrug waarop het dorp is gebouwd ligt op het hoogste punt in Zeeland. Je merkt het goed op de fiets, want je gaat ietwat omhoog en in het dorp als je de afslag naar Kieldrecht neemt dan rijd je sneller omlaag het dorp in. Bij de driesprong met de afslag naar Arenberg, Doel en de Pillendijk op had ik een soort deja-vu met het boek over De Sterke van Saeftinghe. Hij heeft lange tijd op de Pillendijk gewoond in een heel klein huisje met zijn vrouw en tien kinderen in de jaren veertig.

Er komt een heleboel geschiedenis naar boven en in al die vele jaren dat ik door deze streek zwerf is er heel veel veranderd in het landschap en ook veel teloor gegaan door verval van oude boeren bedrijven en schuren. Toch hangt er nog de zweem van het harde leven in die tijd in combinatie met de schoonheid van de streek wat de meeste mensen niet zien. Dat er nu nog meer kapot wordt gemaakt door de Prosperpolder en de Hertogin Hedwigepolder terug aan de Westerschelde te geven en er een commercieel theater van te maken is pure poldermoord!

Intussen kon ik de ontmoeting met mijn overbuurman niet loslaten, het intrigeerde mij steeds meer en tegelijk ook zelfverwijtend dat ik misschien beter terug had moeten rijden om zijn vrouw te waarschuwen? Ik besloot mijn tocht af te breken in Kieldrecht en terug te fietsen naar Clinge.

Och mijn landschap, wuif nog even

Laat de coulissen niet verdwijnen

Klamp je vast aan de wolkenluchten

Drijf mee zodat je blijft bestaan

En terug in Clinge was er iets gebeurd. Er hing een zeldzame stilte in de straat en tegenover mij kwamen allerlei mensen op bezoek. Ik ben uiteindelijk naar de andere buurman gegaan en vernam daar dat er een ernstig ongeluk was gebeurd. Hij is gestruikeld en met zijn hoofd op een betonnen paaltje terecht gekomen en in het ziekenhuis overleden aan zijn verwondingen. Ik ben de laatste geweest die hem heeft gesproken en levend gezien heeft realiseerde ik mij..

Zie hem nog gaan, wist van zijn ziekte, een mens uit goede aarde.


Henk Knibbeler, 26 juli 2021

Foto; Kielweg.


Stuur e-mail mail_outline Over en Weer..                                                         Column Week 29  

Over en Weer..                                                         Column Week 29 

Wanneer je een tijdje je column niet schrijft gaat dat wennen. Ineens is er meer tijd voor andere zaken en sta je niet meer zo stil bij de gedachte ik moet mijn column nog schrijven voor zondag!

Ook de vele mailtjes en vragen hebben mij bereikt en dank daarvoor allemaal, erg leuk! Afgelopen paar maanden heb ik gebruikt om te verhuizen van Kloosterzande naar Clinge en mij daarnaast te richten op de verandering, het werk daaromheen en toch ook de natuur in te trekken en de streek te verkennen waar bijzonder mooie gebieden in liggen. Ook het schrijven van het boek over de Hertogin Hedwige polder heeft mij veel tijd gekost en is nu bijna compleet. De grote veranderingen in dat gebied van oost Zeeuws-Vlaanderen volgen elkaar snel op en ook de media spelen daar gretig op in.

Intussen veranderde er ook veel dingen, corona sloeg opnieuw weer toe en thans gaat het weer helemaal de verkeerde kant op. Ook de media staan vol met artikelen over de op handen zijnde aanpassingen en vernieuwingen langs de Westerschelde, van Perkpolder tot aan Antwerpen. De bodemverontreinigingen met PFAS doen veel stof opwaaien in de politiek, logisch als je bedenkt dat duizenden mensen gebruik maken van de oevers en gronden langs de Westerschelde. Perkpolder wordt weer anders ingericht met meer aandacht voor de natuur en geen golfbaan! Het wordt allemaal leuk gebracht als zijnde een soort pretpark in de natuur waar mensen en natuur samen gaan wonen en recreëren.

De gehele zone tot en met de Prosperpolder in België wordt omgevormd tot één groot recreatiepark waar straks het grote publiek naar hartenlust kan wandelen en fietsen. Te hopen valt dat de bodemonderzoeken duidelijkheid verschaffen over de verontreiniging en dat gebieden gespaard blijven van het gif wat in de bodem zit.

Het voorjaar kende een rijke florabloei en met name de wilde orchideeën in Oost Zeeuws-Vlaanderen kende een ongekende bloeitijd tot op de dag van vandaag! Heel veel Bijenorchissen op de gekste plaatsen kwamen wij tegen en ook veel Rietorchissen met opvallend mooie ondersoorten. De Bokkenorchis kreeg klappen te verwerken door afgravingen en besmetting van vele planten en de twee zeer zeldzame Soldaatjes langs het kanaal van Gent naar Terneuzen zijn ook vernield door graafwerkzaamheden. Tot slot is de eveneens zeldzame Bergnachtorchis bij Hulst verdwenen door slecht beheer en overwoekering van andere planten en bramen. Soorten zoals Bosorchis, Gevlekte orchis en Bokkenorchis vonden we op 6 nieuwe plaatsen, evenals de zeldzame soort Echte groenknolorchis! Thans bloeien de Wespenorchissen volop, soms met fraaie hybriden.Veel bermen worden zoals gewoonlijk veel te vroeg en teveel gemaaid waardoor vele soorten slecht in het zaad komen te zitten en bijv. het Rapunzelklokje en Gewone agrimonie het moeilijk hebben om zich te handhaven.

Bescherming en beter maaibeleid van de instanties zoals o.a Rijkswaterstaat, Gemeenten en Natuurbescherming- verenigingen zouden een gezamenlijk plan op moeten stellen waarin de kwetsbare plaatsen worden opgenomen en een signalisatiesysteem voor de maaiers en goede voorlichting kunnen leiden tot een beter behoud van de unieke flora. Ik zal wel op zieltjes trappen als ik zeg dat men wel veel aan het tellen is en inventariseren overal, maar weinig inzet toont om tot activiteiten over te gaan de flora te beschermen. Onlangs werd een vindplaats bij Axel met Bokkenorchissen vernield door werkzaamheden. Men sloeg alarm terwijl die plek al lang bekend was bij floristen. Juist preventie kan hierbij helpen door een eenduidig plan samen met de uitvoerende instanties op te stellen en dan nog kan het weleens verkeerd gaan!

De vogels in onze contreien zorgden ook voor verrassingen op onze tochten in de natuur. We hadden al een vroege invasie van Koperwieken. Met vele honderden streken ze neer op de struiken in de dorpen en tuinen. In de Putting bij Hengstdijk zaten grote groepen Grote zilverreigers en de Kleine zilverreiger. De Grutto kwam met flinke aantallen het natte gebied binnenvallen, evenals de Zomertalingen en ook de Kieviten. Ook de Baardmannetjes en de Blauwborsten lieten zich goed zien. Op het Klein Eiland zagen we de Cirlgors en het Paapje een paar keer. De orchideeënweide werd zwaar gehavend door tractoren en heel veel molshopen.

Uiteindelijk herstelde de weide zich enigszins en vonden we 4 mooie soorten waaronder de Gevlekte orchis en een kruising met de Bosorchis! In de Hedwige- en het Sieperdaschor vliegen de vogels intussen ondersteboven!! Alles is verstoord door graafwerkzaamheden en het landschap lijkt op de maan, er staat geen boom meer overeind en het schor is vernield. Later kom ik hier uitgebreid op terug. In de afgravingen nestelden zich kort een kleine kolonie Oeverzwaluwen en verder zagen we de Bruine kiekendief rondvliegen vanuit het Verdronken land van Saeftinghe. Ook loopt er en Reegeit met twee kalfjes rond op de grote vlakten. Het is een triest en desolaat landschap geworden wat plaats moet maken voor de commercie en recreatie.

Het is midzomer en de Wilde cichorei bloeit, ook de Kaardebol, vlinders zijn druk, vooral de Gehakkelde aurelea en Atalanta. Geniet ervan en houd je ogen open, luister en ik wens jullie een aangename zomerweek toe.

Henk Knibbeler

20 juli 2021

Reageren of vragen stellen kun je via de emailknop op de voorpagina naar info@henkknibbeler.nl

Foto:  Geelgors in de Wilde Landen. 


Stuur e-mail mail_outline Meetsjesland, Sint Kruis en Braakman-Noord                   COLUMN Week 17 

Meetsjesland, Sint Kruis en Braakman-Noord                   COLUMN Week 17

Het afgelopen weekend wilden we naar de groei van de Bokkenorchis gaan kijken bij St.Kruis in West Zeeuws-Vlaanderen. En nog meer interessante plekjes die we gingen bekijken. Zo begonnen we bij Absdale waar even buiten het gehucht een mooie kolonie Roeken is neergestreken. In de hoge Populieren telden we meer dan 20 nesten waar de vogels druk waren. Sommigen op het nest, andere luidkeels roepend rondom de bomen. Een mooie vogel die we niet zoveel meer zien. Behoort tot de kraaienfamilie en is echte alleseter wat hem in het verleden aleens duur komen te staan. Gek op zaaigoed werden ze bestreden en kon er afschot worden afgegeven. Leuk dat er weer een kolonie zit in de buurt. Onze rit dwars door de polders leverde van alles op onderweg. Fazanten, veel Grauwe ganzen, Reeën, prachtige uitzichten en veel bloeiende bomen en heesters. De Meidoornstruiken beginnen te bloeien en de Bruine kiekendief zien we her en der over de landerijen zweven.

Wat opvalt zijn de vele kale bomen nog overal in het landschap, het is te koud en veel te droog ook! Boeren zijn druk met poten van aardappelen en andere gewassen, maar het stuift aardig op de akkers. Het voorjaar scheelt heel veel met vorig jaar waar we al een hete aprilmaand beleefden.

Veel planten en organismen zullen er last van ondervinden of slecht tot ontwikkeling komen door de langdurige droogte! Op weg naar St.Kruis is het ook best spannend om te zien hoe de zeldzame Bokkenorchissen erbij staan?

Onze eerste indruk bij de groeiplaats was meteen al niet goed! Veel rozetten van de orchidee waren zwart tot geelbruin en zelfs deels afgestorven! Van begin tot het eind troffen we geen enkele gezonde plant aan en vroegen ons af waar dat vandaan kon komen? Is het de nachtvorst in combinatie met de droogte soms of zijn de planten bespoten? We hebben hier al meer rare dingen meegemaakt in het verleden, maar dit nog nooit. De Bokkenorchis doet het in de streek verder best goed met verschillende kleine vindplaatsen, maar breidt zich toch wel verder uit, zij het voorzichtig. De orchidee kan wel tot 80 cm hoog worden en bloeit zeer rijkelijk, ruikt ook naar een Bokkengeur. Zie de foto’s op mijn website. Bij de Stierskreek iets verderop zagen we een prachtige Bruine kiekendief die daar ieder jaar broedt. Verder weinig vogels, het was ook erg koud en het waaide hard.

Met een tegenvallende ervaring vertrokken we naar het dorpje waar we de mooie kerk en omgeving bekeken. De kerk heet De Peperbusse, omdat het dak en de vorm net een peperbus zijn. Heel mooi aangelegd eromheen met hagen en een klein kerkhofje.

Het dorpje ligt vlakbij de grens met België, maar daar mogen wij niet in in verband met Corona, want daar liggen de mooie dorpen Eede, Sint Laureins en nog veel meer in het Meetjesland, waar veel kreken doorlopen en je prachtige tochten kunt maken. We komen hier wel weer terug binnen niet al te lange tijd.

We besloten om op de terugweg langs de kust van de Westerschelde te rijden. We komen uit in Hoofdplaat waar we de inwendige mens bij café De Vriendschap kunnen versterken door een lekker frietje en vette hap te nemen met een biertje. Een gesprek met de bazin was leuk want ik heb er diverse keren gelogeerd toen ik hier in de omgeving de vogels en planten heb gefotografeerd. Bij de Braakman-Noord aangekomen probeerden we nog eens te kijken of er morieltjes stonden. Niets te vinden, zo droog, maar wel heel leuk rondvliegende Oranjetipjes die we probeerden te fotograferen, maar dat viel niet mee want het waaide hard. Toch mooie waarnemingen en ook kwamen we nog een aantal Nonnenkapkluifzwammetjes tegen, maar bijzonder was de vondst van enkele Geaderde bekerzwammen, die diep in het mos waren weggedoken. Alles vastgelegd om nader te determineren, want dat is wel nodig bij deze soorten.

Toch een dag waarop we veel hebben gezien en ook de tegenvaller bij de Bokkenorchissen. Nu maar hopen dat het wat gaat regenen, want anders ziet er niet zo goed uit voor veel flora en vlindersoorten. Libellen vliegen nog niet, want het is veel te koud, terwijl die eigenlijk nu toch uitsluipen!

Kortom, gewoon een lekkere zondag, het kan altijd wel weer beter!

Fijne week en geniet van de meivakantie!

Groetjes, Henk   

Foto  De Peperbusse van St.Kruis. ( zie voor grote foto de websiterubriek Landschappen.

Stuur e-mail mail_outline De regenmerel en veel, heel veel zand..             COLUMN   WEEK 16 

De regenmerel en veel, heel veel zand..             COLUMN   WEEK 16

Het regende zachtjes vanochtend, een malse regenbui die wat verkwikking bracht aan de planten en de natuur, die alweer aardig droog begint te worden. In de kersenboom zat een merel te zingen, zijn lied klonk door de hele woonwijk en hij bleef tijdens de regenbui gewoon doorzingen. Merels doen dat vaak in de lente, op een of andere manier zorgt de regen voor een bepaalde stemming en het is prachtig om aan te horen!

Afgelopen dagen was er in de natuur heel veel te ontdekken en we zijn er dan ook veel op uit geweest. Je kon merken dat veel mensen de buitenlucht opzochten, fietsend of wandelend door het landschap, wat nu snel uit de grijze sluiers in een frisgroene kleur overgaat en overal de voorjaarsflora zich alweer laat zien. De Pinksterbloemen bloeien, de Paardenbloemen en het Fluitenkruid samen met de Look zonder Look om maar een paar soorten te noemen kwamen we regelmatig tegen. Voor de eerste keer hoorden we de Koekoek roepen en ook troffen we op een weiland en grote groep met Knobbelzwanen aan, een mooi gezicht zoveel bij elkaar.

In Oost Zeeuws-Vlaanderen worden steeds meer tulpen verbouwd door de boeren. Grote kavels met verschillende bedden en kleuren sieren het landschap. Maar het trekt ook nieuwsgierige mensen aan die zich tussen de tulpen willen laten fotograferen en daarbij de boel lekker kapot trappen! Hier en daar is de politie al komen treden omdat de boeren klagen over veel teveel bekijks en vandalisme van hun velden. Ach ja, het zijn altijd dezelfde mensen die nergens naar kijken of respect hebben voor andermans eigendommen. Met het mooiere weer trekken ze erop uit en wat wij niet tegenkomen aan allerlei rotzooi die men achterlaat in de natuur, van mondkapjes tot flessen en veel plastic overal! Gelukkig kennen wij nog genoeg mooie gebiedjes waar zelden iemand komt of het moeten kenners zijn van de flora en fauna. Bij een van onze bezoeken aan een vochtig gebied troffen we tot onze vreugde al fraaie rozetten aan van verschillende wilde orchideeën, de Brede rietorchis en de Grote muggenorchis.

Ook nog andere soorten en het viel ons op dat er dit jaar veel staan, dus over enkele weken zullen de velden weer purper en paars kleuren.

We zijn ook nog in de Hedwige polder geweest, de zandbak van Zeeland kun je wel zeggen! Kijk voor foto’s maar op de rubriek van mijn website, dan zie je de actuele situatie. In de plassen troffen we het Witgatje en een jagende Bruine kiekendief erboven die vanuit het Verdronken land van Saeftinghe daar nu komt jagen natuurlijk. Want verder zitten er wat soorten ganzen en eenden en we zagen tot onze verbazing twee grazende Reeën die we al eerder aan de rand van het Sieperdaschor hadden waargenomen. En zowaar een Vos die zich snel uit de voeten maakte en het riet in schoot, maar wel een leuke waarneming!

Verder biedt het gebied een troosteloze aanblik waar alles op zijn kop staat en het meer aan een maanlandschap doet denken. De horizon is veranderd in een lange rij met windmolens en containerkranen, geflankeerd door de kerncentrale en koeltorens van Doel. De zeedijk wordt deels al afgegraven vanaf het begin om de koppeling met het Verdronken land te bewerkstelligen. We blijven het volgen en zien iedere keer weer nieuwe ontwikkelingen waarbij we ons echt afvragen wat voor een gekte dit eigenlijk is en kapitaalvernietiging, maar vooral waarom juist de natuurinstanties hun mond houden en alles maar slikken en toestaan? Buiten het werkgebied liggen de populierenstammen al klaar voor de uitkijktoren die ergens moet komen staan en de meute straks een uitzicht moet bieden op een verwoest natuurgebied zonder enig perspectief, wat jaren zal duren en niemand kan zeggen hoe het dan zal zijn, ook de ecologen en andere landschap deskundigen niet! Het hele ecosysteem is kapot, er is geen verband meer met het oude, het eigene van de plek zoals de Hedwige – en Prosperpolder altijd was! De onderlinge samenhang tussen mens en natuur, die de ecologie moet zijn is er niet en zal hier ook nooit meer zijn!

Het weekend zat dus boordevol afwisselende momenten met waarnemingen en van veel natuur en ook van veel zand en afschuw nogmaals van wat de mens kapot maakt in ruil voor commercie.

De merel zingt nog steeds, blackbird singing in the dead of night, een beetje treurig ook, maar af en toe met een vrolijke hoge toon ertussen, wat een dichter!

Mooie week allemaal en een vriendelijke groet,

Henk Knibbeler


Stuur e-mail mail_outline Beton in de natuur, verharde fietspaden!!                 Column WEEK 15 

Het is vandaag maandag en de laatste weken ben ik wat later met mijn column en dat komt door de veelheid aan veranderingen in onze maatschappij en de snelheid waarop gebeurtenissen elkaar opvolgen. Zo ook vandaag weer en wat zag ik op de TV, fietspaden in natuurgebieden die tegenwoordig in heel ons land in beton worden gegoten!! Overal in het hele land is er een nieuwe tendens, trek maar lange witte strepen van beton door de natuur, maakt niet uit welk gebied, kwetsbaar of niet. De mens moet goed kunnen fietsen in de natuur en niet ploeteren en om de haverklap af moeten stappen omdat het zand te rul is etc etc..

De paden zijn 2 meter breed en op sommige plekken nog meer, want dan kun je elkaar goed passeren. Ook in Zeeuws-Vlaanderen liggen de plannen op tafel. Denk aan de Braakman bij Terneuzen, de schelpenpaadjes in het westen bij Sluis en Cadzand. Het spaart onderhoud zegt men en het is veiliger? Wat te denken van de snelle..

E-Bikers die dit geweldig vinden en met hoge snelheden over die fietspaden gaan racen en de andere gebruikers in gevaar zullen brengen? Ouderen zullen op moeten passen dat ze niet dicht tegen het randje fietsen want dan gaan ze onderuit omdat het fietspad hoger ligt dan de berm of rand van het bos..

Maar de plannen gaan door in het hele land en nog afgezien van de afzichtelijke wit - grijze kleur van beton door een groen landschap. Als het glad is zal men moeten strooien in de bossen, heb je daar al eens over nagedacht? De pekel loopt van de randen zo de natuur in als het gaat dooien en veel planten en dieren dood gaan. Betonpaden zijn ook een soort scheiding tussen verschillende milieus aan beide zijden van het fietspad. Als het warm is in de zomer zijn er grote temperatuurverschillen, in zandgebieden waar slangen en hagedissen wonen gaan deze dieren op de bakplaat liggen zonnen die op kan lopen tot wel 70 graden! Ze worden doodgereden, geplet en die strepen door het landschap verstoren veel meer, ook dieren zullen verdwijnen.

Er zijn nog veel meer argumenten om dit onzinnige plan van gemeenten en provincies af te blazen en op te roepen voor een snelle actie, ook van Natuurmonumenten, Staatsbosbeheer en de Provinciale landschappen, Vroege vogels, Fietsersbond, ANWB en noem maar op!

STOP HET BETON IN ONZE NATUUR, LAAT HET GROEN BLIJVEN !!

En verder was het ondanks de koude toch genieten in de vrije natuur, komen de rozetten van de wilde orchideeën al opzetten, zingen de Zwartkop en Rietzanger uit volle borst en bloeien er veel planten. De voorjaarspaddenstoelen laten zich ook zien zoals de fraaie Nonnenkapkluifzwam, de Morieljes en Vroege bekerzwammen. We wandelen ruim twee uur, spreken mensen die ons zien liggen naast het fietspad waar Nonnenkappen staan ( naast het schelpenpaadje! ) en vragen wat er te zien valt of te fotograferen? Nog nooit gezien en wat leuk, dank voor de uitleg en ze springen weer op de fiets.

We gaan een mooie week tegemoet, het weer knapt op, nog wat te koud maar allah, wat geeft het. Veel plezier allemaal.

Vriendelijke groet,

Henk Knibbeler


Stuur e-mail mail_outline Weet u het nog?                                                  Column WEEK 14 

Afgelopen week en de dagen daarna in deze week heb ik de politiek eens gevolgd. Geluisterd en gekeken naar onze volksvertegenwoordigers die als je met enige overdrijving een beschouwing maakt van dat theater het een wanvertoning was vol leugens, bedrog en ontkenningen.

Wij hoeven helemaal niet naar een ander theater te gaan met maximaal 30 personen, want we kunnen genieten van de meest kolderieke voorstelling in jaren gratis op TV! De acteurs, komieken, extremisten, stokoude partijbonzen die hun goedbedoelde zelfingenomen standpunten nog eens na dertig jaar naar voren brachten die nergens op sloegen! Het orakel, oud rechts noem ik het en versleten, wars van hedendaags inzicht en puur uit op aandacht en door de talkshows wordt uitgenodigd om ons eens even te vertellen hoe we het moeten doen?? 's ochtends om 0.7.00 uur als ik even naar het nieuws wil kijken en het weer, dan begint meteen daarna de show van de " barbiepoppen" op NPO1. Kakelende en giechelende meiden die door de Telegraaf zijn geselecteerd om ons de meeste onzin en rechtse denkbeelden voor te schotelen. Een programma wat niets te zoeken heeft op de buis en alleen maar een modeshow laat zien van opgepimpte meiden met een overdreven presentatie en weinig inhoud!!

En zo gaat het door de hele dag tot laat in de avond, de media slaat zijn slag met diverse presentatoren die handen zwaaiend en vinger wijzend naar hun gasten wijzen als ze iets mogen zeggen, maar doorlopend onderbroken worden, hap snap dus en veelal een herhaling van wat we al wisten.

WEET U HET NOG ??

Ik schrijf in mijn columns zelden over dit soort gebeurtenissen, maar kon het dit keer niet laten omdat de leugen regeert in Den Haag en wij als stemvee onze keuzen moeten maken wie het de komende vier jaar mag laten zien hoe ons land te besturen. Rutte, Kaag, Hoekstra, de "drie eenheid" slijpen de messen terwijl Rutte al lang op had moeten stappen. Ja, meer dan 2 miljoen stemmen, maar dan wel valse stemmen omdat meneer daarna door de mand viel. En zo gaat het altijd, dat is onze democratie, een puzzel waar zelfs Ravensburger geen chocola van zou kunnen maken.   

We gaan het zien hoe ons land uit deze puinhoop gaat komen en hoe de armen steeds armer worden en nog veel meer zaken die feitelijk het daglicht niet meer kunnen verdragen.. Ik ga weer over tot de orde van de dag en de natuur. Dit is eenmalig en ingegeven door reacties van u als lezers en bezoekers van mijn website. Geniet van de stormachtige lente weken en laat de wind maar waaien doorheen uw haar als u erop uit trekt.

Fijne week nog en groet,

Henk Knibbeler

 




 

   

  


Stuur e-mail mail_outline Over het naderen van Pasen..                             Column  PAASWEEK 13 


Zondagen lijken meer op het nieuwe licht

je ziet de landerijen verkleuren, de adem

van de wind ruikt naar verse flora, wolken

masseren de vogels langzaam naar warmere


Plaatsen, zij rusten minder, bruisen meer

stilte kondigt ruis aan, hang naar vrijheid

behoefte om die momenten uit te kiezen

even alleen te willen zijn, zoeken naar balans


En stromingen waarin ik mij kan verzadigen

waarin liefde het koren bevolkt, klaprozen

wuiven in de bermen, jouw handen zwaaiend

maar takken van de oude eik nog voor het


Raam dansen zonder bladgroen terwijl een lied

dwarrelt door mijn gedachten, een kruis van

twee zware balken voortgesleept door hem

naar Golgotha, hoe kinderen zich de fantasie van


Het lijden voorstellen vanuit de kerkbankjes

zo’n vijftig jaar geleden, de kruisweg voelbaar

in de knietjes om met je handen in de zakken

onderweg naar huis die spijkers nog te voelen


Er zou immers iemand opstaan uit een graf die

zondag, een steen opzij schuiven zo groot als

een rots, palmtakken gespreid over het oude pad

maar wij, wij bouwden boshutten die dagen en


Speelden in de steenfabriek tussen warme stenen

in de ovens, krasten onze namen in die oude klei

het was allemaal anders, ook het licht scheen mij

onbevangen toe, luchten sierden de blauwe hemel


Moeder kwam mij een nachtkus brengen en gaf

me een kruisje, stond nog even in de deuropening

glimlachte als ik net over de sloop heen keek

Pasen, eieren, zonneschijn, hosties, geel, veel geel

narcissen en een nieuwe broek voor een halve dag..


Fijne Paasdagen allemaal!

Henk Knibbeler


Stuur e-mail mail_outline Jaarringen en Grafkunst                                               COLUMN  WEEK 12 

Afgelopen week moest ik regelmatig aan mijn moeder denken, meer dan ooit eigenlijk. Toen zij in 2014 overleed op 92 jarige leeftijd en al enige tijd niet meer kon communiceren vanwege haar dementie had zij een pop waar ze zich helemaal over ontfermde en op die manier haar moederschap in stand hield.

Daarvoor, toen ze nog vitaal was, kwam ze meestal met de Paasdagen naar ons toe in Limburg. Wij waren al voorbereid op de vele verhalen over Jan en Alleman, de interesse die ze had in de natuur en trokken er ook in die dagen veelvuldig op uit.

Zo praatte ik veel met haar en de tijd dat ze o.a in Breda woonde en werkte voor en tijdens de Tweede wereldoorlog. Moeder was heel gelovig en katholiek opgevoed, kreeg in Breda als aupair in een gezin bij een industrieel veel leerzame stof toegediend en was gelukkig in die mooie historische stad. Ze ontmoette mijn vader die in Breda woonde op de dansles niet ver van de Nieuwe Prinsenkade waar ze later met hem zou gaan wonen. Tussen 1949 en 1960 baarde zij 8 kinderen en mijn vader verloor ze plotseling in 1961.

In de bossen rondom Breda zoals het Mastbosch, het Liesbos en later de Boswachterij Dorst ging zij graag wandelen en snoof de natuur op. Haar interesse in de planten en de vogels was aanstekelijk en als de Paasdagen naderde belde ze al op om te vragen waar we naartoe zouden gaan in Limburg. Maar dan praatte ze ook graag over vroeger en die mooie tijd in Breda en de verschrikkingen over de oorlog. Ook hield ze veel van muziek, klassieke werken en zong ze in een koor waar ook de Mattheus Passion werd gezongen rond en met Pasen. Zo groeien de jaarringen voort zei ze dan en iedere ring kent weer zijn eigen belevingen, maar de boom groeit verder, de ringen blijven.

En ieder voorjaar raakt mij dat weer enige tijd, is er veel gebeurd en zijn we elkaar kwijtgeraakt door de dood, door van alles en nog wat en nemen nauwelijks de moeite om eens even aandacht te schenken aan wat die ander allemaal beleefd heeft en doorgemaakt. Haar kleinkinderen zijn uitgezworven over de hele wereld en zien elkaar niet meer of zelden. Liefdes ontstaan uit het niets en gaan samen een ander leven leiden, allemaal kleine jaarringen in diezelfde boom.

In Hulst waar moeder haar laatste jaren leefde dronken we menigmaal een kopje thee en voor de Paasdagen een chocolade eitje erbij. Ik kon het niet laten om na haar bezocht te hebben weer eens even naar het oude kerkhof aan de Glacisweg te gaan en met name te gaan kijken naar de zeer oude grafzerken. Vele waren opengebroken of kapot gegaan en leeg. Er groeiden mooie varens in zoals de Tongvaren en de Zwartsteelvarentjes. Dan moest ik denken aan de grote koperen pot die vroeger thuis op het dressoir stond waar ook een Tongvaren in stond, even prachtig als hier in een oud graf.

Och, we leven verder met onze herinneringen en delen ze met onze geliefden als het zo uitkomt en gaan dan samen weer verder naar de volgende jaarring.

Een mooie week allemaal

Vriendelijke groet,

Henk Knibbeler

Foto: Een Tongvaren in een graf op het kerkhof in Hulst.


Over stemmen gesproken....                                           WEEK 11 

Waar ik ook kom, in de supermarkt, bij de bakker of de slager en op straat of tijdens een wandeling in de natuur, overal hoor ik stemmen. Ze zijn bijna niet uit elkaar te houden, dus ik versta er maar weinig van. Soms zijn het lieve stemmen, zacht en indringend, anderen klinken weer heftig, naar ruzie ruikend of ordinair. Ook kleine stemmetjes klinken er tussendoor, die komen pas kijken en willen door hun opvallend hoge stemmen er toch bij proberen te horen.

Hoe dan ook, het is tijd om de stemmen eens te tellen en te bezien of er enige duidelijkheid uit op te maken valt. Want waar stemmen we op af of moet ik zeggen, waar stemmen we nu werkelijk op aanstaande woensdag? Maar die stemmen hoor je niet, dat zijn stilzwijgende stemmen die op papier zijn gezet met een rood potloodje die onze keuze kleuren in een van de honderden ronde hokjes. Er komt een oud dametje het stemlokaal inlopen, leunend op haar wandelstok en onder haar arm een pak papieren waar het stembiljet tussen zit. Achter de tafel een paar vrijwilligers die haar om haar ID bewijs vragen en het stembiljet. Ze hoort allerlei stemmen achter zich mompelen, waarom schiet dat mens niet op, ik moet nog genoeg doen.. Niemand vraagt haar of ze hulp nodig heeft, het stemgedrag is op allerlei manieren verwrongen, men heeft haast en geen tijd voor geneuzel.

In het stemhokje vouwt ze het stembiljet open, wat net op een uitgevouwen landkaart lijkt zo groot, je weet wel die je open vouwt om te kijken waar je moet zijn als je iets zoekt! Met bevende handen zoekt ze haar voorkeur en alweer staat er een andere stemmer achter haar te wachten en zucht nogal luidruchtig. Die stem zegt, " je mag het potlood mee naar huis nemen hoor, dan kun je er mee kleuren"!! Ze vult uiteindelijk haar gezochte vakje in met rood en vouwt alles weer samen en loopt naar de stembus. Die bus zegt niets, niet eens dank je wel voor de moeite, alles is heel zakelijk en koel!

Buiten gekomen hoort ze vrolijke stemmen, meer gezongen stemmen in de bomen op het plein. Het zijn de Koolmezen die roepen en een Roodborstje wat zijn melancholische liedje laat horen. Het zonnetje schijnt tussen de Maartse buien. Ik vervolg mijn wandeling door de stad en de stemmen, de kakofonie neemt weer toe als ik de winkels passeer. Voor de Hema staan een paar vrouwen te kletsen, ze moeten wachten voordat ze naar binnen mogen 10 minuten en dan even snel shoppen omdat de een een BH en de ander een paar nylons nodig heeft hoor ik ze nog zeggen. Stemmen dus, zouden ze wel gestemd hebben? Ik denk op de VVD als ik ze zo bekijk en hoor.

Er roept een stem door de Hema met reclame voor de Tom Poezen, daar heb ik ook wel eens zin in vanmiddag denk ik. Het stemt mij vrolijk deze namiddag, ik denk aan mijn lief, ze houdt wel van zoete koeken en ik koop er 4. Ik ben gek op haar stem, ze kan zo heerlijk kraaien, haar vocabulaire is onovertroffen en ik herken haar stem zelfs in mijn slaap! Weer buiten hap ik naar verse lucht en loop naar de auto toe. Onderweg overal stemmen, links en rechts, extreem rechts en groen links. Nog twee dagen en dan worden al die stemmen geteld, wat zal het stil zijn buiten, is het gejakker weer over en zullen het de gedempte stemmetjes zijn van de dametjes, nauwelijks hoorbaar.

Ik wens jullie allemaal een verstandige stem deze week.

Vriendelijke groeten

Henk Knibbeler

Stuur e-mail mail_outline Lentevreugde, de trekvogels zijn terug aangekomen..            COLUMN WEEK 10 

Lentevreugde, de trekvogels zijn terug aangekomen..            COLUMN WEEK 10

Het afgelopen weekend stond in het teken van de terugkeer van veel vogels uit het zuiden. Met prachtig lenteweer, een gunstige niet te harde wind en wel koud waren wij opnieuw in de Hedwige polder en in de Putting.

In de Hedwige polder werd zoals gewoonlijk de laatste stand van zaken opgetekend en gefotografeerd. Populieren worden nu gehakseld en grote hopen met houtsnippers straalden een boomgeur af die een beetje op een zoete parfum leek, maar wel een met nare geur! Maar gelukkig werden we verrast door diverse vogels en met name roofvogels die op de kale vlakten tussen de brokstukken en op de waterplassen naar voedsel zochten of jaagden op een prooi. Zo passeerde ons enkele keren een Blauwe kiekendief die zich goed liet zien en ook twee Bruine kiekendieven, In de lucht boven ons de Veldleeuwerik die duidelijk naar een goede zangpost zocht, maar buiten de gerooide bomen vond de vogel weinig toppen om van daaruit hoog op de vleugeltjes te gaan en boven gekomen zijn typische lokzang ten gehore te brengen om dan weer naar beneden te zeilen. In Vlaanderen noemt men deze kleine vogel het Parachuteveugelke! Hij zeilt namelijk naar beneden, vandaar die naam! De eerste Witte kwikstaart die we dit voorjaar zagen ging op de puinhopen van het Jachthuis zitten en overal zagen we sporen van Reeën in het zand. Opmerkelijk, want er waren geen bosjes meer en voor de rest waren alle oude akkers verdwenen en hier en daar staan nog plukken gras en groen. Richting Prosperdorp staat nog een bosje, mogelijk een vluchtplaats voor de dieren. Overigens zwerven Reeën in Oost Zeeuws-Vlaanderen veel door de boomgaarden en zo via de dijken en kleine bosperceeltjes houden ze het vol, sterker nog daar houden ze van!

Steeds twee Buizerden in de lucht cirkelend boven de oude akkers. Op het water veel Bergeenden, Wintertalingen en nog enkele Smienten. In het oude Sieperdaschor over de zeedijk zagen we niets meer. Door alle werkzaamhden is de boel danig verstoord en dat zal voor het komende broedseizoen niet veel meer uithalen ook. De Bergeenden zijn verstoten aan de rand van de Gasdam, want de konijnenholen waar ze meestal in broeden zijn kapot en verstoord. Geen steltlopers meer op het drooggevallen wad. Kluten waren er nog niet en ook geen Grutto’s of Wulpen. Wel plukjes ganzen zoals de Kolgans en Grauwe gans en hier en daar Canadese ganzen die wat fourageerden langs de pas aangelegde geulen in de Hedwige polder.

De Grote Putting bij Hengstdijk bracht ons veel meer van binnenvliegende en aankomende groepen vogels vanuit het Zuiden zoals Portugal en Spanje en ook Zuid-Frankrijk en Noord Afrika. Het vogelreservaat is sinds de nieuwe inrichting van Staatsbosbeheer weer volop in trek bij de steltlopers en watervogels, maar ook de kleinere zangers kun je er waarnemen. Wandelend door het pad middenin het gebied passer je links en rechts mooie heldere sloten en smalle kreekjes waar de Rietgors woont en de Kleine karekiet,

Maar onze aandacht werd gewekt door grote groepen Kieviten hoog in de lucht vergezeld door evenzo grote groepen Spreeuwen. Ze cirkelden boven de weilanden. stegen dan weer op om op een gegeven moment neer te vallen in een van de weilanden. Plotseling een wolk met Grutto’s die voor ons langs scheerden, wat een prachtig gezicht was dat en je kon duidelijk zien dat de vogels uit hun overwinteringsgebieden aankwamen. Ze bleven maar zoeken naar geschikte landingsplaatsen en daar uit te rusten van die lange reis. Ook Wulpen vlogen binnen en op een gegeven moment was de lucht gevuld met duizenden ganzen die luidruchtig op de vleugels gingen omdat een Slechtvalk aan het jagen was op de Wintertalingen die ertussen zaten. Spectaculair om zo’n schouwspel mee te maken, daar kijk je echt je ogen voor uit.

Het was genieten op deze middag in dit mooie vogelgebied en het is uitkijken naar de Blauwborsten, de Tjiftjaf en de Fitis, de kleine Plevieren en de vele jonge vogels die zich op de strandjes en tussen het hoge gras zullen vertonen. Ook heldere sloten zullen weer volstaan met Waterranonkel en Fonteinkruiden, er is al veel kikkerdril te zien en de ijsvogel die op enkele kreekjes jaagt laat zich ook al weer zien. Het is voorjaar, dat hebben we gemerkt dit weekend en genoten. Veel gefotografeerd en enkele video’s gemaakt. Het mooiste is nog wel dat het overal rustig was en stil, geen drukte en luid roepende mensen.

Ik wens jullie een mooie week toe, kijk eens naar de bloeiende Wilgenkatjes en Kersenbloesems langs de dijken. Weldra zal de Sleedoorn haar bruidsluiers laten zien in het landschap en bloeit het Klein hoefblad en het Geelhartje op de dijken en in de sloten samen met het Speenkruid..

Tot volgende week en een groet,

Henk Knibbeler.  

foto  Kieviten komen terug in de Putting.

Stuur e-mail mail_outline Gezond herstel en desastreuze afbraak van onze natuur       Column WEEK 9 

Gezond herstel en desastreuze afbraak van onze natuur       Column WEEK 9

Afgelopen week was het weer ernaar om buiten te zijn en in de natuur vertoeven waar heel veel te zien is momenteel! Vogels komen terug uit het zuiden en zoeken hun territorium weer op, kijken of het nog bestaat en niet is omgeploegd of erger nog, is afgegraven!

Wij bezochten opnieuw twee gebieden in Oost Zeeuws Vlaanderen, de dijk langs de Oude haven van het gemaal Kampen naar Hengstdijk en de Hedwigepolder waar de maan alle vrijheid heeft gekregen.

De Rummersdijk hebben ze in het najaar helemaal gekapt, de populieren waren kaprijp en slecht. Inmiddels is er herplant geweest en kan de dijk in enkele jaren weer herstellen en de flora en fauna weer gaan gedijen. Nu vonden we al planten in bloei die dikwijls als pioniers de nieuwe bodem verkennen en gereed maken voor andere planten. De Akkerereprijs bloeit heel mooi en ook de Hondsdraf en Paarse dovenetel. Het is glibberig op de omgewoelde kleigrond en om ons heen zien we Staartmezen door het bosje trekken. Het Fluitenkruid komt ook al opzetten wat deze dijk altijd zo prachtig sierde met duizenden planten en bloemen, de schermen van die plant zijn net een bruidskleed zo straks in april.

Verder is het stil, de Torenvalk zien we niet bij zijn nieuwe nestkast. De oude kast hing voor de kap helemaal vooraan en daar broedde de Torenvalk altijd met succes. Ook de Buizerd heeft er gebroed, maar daar zijn eigenaardige dingen mee gebeurd in het verleden. We vonden onder de horst alleen jonge poten onder de boom destijds en nu is het maar afwachten of de vogel nog terugkomt want het is een stuk schraler geworden en veel minder bomen. Maar de dijk is keurig herplant en zal zeker zijn waarde in het landschap weer terug krijgen.

Terug gelopen naar de auto passeren we een soort kuil waar wat Berken staan en ongelofelijk veel rotzooi ligt, ook aan de overkant van de rummersdijkstraat tussen wat bomen en in de sloot. Veel blikjes, flessen en andere troep die men gewoon daar heeft weggegooid. Het lijkt wel op een hangplek gezien de soorten blikjes, plastic en papier. Overal in de bermen zien we veel afval liggen wat uit auto’s wordt gegooid in de natuur. Associaal gedrag van wie, van jongeren of van lieden die nergens naar kijken? De daders zie je niet!

Ik heb het gemeld bij de Gemeente, ze gaan een keer kijken zei men!

De volgende dag, 28 februari, zijn we naar de Hedwigepolder terug gegaan om de actualiteit weer bij te werken en te fotograferen in hoeverre de werken en afbraak van de polder vorderen. Er is geen enkel ander beeld in heel Zeeland en Vlaanderen te vinden waar zo een desastreuze kaalslag heeft plaatsgevonden als in de Hedwigepolder en Prosperpolder, ofwel het Grenslandppark Groot Saeftinghe!

De laatste bosjes die er stonden zijn nu ook weg, het huis van de heer De Cloedt is afgebroken en alles lijkt op een maanlandschap met enorme vergezichten zonder bomen, maar steeds weer die koeltorens van de kerncentrale Doel die de horizon domineren, het nieuwe uitzicht van de toekomst dus! Aan de Belgische zijde is men begonnen de gronden vlak te maken en de plassen die er nog waren waar Kluten en ander watervogels broedden zijn kapot gemaakt. Wat ons verbaasde was ook de groenstrook die als een soort brede scheiding tussen de oude Hedwigepolder en de Prosperpolder heel veel kleine vogelsoorten een broedplaats verschafte. Denk aan de Braamsluiper, de Blauwborst, de Tjiftjaf en Fitis, de Cetty’s zanger en nog zoveel meer soorten die deze strook graag gebruikten en de polder een heel ander andere aanblik gaf.

Er staat werkelijk niets meer overeind, zie de foto’s op mijn website van 28 februari. We gaan naar het Sieperdaschor wat ik het schandaal vindt van het Zeeuws Landschap. Nieuwe geulen zijn gegraven, het gebied is zijn charme en eigenheid helemaal kwijt. Het ecosysteem is totaal verstoord door alle graafwerkzaamheden en iedere keer als wij er komen zijn we verrast door wat er nu weer is vernield. De Bergeenden die langs de gasdam jarenlang hebben gebroed zijn niet meer te vinden, hun biotoop is vernield want de konijnenpijpen waar deze prachtige vogels in broeden zijn kapot gewalst. Jullie als lezers zien het helaas niet, maar ik kan jullie verzekeren dat het je raakt wat hier kapot wordt gemaakt! We kijken bovenop de dijk richting Doel en zien de koeltorens weer met hun rookpluimen en de containerkranen en schepen. Afgelopen weekend is er een groot containerschip door de vaargeul gelootst omdat men de diepgang wilde peilen tot hoever men kan gaan die kolossen naar Antwerpen te krijgen. Veel aandacht van de fotografen op de dijken, maar niet voor de natuur die kapot wordt gemaakt. Ik zag op Facebook veel plaatjes die nietszeggend waren. Men is gefascineerd door een hoop staal en containers die door de te smalle geul van de Westerschelde worden geduwd. En in de toekomst moeten ze nog groter worden en dus maken de Belgen al voorbereidingen om de Schelde voorbij het Sieperdaschor nog breder te maken ern dieper!

Dus ook het broedgebied van de Bruine kiekendieven en de Velduil heeft geen toekomst meer, alles voor de haven van Antwerpen en als als alternatief offeren ze de Hedwige- en Prosperpolder op door kunstmatige heuvels en torens in het gebied te plaatsen waar het duizendkoppige publiek een blik mag werpen op de koeltorens van Doel en de containerkranen aan de overzijde van de Schelde. Wat een natuuridee zeg en mensen die hier nooit kwamen, uitgezonderd de fietsers en wandelaars die interesse hadden in de mooie natuur van deze streek. Honderduizend bezoekers jaarlijks praat men over in publicaties van de heren ontwerpers en architecten, met uitzichten op de natuur en de vele vogelsoorten!! Het publiek gelooft het ook allemaal en omdat ze het gebied toch al niet kende maakt het ook niets uit voor die bezoekers, het wordt een uitje en een pintje pakken in paviljoen op dertig meter hoogte met uitzicht op de maan!!

Opvallend is ook de grote hoeveelheid plastic en andere milieu verstorende troep die in de grond zit en wordt omgewerkt. Wij vinden nergens verzamelplaatsen waar die rotzooi wordt opgeslagen en weggevoerd, nee wegmoffelen in de bodem, want er komt toch water over heen strakjes als de polder zogenaamd onder water komt te staan!!

Waarom die bezorgdheid en dat cynisme toch allemaal hoor ik jullie denken? Omdat heel deze unieke streek met zoveel natuurwaarden en cultuurgeschiedenis naar de verdommenis wordt geholpen en niemand die iets doet, zelfs de natuurorganisaties staan te juichen, natuurlijk want ze krijgen veel geld van de Provincie en de grote jongens uit Antwerpen en Belgische staat. Opnieuw moet een cultuurlandschap en de natuur wijken voor de commercie en wordt de mens een compensatie aangeboden in de vorm van een natuurpark, wat het nooit zal worden en zal de gehele Scheldezône opgeofferd worden aan de recreatie. Wordt vervolgd..

Een zonnige week toegewenst allemaal!

Henk Knibbeler

Foto; een actuele blik op een kaal landschap van ruim 400 hectaren!  Zie voor meer actuele foto's de Hedwige pagina op deze website. 

Stuur e-mail mail_outline Krentenboompjes in de Hedwigepolder.                             Column Week 8 

Krentenboompjes in de Hedwigepolder.                             Column Week 8

Krentenboompjes ( Amelanciers, de bruiden van de lente )

Dagelijks werk ik aan mijn boek over de Hedwigepolder en vertoef dan uren in de jaren die alweer ver achter ons liggen. Want ik spreek over de jaren ‘60 en verder waarin de polder nog volop gedijde. Er was leven, de boeren zaaiden hun land, hielden hun vee en waren gelukkig. De natuur kreeg alle kans om zich in die nog jonge polder te ontwikkelen. Flora en fauna waren rijk vertegenwoordigd en de seizoenen lieten de pracht zien van de polder zo dicht tegen de Westerschelde en het Verdronken land van Saeftinghe. Ik tekende en fotografeerde heel veel op, zwierf door die polder en het schor in mijn eentje en soms met mijn broer. Dan filmde we op de schelpenstrandjes die er toen nog waren de Bontbekplevieren die er broedde.

In de naburige Prosperpolder bloeide er in het vroege voorjaar het Klein hoefblad en de Maartse viooltjes en kwamen de Grutto’s al terug samen met veel Kieviten en Kluten. De Hedwigepolder kreeg ook andere bewoners waaronder Gery de Cloedt die de polder erfde van zijn grootvader en er in de weekenden ging wonen.

Ik ben niet bezig met de huidige stand van zaken rondom de polder, want de mens heeft hem al kapot gemaakt en kaal geplukt zonder ook maar enig oog te hebben voor het cultuurhistorisch aspect en de bijzondere waarden van de natuur. Nee, dat komt later nog wel, de vernielzucht en kapitaalverspilling doet nu zijn werk. De tijd zal het wel leren, de Hertogin Hedwigepolder is in de klauwen gevallen van de commercie.

Ik schreef een brief naar mijn Opa destijds over de schoonheid en hij fietste met mij mee een hele dag en wij aten onze boterhammen op in het schor en keken naar de vogels, planten en het landschap om ons heen, geen containerschepen nog en dito kranen, niks, ja een Bruine kiekendief boven het schor.

Bloeiende Krentenboompjes stonden her en der in de bosjes en staken schril af met hun witte bloesems tegen de nog kale andere bomen en struiken. Dat inspireerde mij om een stuk proza te schrijven en een gedicht. In het boek krijgt dit speciale aandacht en dat laat ik jullie nu als voorproefje lezen in mijn column samen met het gedicht.

Amelanchier ( de bruiden van de bosjes in de Hedwigepolder )

Mispeltjes zijn het, die sappige kleine ronde vruchtjes aan de Krentenboompjes of struiken, oorsprong in de Savoie Frankrijk. Handen vol plukten wij nog vóór de vogels, werden er misselijk van, maar hun aantrekkingskracht is nog steeds even groot, de bossen hebben bruiden..

Ik schreef mijn Opa in het voorjaar van 1976 o.a het volgende

Als u bij ons komt logeren Opa, dan ga ik met u naar de bruiden van het bos kijken, dan ziet u jurken zo wit als sneeuw, dan zult u tranen wenen van geluk 


En dan de poëzie over de Amelanciers, de liefde


Zij keek mij aan met vingers als een krulhazelaar

met ogen als een te grote grijze wolk, 

ze danste in een roes tussen de pinksterbloemen

langs de bruiden, hier en daar heuveltjes overstekend


Maar zo gracieus was zij, haar voile viel als de wind om

haar mond, schoentjes raakten nauwelijks de humuslaag

De gedekte tafel stond vol met heerlijks, vogels kozen

een tak rondom om hun bijdrage te kunnen leveren aan

deze picknick van bruiden, dit witte beeld voor het groen


Dichters plegen zichzelf nu geweld aan te doen en gaan

de meest heroïsche taferelen te boven, raken zichzelf

soms kwijt in de categorie psychologie en eentonigheid

Hier in de Hedwige slapen wij nachten tussen de bruiden

vieren samen met de maan het leven op dit podium van


De liefde, van een intens verlangen, een onbereikbare

waarheid die zichzelf in de bomenspiegel tegen spreekt

bruiden, witte bruiden, Amelanchier heeft iets strijdbaars

in zich, slijpt messen van het leven in een geur van woorden


Ach, hoe klein zijn wij, hoe vergankelijk in dit witte geweld

en gaan meestal deze kleinoden voorbij, zien ze nooit of

komen niet eens in de bossen, waar het altijd wuift, waar

de liefde ruist, het onbekende, de schoonheid van het witte

                                ___________

Geen prachtiger gezicht dan nu, trek erop uit en ga eens

kijken naar die show, het duurt maar heel even, ze

staan al vroeg in bloei in de Wilde Landen en Clingsebos

roepen om aandacht en vallen op.

Neem je fototoestel mee, straks zijn ze weg, opgegaan in

het groen van het bos, in de kruidlaag verdwenen en

slapen de bruiden totdat hun vruchten rijp zijn geworden.


Een prachtige zomerse lenteweek allemaal.


Henk Knibbeler 2021

Stuur e-mail mail_outline Winterpret, Koperwieken en Carnaval                    Column Week 7 -2021      REAGEER 

Winterpret, Koperwieken en Carnaval                    Column Week 7 -2021      REAGEER

De zon was overvloedig aanwezig afgelopen dagen en de winterse koude hield iedereen flink in zijn greep. Het ijs op de kreken, ondergelopen weilanden en plasjes werd druk bezocht door de schaatsers. Het was ook lang geleden dat je buitenoven kon rijden met je partner, waarvan vooral de ouderen die techniek nog uitstekend beheersen. De Putting tussen Kloosterzande en Hengstdijk en de Grote vogelkreek waren druk bezochte plekken. De duizenden wilde ganzen moesten een beetje opschuiven en ook de Smienten en alle andere watervogels zochten een ander heenkomen in de omgeving.

Tegelijk werd onze regio overspoeld met een invasie van duizenden Koperwieken en Kramsvogels die in de woonwijken en op de dijken in de polders zich tegoed deden aan de vele bessoorten en zich ook gemakkelijk lieten zien in de tuinen. Koperwieken behoren tot de lijsterachtigen en komen uit Scandinavië waar ze in de naaldbossen broeden en al vanaf oktober ons land bezoeken en soms zoals nu met een invasie van miljoenen ons land overtrekken. De koperrode oksels zijn, als ze vliegen, heel goed te zien en de roomwitte wekbrauwstreep met de witte mondstreep zijn onmiskenbaar. In de polders zag je veel Kramsvogels fourageren langs de dijken op de oude bessen van de meidooorn en sleedoorn. Met hun grijze kop en het kenmerkende ‘tsjak-tsjak’ geluid goed te herkennen. Je kunt ze ook soms samen zien met de Koperwieken.

Als schril contrast met al dat winterse gebeuren werd in de streek ook op bescheiden schaal carnaval gevierd. Want het was het weekende waarop carnaval begon in het Zuiden. En de diehards trokken met kleine groepjes door de straten in bubbles om toch even de vleugels uit te slaan en uitgedost in hun carnavalspakken de corona- verpester een tik uit te delen!

En zo zagen wij van allerlei gebeurtenissen de revue passeren. Afgelopen weekend ging in Vlaanderen de Krokusvakantie alweer van start! De Belgen komen toch wel de grens over, hebben in onze streek overal de dijkhuisjes opgekocht en trekken zich weinig aan van alle regels die er gelden. Bij ons begint die a.s vrijdag, maar we kunnen nergens heen zoals wintersport, zonvakantie in het zuiden ofzo, dus zal het een drukte worden in onze natuurgebieden.

De dooi is nu goed ingevallen, het wordt ook bijna 15 graden voorspellen de weermannen komend weekend, dus dan zullen de krokussen , het nieskruid en de eerste narcissen bloeien in de tuinen en parken. Roepen de Koolmezen luidkeels in je tuin naar de wijfjes en vechten de Roodborsten alweer om hun territorium veilig te stellen. Kortom wat een bewegingen overal, je voelt dat de lente eraan zit te komen, het kriebelt en als de zon een dezer dagen de kans krijgt eens flink uit te pakken dan is iedereen opgewekt en vrolijk.

Iedereen een fijne week, ontdooi zelf ook een beetje!

Groet,

Henk

Foto - Kramsvogel


Stuur e-mail mail_outline Winterzotheid                                                            WEEK 6 - 2021                   REAGEER.. 

Winterzotheid                                                            WEEK 6 - 2021                   REAGEER..

Goedemorgen beste lezers, ik hoop dat jullie goed wakker zijn geworden en inmiddels aan de koffie of thee zitten met de blik naar buiten gericht, naar het nieuwe wit wat ons verrast momenteel!

Ik zet de radio aan en luister zoals gewoonlijk iedere zondagochtend naar Vroege Vogels, al meer dan 40 jaar! In die tussentijd hebben we wel meer winters doorgemaakt en dan nog veel langer en kouder ook. Maar de presentator haast zich om ons als luisteraars de winter in te praten, zijn stem slaat regelmatig over van euforie, alsof de luisteraar bijna verteld wordt dat het echt waar is en de sneeuw nog steeds niet aan het branden is! Ineens is ons denken en gedrag ook helemaal omgeslagen in

allerlei handelingen van, sneeuw moeten ruimen buiten, kranen afschermen tegen de strenge vorst en de auto sneeuwvrij maken enz. Maar er is ook heel veel schoonheid te bewonderen in de natuur! De vogels hebben het even moeilijk om voedsel te zoeken, want hun energie raakt nu sneller op en vliegen kost nu eenmaal veel van dat.. Het polderlandschap ziet er sprookjesachtig uit en er heerst een opvallende stilte. Nu er weinig of geen vliegtuigen overvliegen is dat een verademing en hoor je de vogels. Veel wilde ganzen in grote V-formaties kwamen al overvliegen richting de Westerschelde, want daar is meer voedsel te vinden dan op de weilanden of winterakkers.

Sneeuwjachten verspreiden van die prachtige wolken over het land en slaan neer op de akkers. Een grote groep Patrijzen blijft dicht bij elkaar in de sneeuw zitten en scharrelen wat tussen het ondergesneeuwde gras naar voedsel. De kreken en watergangen zijn nog niet dichtgevroren, dus de ijsvogels kunnen nog even vissen. Het is een uitzonderlijk goed jaar geweest voor de ijsvogels, in mijn omgeving alleen al 8 broedgevallen en dat keer 2 bracht gemiddeld toch een kleine 60 jongen voort.Maar bij strenge vorst zullen er veel sterven, want een ijsvogel moet visjes vangen en dat gaat steeds moeilijker, dus gaan we her en der wakken slaan in de polder komende dagen.

Wat leuk is om als je erop uit gaat sporen te zoeken in de sneeuw en eens ontdekken van wat voor een dier ze zijn! Een Ree of Vos, Konijn en Haas maar ook van een Hermelijn. Google maar eens ‘sporen zoeken’ en je krijgt een keur aan spoorkaarten voorgeschoteld die je kunt uitprinten. Zo laten we de Corona perikelen even varen, maar wees voorzichtig, hou je bubble klein want het virus gedijt heel goed bij deze koude!

En dan natuurlijk als het kan de schaatsen om en toeren. Ik herinner mij nog dat we op de grote kreek De Vogel bij Hengstdijk konden schaatsen van de ene naar de andere kant en dat ik eindelijk eens tussen het riet kon speuren naar oude nestjes van de Karekiet. De knotwilgen de rand van de kreek sierden en het leek alsof Paulus Potter er zat te schilderen..

Ik noem het maar winterzotheid, even een break uit alle sleur en met je lief gaan wandelen, de jeugd op de slee, hond mee en alles gewoon over je heen laten gaan, het smelt vanzelf weer na een tijdje! En alle ongemakken voor lief nemen, klagen kunnen we toch als de beste nietwaar?

Veel dank aan jullie lezers en zoveel reacties afgelopen week, de Hedwige trok veel aandacht en dat zal nog veel meer gebeuren. Het zal nu een complete sneeuw- en ijsvlakte zijn zonder vogels en bomen..

Een hele fijne winterdag en mooie week allemaal,

IJs en weder dienende tot volgende week

Henk Knibbeler

Foto Patrijzen in de sneeuw.. 

Stuur e-mail mail_outline Voorjaarsmoeheid en Gele Krokussen                                WEEK 5 - 2021     Reageer.. 

Voorjaarsmoeheid en Gele Krokussen                                WEEK 5 - 2021     Reageer..

Goedemorgen op deze laatste dag van de maand januari! Een maand die we niet licht zullen vergeten door alle gebeurtenissen in ons land en daarbuiten. We leven allemaal in een soort cocon, net als de vlinders en zoveel andere schepsels rondom ons heen, die nog in diepe winterslaap verkeren. Gelukkig zijn de meeste mensen wel wakker en laveren in het dagelijkse leven tussen alle obstakels en regelgeving door en zorgen voor hun naasten, gezin, lief of zichzelf en hun dieren.

Het heeft afgelopen nacht weer eens aardig gevroren en de zon komt op, dan wil het meestal nog even wat harder vriezen, wat goed is voor de boerenkool! Brandganzen en Kolganzen vliegen over en komen vanuit hun slaapplaatsen bij de Westerschelde richting de Putting en de omliggende polders om daar voedsel te zoeken. Een dag dus om erop uit te trekken met kijker en camera of gewoon een lekkere wandeling te maken. De drukte zal wel enorm toenemen in het land en de druk op de natuurgebieden ook, met als gevolg veel afval in de bossen en langs de wegen!

De mens heeft het nodig om zijn energie en volle hoofd eens op te laden met positieve energie en alle stress van het thuiszitten en werken eens even op te ruimen, want de voorjaarsmoeheid slaat weer toe waardoor je je wat somber voelt en het plezier in dingen die je doet normaal beleefde nu wel weg lijkt te zijn! Er zijn heel veel tips beschikbaar om die voorjaarsmoeheid te lijf te gaan en alles heeft uiteindelijk te maken met je instelling, je gemoed en het durven delen van je klachten met anderen, je partner of je vrienden.

En buiten is er volop leven wat je afleiding biedt, vogels zingen weer een beetje, de krokussen en vooral de gele, maken je blij of de winterakonieten, ook zo mooi geel en de narcissen niet te vergeten. Signaalkleuren in de natuur zorgen voor aandacht, ze vallen op en leiden af, winterse landschappen die nu nog zo mooi transparant zijn verbreden je blik en ach, laat veel zorgen en dingen gewoon van je afvallen. Het is ook de laatste dag van de poëzieweek en ik heb gemerkt dat veel mensen de pen ter hand nemen en eindelijk eens schoorvoetend wat regels schrijven uit hun hart. Iedere dag waren er programma’s op radio en TV waar men kon luisteren naar poëzie en korte verhalen of proza.

Het is kunst in een kleine notendop en je gevoelens mogen daarin verstopt zitten, niks schamen of stiekem verbergen, nee open je hart, ook dat lucht op en lees het zelf eens na!

Elfje

Houden

Van jou

Is ongeremd beminnen

Van buiten en van

Binnen

Een ‘’ Elfje “ noemen we dat, een dichtvorm die uit elf woorden bestaat. Tel de woorden naar beneden en je gaat van 1 woord weer terug naar 1, dus 1,2,3,4,1 . Probeer het maar eens en schrijf wat je invalt of wat je kwijt wilt. Ik doe mijn inspiratie op in de natuur, daar geniet ik intens van alles wat ik waarneem. Luisteren naar de stilte, het ruisen van de bomen, een Vink die zijn eerste ‘vinkenslag’ laat horen of de Koolmees die in je tuin zit te roepen, teveel om op te noemen!

Alles bij elkaar kun je dan de voorjaarsmoeheid wel te lijf gaan, sterker nog, het gaat aan je voorbij. Slaap goed, beweeg genoeg, leer ‘nee’ zeggen, blijf niet piekeren, stel haalbare doelen, drink niet teveel koffie en stop met roken en doe leuke dingen met je kinderen en je lief of vrienden in de bubble, verras eens iemand!

Enkele wandeltips tot slot

- Hof te Zande in Kloosterzande, de stinsenplanten, duizenden Sneeuwklokjes en lenteklokjes rondom en bij het Hervormde kerkje.

- De oude Pastorietuin in Hengstdijk, klein maar mooi park met veel stinsenflora en vogels.

- De Putting bij Hengstdijk en Kloosterzande, waar duizenden wilde ganzen zitten, Brandgans, Kolgans, Grauwe gans en o.a Smienten, Kieviten, Buizerd, Grote en Kleine Zilverreiger etc..


Een mooie winterse zondag allemaal en veel plezier!


Henk Knibbeler

foto ;  Speenkruid, een vroegbloeier.

Stuur e-mail mail_outline De avondklok slaat, maar te laat!!                              WEEK 4 - 2021                   Reageer  

De avondklok slaat, maar te laat!!                              WEEK 4 - 2021                   Reageer 

Bij volle maan liep een vrouwtje met haar Briard, een prachtige grote zwarte hond, nog gauw even een rondje door de woonwijk. Een plasje was voldoende en snel gingen ze weer naar binnen achter de rolluiken, ze waren precies op tijd thuis. De klok sloeg ergens 9 uur en de straten waren verlaten. Het werd stil, muisstil, af en toe een kreet van een paar jongeren die duidelijk nog moesten wennen aan hun beperkte vrijheid.  

De media zijn in hun sas met al die ontwikkelingen, talkshows puilden uit van zogenaamde Amerikakenners en daaropvolgend de pandemie met alle beperkingen die de overheid ons heeft opgelegd. Stof genoeg dus om tot vervelens toe de kijker te vermoeien met interviews over hoe wij als bevolking aankijken tegen de maatregelen.

Pro’s en contra’s buitelen over ons heen, van links tot rechts, goed bedoelde adviezen die we allemaal slikken omdat we vadertje overheid nu eenmaal vertrouwen, toch of niet?

Zeeuws-Vlaanderen is stil gevallen, de polders juichen en de hazen, konijnen, fazanten en patrijzen kunnen voorlopig rustig een weg oversteken zonder felle koplampen op hen gericht met dikwijls de dood tot gevolg..Dus de avondklok heeft ook een positieve kant! Er zullen weer vossen door de dorpen en steden gaan struinen en de Bosuilen kun je weer horen roepen in deze tijd. Alles mag weer, dus de natuur reageert op deze veranderingen, want hun grootste vijand, de mens, lijkt wel in rook te zijn opgegaan en dat heeft tot gevolg dat de populaties van allerlei dieren en vogels, fors zullen toenemen en tot klachten zullen leiden van de mens!Hebben we weleens nagedacht hoe dat na half februari zal zijn als die avondklok stopt met luiden en wat voor een effect dat zal hebben op de natuur? Nee, dat weet ik zeker, de natuur hoeft geen tegemoetkoming te verwachten, geen vergoedingen of wat dan ook! De media zullen de klagende meute weer volle aandacht geven.

Er waren twee gebeurtenissen afgelopen week die bijzonder waren. Ik reed woensdagochtend vroeg naar de Hedwige polder toe langs de zeedijk toen ik ter hoogte van Baalhoek een doodgereden haas op de weg zag liggen. Iets verder op een weidepaal zat een grote roofvogel te kijken en dat was geen Buizerd of een Torenvalk! De haas was groot, een prachtig dier, maar uiteengereten door de aanrijding en dat moest pas geleden zijn. Ik parkeerde de auto in de bocht omdat het te gevaarlijk werd op die smalle weg. Ik wilde die haas nog beter bekijken en aan de kant leggen in de berm. Plotseling vloog die roofvogel op mij af en draaide voor mij weer weg. Het was een Zeearend, een jonge vogel nog die volgens mij in de Saeftinghe zat, maar deze haas had ontdekt op de weg als aas. De vogel vloog over de dijk en ging een eindje verder op een paaltje zitten. Wat een waarneming en ervaring was dat, zo’n groot dier en zo vroeg in de morgen al op prooi uit!

In de Hedwigepolder aangekomen ontmoette ik enkele mensen van betrokken organisaties bij de ontpoldering die van mij enige uitleg wilde horen over de te verwachten toekomst van dit estuarium. Ik vertelde hen over wat ik daarvoor had meegemaakt en koppelde dat aan wat voor bijzondere natuurwaarden deze streek heeft en dat wat er thans wordt afgebroken in de Hedwige en Prosperpolder nooit meer de oude natuur zal terugbrengen. Enfin, die dag leerde we allebei van elkaar en zij zien uit naar mijn boek. De dag erna ontving ik via de mail heel veel informatie van Interreg, wat een welkome aanvulling is op alle verzamelde stukken, archiefwerk en zo meer die ik goed kan gebruiken.

Ik moest denken aan de avondklok toen ik met mijn column begon, overal luiden klokken, maar te laat. Aan het vrouwtje die haar hond uitliet en zich opsloot in haar huisje. De haas en de arend, de gesprekken in de Hedwigepolder.

Het is stil als ik in Hof te Zande de Sneeuwklokjes weer zie verschijnen, de geur en mist van de moutfabriek door het bosje trekt, alsof er een dierbaar iemand ergens achter de oude Plataan staat toe te kijken!

mooie zondag nog en een mooie week allemaal ! 

Henk Knibbeler 

Stuur e-mail mail_outline Doctrines en Dogma's                                               WEEK 3 - 2021 

Doctrines en Dogma's                                               WEEK 3 - 2021

Veel mensen zullen zich afgelopen week afgevraagd hebben wat er in Godsnaam aan de hand was in de wereld, maar vooral in ons eigen land! 

Je ontkwam niet aan de mediadruk, of het nu de radio was of TV, iedere minuut van de dag beheerste ons dagelijkse ritme. Verbazing ook en afschuw van wat er in de VS gebeurde, ingehouden woede omdat Donald Trump weigerde zichzelf eindelijk eens te laten zien als president op zijn laatste benen lopend. Macht spel en leugens, het schaamteloos ophitsen van de bevolking en zie daar hoe de VS er thans bij staat in de wereld. Je raakte ook de draad kwijt op den duur en vooral het machteloze waarmee je moest dealen met jezelf. Woensdag 20 januari a.s is de inauguratie van President Jo Biden, laten we hopen dat alles vreedzaam zal verlopen!

Je zult maar jarig zijn op die dag, dan ga je mee in de geschiedenis van een jaar vol treurnis en geweld, van corruptie en doctrines, van verlies!!

En dan de apotheose in eigen land, Mark Rutte als machthebber en minster president van een kabinet dat al wekenlang vastzat in de toeslagenaffaire. Een blamage was het om te zien hoe zijn doctrines ineens door iedereen als een soort hersenspoeling werden ervaren. Wiebus de kwiebus koos eieren voor zijn geld en trapte het af, de man was op, had volgens mij een burn-out opgelopen en schaamde zich dood. Ik zag mevrouw Alexandra van Huffelen puffen, de politica die de toeslagen en belastingdienst niet meer onder controle heeft. Het leek wel of ze uit de jugenstiltijd kwam met haar opgestoken ouderwetse haardos en bleke gezicht. De dogma’s vlogen je om de oren en ik denk ook dat velen van ons niet eens goed weten wat die twee termen nu eigenlijk betekenen dan alleen, ze doen moeilijk, ze bekijken het maar en oprotten allemaal. Ik zou zeggen google het maar eens en lees hoe de verzameling leerstellingen uitgelegd worden. Vooral het niet ter discussie staan of stellen is een specialiteit van Mark Rutte, de VVD’er en vriendje van Jort Kelder speelde hoog spel, alles in het geniep en stiekem regeren ten koste van duizenden burgers die op de dag van vandaag nog steeds geen cent op hun rekening hebben gekregen ondanks de beloftes in december.

Wegwezen is mijn credo en niets anders. Mark Rutte en consorten moeten niet meer terugkomen in een kabinet of de politiek. Ze vervalsen en demoniseren de bevolking en gaan opnieuw in de fout als ze wel terugkomen. De symboliek om nu af te treden is enorm en dan over 9 weken weer terugkomen met hangende pootjes en allerlei beloftes. De Jonge zijn schoenen zijn tegen die tijd in lentekleuren gehuld, knalgeel met oranje stipjes, de Geeloranje parasolzwam en Hoekstra, beschaafd als altijd gaat bij het CDA de kar trekken met een loodzware bagage in zijn rugzak, namelijk de Christenunie en daarmee is alles gezegd!

De armen in ons land en dat zijn er duizenden, de werkelozen, de laagverdieners, zij moeten door de overheid geholpen worden, zij staan aan de rand van onze samenleving en moeten krabbelen om rond te komen. Dat kan alleen een splinternieuw kabinet voor elkaar krijgen en niet de dames en heren die ik net noemde, wegwezen dus!

Het is de schoonmaaktijd voor veel mensen, koop wat extra bleekwater en glasseks, handschoenen en mondkapjes, stem niet strakjes op dit kabinet, want anders krijgen die duizenden wachtenden geen vaccin maar zeker niet hun geld en kwijtschelding terug van de belastingdienst! En de jarigen a.s woensdag, gefeliciteerd alvast, hou vol!!

Fijne en gezonde week allemaal.

Henk Knibbeler


Stuur e-mail mail_outline Brandhaarden en Doofpotten                                         Week 2 - 2021 

Brandhaarden en Doofpotten                                         Week 2 - 2021 Ik weet niet hoe het u is vergaan afgelopen week, maar ik had het gevoel dat er een complete shock door de wereld ging toen in het grootste democratische land van onze aardkloot, de USA, er een enorme bom van eigen makelij ontplofte.

Er loopt daar nog steeds een gestoorde man rond in het Witte huis die niet schroomt om dwars door zijn narcisme en ziekelijk handelen het land ten gronde richt ten overstaan van de hele wereld. Je kunt wel zeggen het is ver van mijn bed, ze rotzooien maar wat aan, maar zo gemakkelijk is dat niet! Ik reisde veel door het prachtige land, zo groot en zoveel schitterende natuur, landschappen en die typische Amerikaanse leefstijl die je overal proefde, de nonchalance ook waarmee men zich een ego heeft aangemeten van 'Big' zijn. Alles is daar 'Big', de mensen zelf ook, hun huizen en hun auto's, maar ook de muziek, de schitterende artiesten en musici die men kent.

Wij reden op een keer toen we in de USA waren van SanDiego langs de Westcoast naar San Francisco, allemaal de staat Californië. Over 2x 6 autobanen passeerde we Los Angeles, reden langs de Oceaan en waren verbaasd over de pracht van die streek. San Francisco ligt vlakbij de Stille Oceaan en via de beroemde Golden Gate Bridge bereikten we het plaatsje Sausalito. Hier troffen we de zuidelijkste grens van de RedWoods en liepen als kaboutertjes tussen de 100 meter hoge mammoetbomen of er dwars doorheen wandelend in het Nationale Park.

Goed dat even als impressie van dat schitterende land. Mijn gedachten gingen afgelopen week uit naar die reizen en wat we wel allemaal gezien hebben daar. En ook in alle vrijheid, gastvrijheid en genoten van wat het land ons te bieden had.

Afgelopen week leek wel een vlucht, er speelden zoveel dingen en ik zag hoe mensen elkaar te lijf gingen om de macht maar in handen te krijgen. En het geschreeuw, de grote bek van Trump, het ophitsen van het volk en vervolgens keiharde leugens verspreidde over de verkiezingsuitslag en nog veel meer! We gaan het zien, maar ik vrees nog veel meer narigheid aan die kant en wat wij er van mee gaan krijgen?

Hier hebben we onze handen vol aan de Coronacrisis, steeds meer mensen raken hun baan kwijt, komen in de schulden en er dient zich alweer een nieuwe variant aan die nog besmettelijker is. Kinderen zullen traumatische herinneringen overhouden aan deze tijd, geen school, geen vriendjes, op zichzelf aangewezen zijn. En wij, wat doen wij als volwassenen? Ruziemaken om niks, elkaar de loef afsteken en alleen aan jezelf denken?

Gisteren was ik met enkele vrienden in de Hedwigepolder, want zij wilden ook weleens zien hoe het er nu bij ligt. Geschrokken zijn ze en met eigen ogen gezien wat de mens kapot heeft gemaakt. Een stuk unieke cultuur is verloren, de natuur is op sterven na dood. Dat is ons land met weinig gevoel voor de waarden en historie van een streek. We hebben tot laat in de avond gepraat en naar beelden gekeken, soms met veel pijn en koude rillingen. De nieuwe week is alweer begonnen, blijf sterk en hou je vast aan je geliefden, je vrienden of partner. Praat over de dingen, verstop het niet of jezelf, tenslotte is iedereen van ons waardevol op zijn of haar manier en dat dwingt respect af.

Groet een fijne week allemaal. 

Henk.


Stuur e-mail mail_outline Over het komen en gaan, het doen en laten..                    WEEK 1 2021 

Over het komen en gaan, het doen en laten..                    WEEK 1 2021

Ik heb afgelopen dagen de huizen horen kraken in mijn buurt. Er was nauwelijks vuurwerk buiten, er hing een bedompte sfeer, het oude jaar verdween met de staart tussen de maanden en op kousenvoeten viel 2021 binnen. 

Allemaal een gelukkig en gezond 2021 toegewenst overigens, we zijn zo goed in woorden, weten het allemaal beter, zijn soms te grof in de mond tegen anderen en luisteren te weinig naar ons hart heb ik het idee. Ik kijk niet terug met jullie op dat klotejaar want dat levert toch niets op dan alleen maar treurnis en denken aan gebeurtenissen waar we liever bij weg blijven.

Ben benieuwd naar jullie plannen en ook of jullie weer allemaal als je tijd hebt weer eens komen kijken op dit kleine podium van fotografie en poëzie?

Wat zijn jou plannen dan voor dit nieuwe jaar hoor ik jullie denken, mogen we dat misschien ook weten ? Ja hoor, dat mag maar er zit een grote onzekere factor in en dat is Corona!!

Ik ben bezig met een boek te schrijven en fotograferen over de Hertogin Hedwigepolder. Dat moet in het voorjaar verschijnen.  Wees gerust het is geen actieboek, maar een bloemlezing over hoe de mooie Hedwigepolder er tot 2010 heeft uitgezien en hoe de boeren er leefden en werkten in harmonie met hun landschap samen met de flora, fauna en dieren. Volg de rubriek Hedwigeproject voor actuele informatie. Een bijzonder woord van dank aan Monique die vele bezoeken aan de Hedwige en omgeving heeft meegemaakt en mij hielp met het zoeken naar nuttige informatie in het gebied. Zij heeft zich om persoonlijke redenen teruggetrokken. Een groot gemis want je vult zo’n plaats niet zomaar weer in..   

De twee gedichtenbundels Vruchtvlees en Zomerspread komen in één uitgave op de markt. Ik hou jullie op de hoogte van die ontwikkelingen en nieuwe activiteiten. Veel hangt samen hoe snel alles weer mag en kan en of Corona ons weer die vrijheid zal geven.

In de natuur is het intussen ook stiller, veel vogels zijn naar de warme landen vertrokken, maar toch is er nog heel veel te zien. Duizenden wilde ganzen vertoeven in Zeeuws-Vlaanderen, roofvogels zoals de Buizerd, de Blauwe kiekendief, Baardmannetjes, vele eendensoorten en wildzang bevolken de polders en er staan heel wat wilde planten in bloei tot soms echt wel verbazing van iedereen. Ons landschap is nu open, de coulissenwerking van de populierenrijen op de dijken is weg, maar heeft nu een transparant karakter. De landwegen zijn soms modderglad en we wachten op de vorst.

Jonge Vossen zijn al op vrijerspad, de rekels zoeken een eigen territorium en zodra de gelegenheid daar is en ze een moervos hebben gevonden wordt er een Vossenburcht gegraven of een oude gerestaureerd. Ook de uilen zijn actief, de Bosuil kun je af en toe over enkele weken al luidt horen roepen en de Ransuilen verlaten hun gezamelijke roestplaats om in februari hun eerste legsel al te produceren.

De dagen lengen alweer, meer licht is welkom voor een natuurfotograaf, het uitlopen naar een frisse nieuwe lente en hoop dat de mensen elkaar wat beter kunnen verdragen, laat het kopje niet hangen. Een mooie zondag en fijne week allemaal..

Henk.


Stuur e-mail mail_outline Winterstorm                                                         WEEK 52 

Winterstorm                                                         WEEK 52

De kerstdagen zijn weer voorbij en iedereen hijgt weer even uit na al het eten en gesnoep, het coronaspook buiten de deur weten te houden en jezelf ook een beetje een halt toeroepen. We maakten een wandeling bij het Groot eiland waar we oude knotwilgen zagen die pijn leden. Reeds jaren niet gesnoeid en volkomen uitgeput, uitgehold en soms al omgevallen.

Twee rijen van wel meer dan 1 Km, zo lang ongeveer was het wel. Op sommige dode takken en stammen stonden nog paddenstoelen, het Fluweelpootje en de mooie Oorzwammetjes. Er vloog een Buizerd voor ons weg en even later sprong een Ree voor ons uit die aan de rand stond te grazen en snel verdween in de mosterdzaadakker. Langzaamaan kwam er meer wind opzetten en het werd guur, het pad bracht ons voorbij natte rietlanden waar groepjes Fazanten opvlogen met veel kabaal en vogels zoals de Smient en Aalscholver op de vleugels gingen omdat er een Slechtvalk aan het jagen was!

Als je dit zo leest dan denk je, jeetje wat een mooie natuur en wat zit daar veel op het Groot eiland ! Misschien waren wij er voor het laatst, want wanneer kom je hier weer een keertje terug? De snijdende wind en de donkere luchten stuurden ons richting het einde van dit oude jaar. Een jaar waarin zoveel gebeurde, zoveel mensen alleen waren, gestorven zijn, gebruikt ook of veel verdriet zijn aangedaan. Het is niet eerlijk om te moeten vechten tegen een virus wat liefde heet, je geliefde te moeten missen.

De winterstorm raast met code geel over ons land, legt her en der bomen bomen om, vooral de zwakste en de oudste zullen het ontgelden. De natuur maakt voor het einde van het jaar nog gauw even schoon schip, is zelfzuchtig en trekt zich daarna weer terug in een eenzaam bestaan. Ik wil alle lezers en kijkers van afgelopen jaar hartelijk danken voor hun bezoek, de vele mailtjes en hartverwarmende reacties. Een fijne jaarwisseling, hou elkaar vast en ik zie, lees of hoor jullie weer graag in 2021.

Henk Knibbeler, 27 december 2020    

 


Stuur e-mail mail_outline Het Sieperdaschor  en de Hedwigepolder zijn ten dode opgeschreven  WEEK 51  

Het Sieperdaschor  en de Hedwigepolder zijn ten dode opgeschreven  WEEK 51 


Vandaag 21 december om 11.02 uur begon de winter, althans volgens de astronomische kalender. Meteorologisch is die al op 1 december begonnen, maar wij hebben ooit de jaargetijden laten beginnen op de 21e en om de 3 maanden.  

We hebben helemaal nog geen winter, integendeel, vele planten staan weer in bloei en ik ben verbaasd over het grote aantal en vooral ook soorten die je absoluut nu niet denkt te vinden, laat staan in bloei!! Zo vonden wij op enkele dijklichamen die op het zuiden liggen, een aantal bloeiende Grote ratelaars en daartussenin een paar Klaprozen! Maar ook het Fluitenkruid en de Berenklauw staan in bloei en nog veel meer traditionele planten. De temperaturen zijn hoog voor de tijd van het jaar en terwijl er elders in de wereld forse sneeuwval voorkomt en de nodige problemen, hebben wij hier nog geen vlokje gezien!

We waren weer in het Verdronken land van Saeftinghe en de Hedwigepolder en zagen hoe het Sieperdaschor compleet is vernield door graafwerkzaamheden en drooglegging ! Bezoekers van de vogelkijkhut zagen geen steltlopers meer of bergeenden, alleen maar een drooggelegd schor met restanten van uitgebloeide Zulte of Zeeaster en opkomende rietzone’s en andere planten. Eventueel herstel zal jaren gaan duren, maar daar is weinig hoop op. Zeker als we verder lopen over de gasdam en de afgravingen zien, konijnenholen verstoord waar veel Bergeenden broeden en voor ons uit steeds groepjes wildzang zoals Groenlingen, Putters, Kneu en Vinken die overal zaadjes tussen de oude planten wegpikken.

Aan de linkerzijde kijken we de Saeftinghe in en het is erg stil. Wel flinke groepen verspreide Brandganzen, Rietganzen en Grauwe gans. Hier en daar een Wulp en groepjes Smienten, maar dat was het wel zo ongeveer. Het Sieperdaschor, ooit een pareltje aan de rand van de Saeftinghe, ligt er desolaat bij, het is kapot! Het Zeeuws Landschap laat het allemaal maar gebeuren en verkwanselt op deze manier unieke natuur. Sieperda die destijds dit unieke stuk schor schonk aan het Zeeuws Landschap draait zich om in zijn graf als hij dit mocht meemaken! We steken via een aangelegde dam het Sieperdaschor over, wie had dat ooit gedacht? Er worden grote pijpen onderdoor geleid om waarschijnlijk later een doorstroom mogelijk te maken van eb en vloed ?

En niemand die het ziet, het publiek weet van niks, alleen de vogelaars die iedereen het gebied uit sturen als ze de kans krijgen omdat men anders de vogels verstoord ?? Zij eigenen zich die plekken op omdat ze moeten tellen. Maar er valt niks meer te tellen, alleen maar rietstengels waar zelfs de Baardmannetjes niet meer komen.

Zelfs in de afgravingen staan verboden toegangs borden, terwijl het lawaai niet van de lucht is als de bulldozers hun vernietigende werk doen. Het is goed dat we dit allemaal kunnen vastleggen op foto’s en film vanaf de gasdam tot aan de overkant van de Westerschelde. We kijken over een kaalgeslagen landschap waar de containerkranen de horizon sieren en ineens de kerktoren van Prosperdorp heel goed te zien is! Zo komen we weer in de Hedwigepolder uit en zien dat er nu helemaal geen populieren meer staan, het huis van de heer De Cloedt is afgebroken als laatste baken op de hoek van de Lingestraat en Engelbertstraat. Er staan nog 3 kleine bosjes overeind waar we op oude vlierstruiken mooie groepjes Geweizwammetjes en Echte judasoren vinden. De horst van een van de buizerden die er hebben gebroed staat eenzaam aan de rand in een hoge populier. We draaien opnames, materiaal voor het boek waaraan we werken, zien het verloop van de werken en meer en meer water via aangelegde slenken in het landschap verschijnen. De zon zakt hard en de prachtige wolkenpartijen omringen zijn ondergang.

De zeedijk wordt verderop al een stuk afgegraven en moet en koppeling maken met wat we in het Sieperdaschor zagen. Zo gaat de mens te werk, we blijven geschiedenis schrijven en offeren prachtige natuurgebieden op voor de commercie!

Fijne kerstweek

Henk Knibbeler

Foto actueel ; Hedwigepolder, een desolaat aanzicht op 20 december 2020. Kijk vanaf 22 december op de rubriek Hedwige - Nu actueel met veel foto's en informatie. 



Stuur e-mail mail_outline Vuurwerkeloosheid en Adventskransen.                                      WEEK 50 

Vuurwerkeloosheid en Adventskransen.                                      WEEK 50

De donkere dagen voor Kerstmis lijken dit jaar in vele opzichten beheerst te worden door Corona, door shoppen, veel eten in huis halen, vuurwerkeloosheid ( hoera!! ) en nog zoveel meer! Vroeger maakten wij een Adventskrans van sparrentakken en zetten er 4 kaarsen tussen en een paars lint als versiering.. Dat gebeurde 4 weken voor Kerstmis en iedere week mocht er 1 kaars branden. Op kerstavond brandde ze allemaal, iedere kaars had een andere lengte. Voor Christenen was en is de Advent nog steeds een periode van bezinning over onze aarde, de vier jaargetijden, de vier windstreken. 

De mensen zijn nu humeuriger, kortaf en lopen liever door dan een praatje te houden. Het mondkapje houdt veel tegen, soms lijkt het wel of mensen zich schamen dat ding te moeten dragen en bij de supermarkten zie je mensen vlak voordat ze naar binnen gaan in hun zakken voelen waar dat onding zit en zetten het met enige schroom op! Ons leven wordt erdoor bepaald momenteel en we zijn er nog lang niet vanaf!

De media melden al weer heel vlug dat het einde van de cortona in zicht is omdat het vaccin eraan zit te komen, ze vallen over elkaar heen met vooral veel ‘sensatieverhalen’ en gekrakeel op de buis in de vele talkshows, herhaling op herhaling worden we mee bestookt.

Moet ik nog meer vertellen of ben je het al zat? Ja dus en dat is precies waarom het in ons land zo fout gaat, we onverschillig zijn, gewoon doen waar we zin in hebben en het moeilijk op kunnen brengen ons een tijdje aan te passen en de maatregelen op te volgen!! Verplichtingen houden wij immers niet van!

In de natuur kom ik steeds meer wegwerpmondkapjes tegen. We vervuilen toch al veel als we gaan wandelen, dus dat kan er nog wel bij. Het fietspad van Hulst naar Kloosterzande waar veel scholieren over fietsen liggen her en der de mondkapjes naast blikjes en chipszakken in de bermen. In het dorp heb ik al Kauwtjes met een mondkapje zien vliegen om het als dankbaar nestmateriaal te gebruiken, het moet niet gekker worden!

Maar in het natuurgebied De Putting, even buiten het dorp houden zich duizenden ganzen op zoals de Brandgans, de Rietgans, de Kolgans, de Nijlgans en de Grauwe gans. Ook zijn er nog steeds honderden kievieten op de grote plas te zien die regelmatig opvliegen want ook de Slechtvalk is in deze tijd flink actief en de Vos weet ook zijn maaltje wel te verschalken. Ik ontmoette er een collega fotograaf die net het Ijsvogeltje had gezien en we genoten van de vluchten vogels boven ons. We hielden een praatje over wat er te zien was, over de camera’s en zo en de jaloezie die er is of afgunst, over soorten jagen en dies meer!!

Het licht was diffuus en de laagstaande zon legde een sprookjesachtige sfeer over de rietkragen en op de plassen. Ieder ging weer zijn eigen weg, want alléén kun je het beste de mooiste opnamen maken en verstoor je het minste. Er vloog een bijna witte Buizerd over mij heen waarschijnlijk een Scandinavische vorm die in het winterhalfjaar bij ons komen vertoeven. Boven alles uit het ‘gefluit ’ van vele Smienten die op de vochtige weilanden fourageren. De middag zakte weg in de vooravond en op de achtergrond mijn dorp, belicht door de ondergaande zon. Ganzen vertrokken naar hun slaapgronden bij de Westerschelde en een desperate Torenvalk probeert nog snel een prooi te bemachtigen om met een gevuld buikje de nacht in te gaan..

Een fijne week en mooie zondag. 

Henk.

    

Stuur e-mail mail_outline Ik luister naar haar, huiver en ben stil..                             WEEK 49 

Ik luister naar haar, huiver en ben stil.. 
                            WEEK 49

Afgelopen week was ik op bezoek bij een 83 jarige zieke vrouw die al ruim een jaar op bed ligt met COPD en nog veel meer aandoeningen die haar leven tot één grote lijdensweg maken. Er komt geen bezoek, behalve haar zoons als ze af en toe kunnen en verder is ze aangewezen op de thuiszorg. 

In haar huis is de woonkamer bijna een kleine ziekenhuiskamer. Het bed, de tafeltjes eromheen met allemaal doosjes medicijnen, haar telefoon, papieren, haar rollator en nog veel meer zaken die mijn ogen doen prikkelen en wenkbrauwen fronsen! Het bankstel staat in twee delen achter in de kamer en er hangt een bedompte sfeer.  

Ze is altijd blij als ik er weer ben, een praatje, aandacht en de mogelijkheid dat ze haar verhaal weer eens kan vertellen. Ze kijkt geen TV meer dat kan niet want ze ziet slecht, dus lezen gaat ook niet meer. Op de TV staan de foto’s van haar wijlen man, zoons en kleinkinderen. De jaloezieën zijn dicht.

Ze is al een paar keer flink gevallen en daarbij breuken opgelopen. Praten gaat heel moeizaam door de COPD en vergt heel veel energie, haar lichaam is meer dan 20 Kg kwijt geraakt en haar dagen zijn uitzichtloos, saai en worden gevuld door veel slapen. De morfinepillen maken haar suf en eten houdt ‘s avonds op met één bolus, warm eten gaat niet meer.

Pogingen om haar naar een verpleegafdeling te brengen of zorginstelling slaat ze af, nee,” ik wil hier sterven, woon hier al meer dan 50 jaar” zegt ze. Mijn man is hier ook dood gegaan. Ik vraag haar of de zorg haar goed behandeld en dan hoor ik dat ze 1 keer in de week wordt gedoucht. Ze heeft een traplift maar daar is ze doodsbang op en de hulpen zij niet allemaal even hulpvaardig zegt ze. Met een mobieltje in de hand staan ze erbij en alles moet in zeer korte tijd, totaal heeft ze 3 uurtjes zorg in de week, inclusief het poetsen! Er is nauwelijk tijd voor een praatje, laat staan dat die meiden dat ook kunnen!! Nou, het stof ligt dik onder haar bed en in de kamer. In de keuken staat van alles op de aanrecht en boven ziet de doche er niet uit etc.. Verder zal ik maar zwijgen, maar de boosheid slaat wel om mij heen. Hoezo goede zorg?  

Ik zie haar wegzakken van vermoeidheid en door de medicijnen moet ze slapen, dus neem ik afscheid met pijn in mijn hart en vooral veel zorg over de zorg die ze krijgt! (.. koopt ). We spreken af dat ik iedere week langs kom, dat ze mij kan bellen als er iets is en stillekes trek ik de deur achter mij dicht. Buiten snuif ik de verse lucht op en amper thuisgekomen gaat mijn gsm, ‘ hallo Henk, ik heb nog een vraag aan je’ zou je als ik post krijg met allemaal vragen mij daarbij willen helpen, want ik begrijp er dikwijls niks van? Natuurlijk, laat maar iets horen zeg ik, dat komt goed!

Daarna moest ik naar buiten toe, op de fiets naar de Putting met mijn camera, lucht zoeken, nadenken over wat mensen doormaken en hoeveel zouden er zo niet zijn? De zorg, het systeem, de regeltjes en weinig empathie. De poetsvrouwen zo ze genoemd worden, die voor een schamel salaris zich drie keer in de rondte werken en met de nek worden aangekeken..

De Brandganzen vliegen op, met honderden gaan ze de lucht in, wat een prachtig gezicht, er is nog een beetje uitzicht gelukkig..


Een rustige week allemaal! 

Groet, Henk            

Stuur e-mail mail_outline Knallende nachtvorst..                                    week 48 

Knallende nachtvorst..                                    week 48


Ik heb dit keer lang moeten nadenken over hoe mijn column er vandaag uit moet zien en waar je over kunt schrijven wat mensen interesseert of bezig houdt! 

In de natuur is van alles te beleven, daar kom ik zo op terug, maar in de wereld staat alles op zijn kop en lijkt het wel of de mensen zich afkeren van de regels die er zijn en onverschilliger worden, weinig tijd investeren in hun contacten en kribbig zijn. We worden overspoeld met leugens van de grote machthebbers en om dicht bij huis te blijven was ons eigen regering en hoge ambtenaren, inclusief Rutte nou niet bepaald helder bij de verhoren over de netelige kwestie rondom de belastingen. Voeg daarbij de puinhoop die Baudet veroorzaakte en ervoor zorgde dat nog meer Nederlanders hun vertrouwen in de kneuterige politiek die we al hebben nog verder verloren!  

Nee, we gaan massaal winkelen samen met de Belgen en staan graag in de rij te wachten om de broodnodige cadeautjes te kopen en lopen graag over de duizendkoppige menigte.

Buiten is het een stuk kouder, maar vooral ook heerlijk stil. We genieten van onze wandelingen en bezoeken de diverse gebiedjes om paddenstoelen te zoeken en ook om de vele roofvogels die er zijn en eenden te bewonderen en vast te leggen. De Slobeenden zijn al druk met rondjes draaien om de vrouwtjes op de plassen en het is een mooi gezicht om dat te zien. Een soort van waterdans zeg ik maar, de mannetjes proberen zo een partner te vinden als erg vroeg in de winter. En ook de Grote zilverreiger zien we steeds meer, soms wel met meer dan tien exemplaren bij elkaar. Ook de Kleine zilverreiger wordt steeds meer waargenomen. Die twee kun je gemakkelijk van elkaar onderscheiden. De Grote zilverreiger heeft een gele snavel en zwarte poten en de Kleine zilverreiger heeft een zwarte snavel en gele poten.

Ook is er veel wildzang te zien, Kepen, Putters, Sijzen, Vinken en Kneu’s trekken in groepen door het landschap en vallen regelmatig neer op de oude akkerranden vol kruiden en zaad. Langs de Grote Vogel staan nog veel Meidoorn- en Sleedoornbessen, meestal wel overrijp, maar voor de Kramsvogels en Koperwieken is het nog altijd een feest en die vogels welke uit het hoge noorden nu in ons land verkeren zijn bijzonder mooi. Ook langs de kust waar veel Duindoorn staat zijn soms grote zwermen met snoepende Kramsvogels te zien.

En zo zwerven we de winter tegemoet, zou het fijn zijn als er eens wat strenge vorst komt en de laatste weken van het jaar door iedereen wat meer verdraagzaamheid is en minder korte lontjes worden afgestoken. Het buskruit is weer opnieuw uitgevonden en de hazen en konijnen, fazanten en alle wild moeten wennen aan de nieuwe knallen, ronvliegende ballen en hopen dat ze het overleven..

Fijne week iedereen en blijf dicht bij jezelf!

Henk.

Foto  Appelvink

   

Stuur e-mail mail_outline Kersenbloesem en Rode kelkzwammen                                WEEK 47 

Kersenbloesem en Rode kelkzwammen                                WEEK 47

De natuur lijkt wel van seizoenen te wisselen als je de afgelopen dagen buiten vertoefde en eens om je heen keek, maar vooral ook voelde! 

Temperaturen van rond de 16 graden, een zachte wind en in het zonnetje was het zelfs 20 graden! Niet gek dus dat planten en bomen gaan bloeien, dat Koolmezen en Spreeuwen zitten te zingen en dat de winterslapers er moeite mee hebben om in hun warme schuilplaatsen onder zeil te gaan. Alles lijkt wel te veranderen in een moordend tempo waardoor veel mensen, vooral de ouderen, ook lichamelijke ongemakken ervaren zoals moeheid en rusteloosheid, beetje neerslachtig soms.  

En dan de wispelturigheid van het Coronavirus, wat toch wel zo’n beetje de dagelijkse graadmeter is en de besmettingen als een jojo op en neer gaan. Ik zie steeds meer mondkapjes bij mensen bij de slager en de bakker staan. De Winterjasmijn staat parmantig in bloei bij een boerderij als ik er voorbij fiets en boven de zeedijk staat de Torenvalk te bidden. We bezoeken onze bekende plekjes waar we paddenstoelen gaan zoeken en kijken of er weer andere soorten te vinden zijn en ja hoor!

Tussen de vochtige takken op het mooie Groot laddermos staan nog heel klein de Rode kelkzwammetjes te pronken. Onze eerste exemplaren dit najaar en wat zijn ze mooi. Eenmaal één exemplaar gevonden te hebben zie je er meer staan en nog meer, sommigen al wat groter, nou ja onze blikken spreken voor zich en we blijven fotograferen met open mond. Ze zijn erg vroeg dit jaar, want meestal vinden we ze veel later in het jaar en begin januari als het winter is.

Wie praat er nog over winter? Ja natuurlijk, het Elfstedentocht comité, want door de Corona kan de tocht der tochten zowieso niet gereden worden! Niets is mensen vreemd als je dat hoort en och er moet toch iets te wensen blijven nietwaar ?

Terug bij de paddenstoelen, want naast de Rode kelkzwammen vinden we veel Geweizwammetjes, Judasoren, mooie Mycena’s, fraaie slijmzwammetjes en nog zo’n dikke twintig soorten. We zoeken tot de valavond en genieten van een prachtige zonsondergang en opkomst van de maan tegen een donkerblauwe strakke hemel.

Op de terugweg langs de rietkragen horen we groepjes Baardmannetjes, maar kunnen ze niet zien door de dichte rietpluimen, wel heel mooi om stil te staan en de nieuwe avond samen waar te nemen, de stilte van de wind en het licht wat langzaam dooft. Enthousiast vertellen we over de waarnemingen die middag, de verwondering opgedaan en onderweg in de auto door de polder genieten van prachtige luchten, de coulissen die de populieren op de dijken laten zien en een sterker wordende maan, de sikkel die ons naar huis begeleid na een prachtige dag!

Een mooie zondag en de moeite waard om erop uit te trekken..

Groet,  Henk.


Stuur e-mail mail_outline De Europese haas en de Kogelwerper                               WEEK 46 

De Europese haas en de Kogelwerper                               WEEK 46

Het is een moeilijke tijd momenteel voor de hazen en ander bejaagbaar wild in onze natuur en op de velden. Tegelijkertijd zijn er ook heel veel mooie dingen te bewonderen zoals bijv. de paddenstoelen en de schimmels. 

Hazen leven solitair en hebben een leger in hun fouragegebied wat ze veilig verborgen hebben . De rammen ( mannetjeshazen) zoeken in dat gebied hun voedsel wat uit allerlei planten bestaat zoals paardenbloem, grassen en paddenstoelen. Vanaf januari breekt de rammeltijd aan en gaan de hazen proberen de moerhazen ( vrouwtjes ) te versieren. Een haas blijft zolang hij leeft in zijn eigen gebied leven en duldt ook andere hazen in dat gebied. Het is een uiterst intelligent wezen en als je zijn leefwijze, de biologie ervan kent,oogst dat alleen maar bewondering en spreekt de haas meer en meer tot de verbeelding en is het een prachtdier in ons landschap en de polder.

Ik maak een sprong van de haas naar een zeer klein zwammetje namelijk de Kogelwerper ( Sphaerobolus stellatus ) Deze schimmel behoort tot de basidiomyceten ( buikzwammen ) en is een saprofiet.

Met 1-5 mm groot zeer klein en daarom gemakkelijk over het hoofd te zien. De vrucht bestaat uit een kogelvormig lichaam wat bij rijpheid opensplijt in 5 tot 9 oranje gele slippen die een soort sterretje vormen. In dat sterretje komt een ca. 1mm bruinzwart bolletje tevoorschijn wat wordt weggeschoten vanaf het sterretje en zo tot wel meer dan 1.5 meter de sporen verspreid!

Fascinerend om te zien als je ze deze kogelwerpertjes hebt gevonden. Zo zijn te vinden op vermolmd hout, dode stammen van dennen, mest en andere substraten. De meeste mensen lopen er voorbij en weten zelfs niet dat ze bestaan deze kleine wondertjes van de natuur. Ze staan meestal in flinke groepen bij elkaar. Kleine aaltjes ( nematoden ) bedreigen deze kogelwerper, maar die heeft een verdediging mechanisme door middel van steriele cellen met een olieachtige inhoud. Als een aaltje de paddenstoel wil aanvreten komt die inhoud vrij en kleeft aan de kop van het aaltje waardoor deze verdwijnt.

Ik zag de haas aan de rand van het bos bij een dode den even uitrusten na een heksenjacht van een stel jachthonden. Het dier was uitgeput en hing met zijn kop op de dennenstam. Hier was hij veilig, terwijl het al begon te schemeren. Zijn oog viel op kleine paddenstoeltjes en hij zag hoe steeds kleine bolletjes omhoog werden geschoten zonder lawaai te maken, dus geen hagelgeweer!

In het zonlicht schitterden deze bolletjes en de haas genoot van dat schouwspel, vergat de stress en doodsangst en viel tegen de stam in slaap.

Dit laatste tafereel is fictie, maar schetst wel hoe bijzonder mooi en gevoelig de materie is als het gaat om onze natuur te beschermen en er aandacht aan te besteden door het uit te dragen aan elkaar..

Een prettige week allemaal.

Henk Knibbeler

Foto Macro-opname van de Kogelwerper met bolletjes. Zie ook de rubriek de magie van paddenstoelen.


Stuur e-mail mail_outline Stilte, rust en geduld worden beloond..                          WEEK 45 

Stilte, rust en geduld worden beloond..                          WEEK 45

Eindelijk rust na al het gedoe rondom de Amerikaanse verkiezingen, de kakafonie en waanzinnige woorden van Trump, de leugens en vooral het ophitsen van zijn volk en de ingenomenheid en arrogantie die de man uitstraalde met zijn zwaaiende handjes etc etc.. Hij is weg en laten we hopen dat Biden de Amerikanen weer terug op de kaart kan zetten, de pandemie van Covid-19 kan beteugelen en het klimaatverdrag weer volop gaat steunen. 

Gisterenochtend vroeg, het was nog donker maar helder en koud heb ik mijn camera en telelens opgepakt en ben naar een klein kreekje in mijn omgeving gegaan om de IJsvogel hopelijk weer eens te zien. Over de polder hing een lichte nevel en de kleuren van het landschap, de populieren met kale toppen, de vele aardappelen op de velden die zijn blijven liggen na de oogst blinkend in de eerste zonnestralen, prachtig gewoonweg!

Stilte is meer dan zwijgen, is luisteren naar je omgeving, de geluiden die tot je komen in de natuur en de morgen tot een feest maken. Bij mijn stekkie aangekomen aan het kreekje was het windstil. De grote knotwilg waarnaast ik mij altijd neerzet was prachtig geel van blad, licht overhangend naar de kreek. Doet mij altijd denken aan het prachtige schilderij van Paulus Potter, alleen zijn de koeien er nu niet meer.

Rimpelloos was het water en nu maar wachten, de zon prikte al aardig tussen de rietstengels door en boven mij vlogen de Kolganzen in kleine troepjes naar de naburige Putting, het ganzengebied in Oost- Zeeuws Vlaanderen. Statief opgesteld, goed beschut en de tijd gewoon zijn werk laten doen. Een Rietgors laat zich zien en iets verder weg hoor ik een dof geluid, net alsof er op een holle stam wordt geslagen. De Roerdomp is wakker en laat zich horen, maar nog niet zien!

En dan, ineens een schicht voor mij en nog een, oranje, blauw en wit scheren als een F-16 aan mij voorbij, om al roepende met een hoge fluittoon iets verder op een overhangende tak van een wilg te gaan zitten.. Stil blijven en wachten is het credo, geduld en spanning gaan samen als je zoiets mag waarnemen. Nu ben ik hier al regelmatig geweest en het paartje heeft afgelopen seizoen 2 keer gebroed en voorzover ik kon waarnemen zijn een 8- tal jongen uitgevlogen. Nu zijn IJsvogels niet bepaald sociale vogels voor hun kroost, want zodra de jongen bijna uit willen vliegen worden ze letterlijk door hun ouders het nesthol uitgejaagd, omdat er weer nieuwe eieren moeten worden gelegd.

De zon stijgt niet meer zo hoog, maar het strijklicht op de kreek en alle andere geluiden maken het tot een feest van jewelste. Ongeveer 15 meter voor mij gaat een van de vogels op een rietstengel zitten. Met 12 beeldjes per seconde maakt mijn camera een hele serie foto’s. De vogel duikt onder en komt boven met een stekelbaarsje, spetterend en wel, wat een spektakel van schoonheid. Iets verder op een tak slaat hij het visje om in een goede positie, met de kop naar de snavelpunt en slikt hem in. Hij kijkt mij aan, schuw als hij is en vliegt weer naar zijn partner die nog steeds verderop zit te kijken. De kreek laat ik weer, tot een volgende keer, want deze vogeltjes blijf je bespieden, in alle stilte, maar met een weergaloze schoonheid en een gelukzalig gevoel dit te mogen waarnemen.

Een mooie zondag en ga naar buiten, het is de moeite!

Groet, Henk.

Stuur e-mail mail_outline Ergernissen en frustraties over de Vlamingen                        WEEK 44 

Ergernissen en frustraties over de Vlamingen                        WEEK 44

Je had het natuurlijk kunnen bedenken dat na de lock-down bij onze zuiderburen alles en iedereen op tilt zou slaan! Ik schrok van het journaal op één 1 in België . Alsof in Antwerpen, Brussel en Gent een ware run op de winkels was losgebroken en duizenden mensen op elkaar gepakt probeerden de corona besmetting te ontlopen. 

Niks dus en Belgen hou je niet thuis, dat kunnen ze niet! Ze moeten slenteren door de steden, winkels en woonboulevards, ergens een frietje eten, want de restaurants en cafés zijn gesloten en ze gaan de grens over!! Bij de supermarkten sleuren ze alles naar buiten wat ze mogelijk tekort komen en dragen geen mondkapjes, gaan met 2 of meer de winkel in en als je wat zegt dan kijken ze je aan met een Vlaamse blik van waar bemoei jij je mee! De Gemeenten doen er niets aan, want de economie moet immers draaien en wij als Nederlanders moeten ons ook aan de regels houden, kortom het zorgt voor irritatie en onduidelijkheden!!

Die Belgen blijven toch komen, vroeger sleurden ze de dozen boter, sloffen sigaretten en nog meer van die producten mee naar huis, die ze misschien nog wel hebben staan. En met de hele familie doken ze dan een DaCap café of dancing in en dansten ze bij een orgel wat op waterpijpen van die Belgische smartlappen speelde, dronken pintjes en aten frieten met stoofvlees. Zo zijn ze nu eenmaal en besmettingen, regels en respect voor je buren in Nederland of zoals ze zelf zeggen, ulder Olland, bestaat niet. Er is maar één remedie tegen en dat is de grenzen sluiten.

De medici en politici spreken van schandalig gedrag in hun eigen steden, maar spreken nauwelijks over wat er hier allemaal gebeurd! In de bossen op de grensstreek zoals het Stropersbos bij Clinge en de Waterleiding bossen bij St.Jansteen en Heikant ligt veel rotzooi, lopen honden los en zijn het eigenlijk niet meer dan 'vervelingstripjes'. Boa's zie je nauwelijks want die hebben hun handen vol aan andere zaken in de dorpen en steden van Zeeuws-Vlaanderen. En zo sukkelen we voort, met ergernissen en scheve gezichten, spreken we elkaar niet aan over gedrag en roepen we al helemaal niet tegen onze zuiderburen..,

BLIJF THUIS IN VLAANDEREN TOT DAT HET WEER KAN EN GA NAAR U EIGEN SUPER, BAKKER OF BEENHOUWER, DENK AAN UZELF NEEM GEEN VIRUS COVID-19 MEE NAAR ZEEUWS - VLAANDEREN !!

Een kritische column deze week misschien, maar het moet gewoon gezegd, puur uit het belang om respect te hebben voor elkaar en eens even gas terug te nemen. Een kleedje meer of minder, geen patatje en een pintje op terras, och, het komt wel weer een keertje, misschien.

Fijne week en groet,

Henk.

Foto:  Grensovergang bij Heikant richting Stekene tijdens de 1e Coronagolf in maart 2020.

Stuur e-mail mail_outline Het jachtseizoen is weer begonnen!                                WEEK 43  

Het jachtseizoen is weer begonnen!                                WEEK 43 

Afgelopen week werd er in de polders her en der weer volop gejaagd op het wild. Vanaf de dijken zie je de drijvers met de honden vooruit lopen, stok in de hand en erachter het peleton met jagers, dat was dus een drijfjacht. 

Vanaf 15 oktober mogen ze weer in hun toegewezen jachtgebieden een quotum vogels en dieren afschieten. De een 2 vossen, 3 reeën, 8 hazen en ga zo maar door, de anderen iets meer of minder. Tot 31 januari, dat is 3,5 maand en is het wild in de natuur niet veilig! De jacht is in ons land aan allerlei regels gebonden, er is een jagersvereniging en men moet aan een aantal voorwaarden voldoen alvorens men zich jager mag noemen.

Jagers gaan meestal met een groepje op pad in hun toegewezen gebieden, hebben ook een centrale plek waar ze samenkomen en het 'tableau' geschoten wild presenteren en verdelen. Er zijn ook een aantal notabelen in ons land die jagen voor de show! In gepaste kleding nemen ze deel aan een meestal flinke drijfjacht en mogen dan bij voorrang een stuk wild afschieten. Denk maar aan de grote vossenjachten die men in Engeland nog steeds houdt. Soms ook met een fake-buit maar meestal is de vos het haasje op den duur.

De mens heeft altijd gejaagd, men moest er vroeger van leven want er waren geen of nauwelijks slagers en poeliers. Tegenwoordig noemen we de jacht een 'plezierjacht' en weinig functioneel. Het knallen in een polder klinkt ver weg. draagt het geluid tot tegen de dijken. Mensen kijken verschrikt op als ze aan het fietsen zijn of wandelen. Ik weet dat er jacht moet zijn om het wildbestand op peil te houden, tenminste dat wordt van ons verwacht, want wie is er nu eigenlijk mee bezig? In de Wilde Landen bij Heikant zagen wij eens jagers niet ver van het wandelend publiek konijnen afschieten, met bosjes! Dan zie je de schrik en afschuw bij mensen en zie je de heren de dode dieren in trossen naar hun auto's brengen. Daarna is het weer even stil.

Op het Klein eiland staan enkele hoogzits. Een stalen stoel tegen een boom geplaatst rondom het open veld van waaruit men de reeën kan afschieten, dat is veiliger, want bij doorschot komt de kogel in de grond terecht. En zo is ook in Zeeuws-Vlaanderen de jacht ieder jaar opnieuw een periode waarbij de fauna de stuipen op het lijf wordt gejaagd. Fazanten zijn al gelokt met bijvoeren en de ganzen die nu in grote getale de polders bevolken gaan om de haverklap de lucht in. En dan de hazen, een prachtig dier wat nog maar weinig te zien is. In het voorjaar kun je soms groepjes zien rammelen op de akkers, maar verder is het meestal wat geluk als je zo'n dier ziet. 

Kortom, wanneer je knallen hoort valt meestal wel weer een dier of vogel, je bent ervoor of tegen, maar feit is wel dat onze fauna heel hard terug loopt en je nooit precies weet wat ze allemaal afschieten? Zijn de Patrijzen nog veilig, laat staan de zeldzame Kwartels als men die tegenkomt in het veld? Wie zal het zeggen, de jagers dekken elkaar allemaal en hebben er zelf voor gezorgd dat de mensen er met argwaan tegenaan kijken!!

Een fijne zondag, uurtje donkerder vandaag!


Groet,

Henk

Stuur e-mail mail_outline Coronaherfst, Kramsvogels en Koperwieken.                 WEEK 42 

Coronaherfst, Kramsvogels en Koperwieken.                 WEEK 42 "Ja dat weet ik toch, kom nu maar, we moeten vertrekken anders loopt het teveel in de gaten, je kent die paparazzi toch? ". En weg waren ze de Royal family, op naar Griekenland in een vol vliegtuig met tenten en slaapzakken, zakken rijst en nog meer van wat we in Holland allemaal kunnen missen!

Het doet mij denken aan het liedje van Drs.P " heen en weer " want wat weer een stunt van onze Koning en het is hem nog gelukt ook, want de social media en de overige pers smullen hiervan en meneer Rutte houdt even zijn bek nu, blijft dit weekend in Brussel slapen... En intussen lopen de coronacijfers hard op richting de 10.000 besmettingen per dag. Je hoort Hugo niet want zijn baas zit in Brussel. Als ik die man in zijn ogen kijk, dan staat de schrik erin, is hij vermoeid en zijn schoenen lopen over van verwaandheid.

HET VOLK WIL DUIDELIJKHEID KABINET EN ADEQUAAT OPTREDEN, WAKKER WORDEN AUB EN VAN DISSEL EN CONSORTEN MET AL HUN CIJFERTJES EN TABELLEN HET BOS INSTUREN, MET SPOED!!

Maar het is herfstvakantie en het is echt lekker weer om erop uit te trekken of een vakantie te boeken in een park of hotelletje in Limburg of op de Sallandse heuvelrug. We zullen en moeten er weer op uit, want thuis is het ook niet altijd even gezellig een hele week denkt men. Toch is het volop genieten zonder vakantie hoor in de natuur. Laten we het daar maar bij houden en alle geneuzel over corona even loslaten. 

De Kramsvogels en Koperwieken zijn weer in ons land! Met duizenden zijn ze te vinden in de polders en duinen, bossen en tuinen. De bessen van de Meidoorn, Sleedoorn, Duindoorn, Wegedoorn, Lijsterbes, Kardinaalsmuts etc en nog een beetje Vlier zijn overrijp nu. Met grote groepen vallen de vogels deze bessen aan en zijn soms stomdronken. Dwarrelen over de weilanden in groepen en zo stropen ze in een amper een week heel het land leeg. De jammakers zijn al geweest, maar kunnen lang niet overal bijkomen, dus voorraad genoeg voor de vogels.  

Die soorten komen uit Scandinavië en Rusland hier overwinteren in ons zachte klimaat. Velen trekken nog verder naar het zuiden, maar gedurende de hele winter kun je ze hier waarnemen. In Zeeland zijn ze er al volop waargenomen. In de Putting bij Hengstdijk, de Emmapolder en langs de vele dijken waar veel struiken staan kun je ze tegenkomen. Ook de Spreeuwen zie je in flinke plukken heen en weer vliegen om een graantje mee te pikken van de bessen. Concurrentie genoeg dus!

En op afstand zie ik her en der een Slechtvalk zitten die zijn slag ook kan slaan, een Buizerd langs de wegen op een paaltje die de vele verkeersslachtoffers met de Kraaien en Eksters weet te waarderen en voor opruiming zorgen. Kortom, veel te zien en genieten, lekker naar buiten zonder mondkapje en de rest even vergeten vandaag, het is herfst, neem chocolademelk en koeken mee, zing een liedje en ontspan, kijk naar de vele paddenstoelen en houd afstand beste mensen, je weet maar nooit!! 

Fijne zondag allemaal! 

Groet,  Henk.

.


Stuur e-mail mail_outline Jurassic Grenspark Groot Saeftinghe..                            WEEK 41 

Jurassic Grenspark Groot Saeftinghe..                            WEEK 41

Het marketingplan ligt al heel lang bij allerlei CEO's in een lade of is al met het oud papier opgehaald. Bijna iedere week lezen we in de pers wel weer een bericht over Grenspark Groot Saeftinghe. Er rijdt een treintje door het park waar helemaal niets te zien is dan zandvlakten en gegraven geulen, puin van oude boerderijen en het half afgebroken witte huis van meneer G. De Cloedt. Er is een oplossing gevonden of beter gezegd een nieuw leven voor de 6000 Populieren die in 2018 allemaal zijn gerooid. Er komen heuse torens in en om het gebied tot in Nieuw-Namen en verder. Een restaurant in een natuurgebied op 15 meter hoogte vanwaar je de natuur kunt aanschouwen!  

Het sprookje gaat maar verder en de bevolking leest dat met graagte want een natuurpretpark in de eigen omgeving moet welhaast iets bijzonders worden. Gemeente Hulst, de Provincie en andere instanties rekenen zich al rijk en de middenstand in de omgeving gaan in 2022 dat alles voorzien voor de inwendige mens, biologisch natuurlijk! Ze haasten zich om te zeggen dat het best ook wel treurig is voor de nabestaanden van de Hedwigepolder en dat het veel pijn doet om dit met lede ogen aan te zien.

Maar ik sprak afgelopen tijd met de boeren en hoorde hun verhaal, de nog steeds diep geslagen wonden die ze onder druk van een overheid hebben opgelopen en er traumatische herinneringen aan over hebben gehouden. In de pers lees je alleen maar over alles wat blinkt straks en hoe groots en mooi het wel niet zal worden. Waar je niets over leest is de natuur in dat gebied en wat de gevolgen zullen zijn van het ecosysteem ofwel de onderlinge samenhang tussen mens en natuur. Over de eigenheid en unieke polder die de Hedwige was met bijzondere flora die net buiten het zilte gebied van het Verdronken land van Saeftinghe heel goed gedijde. Grijskruid, Wilde bertram, Gele morgenster, Tuinbingelkruid, Middelste teunisbloem om maar een paar soorten te noemen kwamen er veel voor. En de vogels zoals de Patrijs broedde er steevast op verschillende plaatsen, ook de Kwartel kwam er voor en omdat de Hedwigepolder pal tegen de Saeftinghe aan ligt veel steltlopers, ganzen en eenden die kwamen fourageren in de polder, ook in de Prosperpolder. 

Alles is weg, maar dan ook alles! En de mens maakt er een pretpark van puur om economische redenen. De Belgen hadden een lumineus idee jaren geleden, de Westerschelde moest beter bereikt worden voor de grote containerschepen die er aan zaten te komen en niet dicht genoeg bij Antwerpen konden komen. Eerst een nieuw dok waar het dorp Doel voor moest wijken, dan de forse uitbreiding van de containerkranen aan de overzijde van de Westerschelde en toen een deal met Nederland om de Hertogin Hedwigepolder opnieuw onder water te zetten en er een pretpark van te maken met een educatieve rol voor Zeeuws-Vlaanderen en het achterland in België. 

Gelukkig heb ik jaren achtereen de waarden van deze unieke polder gefotografeerd en opgetekend, de boeren gehoord en zien buffelen in de klei. Tijd dus om dat vast te leggen in een boek waar dat alles in tot uiting komt en er een terugblik is op dat unieke gebied in Oost Zeeuws-Vlaanderen en Vlaanderen. Een boer die ik onlangs sprak over hoe hij alles heeft ervaren van onteigening en de teloorgang van de Hedwige stond met tranen in zijn ogen te vertellen dat het trauma heel groot is en hij nooit meer naar de polder wilde gaan. Bij het afgebroken jachthuis stond een prachtige rode roos tussen het puin te bloeien. Die hebben we kunnen redden en genoemd de Hertogin Hedwigeroos. 

Een natte herfstdag gaat het worden, ik wens u een fijne dag allemaal!

Henk Knibbeler

Foto-  De Hertogin Hedwigeroos met gedicht. Zie ook de rubriek Hedwigepolder waar je het gedicht goed kunt lezen.


    


Stuur e-mail mail_outline Dierendag en Dierenzegeningen.                            WEEK 40 

Dierendag en Dierenzegeningen.                            WEEK 40 Oh jee, dat is waar ook, het is vandaag dierendag hoor ik u zeggen als u dit leest, toch? Alle dieren krijgen vandaag aandacht, de Vos, het Edelhert en Wild zwijn, het Ree en Eekhoorntje, de Haas en het Konijn, de Hermelijn en de Steenmarter, de Das en de Egel, alle Muizen en Ratten en eigenlijk alles wat om ons heen in de natuur leeft aan leven!

Maar euhm, Ik heb een lieve hond en 2 poezen en de buurvrouw heeft wel 5 katten en die man daar tegenover heeft 3 honden en ook nog een stel kippen en een haan. En Opa wat verder in het dorp heeft een Ezel die hele dagen loopt te balken en naar de voorbijrijdende auto's staat te kijken.

Dierendag dus waarop onze dieren een extra botje krijgen en we heel erg lang gaan wandelen in het park of het bos. Daar is het druk en wordt er met stokken gegooid, rennen de honden achter iedereen aan en poepen en plassen zonder zakjes, want in het bos mag dat toch! In de dierenwinkels zijn weer speeltjes gekocht, van die piepdingen en allerhande spul waarbij het dier het gevoel moet krijgen dat het dierendag is vandaag en dankbaar moet zijn tegenover het baasje. Och, we hebben weer zo'n dag dat we meedoen met de meute, een gebruik wat we in stand houden om de commercie een steuntje te geven.

Zo zijn er wel meer van die dagen binnenkort. Hubertusdag of Hubkesdag in West-Brabant en België. Dan bakt de lokale bakker een klein broodje met een beetje anijs erin wat men een Hubke noemt en die worden door meneer pastoor gewijd. Men moet het dan droog opeten voor men iets ander gaat eten en volgens het bijgeloof zou je dan beschermd zijn tegen hondsdolheid!! Die Hubkesdag is altijd op 3 november en nog steeds is dat een gebruik wat voortleeft.

Op 3 november worden ook de dieren gezegend in de Rooms Katholieke kerken in Brabant en Vlaanderen. Sint Hubertus is de patroonheilige van de jacht. Hij wordt gezien als de beschermer en genezer van de hondsdolheid. De Hubkes zijn dus een onderdeel van de start van het jachtseizoen. Vroeger werden dus voornamelijk de jachthonden gezegend op het kerkplein. De legende van Hubertus en het verlichte kruis tussen het gewei van een Edelhert is nog steeds levend bij jachtverenigingen in Vlaanderen.

Er zijn dus nogal wat verhalen en gebeurtenissen over Dierendag en de Dieren zegeningen in omloop. Voor mij mogen ze het laten en de dieren met rust laten, geen plezierjachten meer en spaar onze fauna want er zijn zo weinig hazen en patrijzen meer. Fazanten voert men om ze daarna met een schot hagel neer te halen zoals kleiduiven! Het is maar dat u het weet wat oktober en november ons brengen. Ik geef u niet de zegen hoor en ook geen Hubke, maar wens u wel een fijne zondag toe!

Groet, 

Henk.

Stuur e-mail mail_outline De mythe over het tondeldoosje                               WEEK 39 

De mythe over het tondeldoosje                               WEEK 39

In mijn column van deze week neem ik een sprong terug in de tijd met u naar de 19e eeuw om kennis te maken met de voorloper van ons luciferdoosje en het gebruik van een zeer speciale paddenstoel, namelijk de Echte tonderzwam ( Polyporus formentaris ).   

Het tondeldoosje was in eerste aanleg een messing buisje van ongeveer 2-3 cm in doorsnede en 10 cm lengte met aan de ene kant een daar binnenin verschuifbare bodem en aan de andere kant een sluitend dekseltje. Het dekseltje en de bodem zitten aan de buitenzijde aan elkaar vast met een kettinkje. Er zijn ook veel luxere tondeldoosjes gemaakt met familiewapens en andere symbolen en namen erop die van zilver zijn.

Ik hoor u al zeggen en de tonderzwam wat had die daar mee te maken?

Nu de paddenstoelentijd weer volop aan breekt en de regen zorgt voor voldoende vocht in de bodem en op de bomen, komen de paddenstoelen tevoorschijn in de herfstmaanden. Overigens zijn er het hele jaar door paddenstoelen te vinden hoor, dus dat is een fabeltje dat ze alleen in het najaar te zien zijn! Het is wel de tijd waarin de meeste soorten te vinden zijn. De Echte tonderzwam is een hoef tot consolevormig , hard en houtige zwam die voorkomt op voornamelijk Berken en Beuken. Hij kan tot wel 25 cm groot worden en soms met velen op één stam voorkomen. Het vlees is hard, vezelig, kaneelbruin en smaakt scherp, geurt een beetje naar fruit. De soort is niet meer algemeen in ons land, dus als je hem vindt bekijk de schoonheid en laat hem aan de stam vast zitten. Tot zover de twee belangrijkste componenten die gebruikt werden om een vuurtje te maken.

Men oogstte vroeger veel van deze tonderzwammen, want om brandstof te hebben die gemakkelijk was te ontsteken en gloeide maakte men het binnenste van de tonderzwam open en haalde in feite de sporenmassa eruit en liet die drogen. Bij het Tondeldoosje gebruikte men een stalen ringetje ( meestal had men er een heleboel ) en een wet- of vuursteentje.  

De kunst was nu om met behulp van het stukje staal en het vuursteentje en vonk op de tondel te laten vallen en die zo aan het gloeien te krijgen. Zachtjes blazen dat hielp en er ontstonden vlammetjes waar men dan een groter vuurtje kon verkrijgen. De manipulatie met de vuurslag zoals het apparaat ook wel werd genoemd lukte lang niet altijd, men moest veel geduld hebben en er flink wat moeite voor doen!

Tondeldoosjes worden verzameld en zijn moeilijk te krijgen, soms ook erg duur. Ook werden er door meer gebrek aan tonderzwammetjes andere materialen uit de natuur gebruikt zoals distelpluis, lisdodde of gedroogd gras. Later kwamen de zwavelstokjes en nog later de lucifer, ook in een doosje. Kijk eens op de rubriek magie van paddenstoelen, daar heb ik een paart foto's gezet van de Echte Tonderzwam. Maar mooier is om hem zelf eens te zoeken in de natuur. Met enige moeite lukt dat wel en dan weet ik zeker dat u dat typische en mooie paddenstoeltje zult bewonderen en nog eens na zult denken over het tondeldoosje!

Een mooie zondag, beetje regen en veel plezier!

Groetekes,

Henk 

Foto : Echte tonderzwammen.

Stuur e-mail mail_outline Het Landschap kleurt naar code rood..                  WEEK 38 

Het Landschap kleurt naar code rood..                  WEEK 38 De nazomer zindert verder met prachtig weer. Je merkt al goed dat de dagen korten, het in de ochtenden kouder is en 's avonds ook. Nog steeds valt er zeer weinig regen en in de natuur zie je droge sloten, poelen en vennen die alleen nog maar op het diepste deel een plas water overhouden.

September is altijd een woelige maand. De vogeltrek is volop aan de gang en er worden mooie waarnemingen gedaan langs de kust en rivieren. Rode wouwen, Visarenden, diverse steltlopers en kleinere vogels trekken naar het zuiden. Ook komen er vogels aan die hier in het winterhalfjaar verblijven en gasten die tijdens de trek verdwaald zijn en hier enkele weken kunnen verblijven. Zo is de Goudplevier weer gearriveerd. Ik zag er een aantal aan de rand van de Westerschelde bij Walsoorden deze week. En in de Putting zitten een paar duizend Brandganzen. Een spectaculair gezicht als die groep de lucht in gaat.

September kleurt ook langzaam geel, het chlorofyl of bladgroen maakt plaats voor transparante bladeren aan de bomen en vooral de Populieren op de dijken die veel wind vangen zijn al kaal aan het worden. Neem daarbij de extreme droogte en weldra zullen we in een vroege winterstand overgaan. Met dit alles wat ik nu schrijf in deze column verwijs ik eigenlijk naar het fenomeen waarnemen en kijken als je in de natuur bent of gewoon ergens in een park of stad, het maakt niet uit. Het landschap wordt transparanter, gunt ons een blik tussen de coulissen en daar zijn dikwijls verrassende dingen te zien en horen!

Ondertussen breidt ook Corona zich verder uit en het lijkt wel of de tweede golf tegelijk met de herfst ons land is binnen gevallen. We worden overstelpt met journaals die ons wijzen op de regeltjes welke door de in verwarring zijnde overheid over ons uit worden gestrooid. Ze zijn de regie kwijt en Rutte en zijn kornuiten, ik noem ze Jan Piet Joris en Korneel, durven niet door te pakken om de boel stevig uit te roeien en het slappe gedoe eindelijk eens te doorbreken.

Nee, de economie staat op het spel, intussen komen steeds meer mensen zonder werk, in financiële problemen en gaan we er met z'n allen komend jaar op vooruit!! Hoezo voorruit? Dat tientje per maand waar veel mensen op het minimum een pak koffie extra kunnen kopen of een pak pampers voor hun kind? Intussen neemt de onrust toe en gaan jongeren de straat op, zegt de horeca hardop dat ze er alles aan doen om aan de voorschriften gevolg te geven, maar intussen tappen ze veel meer bier dan wij kunnen vermoeden. De terrassen her en der puilen uit en mondkapjes kun je tegenwoordig in iedere berm of sloot tegenkomen. Het is een optelsom, het klimaat is van slag, we verdampen bijna, want 30 graden half september is niet normaal, de voedselbanken krijgen geen of veel minder spullen omdat Lidl, Jumbo en AH hun te grote voorraden en bijna verkopen houdbaarheidsdata voor een appel en een ei weggeven. De moeder die net is ontslagen, zich jaren in de rondte heeft gewerkt voor een hongerloontje en aanklopt bij een van de grootgrutters pakt ernaast, want de Belgen kapen alles weg. Geen voedselbank, geen supermarkt, dus maar weer een week Brinta eten met de kids of alleen. 

Het is code rood op alle fronten en ik zie het om mij heen, de oudjes leggen langzaam het loodje, sociaal en financieel, mentaal en fysiek. Hoe zeiden ze dat vroeger ook alweer?

" WE GAAN NAAR DE KLOTEN !!!"

Een mooie zondag niettemin en geniet een beetje van de herfst, blijf ademen! 

Groet, 

Henk.

Foto:  Een Rode Fopzwam

Stuur e-mail mail_outline De Waterbuffels komen niet en de Hertogin Hedwigepolder is dood!        WEEK 37 

De Waterbuffels komen niet en de Hertogin Hedwigepolder is dood!        WEEK 37

De aangekondigde komst van de waterbuffels in een zij-arm van het Verdronken land van Saeftinghe gaat voorlopig niet door! Door afspraken en regelgeving blijkt achteraf dat de waterbuffels niet genoeg zijn beschermd tegen een mogelijk springtij en daardoor kunnen verdrinken of vast komen te zitten in de modder. 

Ik sprak een boer afgelopen week die dit met lede ogen aanziet en dit al heeft aan zien komen. Niet alleen springtij is het eventuele gevaar, maar meer nog de slikken en schorren in het gebied die niet zichtbaar zijn en waar bij vloed veel water in gaat stromen. Die slikken zie je niet vanaf de zeedijk omdat de begroeïng erover heen is gegroeid. De dieren zullen vastlopen in de modder en kans hebben op breuken aan poten. Het ambitieuze plan van het Zeeuws Landschap en de Provincie moet worden uitgesteld. De runderen gaan verhuizen naar een opgespoten gebied nabij Antwerpen in de winter waar ze droog en veilig kunnen verblijven.    

In de pers een uitgebreid artikel over de ontwikkeling van de oude Hedwigepolder en uitleg van een ecoloog hoe mooi het gebied straks zal zijn en er vele soorten vogels en planten te zien zullen zijn?

Er vliegt een Kluut, 1 Kluut die nog in de schaarse plassen tussen alle graafwerk naar zijn soortgenoten zoekt die waarschijnlijk al op trek zijn. De aannames vliegen je om de oren en hoe het grote publiek zal kunnen gaan genieten van het nieuwe estuarium als de Westerschelde het gebied mag instromen. Geen woord over de authentieke waarden van de polder. Archeologisch onderzoek laat zien dat er veel veen in de bodem zit en er zelf klotten gevonden zijn waarmee men in oude tijden de stoof warm maakte. Dat is leuk om te weten en zinvol, zoals archeologen wellicht iets zouden kunnen ontdekken over het dorpje Casuele en veel meer wat zich in de eeuwen heeft voorgedaan in het land van Saeftinghe en de Hertogin Hedwigepolder.. Een uitvoerig rapport van het archeologisch adviesburo Artefact beschrijft minutieus de geschiedenis en bodemontwikkeling van de Hertogin Hedwigepolder.

En dan is er nog de Gebiedsagenda van Interreg Vlaanderen-Nederland waar je alleen al door de fictieve plaatjes in een soort fairytaleachtige sfeer meegesleept wordt met prachtige marketingtermen die als het ware de natuur voor je voeten brengt. Ik kan mij voorstellen dat de boeren en vele burgers door de bomen het bos niet meer zien! Nou wees gerust, bomen zijn er niet meer of nog een paar strookjes en de standvogels zijn verdwenen, alsmede de flora die in dat boerenlandschap zeer goed gedijde. Het gaat van zoet naar zout en het gaat jaren duren na 2024 voordat het nieuwe gebied hersteld. Het is een prachtig verkocht verhaal van de overheid en instellingen aan de bevolking waar nog steeds door de boeren van weleer een traan over geplengd wordt als je ze spreekt. 


Fijne zomerweek en een dagje later dit keer, 

Groet, Henk.

Foto : de oude Hedwigepolder in aanleg, sept. 2020.

      



Stuur e-mail mail_outline Burn-out van de natuur is onmogelijk, of..?                 WEEK 36 

Burn-out van de natuur is onmogelijk, of..?                 WEEK 36

Afgelopen week was het weer hier wisselvallig, maar was duidelijk bezig met een overgang van de zomer naar de herfst. Het licht is in de ochtend wat diffuser, de lucht frisser en toch aangenaam. Gek genoeg vliegen er nog steeds Boerenzwaluwen rond, alsof ze ergens op wachten om te vertrekken naar Afrika. Ook vlinders en libellen zijn volop actief. Op zonnige plekjes langs de dijken zag ik zo de Zwervende heidelibel en het Landkaartje, dat mooie vlindertje in de derde fase inmiddels. 

En toch, als je onze natuur eens scherp aankijkt, dan is het droevig gesteld met de conditie van ons landschap, de bossen en de natte weilanden en eigenlijk alles wel. Het geel overheerst buiten, soms denk ik weleens dat ik in de Provence rondloop of de Camargue in Frankrijk. Mijn stelling van deze column mag je proberen te verwerpen en stuur mij dan een mail alsjeblieft! Want de natuur loopt op heel veel plaatsen op haar laatste benen en krachten, er is volop stress en uitputting. Over de geestelijke toestand kan ik niet spreken, want de natuur hult zichzelf in stilzwijgen. 

Vogels, zoogdieren en insecten in allerlei soorten en families lijken wel met vakantie in de nazomer. Ja, de najaarstrek is op gang gekomen, dat snap ik ook wel, maar ook onze standvogels vertonen kuren of geen. Nog nooit zijn de Brandganzen zo vroeg in september uit Nova Zembla in ons land gearriveerd. Met enkele duizenden zwerven ze nu rond in Oost Zeeuws-Vlaanderen en Oost-Vlaanderen in België!! Er is te weinig voedsel, de weilanden zijn verdord, het gras groeit niet meer. We zagen wel een Visarend op woensdagmiddag in de Putting richting de Vogelkreek vliegen, dat was een leuke waarneming. Die was duidelijk op trek naar het zuiden.

En nu begint het paddenstoelenseizoen langzaam op gang te komen, maar wat zal dat ons brengen? In sommige gazons en weilanden heb ik wel al groepjes Weidechampignons gezien en hier en daar op houtsnippers het Hazenpootje, een kleine inktzwam. De droogte zal zijn tol eisen. Maar wat kunnen wij eraan veranderen als mensen? Een Burn-out kan jaren na slepen als je geen voldoende rust en therapie neemt. Welke therapie hebben wij de natuur te bieden?

Ons leven wat aanpassen, duurzamer leven en minder consumeren, minder materialisme en respect hebben voor de natuur. Het landschap met minder agressievere machines te lijf gaan en niet zo zwaar belasten met vuilnis en gif! Het klinkt allemaal wel somber dat weet ik, maar er is ook genoeg te genieten als je het maar wilt zien en horen! Wat ik schrijf is maar een speldenprikje, meer een digitaal vaccin als boodschap aan jullie. 

Ik hoop dat het aanslaat, alle kleine beetjes helpen nietwaar! Een fijne zondag en als je erop uit trekt dan kijk maar eens kritisch om je heen, zie de blaadjes vallen en geniet van een warme zonnewind..

Henk.



          


Rozenbottelthee en meer bessensoorten..                     WEEK 35 

Rozenbottelthee en meer bessensoorten..                     WEEK 35

De vele kromme weggetjes met dijken aan weerszijden die vol staan met allerlei struiken zoals de Sleedoorn, de Meidoorn, de Hondsroos en soms een mooie Egelantier die zeldzamer is zijn nu een bezoekje zeker waard!. We noemen die ook wel doornstruwelen. Intussen dragen ze nu volop vruchten, de bottels. De Egelantier kun je herkennen aan de blaadjes die als je ze tussen je vingers wrijft naar frisse appeltjes ruiken, terwijl de blaadjes van de Hondsroos geen geur hebben.

Misschien denk je wel, nou die koop ik wel in de winkel of op de markt, maar meestal vindt je ze daar niet, gewoonweg omdat de handelaren het niet de moeite waard vinden ze te oogsten. Ik licht er eentje uit en als je zin hebt en tijd, ga dan eens op zoek naar de Hondsroos ( Rosa canina ), waar momenteel volop rozenbottels aan hangen.

De naam Hondsroos dankt de plant aan het feit dat mensen die vroeger door een hond die hondsdol was werden gebeten en naar hun dokter gingen werden behandeld met extracten uit de Hondsroos! Dat is bij veel ouderen wel bekend denk ik zo, net zoals dat met meer geneeskrachtige planten het geval is. De Hondsroos draagt veel bottels die je nu en de komende weken kunt oogsten. De rozenbottels bevatten heel veel vitaminen C. Daar kunnen sinaasappelen en andere vruchten niet tegen op. Ze geven ons een hoge weerstand in de winter en de thee ervan is bovendien heerlijk. Natuurlijk kun je theezakjes kopen van rosenbottels en die zijn prima, maar waarom niet eens zelf gemaakt?

Pluk eens een zakje of doosje vol met die vruchten. Was ze goed, laat ze drogen en plet ze dan. Leg ze op een donkere plaats in een bruine papieren zak. De kerntjes van de vrucht doe je met een theelepel in heet water en laat een kwartiertje trekken. Doe er een schijfje sinaasappel  met een kruidnagel erop bij in de kop en je hebt een heerlijke verse thee.

De Sleedoornbessen zijn nu ook rijp. Die prachtige paarse bessen zijn zo groot als knikkers, maar die moet je eerst een paar nachten in de diepvries stoppen om de looistoffen die het hoge zuurgehalte afgeven wat af te breken. Heerlijk als gelei of jam en ook likeuren kun je er van maken. 

En de vogels dan hoor ik jullie zeggen? Nou, de Spreeuwen en lijsters zijn al volop in de weer en eten zich suf en dronken aan de bessen. Over een paar maanden komen de Kramsvogels hier weer overwinteren en hebben heel veel bessen tot hun beschikking, het is een heel goed jaar en ze zijn door de warme zomer vroeg rijp. Duindoornbessen zijn Kramsvogels gek op en die zijn er ook al volop. De vogels eten er zoveel van dat ze dronken worden. Ook van deze bessen kun je heerlijke producten maken en die zijn ook zeer vitaminerijk! Dus ik zou zeggen, besteedt je zondagmiddag eens aan een plukmiddag en maak je eigen thee, jam, gelei of wat je wilt.

Veel genot ermee en tot een volgende keer..

Groetjes,

Henk.

Foto: Rozenbottels, mooi, lekker en decoratief uit onze natuur.

 



Stuur e-mail mail_outline Een Indian Summer in september ?                        WEEK 34 

Een Indian Summer in september ?                        WEEK 34

- De bladeren aan de bomen verschrompelen al en verkleuren, het fruit valt af en is soms verbrand, telers halen nu al hun oogst binnen. 

Ja. het jaar 2020 is toch al verscheurd door allerlei omstandigheden, een virus, jongeren die in opstand komen, mensen die sjagerijnig zijn en dan die klimaatveranderingen in de wereld. De Ijskappen smelten, het klimaat zorgt voor onrust, de natuur neemt ons op de korrel en wij moeten ons voegen, niets anders!

Maar ja, we zijn een eigenwijs en ongeduldig volkje, de economie moet draaien, omzetten moeten hoger en onze milieuproblemen groeien ons intussen boven het hoofd. De natuur neemt dat wat haar toekomt en als je eens even de tijd zou nemen en die natuur in zou trekken ervaar je pas wat onthaasten betekend! Stilte, stilte en nog eens stilte. Met je lief het veld intrekken en tegen de rug van een weelderige dijk omhoog kijken samen en zien hoeveel boerenzwaluwen over je heen trekken, de groepen spreeuwen een aanval doen op de sleedoornbessen en vlierbessen. Er zijn al volop paddenstoelen te vinden in de bossen. De mooie zwavelzwammen heb ik al gezien tegen een stam van de Amerikaans eik en ook de boleten zijn er al en de fraaie grote parasolzwammen! 

En op dat dijklichaam hoef je geen 1,5 meter afstand te houden en een mondkapje op, nee dan kruip je lekker tegen elkaar aan en geef je elkaar eens een zoen in de open lucht, dat is een verademing. Verlegen mensen zullen nu denken, nou dat durf ik niet hoor, stel je voor dat ze ons zien? 

Nou, so what? Zwaai maar naar die anderen en lach, wij zijn toch ook een deel van de natuur en hoeveel vlinders, rupsen en ander gespuis zie je niet vrijend door de natuur struinen? Dan kijken we met bewondering naar wat ze aan het doen zijn, toch? Hou het lekker luchtig en adem, zie uit naar die Indian summer, want die komt zeggen de klimatologen, al begin september. Dan gaan we beukennootjes rapen en lopen we door kleurige straten in de stad waar oude esdoorn hun prachtige kleuren laten zien, rood, oranje en geel.   

Maar zeker in de natuur en vergeet niet om foto's te maken van je lief en van elkaar! Gooi even die wekelijkse drukte van je af, ontstress en onthaast, de natuur keurt dat goed, stuurt een zachte wind door je haren en glimlacht op een afstandje vanuit een oude beuk... 

Fijne zondag iedereen en geniet!! 

Lieve groet, 

Henk.

Foto ; De Stadswaag in Antwerpen vlakbij de Kunstacademie, een prachtige plek in de oude stad. ( zie de grote foto in de rubriek landschappen)

Stuur e-mail mail_outline De verkwanseling van de Hertogin Hedwigepolder..                      WEEK 33 

De verkwanseling van de Hertogin Hedwigepolder..                      WEEK 33 - Ik ga jullie als trouwe lezers van mijn column en bezoekers van deze site niet ook nog eens lastig vallen met heetgebakerde uitlatingen over de hittegolf en de nog veel meer uitdijende virologische bevindingen over Covid-19 -

Overigens dank aan jullie voor de vele reacties afgelopen weken, geweldig hoe de natuur bij jullie leeft, hoe jullie in deze tijden eropuit trekken, waarnemingen doen en het enthousiasme daarover niet onder stoelen of banken steken. Zelf trek ik er best veel op uit en kom op een vroege ochtend zomaar een Hermelijn tegen die muizen aan het vangen is aan de rand van de Vlaamse kreek. Of de bessen van de Sleedoorn en de Vlier die al rijp zijn gaan plukken langs de dijken waar mijn vriendin heerlijke dingen mee kan doen, puur natuur! 

En toch naast al dat genieten in de natuur, de zomerbloemen plukken en de Gierzwaluwen zien vertrekken, langs de Westerschelde zoeken naar spullen die zijn aangespoeld, vooral oude schelpen, maar ook bijzondere voorwerpen van heel oud tot ronduit troep wat van de schepen is afgekomen struinden wij wat af in en rondom de Hertogin Hedwigepolder om een goed beeld te krijgen van alle invloeden die de mens op dit gebied heeft gehad. Fotograferen, vastleggen en opschrijven, contact zoeken met archeologen, instellingen en rapporten opvragen en vooral veel fotograferen. De flora die er nog bloeit opnemen en de vogels, vooral roofvogels zoals de Torenvalk en de Bruine kiekendieven die er gebroed hebben en de Boomvalk. De Buizerd die met zijn jongen in het gebied jaagt en nog steeds groepjes Patrijzen die in de vakantietijd van de grondwerkers nog gauw een afscheidsbezoek brengen aan hun polder. In oude poeltjes werden er Witgatjes waargenomen en de Gele kwikstaart en het Paapje werden regelmatig gezien. 

Het was heel jammer dat ik tot twee keer toe de expositie in Prosperdorp bij Café Den Angeluus moest afblazen wegens maatregelen rondom Corona. Maar die komt terug als de tijd het ons gunt en dat zal ik tijdig aankondigen in de pers en hier uiteraard. 

- Want eerlijk gezegd staat het gebied in brand, is het een grote puinhoop, letterlijk! De Belgen zijn nog lang niet klaar met de oude Prosperpolder om te toveren tot het Grenspark Groot Saeftinghe! Er liggen hopen steen langs sloten en in de omgewoelde grond zit veel plastic en andere troep. De open velden en stukken afgegraven grond werden benut door Oeverzwaluwen en de pioniervegetatie laat zich mooi zien. Planten zoals het Tuinbingelkruid, het Grijskruid, Middelste teunisbloem, Schijfkamille en veel Dubbelkelk, Donsvoetjes, inktzwammetjes op de houtsnippers die er liggen, doen het er voor nu erg goed en geven ook aan dat de boeren die er hebben gewoond, veel met die soorten te maken hadden. Maar de boeren zijn weggejaagd, met een zak geld en hebben hun verleden hier begraven.  

- En als je bovenop de zeedijk staat en een blik werpt op het gebied, richting Prosperdorp kijkt, dan schrik je wat de mens aan kan aanrichten in een landschap. En dat alles om als het gaat kloppen strakjes 100,000 bezoekers per jaar te trekken om naar deze puinhopen te kijken en van de natuur te gaan genieten! Een oude polder waar ineens een uitkijktoren komt te staan van de Populieren gebouwd die er zijn gekapt, een heuvel komt te liggen van 28 meter hoog in een oorspronkelijk vlak landschap!  De mensen zwijgen die ik erop aanspreek of vraag om hun mening, ze zijn verdrietig, stil en weten dat over een paar jaar de natuurcommercie hier een hoofdrol gaat spelen. 

Het park zal worden uitgelegd als een verrijking, een educatief waardevol gebied. De Hertogin draait zich om in haar graf, de bonzen zullen het glas heffen en de vogels, de vogels zijn gevlogen, de flora explodeert en vecht tegen het Scheldewater als het de oude Hedwige instroomt en de hazen hebben voorgoed het hazenpad gekozen. 

Een reis door Apulië ( Puglia ) in Zuidoost Italië                 WEEK 30 

Een reis door Apulië ( Puglia ) in Zuidoost Italië                 WEEK 30

De zomers zijn daar warm en droog, de zeewind is er mals en vriendelijk en de mensen behulpzaam en arm. Ik was er een 8- tal jaren geleden voor de tweede keer en de reis was best lang met de auto. Via Rome naar Napels omdat we daar ook nog even wilde zijn, maar dan toch naar Bari, de hoofdstad van Puglia.

Het landschap is er heel anders dan in Toscane of Umbrië, ruiger zou ik zeggen, maar ook lieflijker en ademloos mooi. De hak van Italië is een beetje vergeten stuk land en dat vond ik meteen ook het mooiste. Er is stilte en rust, geen massatoerisme en de mensen leven er hun leven, salute op het leven kun je wel zeggen.   

De prachtige bergdorpen zijn dikwijls volledig door de bevolking her- opgebouwd nadat ze in vroegere jaren helemaal verwaarloosd waren achtergelaten door rampen of leegloop. Matera is zo'n voorbeeld waar je werkelijk je ogen uitkijkt. Tegen de rotsen staan allemaal prachtige kleine huisjes en allemaal in dezelfde kleur grijs wat een bijzonder gezicht is. Van Matera naar Lecce, een barokstad waar je wel weken zou kunnen rondneuzen en genieten van de overheerlijke streekproducten. De keuken van Puglia is gebaseerd op de producten die er van nature voorkomen en verbouwd kunnen worden. Dat zijn vooral granen, olijven (olijfolie), druiven (wijn), zeevruchten, fruit en heel veel soorten groente.

Afhankelijk van het seizoen eet je in Puglia veel venkel, paprika, rode peper, aubergine, artisjok, tuinbonen of juist linzen. Een groentesoort die je ook vaak ziet is cime di rapa, Italiaanse raapsteeltjes. Ik zou er zo weer naartoe reizen en er in de keukens van de kleine restaurantje gaan neuzen en leren hoe men bepaalde gerechten daar klaarmaakt. Eerder deed ik dat in Toscane bij een restaurant en leerde daar fijne kneepjes van het kookvak in Italië. Ook de natuur waar wij natuurlijk speciaal voor kwamen is er geweldig. Vogels en planten, vlinders en zoogdieren, je vindt ze er allemaal.

De Bijeneters vliegen er zoveel als mussen bij ons, evenals de Scharrelaar en de Griel. Typische vogels ook van dat klimaat. Wilde orchideeën moet je in augustus niet meer zoeken, die bloeien hier al eind maart en wel meer dan 40 soorten! Maar zomerflora en rijke bloemhellingen zijn er genoeg, evenals veel vlinders zoals de Koninginnenpage. Heel mooi zijn de oude olijfboomgaarden waar bomen staan van wel meer dan 2000 jaar oud en die nog steeds olijven dragen. In de oogsttijd leggen de boeren grote netten onder de bomen en gaan dan met heel lange harken door de takken zwiepen waardoor de olijven op de netten vallen en men zo de oogst binnen haalt. De stammen van die bomen zijn monumenten en tonen de historie van de streek. Het is heerlijk om er eens even tegen te gaan zitten en voelen wat een boom je te zeggen heeft, daar zul je van op kijken!

De oudste druif die er bestaat in de wereld, waar men hier nog wijn van maakt is de "Primitivo". Enkele wijnboeren maken hier een geweldig lekkere wijn van en samen met de kazen die ze ook zelf maken heb je een bijzonder lekker aperatief nar een lange dagtocht door de laars van Italië. Het is vakantie en coronatijd, dus ook niet echt uitnodigend om er nu naartoe te gaan. Maar ik kan het iedereen aanraden als het zich weer eens aan zal dienen. De mensen houden van het leven, hebben passie en weten wat liefhebben is. 

Ik wens iedereen een fijne vakantie. Komende twee weken is er geen column. 

Lieve groeten allemaal,

Henk.

Foto ;  De prachtige stad Matera, geheel herbouwd door de lokale bevolking 


     



Stuur e-mail mail_outline Waterbuffels bij het Verdronken land van Saeftinghe..                     WEEK 29 

Waterbuffels bij het Verdronken land van Saeftinghe..                     WEEK 29

Toen ik enkele weken in de pers las dat er een proef komt in een stuk schor, wat ver buiten het kerngebied van het Verdronken land van Saeftinghe ligt, dat men 7 of 8 waterbuffels het gebied gaat laten begrazen dacht ik, is dit om het grote publiek waterbuffels in het echt te laten zien? 

Waterbuffels, ook wel karbouw genoemd, komen oorspronkelijk uit landen als India en verder in Zuidoost Azië en Vietnam. Er zijn verschillende rassen waterbuffels, dus welke er hier precies hier gaan komen weet ik niet. In de Biesbosch waar de dieren vandaan komen grazen ze al een tijdje en met succes. De Provincie Zeeland heeft dit project gefinancierd en de samenwerking tussen twee landschapsorganisaties in Zeeland en België moeten voor de inrichting en uitvoering gaan zorg dragen. 

Even voorbij Baalhoek worden twee nieuwe trappen aangelegd om het publiek naar boven te krijgen om de koebeesten te kunnen aanschouwen. Er wordt een omheining aangebracht zodat de dieren niet kunnen ontsnappen naar een ander deel van het gebied en een schuilplaats. De bedoeling is om dat stuk gebied te laten begrazen omdat de flora daar vrij dicht is met grassoorten en riet, waardoor de typisch zoutflora weinig kans krijgt zich te ontwikkelen. Kortom er moet verschraling op gaan optreden en de Zoutmelde, Schorrezougras, Zulte, Zeekraal etc. zich weer kunnen ontwikkelen. Dat gaat jaren duren, want de flora in de hele Saeftinghe gaat achteruit. De vele slibvorming en vergrassing zorgen voor een monotone vegetatie en daar is weinig tegen te doen.

Men hoopt op een toename van kijkers en publiek, maar die gaan wel zorgen voor een chaos op de weg aan de dijk, want die is totaal niet ingericht om veel auto's en fietsers te plaatsen of men moet vanaf Paal teruglopen en dat is voor de meeste mensen een brug te ver! Waarom moet er overal zoveel publiek naartoe worden getrokken en de natuur gaan bekijken van een veilige afstand? Er worden duizenden bezoekers in de komende jaren verwacht. Aantallen van 100.000 in een jaar is al genoemd!! De Hedwigepolder wordt teruggegeven aan de Westerschelde en samen met de Prosperpolder het Grenspark Groot Saeftinghe genoemd.  

Het fiets- en voetpad wat de Belgen al klaar hebben sinds enkele jaren loopt dood bij de Nederlandse grens, want men heeft alles afgesloten wegens de werken. Dat is begrijpelijk voor een deel, maar zelfs de Prosperpolder ligt er desolaat bij en wat gaat Zeeland doen met dat fiets-voetpad? Doortrekken tot aan Paal zou geweldig zijn voor de kijkers, maar dan moet het via de gasdam gaan lopen en verder over de dijk naar Paal toe. Maar dan ligt het Zeeuws Landschap dwars, want de vogels worden verstoord door het publiek!! Dus wat krijgen we strakjes, bordjes met verboden toegang, vogelbroedgebied en overwinteringsgebied, Alleen de vogeltellers mogen met hun busje op de gasdam gaan staan en de Baardmannetjes en ganzen tellen, want zij verstoren niets!!.  

Terug naar de waterbuffels, want dit prestigieuze project wat veel geld kost, de kudde te klein is en de aantrekkingskracht van het publiek gering en wat de veiligheid aan de zeedijk betreft, zeer gevaarlijk wordt is opnieuw een poging om de Westerscheldekust van Perkpolder tot en met het Grenspark Groot Saaeftinghe een commerciële strook te maken. Daar heeft de natuur geen antwoord op jammer genoeg. De recreatiedruk alleen op de weg naar Emmadorp is gigantisch en levensgevaarlijk! Grote groepen wielrenners in colonnes, hardrijders en parkeerproblemen in Paal en Emmadorp waar geen doorkomern aan is, zullen voor nog meer problemen gaan zorgen.

Het wachten is op een nieuw vakantiedorp tussen Baalhoed en Paal, een dubbele verkeersweg en de eerste Indiase olifanten in het Grenspark Groot Saeftinghe!! 

Henk Knibbeler

Foto De aanleg van het Waterbuffel graasgebied bij Baalhoek.


Over de Oude Schelde en het land van Bornem in Vlaanderen.          WEEK 28 

Over de Oude Schelde en het land van Bornem in Vlaanderen.          WEEK 28

Vrijdagavond was de presentatie van mijn expositie over de Hertogin Hedwigepolder in Den Angeluus in Prosperdorp. Vanwege corona maatregelen in België moest ik hals over kop een aantal zaken wijzigen. Op een groot scherm werden vele foto's getoond en de bezoekers waren enthousiast over de beelden.

Wij kwamen in gesprek met verschillende mensen over de streek en uiteraard de Hedwigepolder en wat er allemaal staat te gebeuren, maar vooral wat er allemaal niet meer is nu!! Mensen zijn toch over het algemeen niet gelukkig met wat er allemaal gebeurd met dat prachtige gebied. Maar zo zaten we aan een tafeltje met een enthousiast vertellende heer uit Hamme en ging het al vlug over de streek van Bornem en de Oude Schelde etc.

Ik heb een aantal jaren geleden een project gedaan in die streek, gekoppeld aan Antwerpen. De oude arm van de Schelde die langs kleine plaatsjes stroomde en nu een meander is die geen functie meer heeft als rivier zoals de Westerschelde dat nog wel is uiteraard en zorgt dat de vele schepen de haven van Antwerpen kunnen bereiken. Bij Temse over de brug richting Lokeren, rechtsaf slaan en dan kom je meteen in een prachtige streek met broekbossen, grienden en kleine dorpjes. Via pontjes kun je op verschillende plaatsen naar de overkant met je fiets of te voet.

Al gauw kom je in Weert terecht, een gehucht waar een mooi museum ligt, de Reiger en verder een prachtig natuurgebied De Weert. Al slingerend over de kleine wegen bereik je Bornem waar een prachtig kasteel aan de oude Schelde ligt, Marnix de Sainte-Aldegonde. Er ligt een groot landgoed omheen wat je tegenwoordig kan bezoeken alsook het kasteel. Voorbij Bornem komen we Mariekerke tegen waar in de zomer altijd palingfeesten worden gehouden en vanwaar je met een pontje naar de overkant kunt varen en zo bijv. naar Hamme kunt gaan. Weer ietsje verder ligt Sint Amands en Verrebroek. 

Overal liggen leuke en goede restaurants en ook kleine ouderwetse cafeekes, ook wel staminees genoemd. Zo kwam ik een keer bij café Zates terecht! Of de tijd stil heeft gestaan. Een grote potkachel en grote foto's van vroegere helden soms schots en scheef, een kruisbeeld aan de muur en uiteraard een tap waar typische biersoorten worden getapt uit de streek. De uitbaters al flink op leeftijd en het volk wat er zat keek mij aan alsof ze gestoken werden door een horzel. Ik mocht er wel fotograferen en daar was ik heel blij mee want waar kom je dit nog tegen?

En zo kun je in die streek heerlijk fietsen over prachtige fietspaden boven op de dijken, door dorpjes met mooie namen zoals Rupelmonde, Bazel, Hingene, Tielrode enz. Niel,  waar een heel oude steenfabriek staat, ook weer met een cafeke erbij, bij Maria! De natuur is er overweldigend. In een aantal broekbossen kun je wandelen. De Wielewaal hoor je er regelmatig en de flora is er uniek te noemen. Vakantie veraf? Nee hoor, je zit letterlijk zo in het ' Buitenland ' een klein plaatsje met prachtige bebouwing die ooit bedoeld is geweest voor de wereldtentoonstelling in Antwerpen. Men zou later huizen verplaatsen maar dat is nooit gebeurd. 

En B&B's zijn er genoeg, dus ga maar eens anders genieten zo vlakbij en proef daar de rust, de natuur en de culinaire geneugten. Och dat mag ook weleens, even de corona vergeten en een groet brengen aan de oude Schelde, je gewoon tussen het volk begeven en genieten!

Fijne zondag en vakantie uiteraard!

Groet, Henk.

Foto Café Bij Zates Bornem.



 


 

 


 


Stuur e-mail mail_outline Over stikstof, verse lucht en meer gedonder..           WEEK 27 

Over stikstof, verse lucht en meer gedonder..           WEEK 27

De meeste van ons weten wel wat stikstof is waarover de laatste maanden zoveel te doen is in ons land. Stikstof is een gas wat kleur - en reukloos is en wat wij dus ook niet als zodanig om ons heen ervaren. De stof is ook niet schadelijk voor mens en dier. Gelukkig dus, maar er zijn wel andere verbindingen van stikstof die wel schadelijk kunnen zijn voor de mens en het milieu.  

Die andere verbindingen heten stikstofoxiden en ammoniak. Het verkeer in ons land, de grote industriebedrijven, de bouw en de landbouw zorgen voor een forse uitstoot en depositie op de bodem. Een te hoge concentratie van stikstofoxiden in de lucht is wel schadelijk voor onze gezondheid. Mensen met een tekort aan zuurstof , astmatische klachten en longaandoeningen lopen risico's die kunnen leiden tot nog meer gezondheidsklachten.

De natuur in kwetsbare en voedselarme gebieden kan een depositie van die stoffen niet gebruiken. Planten zoals Blauwe zegge, Zonnedauw, wilde orchideeën en Wintergroen bijv. worden weggeconcurreerd door de brandnetels die wel goed tegen stikstof kunnen en verdwijnen, hetgeen een verarming is van onze flora. De biodiversiteit, dus het aantal verschillende planten en dieren neem dan sterk af. De maatregelen van de overheid die wordt geadviseerd door het RIVM zijn er op gericht om de emissies en uitstoot sterk te verminderen. Natuurgebieden worden beschermd door landbouwbedrijven weg te kopen en/of ze verder van die kwetsbare gebieden te plaatsen. Je merkt in de natuur ook dat er iets veranderd in het ecosysteem. De onderlinge samenhang tussen mens en dier is verstoord. Droogte, lozingen, ontwatering door beken te kanaliseren jaren geleden dragen ook niet bij tot een gezond klimaat voor de voedselarme planten. Ook de vlinders en insecten hebben een belangrijke functie om juist die typische planten te bestuiven. Wilde orchideeën bijv. zijn uitgerust met ingenieuze lok profielen die feromonen verspreiden waarbij de seksuele aantrekkingskracht sterk bevorderd wordt. Al met al een sein aan ons allemaal om te minderen met het "grootverbruik" van de auto, de vele varkensstallen en andere grootschalige veebedrijven en de forse emissies van de industrie.

Het RIVM meet de uitstoot en de depositie in ons land en kan op basis van die resultaten de overheid wijzen op de gevaren. Ik denk dat het heel lang gaat duren, we zien nu alweer protesten van boeren die in de voeding van hun dieren geen eiwitten meer mogen hebben. Daar kleven meer problemen aan die nadelig voor zwangere koeien en varkens kunnen zijn. 

Maar willen we onze rijke natuur en diversiteit niet kwijtraken moeten er echt maatregelen genomen worden en meer nog dan dat we nu al doen. Het is al zo moeilijk om kennelijk goede afspraken te maken en de natuur centraal te stellen zodat wij als bewoners van deze aarde lucht kunnen blijven happen en genieten van de unieke flora en fauna die we hebben. Dan moeten er ook tegelijk veel bordjes " verboden te betreden " verdwijnen en niet alleen voor wetenschappers en natuurclubjes toegankelijk zijn!!

Geniet intussen en kijk om je heen, ga die natuur in en snuif de bloemgeuren, luister naar een merel als het regent, dan zingen ze het mooist! 

Fijne zondag allemaal en dank voor de vele reacties!!

Henk.


Stuur e-mail mail_outline Bloemdijken in het Land van Hulst                            WEEK 26 

Bloemdijken in het Land van Hulst                            WEEK 26

Niet alleen op Zuid-Beveland of Walcheren heeft Zeeland mooie bloemdijken! Ook in het land van Hulst loont het de moeite in deze tijd eens een fietstocht te maken langs een aantal dijken waar veel bijzondere flora nu in bloei staat!

Nu hoor ik jullie zeggen, ja mooi praten, maar alle dijken zijn gemaaid en knalgeel, er is geen bloem meer te zien! Ook de bermen zijn kaal! Daar heeft u voor een groot deel gelijk in en ik heb daar al meerdere keren over geschreven, maar de instanties die daarover gaan zwijgen in alle talen en beroepen zich op wetgeving en de veiligheid van het verkeer. Gelukkig zijn er nog een aantal zogenaamde steile dijken die niet gemaaid kunnen worden of die geen gevaar vormen voor de verkeersveiligheid.

Dat zijn de zogenaamde kleine landschapselementen die zorgen voor een goede diversiteit aan flora en insecten, vlinders en libellen. Landschappelijk zijn ze bovendien ook aantrekkelijk en op zich allemaal kleine ecosystemen die ertoe bijdragen dat de natuur in onze polders nog enigszins de moeite waard is. Jammer dat er zo weinig aandacht voor is vanuit de Gemeente, want juist door die aantrekkelijke dijken op te nemen in een fietsroute, trek je meer belangstellenden.

Waar liggen die dijken dan hoor ik u vragen en wat staat daar dan aan bijzondere flora en zo? Ik ga er u drie noemen in het land van Hulst. Om te beginnen de Baudeloodijk, even buiten Kloosterzande. Pak er even googlemaps bij en u vindt ze zo. De flora en struiken die je daar tegenkomt zijn de Meidoorn, de Sleedoorn die nu al rijpe bessen begint te dragen en heel veel Gewone vlier. Als hogere planten staan er o.a Sint Janskruid, Avondkoekoeksbloem, Beemdkroon, Klaproos, Leeuwebek, Grote ratelaar, Kaardebol en diverse mooie grassen waaronder het Kamgras. Dat stuk is niet geasfalteerd, dus let op de steenslag die er ligt! 

Een heel bijzondere en ook lange oude dijk is de Oude Graauwsedijk. Het mooie bij deze dijk is dat er een paar op en afritten van zandpaden zijn die naar de akkers van de boeren leiden. Als je die opritten opgaat, wandelen is het beste natuurlijk dan zie je nu o.a in bloei staan de Gewone agrimonie, Brede wespenorchis, Wilde marjolein, Gewone morgenster, Kattendoorn, Margriet, Wilde thijm, St.Janskruid, Geel walstro ( heerlijk parfumerend) en hier en daar een Hondsroos, Jacobskruiskruid, Groot streepzaad, Stijve ogentroost en vlinders zoals de Atalanta, Klein koolwitje, Groot koolwitje en soms een Koniginnenpage.

Iets meer naar beneden in het land van Hulst even boven Heikant ligt de prachtige lange steile dijk Oud Ferdinandusdijk. Deze dijk staat vol met al genoemde planten, maar ook Korenbloemen, Bolderik, Grootbloemmuur en Dagkoekoeksbloemen. Ik noem u natuurlijk maar een paar planten, maar de dijken bevatten vele soorten meer. In totaal inventariseerde ik er afgelopen weken 82 soorten verdeeld over die drie dijken. En dat is nog maar een globale opname geweest.

De moeite waard dus om eens een keertje te gaan kijken op de dijken! Je geniet ook van het open landschap, de coulissenwerking van de Populieren her en der verspreid door de polders, prachtig om die te zien wuiven en horen ratelen soms ook! Ik wens u allen een mooie zondag toe en fijne week in het vooruitzicht en ga erop uit als je kunt, het verrijkt je alleen maar in je eigen leefomgeving!

Lieve groeten,

Henk.

Foto  Een Atalanta op de Wilde marjolein, Oude Graauwsedijk. 

NOOT!!  De Oude Graauwsedijk wordt momenteel opnieuw geasfalteerd en opgeknapt, maar je kunt er vanaf het dorp Graauw wel komen en fietsers kunnen er zeker langs. 


  



Stuur e-mail mail_outline Dood en verderf langs de wegen in Zeeuws-Vlaanderen             WEEK 25 

Dood en verderf langs de wegen in Zeeuws-Vlaanderen             WEEK 25

Afgelopen week was ik op bezoek geweest in het gehucht en kerkdorpje Prospèredorp, verstopt in het uiterste puntje van Oost Zeeuws-Vlaanderen. In het café Den Angeluus wat door veel fietsers en wandelaars wordt bezocht is het goed toeven. De muren brengen je vanzelf in contact met de cultuur, de kunst en oude foto's van het dorp en de streek. Buiten is er een groot terras met tuin en de uitbaters Jan en Hilde zijn heel gastvrij en doen er alles aan om de gasten tevreden te stellen. 

Ik was daar geweest om met hen de expositie over de Hedwigepolder te bespreken, die ik de komende maanden daar ga houden. Ik hoor jullie denken, "maar wat heeft dat met de Ruigpootbuizerd en de Vos te maken?". Welnu, de directe omgeving van Prospèredorp, de Hedwigepolder en de Prospèrepolder zijn bijzondere polders waar tot voor kort nog de stilte heerste, de weidsheid van het landschap en de natuur die er ongestoord haar gang kon gaan. 

Ik kom er al meer dan 50 jaar en ken de bijzondere plekken van het gebied op mijn duimpje. De Hedwigepolder wordt thans ontmanteld en omgetoverd tot een Grenspark Groot Saeftinghe. Je kunt er niet meer in, dat is verboden, maar wanneer je dat gebied zo goed kent en er heel veel waarnemingen hebt gedaan doet het je erg veel. De weg naar het gebied vanaf Emmadorp langs de Westerscheldedijk of Zeedijk in de volksmond is een racebaan geworden. Vanuit het Saeftinghe gebied trekken veel vogels en dieren de dijk over om voedsel te zoeken op de akkers aan de overkant en vice versa.  

Ter hoogte van de oprit naar de uitkijkhut zag ik boven de berm een biddende Buizerd hangen. Maar dat was geen gewone Buizerd bleek even later, maar een Ruigpootbuizerd. Heel mooi was zijn witte stuit te zien en telkens bleef de vogel stil hangen en bidden boven dezelfde plek in de berm. Dan weer vloog hij even weg en maakt een snoekduik, om weer op te stijgen en net als de veel kleinere Torenvalk weer opnieuw biddend boven iets bleef stil hangen. Ik stapte van mijn fiets en liep met kijker in de aanslag dichterbij om hem goed te kunnen zien en het was echt een mooie Ruigpootbuizerd.  

Maar toen ik te dichtbij kwam vloog hij een eind de akker op en tot mijn verbazing lag er in de berm een oude dode Vos. Het dier was helemaal uitgemergeld en leeg gevreten door andere predatoren. De staart was nog een stokje zo dun en zijn kaak en tanden waren kapot en lagen los van zijn kop in het gras. Dat was een vos en de ruigpootbuizerd zag die aan voor een prooi of aas en bleef daarom zo lang boven het dier hangen. De vos is waarschijnlijk doodgereden en in de berm gestorven aan zijn verwondingen. 

En zo vergaat het veel dieren en vogels, fazanten, patrijzen, uilen, egels en hazen en konijnen. Maar ook jonge vogels die nu de weg oversteken en plat worden gereden. Twee weken daarvoor hielp ik nog jonge kieviten van de weg en zette ze op de dijkhelling. de auto's raasden mij voorbij en reden echt geen 80 Km!! Als je goed oplet liggen er veel dieren dood op en langs onze wegen. Men zou drempels kunnen leggen op die lange stukken en borden plaatsen, dan rem je al iets af! Maar ik vrees dat het dweilen met de kraan open is want onze lokale overheden maken zich daar niet druk om. Maaien van mooie bermen, dijklichamen met bijzondere flora en plekken waar maaien totaal zinloos is maken ons landschap tot een klein Frankrijk in de zomer, alles is geel en je ziet nauwelijks bloemen, dus ook geen vlinders meer. 

Misschien wel een klaagcolumn dit keer, maar toch meer een zorg voor onze natuur, want die zit in de knel en het wordt er niet beter op. Ik pleit voor een overleggroep om met de lokale overheid, rijkswaterstaat, landschapsbeheer en de maaiers zelf afspraken te maken en plaatsen die er toe doen te beschermen. Want zo gaat de diversiteit van onze natuur naar de knoppen.  


Groet, Henk.

Fijne zondag op deze langste dag en begin van de astronomische zomer.  Let aub een beetje beter op de weg en spaar de natuur, geef geen extra gas maar stop als het kan! 

Foto: een doodgereden Bosuil.

Stuur e-mail mail_outline Vervolg van het drieluik over de Vos      DEEL III 

Vervolg van het drieluik over de Vos      DEEL III


Weerzien met de vos, aardedonker..


Stillekes valt de avond als ik

door het duin naar het schor

wandel, het lamsorenveld ligt

in paarse gloed aan de voet


Van een groep oude begroeide duinen

postelein, teunisbloem en ossetong

markeren de overgang naar

vochtig terrein, hier en daar


Staan plekken zeekraal, jonge

konijntjes schieten voorbij

waar zou hij zich ophouden, is

het weer een machtspel waarbij


De onberekenbaarheid en pracht

van dat dier de aarde om mij heen

doen slaan, is het de spanning

van dit uur, de speelsheid van


Oog tot oog, ‘ hm, bent gij alleen

en ziet ge mij’, klinkt het verderop

‘ de hoge duindoorn links van de

zon, ge hebt nog vier minuten’


Mijn stappen worden stiller, de

wind is flauw en een late lepelaar

steekt als een fee af tegen de hemel

‘ ge zit daar fier naast uw hol ’, uw


Vacht staat uw prachtig ’, praat ik

met nog wat bedeesde stem. ‘ ga

zitten, kom nabij, kijk mij in de ogen

en neem de tijd,’ik wil iets vragen..


Op een meter afstand zijg ik neer

in het zand en kijk in strakke ogen

zijn vacht borstelt wat in de wind

mijn zijn is ineens zo klein, die blik


‘Vertel mij, waar is uw lief, als ik

bij uwen hof liep en de kiekens

wilde bewonderen, liep ze altijd

in de orchideeënweide, zag mij, knikte '


Of ze stond te schilderen in de serre

‘ hm, heeft ze mij al geschilderd? ’

ik viel stil en zweeg, keek hem aan

en schudde, hij sloot de ogen, kop


Schuin naar boven ‘ compassie ken

ik niet, dood is dood, jullie mensen

schuilen veel te lang bij elkaar, weten

niet hoe het is om te leven zonder


Een schilderij in mijn hol of spiegel ’

vervolgd,‘ zie mij, naakt in bruine pij

poten vol doornen, twee jongen kwijt

gevangen door uw soortgenoten ’.


‘ Rust even tegen mij aan, kom ’, terwijl

ik zijn vacht voelde, het grommen

van zijn bloed, maar de verdraagzaamheid

deelde met een wild dier, hoe dichtbij..


Henk Knibbeler, juni 2020 

Foto 'een dode Vos helemaal leeg gevreten door andere dieren en vogels'. 




Stuur e-mail mail_outline Vervolg drieluik over de Vos, deel II  Aardedonker.. 

Vervolg drieluik over de Vos, deel II  Aardedonker..


Boven op ’t duin zit hem te kijken 

statig en fier, bitteke roestig

zijn kop in de wind, wapperende

pluimstaart, bijkans een oude graaf


Hij ziet mij, ruikt mij, maakt mij

kwetsbaar en klein, bekanst bang

doorheen de duindoorns en bramen

ga ik op hem af, voel iets machtigs


Voor mij, beef en worstel met vragen

een klein konijntje springt voor mij

amai, nog een en nog, het duin ijlt

voor zich uit, deemstering valt snel


'Kijk, kijk, ge bent daar al’ , spreekt

de Vos, terwijl ik in zijn ogen kijk

slierten rottend vlees tussen tanden

zie hangen, vliegen ogen markeren


‘Ja, we hadden een afspraak hier, dus

hier ben ik ’, spreek ik terug. ‘ hm,

jullie mensen maken mijn wereld klein

en kapot ’, overal trap ik in glas en blik


‘ Wij eten uit het zand, rauw vlees en

hart, bloed om de zenuwen te voeden

ge zijt schepsels, ‘ zwijgt, ik spreek nu,

waar is u waardigheid, u hoger wezen? ’


Ik heb goesting om hem te omhelzen

‘waar wilt ge nog over spreken,’ zegt

het maar zunne,‘ blijf ik bij u vannacht

hier onder de duindoornen en bottels,’


‘Hoe ruikt gij, laat mij eens likken’, kunt

ge de kou weerstaan of zal ik u warmen

‘ spreken wij de nacht stuk over mensen

terwijl de maan wat licht zal bijsteken?'


Stillekes wuif ik in mijn hart, die nacht

de zotte morgen daarop volgend, gaan wij

samen over het strand, hij kijkt op, ik neer

er zijn geen velden en ook geen einder ...


© 2020 Henk Knibbeler Alle rechten voorbehouden.

Prozastuk over de legende van de Vos deel II 

Foto: Als de Vos de passie preekt ( zie ook rubriek landschappen )


De Vos, een drieluik..                                 WEEK 24 

De Vos, een drieluik..                                 WEEK 24

Over de Vos is veel te doen overal merk ik terloops als ik met mensen spreek die ook veel in de natuur komen. De Vos wordt nogal eens beschimpt en men probeert het dier overal weg te jagen of tegen te houden, want hij zou zoveel schade aanrichten? Het is een roofdier, een predator en een slimme ook! Hoe meer afrasteringen en vallen, stroppen en noem ze maar op, de Vos vindt altijd een nieuwe list en een weg om bij zijn voedsel te geraken. 

Een Vos kan ook zwemmen en dus zijn eilandjes met stroomdraad eromheen om de Visdiefjes en zo te beschermen geen optie. Maar mensen willen hun eigen hagje redden omdat ze vogels willen beschermen tegen de Vos. Weg met het beest en over een aantal jaren zullen er nog meer maatregelen worden genomen en zal de laatste Vos zijn geschoten! Of toch niet? De Buizerd valt mensen aan, de Wolf pakt schapen en de Vos pakt kippen en ander voedsel! 

Ik schreef al een aantal jaren geleden een drieluik over de Vos wat ik hier nog eens achter elkaar publiceer. Waarom? Omdat ik zelfs vandaag nog in Prospère dorp hoorde wat men aan maatregelen neemt tegen het dier om het maar buiten bepaalde leefgebieden te houden van vogels! Mag de natuur ook nog iets zelf regelen soms en maken we er een vogelpark van waar alleen toezichthouders mogen komen en geen andere natuurliefhebbers? 

Lees het drieluik maar achter elkaar als je goesting hebt en als ge een keer de Vos tegenkomt per ongeluk geeft dan een grote gil..



Gesprek met de vos ( 1 )


Ik neem het vroege uur 

van nacht naar dag

de hemel vonkt nog na

duindoorn bloesemt

als ik voor het hol sta


Mijn stem ondergronds

in echo’s laat klinken

`ik ben hier, kom maar

of zal ik naar binnen komen,

overal rondneuzen, de

pislucht en veren doden’


Nee, ga weg,’ zegt de vos 

`ik ruik je oude adem en

het gevaar van mensenvlees’

verschroeid ons eigenlijke

mijn paleis is het marmer

van de golven uit zeeschuim


Ik ben de vos’, terwijl hij

likkebaardend het zonlicht

verwelkomd en sterfelijkheid

aan mij uitlegt alsof het zou

moeten ontroeren, ik breek


Het gesprek en kijk in zijn

diamantzuiver geslepen ogen

zijn vacht ruist zachtjes in de

zeebries, hij wacht tot mijn

zintuigen scherpte waarnemen


Ik neem het vroege uur

van nacht naar dag

de vos is sluw en spreekt in

een pose waarin rankheid en

lichte arrogantie mij verrassen


Henk Knibbeler, juni 2020  Fijne zomerdag morgen!

Deel II en III volgen maandag en dinsdag a.s.

     




Stuur e-mail mail_outline Mijn Grootvader Opa Piet..                                     WEEK 23 

Mijn Grootvader Opa Piet..                                     WEEK 23

Mijn grootvader Opa Piet woonde jarenlang met zijn gezin in Hengstdijk Z-VL in een klein maar leuk huis. Zeven kinderen, vier jongens en drie meisjes en dan nog een achtste kindje wat het niet heeft gered door een ziekte.

Opa was een vakman als timmerman en werkte erg hard om zijn gezin te onderhouden. Oma had de dagelijkse zorg voor de kinderen die gestaag opgroeiden en allemaal naar school gingen en een vak leerde. In de tuin van het huis stond een schuurtje met daarachter een varkenshok waar altijd een varken werd gehouden, dat was in die jaren 50 een heel normale zaak. Opa Piet was een graag geziene man in het dorp, wijs en altijd goed gemutst, iedereen kende Piet wel ergens van. 

Mijn moeder was de oudste van de club en is al op jonge leeftijd naar Breda gegaan om te gaan werken als aupair bij een industrieel. Daar leerde zij mijn vader kennen op de dansschool. Hij was ook een zakenman en toen ze getrouwd waren bleef mijn moeder in Breda wonen aan de Nieuwe Prinsekade tegenover het Spanjaardsgat aan de haven vlakbij het centrum van de stad. Ik groeide daar op en in de vakanties mocht ik altijd naar Hengstdijk toe naar Opa en Oma.

Dan was het 6 weken feest en trok ik met Ome Joos en Ome Rieg en uiteraard Opa veel op. Hij vertelde mij veel over Hengstdijk, over de natuur en wij gingen graag  samen De Putting in om vogels te kijken. Ik had een verrekijker gekregen van mijn vader toen ik 12 jaar werd en een vogelboekje van Ome Wies, Wat vliegt daar van H.Dobben, ik heb het nog!

Opa vertelde veel over de kieviten, de grutto en zoveel ander vogels. We klommen over de prikkeldraad en de koeien achter ons aan natuurlijk, ik deed het zowat in mijn broek van angst. Maar dan pakte hij mij vast en joeg de koeien weg. Bij de prikkeldraad aangekomen zei hij "geef me eens een hand manneke" en ik kreeg me toch een schok! Er stond stroom op die prikkeldraad. De stoutert haha, maar ik trapte er later niet meer in.

Thuis maakte Opa in de schuur ook aardappelen klaar in een grote ketel en nog in de schil voor het varken. Dat rook altijd zo lekker en als ze bijna gaar waren gaf hij mij een paar kleine patatten en die moest ik met schil en al opeten. Lekker waren die, oh ik hou nog steeds van patatten in de schil! Ook had hij een flink stuk land waar hij de aardappelen en vele ander groenten verbouwde en dan mocht ik mee om de boontjes te plukken en dan gingen we aan de slootkant zitten en deden we de schoenen uit en dan zei hij 'ga er maar eens instaan, dan voel je de stekelbaarsjes aan je voeten kriebelen en jawel hoor, het was zo. Dan trok hij mij op de kant en naast zich en begon te vertellen over de oorlog. 

Dat greep hem aan en ik zag dat. Wijsneus zei hij dan, maar intussen stonden er wel tranen in zijn ogen en keek ik naar zijn halve vingers die hij over had gehouden na een ongeluk met een zaagmachine. Voel eens zei hij dan en die duim was zo stom, zo'n stompje en dan speelde hij voor Kale jonker. Maar dat was een plant zei ik toen en hij barste in lachen uit, hoe weet jij dat kleine boef? De oorlog heeft hem flink geraakt, maar hij werkte heel slim zei hij met de Duitsers, die moffen!!

Wij hebben nooit honger geleden en Oma haar vader was slager, dus er was altijd eten. Ik weet nog dat we aan de kreek de Vogel zaten op een zondagmorgen. De karekieten waren druk en we hoorden een Roerdomp met zijn doffe roep in het riet roepen. Maar ineens was het tien uur en de H.Mis begon! Oei, kom we zijn te laat, niks zeggen tegen Oma hoor en wij kwamen hand in hand de kerk in. Ik zie het nog voor mij. Maar Opa Piet liep trots helemaal naar voren met mij terwijl de madammen in de banken ons toekeken. Alles zat toen nog apart, de vrouwen links en de mannen rechts.  

Na de H.Mis gingen we bij cafe van de Bulck aan de overkant binnen waar Opa Piet door iedereen werd begroet en hij een pintje nam en ik kreeg een glaasje ranje weet ik nog. Wat een tijd, ik wilde gewoon eens een column wijden aan die bijzondere man waar ik zoveel van heb geleerd over de natuur en de liefde daarvoor in mij bleef groeien tot op de dag van vandaag en het ook weer uitdraag aan iedereen die het wil horen. Mijn kennis delen met anderen op excursies en lezingen. Voor mij is Opa Piet altijd nog een soort back-up in mindere tijden. Hij vocht ook en gaf mij die kracht mee, daar ben ik hem eeuwig dankbaar voor.

Fijne zondag allemaal en weer eens zoveel dank voor jullie berichten allemaal, geweldig!

Henk. 7 juni 2020, de dag waarop mijn jongste zoon 26 wordt.

Foto : Mijn ouders tijdens hun trouwdag uit de kerk komend in Hengstdijk en pal achter mijn moeder Opa Piet.

  

    


   

Stuur e-mail mail_outline Pinksteren en de overgang..?                                       WEEK 22 

Pinksteren en de overgang..?                                       WEEK 22

En weer was de week vol met gebeurtenissen, onverwachte ontmoetingen, gesprekken met jan en alleman, druk, druk is iedereen, vooral met zichzelf en weinig met de ander! Het onderwep Corona komt zowat ieder half uur over je heen, gewild en ongewild. Bij de bakker spreekt men mij aan dat ik toch wel binnen de streep moet blijven of anders buiten moet wachten, er mogen er maar 4 binnen meneer!  

Ja, ons leven wordt er niet gemakkelijker op met al die ongevraagde adviezen en toewerpingen waar je uiteindelijk niks mee kunt. Ik noem het een keurslijf en overdreven gedoe omdat de meute zich toch niet houdt aan de regels. Ik fietste van de week langs Perkpolder en de Côte du Perkpolder aan de Westerschelde, amai zeg! Zelfs het fietspad was gevuld met mensen die elkaar misschien wekenlang niet hadden gezien of maar komedie speelde en nu ongehoorzaam en op elkaar gepakt in het zand zaten te wroeten. Bar Goed was nog niet open, maar op 1 juni a.s gaat het los. let op!!

Intussen puilen de dode varkens in de slachthuizen uit de koelingen en welk datumstempel staat er op dat vlees of die billen van die beesten? Alle vestigingen zijn inmiddels gesloten en de mensen die daar werken, veelal Roemenen en Polen zitten nu opeengepakt in quarantaine thuis op hun kamertje. Zonder geld en minstens 14 dagen geen werk! Buiten loopt de temperatuur flink op en de droogte teistert de akkers en hooilanden, de boeren spuiten nog als ze zelf een bron hebben, maar het meeste staat te verpieteren, net als afgelopen jaar! 

KLAGEN, HOEZO EN WAAROM KLAGEN DE MENSEN, WAAR ZIJN ZE BANG VOOR, KOMEN DE JAREN DERTIG TERUG OF NOG ERGER ?

De teneur is er een van, och we zien wel hoe het zal lopen, let goed op jezelf en let niet op die andere mens! Intussen zitten er veel oudjes thuis, alleen met een beetje zorg en heel veel eenzamheid. Ze zitten naar een grote televisie te kijken en zien de beelden van de verzorgingstehuizen waar veel besmettingen voorkomen en ook heel veel mensen sterven. De dood heerst deze zomer en die figuur met de zeis kan ongestoord zijn gang gaan. Maar die oudjes zijn bang en krijgen te weinig aandacht, want niemand ziet ze toch? Aandacht geven is voor veel mensen een niet bestaand iets, waarom zou je reageren op iemand die je iets leuks verteld ? Ik kom bij enkele van die oudjes en wat zijn ze blij als je er een uurtje komt kletsen, een kopje thee doen met een koekje en aandacht geven en vragen hoe ze gaan, wat ze dwars zit en vooral ook lachen, want dat ontbreekt er nogal eens aan. Humor zorgt voor opwinding, voor afleiding en versterkt het onderlinge contact, je wordt er allebei rijker van! Lach meer!

Het is Pinksteren en de mussen vallen dood van het dak af, het is bijna 28 graden en in de zon al 32 graden! De natuur snakt naar water, het lijkt wel Frankrijk buiten en in de velden en polders, is alles al geel en het is nog maar eind mei! En zo lijkt het wel of we in de 7 magere jaren gaan geraken. Armoede, werkeloosheid en agressie, geen tijd voor de ander want er moet geld verdient worden, anders kan men niet leven en het egoïsme steekt meer en meer de kop op! 

En toch lieve mensen, geniet met elkaar, geef elkaar die liefde en zet die starheid eens over boord, je krijgt er zoveel voor terug, een lach, een knuffel en een goed gesprek. En even niet denken aan mondkapjes of maskers zoals de Belgen zeggen en 1,5 of 2 of nog andere afstand houden!! 

LEEF !!

Mooie Pinksterdagen allemaal, geniet met je vrienden, familie, je lief en je kinderen, maar..... houd afstand !!

Henk 

De foto heb ik genomen van Côte du Perkpolder.  

Stuur e-mail mail_outline Madame Genéva                                                   WEEK 21 

Madame Genéva                                                   WEEK 21

Dit is een column die het verhaal verteld van een vrouw die de kunst verstaat om multitasking op een zeer effieciënte wijze toe te passen. De combinatie van werken, haar huishouding, de hond en dan nog eens tijdens de coronatijd haar huis compleet op de kop zetten en opknappen is een ware prestatie van formaat en dwingt veel respect af..  

Iedere ochtend gaat zij met haar hond, haar trouwe viervoeter. al voor 7 uur wandelen in een polder en zien ze de zon opkomen, de vogels volop in hun zang opgaan en haar gedachten voor de dag die voor haar ligt op een rijtje zetten. Ik leerde haar kennen een tijdje geleden toen ik in Hof te Zande de stinsenflora aan het fotograferen was. Zij stond ineens achter mij en zei vriendelijk goedemorgen, lachte minzaam. Ze was geïnteresseerd in wat ik aan het fotograferen was en ik heb haar toen verteld over de unieke flora daar en met haar een rondje gelopen en de hond die Sogna heet zei ze, een prachtig beest!

We spraken over van alles, het leven en de coronatijd die zoveel beperkingen oplegd aan onze vrijheid en bewegingen met elkaar in deze samenleving. Ze vertelde dat ze haar huisje aan het opknappen was. Het is hard nodig, zowel boven als beneden. Ik vroeg waarom ze dat zomaar nu ineens wilde doen en toen werd het even stil. Ze keek wat meewarig voor zich uit, enigszins aangeslagen en ik voelde mij schuldig, had ik iets verkeerds gezegd misschien?

Nee, nee zei ze, helemaal niet, maar je moet weten dat ik mijn man kort geleden ben verloren en dat ik in een vlaag van verstandverbijstering en ontworteling dingen heb gedaan die mij nu hier zo bij jou hebben gebracht en ik weet ook niet goed waarom, vind je dat erg?

Nee hoor antwoorde ik, begreep het niet zo goed, maar zei dat ze wel door die moeilijke periode heen zou komen, dat zag ik wel aan haar instelling en de opslag van haar ogen en haar handen. Ja zei ze, je hebt gelijk, vandaar dat ik mijn huisje opnieuw een andere kleur ga geven, oude rommel eruit gooi en er een fris en schone leefomgeving van ga maken waar ik mij gelukkig voel. Mijn dagen zijn vol momenteel met geregel en mijn kleine huishouden, mijn werk en zorgen dat alles op zijn pootjes terecht komt.

Ik luisterde met aandacht en liet ze praten, honderduit. De kamers worden geschilderd, nieuwe vloeren erin en alles wat ik niet meer wil hebben ruim ik op, gaat naar de miieustraat of een kringloopwinkel. Mijn broer is handig en komt me helpen met schilderen, plamuren en alle technische dingen die ik niet ken. Ik zorg voor de koffie en maak lekker eten klaar, doe boodschappen. Tussendoor moet ik veel bellen met instellingen en de was doen. Af en toe komt er iemand kijken hoe het gaat, maar verder spreek ik weinig mensen. Ze kijken mij eerder aan waarom ik zo plotseling alleen ben komen te staan of erger nog, krijg ik woorden naar mijn hoofd geslingerd als ik Sogna uitlaat. Mijn tuin moet ik ook verzorgen en de kas met plantjes water geven want de sla begint al op te komen.

Ik was er stil van en vroeg aan Madame Genéva waarom ze mij dit allemaal vertelde? Ze keek op en had tranen in haar ogen, sprak met trillende stem dat toen ze mij zag zitten zo in de natuur tussen de Meiklokjes en Bosanemonen. Zo zou ik ook willen leven, alles opnieuw oppakken en iemand om mij heen waarbij ik de rust en liefde kan vinden, ieder op zijn eigen plekje. Maar nu moet ik gaan, want mijn broer komt zo weer om verder te werken. Zie ik u nog een keertje misschien vroeg ze al onderweg met haar Sogna..en keek om met een glimlach.

Ja riep ik haar na, kom gerust op de koffie dan haal ik puddingbroodjes bij de bakker en praten we weer verder, ik woon...

Ze stak haar hand op en met gezwinde spoed ging ze naar haar huisje. Boven mij sprongen jonge Pimpelmezen over de takken en maakten de ouders een hoop kabaal om de boel bij elkaar te houden. Ik pakte mijn camera en statief in en wandelde in haar voetstappen ook naar huis, sloeg wat eerder af en die dag zat zo vol emotie en blijheid, Madame Genéva zal ik lang heugen, wat een prachtmens..


Henk Knibbeler, 24 mei 2020

Muziek : Moody Blues   https://www.youtube.com/watch?v=febLdsx97PU

Foto;  net uitgevlogen Pimpelmeesje strekt de veren.

Stuur e-mail mail_outline Over het gewone Herderstasje ( Capsella bursa pastoris )          WEEK 20 

Over het gewone Herderstasje ( Capsella bursa pastoris )          WEEK 20

Wat is het toch bijzonder rijk in onze taal en cultuur als je de namen van de wilde planten voorbij ziet komen. De liefde voor de flora is mij met de paplepel ingegeven. Mijn Opa zaliger nam mij altijd mee de natuur in en vertelde de meest uiteenlopende verhaaltjes en sprookjes dat ik soms dacht, verzint hij dit nu allemaal of heeft hij het ook weer geleerd van zijn vader?

Het laatste was het geval en dan wees hij mij op de meest voorkomende planten rondom het huis en in het dorp. Onkruid zei men, uitroeien en weg ermee. Maar dat vond ik al heel vlug niet zo netjes en op een dag, het was bijna Hemelvaart, nam hij me mee het veld in. Op het menu stond een bijzonder plantje zei hij steeds en lachte in zijn vuistje..

Bij de kerk stopte we even want iemand moest aan Piet ( zo heette mijn Opa) iets vragen. Ik liep wat rond te kijken en zag een plantje staan op het kerkhof pal naast de stoep. Opa kwam naast mij knielen en vroeg of ik wist wat het was en hoe het heette? Ik zei het lijkt wel Repelsteeltje en hij moest lachen en zei nee vent dat is een sprookje, maar dit is het Herderstasje! Aan de stengel zitten driekantige vruchtjes die op een tasje lijken, kijk maar! De naam die Linnaeus, een beroemde arts uit Zweden die leefde in 1700, en wetenschappelijke namen aan de planten gaf, noemde dit plantje Capsella bursa pastoris. 

We gingen op de stoep zitten voor de kerk en hij nam een plant mee. Ik vroeg aan hem wat het betekende. Wel zei hij Capsella bekekent doosje en bursa is een klein tasje, tot slot pastoris hoorde bij de herders en boeren die zo'n tasje altijd bij zich hadden als ze op pad gingen. Ze noemden het plantje ook wel Tassenkruid en lepeltjesdief. De plant hoort bij de kruisbloemigen en heeft mooie witte bloempjes met hele kleine vruchtjes die naar mosterd smaken! Oma doet de rozetblaadjes dikwijls in de soep of tussen de sla, ze zijn erg lekker!

Maak er maar eens versje over zei hij, dat kun jij wel! Zal ik doen en dan kom ik het voordragen aan u en aan Oma. We stonden op en liepen nog even over het kerkhof langs al die oude graven waar Opa er veel van kende en dan weer iets vertelde over die mensen.. Ik nam een paar plantjes mee om het aan mijn moeder te laten zien. En zo leerde ik de flora kennen en alles wat erom heen zat. 

Thuis gekomenvroeg moeder  of ik thee wilde drinken en we gingen in de tuin zitten met mijn plantjes. Ik ken die wel hoor zei ze, het Herderstasje en ik pluk weleens de onderste blaadjes voor in de soep. Ja, zei ik het heet Capsella bursa pastoris en ze lachte, wijsneus zei ze dan. Nooit vergeet je die plant meer en zoveel andere soorten die mijn Opa mij leerde kennen. Ik plakte ze allemaal in mijn herbarium. Die liefde die mijn Opa aan mij gaf raakte mij enorm en nam ik over omdat ik wist dat de natuur met al haar schoonheid en kracht je tot een goed mens maakt en vooral omdat ik het ook weer aan anderen kon en mag overdragen. 

De moraal van deze column is 'kijk om je heen, waardeer de planten en leer ze ontdekken', geef het door aan anderen en zeker aan kinderen!

En dan natuurlijk dat oude versje nog,..

Dag lieve herder en lieve boer

ik heb een herderstasje geplukt

voor jullie boodschappen, het

is maar klein, maar er past wel

heel veel liefde in en soms een traantje ook..


Henkie, Hengstdijk zomer van 1958.

Foto; Herderstasje ( Capsella bursa pastoris ).

 

   

Stuur e-mail mail_outline De metamorfose van de Hedwigepolder in Zeeuws-Vlaanderen.     WEEK 19 

De metamorfose van de Hedwigepolder in Zeeuws-Vlaanderen.     WEEK 19

Begin dit jaar is aan de Nederlandse kant de afbraak begonnen van wat eens een rijk boerenlandschap was. De Hedwigepolder is opgeofferd omdat de vaargeul naar Antwerpen in de Westerschelde klaargestoomd moet worden voor nog grotere containerschepen. Er is veel protest geweest van de boeren, hoorzittingen gehouden door bestuurders en zelfs een staatssecretaris kwam een kijkje nemen en orakelde wat onzin en verdween.

Niets hielp en er verschenen boeken over het gebied en de boeren. Het boek van Chris de Stoop 'Dit is mijn hof' neemt je mee in het boerenbestaan en het leven in de Hedwigepolder. De natuur en het landschap wat zo kenmerkend is voor deze oude streek is uniek te noemen. De kasseiweggetjes naar Prospèredorp en de kleinschalige bosjes die als postzegels tussen de akkers lagen..

Alles is weg! Er is een kaalslag gepleegd en nog aan de gang die zijn weerga niet kent. Meer dan 50 miljoen mag het kosten om het Scheldewater de polder in te laten lopen en er een Grenslandpark van te maken! De Belgen zijn al 2 jaar klaar en als je op de zeedijk bij de dodendraad naar Prospèredorp kijkt zie je nog de oude telefoon en stroomdraden ziet hangen aan de palen, dan zie je nog een stukje geschiedenis! Ik kom daar al meer dan 40 jaar en zelfs eind jaren zestig van de vorige eeuw ging ik met Hendrik van de Zande, die gids was in het Verdronken land van Saeftinghe mee het gebied in en vertelde hij mij over vroeger, over de Sterke van Saeftinghe, nog zo'n streekboek, waar je de letters en zinnen van stuk kunt lezen, zo bijzonder neergezet! 

Nu schrijf ik zelf een boek over het hele gebied. Hoe de natuur er was, de rijkdom en het pure van hoe de polder werd gebruikt en gedeeld door de boeren en de dieren en vogels en insecten. Maar als ik er doorheen fiets, want anders kun je er niet meer inkomen, probeer ik de contouren te ontdekken van wat het moet gaan worden?  

Kijk maar eens naar de actuele foto's in de rubriek Hedwigepolder anno nu! Natuurlijk zal er herstel plaastvinden, maar dan in een andere vorm, zonder de boeren en vele verdwenen soorten van leven. We gaan het zien en volgen, beschrijven en fotograferen en vastleggen van wat er was en wat er mogelijk kan gaan komen. 

Een column is eigenlijk te kort voor dit onderwerp, daarom komt er boek en wel in 2 delen, voor- en na de ontpoldering die in 2024 klaar moet zijn. Dan komen de mensen met drommen het gebied in en is er veel afgesloten voor het publiek omdat het ineens kwetsbaar gebied is geworden of vogelbroedterrein. De Hedwigepolder zal nooit meer zo vrij zijn en rustig. 

Toch een mooie zondag vandaag en stuur mij gerust uw mening per mail of hoe u erover denkt. 

Groet,

Henk Knibbeler

Foto ; restanten van een boerderij en kaalslag van de Hedwigepolder.

 




Stuur e-mail mail_outline Hoosbuien en een stekende zon in de Braakman-Noord.              WEEK 18 

Hoosbuien en een stekende zon in de Braakman-Noord.              WEEK 18

Afgelopen weken was ik enkele keren in de Braakman-Noord ten westen van Terneuzen. Sinds jaar en dag bezoek ik dit fraaie gebied aan de Braakmankreek met zijn natte schrale graslanden en kleine kreekjes als armen gekoppeld aan de grote kreek. De flora is er uniek en de soortenrijkdom groot. Het maakt het gebied tot een uitnodigend gebied. 

Je kunt er heerlijk wandelen over de schelpenpaadjes en het mooie van dat gebied is dat je overal in mag, je hebt dus geen vergunning nodig! Er zijn verschillende ingangen, via de Staatsbosbeheerschuur en centrum en langs de zijde voorbij de grote kreek bij de bedrijven van o.a Katoennatie. Belangrijk is dat je wel je hond aan de lijn moet houden, want het gebied is kwestbaar, er broeden veel vogels en er groeien veel wilde orchideeën en andere bijzondere planten.

Ik ga er zo vroeg in het seizoen heen voor de eerst bloeiende wilde orchidee, namelijk de Harlekijnorchis. Een kleine orchidee en wonderschoon die half april al bloeit. Dit jaar zijn er wel heel veel in bloei gekomen en uitgebreid op de groeiplaats. Andere soorten zoals de Rietorchis, de Gevlekte rietorchis en de Moeraswespenorchis komen voorzichtig met hun rozetten opzetten en een enkeling in de knop. Ook de Grote keverorchis is al goed te zien met zijn twee grote eironde rozetbladeren en een jonge bloeiaar in de knop! 

Over een drietal weken zal de flora nog uitbundiger zijn en gaan we de Parnassia, de Ronde zonnedauw, het fraaie Bevertjegras, het Rondbladig wintergroen etc. weer langzaam kunnen waarnemen. Ook de vogels laten zich hier niet onbetuigd hoor. 

De Wielewaal met zijn exotische verenkleed in geel en zwart en die prachtige zang welke onmiskenbaar is. De Blauwborst die graag in het wilgenstruweel zit en net als de Nachtegaal zich af en toe laat zien maar meer nog duidelijk laat horen. Ook de Watersnippen zijn er weer en het Witgatje! De Braakman is dus een geweldig rustgebied met een rijke natuur. Zwerf er maar rond, ik kan het ook niet laten en met camera en kijker door de velden trekken.

Het Bruin blauwtje, een heel mooie vlinder is er alweer en ook het Oranjetipje die graag op de Pinksterbloemen haar eitjes legt, meestal maar eentje trouwens wat ze net onder de bovenste bloemtros tegen de steel aanplakt. het is een klein oranje puntje. En dan ineens een hoosbui op mijn kop, middenin het grote grasveld, amai zeg! Camera in de tas, statief inklappen en kijker onder mijn jack. De bomen zijn nog ver weg om te schuilen, maar ik heb geen keus, rennen dus..!! Kletsnat sta je daar dan en ineens veranderd ook de dag, de volgende bui komt eraan. Dan maar inpakken en naar de auto toe. Met veel fotomateriaal, dat wel en een prachtige ochtend on dit gebied.

Er zullen er nog vele volgen de komende weken, want de meeste planten komen er nog aan..Ga er maar eens wandelen met je hond of alleen, of ga met mij mee, dat mag als ik het van tevoren weet. Dan stuur maar een emailtje..

Geniet in deze coronaweken, maak er coronatuur van en ik dank jullie  weer voor de vele bezoeken en reacties in de rubrieken afgelopen week!

Fijne bevrijdingsweek toegewenst allemaal,

Henk Knibbeler.

Foto ; Parende Bruine blauwtjes in de Braakman-Noord.

Geluid van de Wielewaal 

https://www.youtube.com/watch?v=3BDWN45jTCY

  




Stuur e-mail mail_outline De Nachtegaal en Wilde orchideeën..           WEEK 17 

De Nachtegaal en Wilde orchideeën..           WEEK 17


Nu de afgelopen 6 weken voor iedereen een omwenteling hebben gebracht in het dagelijks bestaan en handelen, zoeken mensen naar rustpunten in hun leven en is er veel meer verdraagzaamheid, hulpvaardigheid. De natuur is een prachtige katalysator om je in terug te trekken en te genieten van de stilte, het aanschouwen van de vele flora die bloeit en het frisse boomgroen wat met uitbundige bloesems de lanen en bosranden siert.

Ik was met mijn natuurmaatje een paar keer in de Braakman bij Terneuzen en bij de Vlaamsche kreek in de Emmapolder. Overal zang van de Rietzanger en de Blauwborst, groepjes zwervende Baardmezen in het riet en in de dichte kruidlaag onder de Grauwe wilgen het fraaie lied van de Nachtegaal. 

Je hoort hem wel, maar je ziet hem niet hoor je nogal eens zeggen. Nou, ik kan jullie zeggen, luister maar naar zijn prachtige zang, glashelder en luid, want deze vogel zie je nauwelijks. De bruine bovenzijde en het grote donker oog en lichte poten zijn nog de meest opvallende kenmerken. De vogel zingt niet alleen in de zwoele nachten, maar ook in de vroege ochtend en avonden. Eigenlijk kwamen wij voor de eerste en vroegbloeiende wilde orchidee, namelijk de Harlekijn ( Herorchis morio ). 

Ik kom al een aantal jaren op deze plaatsen en steeds raak je weer in vervoering als je de eerste bloeiende Harlekijnen weer ziet. De orchidee is zeldzaam in ons land, klein en breidt zich op de groeiplaats die wij kennen steeds verder uit, nadat hij aanvankelijk verdween. Tijdens het fotograferen en filmen zingt op de achtergrond de Nachtegaal uit volle borst en hoor je de Koekoek en Blauwborst het koor versterken. De orchideeën zijn ongeveer 2 weken eerder dan vorig jaar in bloei.  

Ook in de Vlaamsche kreek was het genieten tot onze verrassing! We gingen ook hier kijken of de Harlekijnen al bloeiden, maar troffen zeer vroeg bloeiende Gevlekte rietorchissen ( Dactylorhiza pratermissa, var. Junialis ), Gewone rietorchis ( Dactylorhiza pratermissa) en heel veel opkomende Grote muggenorchissen ( Listera ovata ) aan, die al met dikke bloeiknoppen in de rozetten stonden. In de rietkragen de Rietgors en Rietzangers en veel overvliegende Boerenzwaluwen. In een wilgenbosje iets verderop de Nachtegaal met zijn onmiskenbare zang boven alles en iedereen uit. Dan val je even stil hoor en blijf ik minuten lang stil op mijn knieén zitten luisteren..heerlijk in de voorjaarszon met zoveel moois om mij heen.  

Kijker, camera's en bepakking worden weer mee gesleept en de rijke ochtend sluiten we af met een kop koffie aan de rand van de Vlaamsche kreek. Boven ons een Boomvalk die meestal in een van de Populieren broedt op een nabijgelegen dijk en nu zijn territorium aan het afbakenen is. Er zullen nog vele tochten volgen komende maanden met veel wilde orchideeënsoorten op diverse plaatsen in dit prachtige land. 

Ik wens jullie een zomerse zondag toe, trek erop uit, houd afstand en wees zuinig op de kwetsbare natuur!

Henk.

Foto, detailopname van de bloeiaar van de Rietorchis.

Stuur e-mail mail_outline Pasen 2020, een overdenking.. 

Pasen 2020, een overdenking..


Een column schrijven in deze weken is een keuze maken van wel of niet doen! Op deze Paasochtend waarbij ik jullie natuurlijk een Vrolijk Pasen toewens en een misschien wel eenzame dag alleen thuis zonder de kinderen en kleinkinderen, vrienden en zo meer? Maar als je een maatje hebt zoals een poes of een hond, dan ben je niet alleen en speel je ermee, ga je het beest uitlaten en wandel je langs de Westerschelde.

Dank allemaal ook voor de mooie kaarten die jullie met bijlagen meestuurden! Daarin las ik ook hoezeer mensen hun geliefden missen op afstand, opa's en oma's, kinderen en kleinkinderen, partners enz. Corona is een splijtzwam, alles zal veranderen, onze houding en begroeting naar elkaar, de afstand en de knuffels en zoenen die we zo gewend waren elkaar te geven, toch?

En dan de vele doden, dat is toch ongekend, ze vallen als bosjes om ons heen. Wie heeft er nog geen bekende in zijn omgeving of vrienden die helaas is overleden? En als je dan net een paar weken geleden iemand hebt verloren aan een andere ziekte of voorval versterkt dat weer het gemis en verlang je naar een andere tijd, een nieuwe tijd om alles weer op te pakken en het leven weer een kans te geven. 

Intussen bloeit de natuur in volle glorie en is de voorjaarsflora op zijn allerbest. De Pinksterbloemen staan in bloei, het Fluitenkruid en het Zenegroen en overal zijn de vogels bezig om een nest te bouwen en zwemmen er al kleine eendjes in de sloten. Het leven gaat dus door en als je het wilt zien en rekening houdt met die andere mens ben je gelukkig. In de Putting vlakbij mijn woonplaats zijn de Grutto's en de Kluten volop aan het paren en hebben de Kievitten al een nest met eieren op diverse plaatsen. Ook de Roodborsttapuit is volop bezig een territorium af te bakenen en de IJsvogel gebruikt de vele kreekjes en sloten in het gebied om te vissen. Het water is er glashelder en de Waterranonkels en Waterviolieren doen het prima. Er is dus volop leven in de natuur en je kunt er heel goed genieten als je het gebied intrekt. Wel afstand houden natuurlijk en je kijker niet vergeten!  

Het is stil buiten en de strakblauwe lucht is strepenvrij, geen vliegtuigen, geen geluid dan van de vogels om je heen. Ik was gisteren bij Perkpolder waar men een gigantisch park gaat bouwen en jachthaven, golfbaan en alles wat op luxe moet gaan lijken. Nu zijn het nog maagdelijke graslanden en kalkrijke hellingkjes met veel schelpen en maagdelijke kleigronden. Boven mij zong de Veldleeuwerik zijn liedje en daalde dan weer als een parachuutje naar beneden om even later weer op te stijgen. Prachtig om te zien. Even later zag ik twee Tapuiten elkaar het hof maken en trokken Boerenzwaluwen langs mij heen.. 

Pasen, een overdenking en beleving met jezelf, soms met een traan, dan weer vol goede moed en je hart laten spreken. Geniet allemaal en doe voorzichtig alsjeblieft, we zijn al genoeg kwijtgeraakt!! 

Vriendelijke groeten, Henk.

Foto: De Kunderberg bij Voerendaal, een prachtig natuurgebied met veel wilde orchideeën


Stuur e-mail mail_outline De zwarte dialogen.. 

De zwarte dialogen..


Wij zitten in het grote raam met uitzicht

op de vallei van Castelnuovo di Garfagnana

waar pioenrozen als drachtige vrouwen

in elkaar vallen, praten met gezichten

waar vragen op getekend staan, brengen

vingertoppen naar elkaar toe en spreken


Dan in de vorm van een oud gedicht..

Een veer van een raaf splijt tussen het

ruwe marmer, zwart is met ons in kledij

tijd om het spel te spelen van het spreken

in een contrastrijke context, waarover wij

nooit iets hebben gecomponeerd, jouw

viool strijkt volkomen tegendraads een


Gebroken ochtend tot ongekende opspraak


Jij zegt het ene, ik denk en zeg het andere

wij willen even geen wielewaal horen zingen

de geur van lavendel tussen vlinders laten

zwart steekt sterk af bij je lach, ik lees je

maar jij kunt mijn woorden niet goed zien

hoort het zuchten van de deur achter me


Het paard roestte vast in zijn weide

fluitenkruid maskeerde zijn manen

terwijl de zonnige dijk ons te ruste nam

jij sprak weer boekdelen over Claus

spreidde ze voor ons uit, zong zoals

alleen jij dat kon over het verdriet van

België, november 1947,” Vlieghe die

wuifde onder de perenboom en wuifde

en wuifde..”


De zomer naderde nu rap, je zwarte

blouse met kant veroverde de ratelaar

het stuifmeel van de zeggen verdoofde

‘n tijdloos samenzijn tegen het dijklichaam

onze dialogen rafelden poëzie en kunst

uit elkaar, een moment van rust sliep

in jouw armen, je lippen spraken loos


Konden we maar regels uit elkaar schrijven


Ik bewonderde je hemelse lach, zo fragiel

als je, tegenover mij, gebarend over het

witte licht praatte en het zwarte paard in

teugels gehesen, de einder tegemoet reed

dan brak er iets in mij, ontnam een machtig

onvermoed bestaan het verlangen naar je

vooral die rietstengel in je mond raakte mij...


Een mooie zondag allemaal, stof om te lezen en te herlezen..

Henk Knibbeler,© 19 april 2020

Foto Een jonge Koekoek wordt gevoerd door een Rietzanger




Stuur e-mail mail_outline De koperen kraanvogel, een essay in wording..      18 maart 2020 

De koperen kraanvogel, een essay in wording..      18 maart 2020

Niets is ongewoon deze dagen en weken, we worden geleefd door de waan van de dag. Het lijkt wel of de wereld om ons heen aan een omwenteling is begonnen, terug naar de basis van ons bestaan.

Ik moet beginnen om te zeggen dat ik de meer dan 200 mailtjes van de afgelopen dagen onmogelijk allemaal kan beantwoorden. Zoveel adhesie bij mijn laatste column, zoveel kaarten en mooie foto's, dank jullie wel allemaal.

En nee, mijn muze is niet dood, ze is springlevend, maar kiest liever voor de luwte, zoekt ruimte in haar hart en dan is rust en stilte om een proces te verwerken een must. 

Ik ben een essay aan het schrijven welke handelt over een koperen Kraanvogel die plotseling in mijn voortuin stond afgelopen zondag. Hij had een boodschap bij zich en die ben ik nu aan het vertalen in een soort sprookje. De dichter in mij is springlevend, de fotograaf ook, mijn camera is in vorm.

De koperen Kraanvogel blijft nog even, verteld mij over zijn lange reis op weg naar Scandinavië, het getrompetter van zijn soortgenoten zal weldra over het hele land trekken. Ik schrijf en jullie kunnen straks mijn essay lezen zo rond het komende weekend.

Geniet intussen van het mooie lenteweer, beweeg en zuig de zonnewarmte op, we hebben het hard nodig.

Vriendelijke groeten,

Henk.



     

 

Stuur e-mail mail_outline Het vogelreservaat "De Putting" bij Hengstdijk ( Z-VL ). Voor mijn Muze..                      WEEK 11 en WEEK 12 

Het vogelreservaat


Toen ik in de jaren zestig van de vorige eeuw de wilde ganzen al telde voor het Vogeltrekstation te Arnhem, de broedgedragingen van de Kievitten bestudeerde, was de maand maart een komen en gaan van veel steltlopers, eenden en kwam de trek van de 'vriesganzen' zoals men ze toen noemde volop op gang naar de broedgebieden in Nova Zembla en het hoge noorden waar de toendra's op ze wachten..

Gisterenochtendvroeg scheen een schraal zonnetje eindelijk na de veelvuldige regen van vrijdag en leefde ineens alles in de natuur op. Ik fietste naar de Putting toe, laarzen aan, kijker en camera mee en snoof de nieuwe lente op. Het gaf mij een kick, die warmte op mijn gezicht en tegelijk mijn gedachten bij een dierbare muze die ik zo node mis nu. Wat genoot ze van onze wandelingen hier samen. Alles was zo dubbel en toch zong mijn hart. Ik schreef in gedachten al poëzie en tegelijk vlogen er kleine groepjes Grutto's over mij heen.

Dit unieke vogelreservaat is na de metamorfose van enkele jaren geleden nu in een fase terechtgekomen die steeds meer 'oude vogels' naar zich toetrekt. Het water is overvloedig aanwezig door de vele regen. De Brandganzen en de Kolganzen hebben zich verzameld om langzaam ons land te gaan verlaten. Ik tel zo'n 1800 Brandganzen en 1000 Kolganzen. Daartussen al sinds enkele weken 2 Roodhalsganzen die meevliegen naar verschillende graasgebieden in de omgeving.  

Op diverse weideplaatjes neem ik de Tureluur weer waar, het hoge tuu-tuu is onmiskenbaar en ik tel 6 Grote zilverreigers die mij oplettend in de gaten houden. Plotseling gaat een grote groep Brandganzen op de vleugels en vliegen alle kanten uit! Even goed opletten en ja hoor een Bruine kiekendief zeilt langs een kreekje opzoek naar een prooi. De ganzen vallen neer een eind verderop richting de Tasdijk en daar ligt ook een grote plas waar een grote groep Smienten fourageert. Ook zij gaan vertrekken naar het noorden om daar te broeden. Hun typische fluitjes hoor ik nog even..  

De zon wordt sterker en bij het vogelscherm kan ik door kijkgaten zien dat ook de eerste Kluten er weer zijn, de Oeverlopertjes en de altijd schuwe Watersnippen zich goed laten zien terwijl ze diep in het slijk naar voedsel boren met hun lange snavel. De Grutto's laten zich steeds luider horen en ook de Wulpen zitten met groepjes bij elkaar op een wat hoger gelegen perceel. De sfeer is geweldig, het licht zo bijzonder en in de sloten komt ook de flora tot leven. De Gele lis komt al opzetten, overal de kleine plantjes van de Vroegeling en ook de Waterranonkels komen eraan. Langs de slootkanten o.a bloeiend Speenkruid, Klein hoefblad en opkomend Fluitenkruid. 

Weer een roofvogel die langs komt vliegen, een valk. Het blijkt mijn eerste Boomvalk te zijn dit voorjaar die terug is, geweldig! Ik waan me weer in de jaren zestig, denk aan mijn geliefde muze en wat ze nu moet missen zo bij me hier. Ook aan de Zweedse botanicus Linnaeus die vele bloemen hun naam gaf. Bij de gedichtenrubriek kun je het gedicht lezen wat ik een aantal jaren geleden schreef en nu geaktualiseert over deze bijzondere Zweedse wetenschapper. 

Intussen trekken kleine vogels boven mij de Putting in, ik neem Putters en Vinken waar en langs een rietkraag zit een Rietgors heerlijk in het zonnetje te kijken. Genoeg voor vandaag, zoveel belevingen, emoties ook en verlangens die zich mixen met elkaar..  

Een mooie en rustige zondag allemaal, tot volgende week! 


Henk.

Foto : Een Kluut en een Grutto maken een voorjaarsdansje in de Putting.


 

Stuur e-mail mail_outline De mediagekte en de vroege lente..                         WEEK 10 

De mediagekte en de vroege lente..                         WEEK 10


Het is gek dat we even pas op de plaats moeten maken en elkaar beter gen hand meer geven, laat staan een zoen!! Wat veranderd de wereld om ons heen toch snel, bijna iedere dag is er wel weer een bijzonder bericht te horen van een of andere mediazender.

Of zijn het juist die media die ons soms, of eigenlijk constant voeren met mededelingen die welhaast niet te geloven zijn. Als ik s'óchtends de TV even aanzet om het nieuws te zien en horen zijn daar de meiden van een overbodig programma Goedemorgen Nederland op NPO1 die theatraal en met een sensatieluchtje van allerlei nonsens de wereld in sturen. Het is lachwekkend hoe ze opgetut en met armen zwaaiend ons als kijkers bijna de les willen leren. Gauw over naar de zender op ÉÉN in België, maar daar zijn ze nog niet wakker om half 8 en zenden tot 9 uur het nieuws uit van gisterenavond. Oud dus en niet actueel, jammer! Dat de Belgen daar niet op reageren zou je denken of vinden ze het zo wel best of kijken ze niet naar deze vervelende herhalingen. 

Herhalingen dus, de hele dag door, tot je een ons weegt en de tijd maar vullen. En dan hebben we nog het enige en echte NOS journaal waar een oude grijsaard hoofdschuddend ons de actualiteiten meedeeld. Tot zover over de media..

Vandaag begint de meteorologische lente en dat is andere koek!

De overvloedige regenval heeft de sloten en plassen aardig gevuld en op diverse plaatsen is de paddentrek en salamandertrek weer begonnen. In Oost Zeeuws-Vlaanderen zijn er diverse kwetsbare plaatsen bij Heikant en St.Jansteen. Als je dode kikkers, padden of salamanders op de weg ziet liggen stop dan even om te kijken of er meer aan het oversteken zijn. Je kunt de waarnemingen melden bij de Stichting Ravon, telnr. 024-7410600 of email kantoor@ravon.nl . Of stuur mij een mailtje, dan komt het ook op de juiste plek terecht. 

De flora is ook vroeg dit jaar, Speenkruid, Holwortel, Klein hoefblad, Vroegeling, zelfs al Pinksterbloemen, Lenteklokjes, Bosanemoon en nog veel meer sieren de kruidlaag in diverse bosjes en sloten. In het prachtige boek van Greet Boekholt ' Hortus concluses ' staan enkele gedichten van mij met een collage van Greet over de gedichten. De Vroegeling ( Erophila verna ) sluit deze column af en ik wens jullie een aangename week toe..


Vroegeling

een blik op de kasseien onder

mij - zoiets onbenulligs eigenlijk -

brengt mij bij de Vroegeling, bij

u waarschijnlijk niet bekend, of


het zou moeten zijn dat u vroeger

met een aardappelmesje op

een vrije zaterdagmiddag het

onkruid tussen de tegels weghaalde


onkruid, wat is dat, kruid wat geen

kruid is of niet tot de kruiden zoals

bieslook en dille mag behoren, te

vroeg geboren misschien en als


naam Erophila verna meeslepend,

kruisbloemig en teder, tredgevoelig

een koude bries tocht langs gevels,

vermengd zich met zonnewarmte


eindelijk blauwe lucht en wolken

over het natte land, ontwakend licht,

zwaluwen scheren zich weg, hoe

onstuimig is deze confrontatie weer


Henk Knibbeler

Foto : Kleine watersalamander, Heikant.




   

Stuur e-mail mail_outline De regenmerels..                          WEEK 9       2020 

De regenmerels..                          WEEK 9       2020

Interludum, de eerste merel..


Populieren al kalend in top 

staan dominant in de polders

wuiven naar de aardappelen

en bietenvelden, krommen zich


regen striemt het oude blad

ratelen en roestig worden

gaat steeds moeizamer, er zijn

al stroken waar het land geel

kleurt en de merel nog zingt


In de licht parfumerende bomen

strofes klinken korter en zijn

zachter, de gesel van het paren

is ook aan hem niet voorbijgegaan


maar toch, in de stilte en luwte

van de luie dijken is de zang

tijdens een regenbui immer mooi..


Een verhaal, de tweede merel..


Het is nog altijd 'blackbird singing in the death of night' 

melodieus en puur zijn de fluittonen, als een dichter

zingt hij de strofes aan elkaar, geen een is hetzelfde

de langere avonden vult hij bij voorkeur op een hoge

plaats zoals een dak, een oude antenne of schoorsteen


Iedere wijk heeft zijn regenmerel, ze vechten in tuinen

om hun wijfjes en schermen zo hun territorium af, zij

zijn in de vroege ochtend de getuigen van nieuw verdriet

in de huizen, ramen spreken immers luider open en de

tranen hangen altijd het eerste aan glas, een jas waardig


Met zijn oranjegele snavel en oogring markeert de vogel

de manen van de maan, ringen vloeien in elkaar over en

zorgen voor een gloedvolle ontmoeting tussen dag en nacht

dan breekt weer een nieuwe dag aan, men komt de dode

halen in een zwart rijtuig met zes paarden voor, stemmen

hangen in de lindelaan..


De merel zingt in de zachte regen 

geuren van rozen en jasmijn stijgen, klinkers blinken en

het koper klinkt in de zon als de lucht openbreekt, in zang

en galop volgt de vogel de dode over de tuinen van buren

schuwt de territoria van soortgenoten en wacht op het hek

de regen valt gestaag, een jongetje roept heel hard 'mama"!!!


Een stormachtige en regenachtige zondag allemaal! 

Henk.         februari 2020  


Een stelling verwerpen..             WEEK 8   2020 

Een stelling verwerpen..             WEEK 8   2020

Vanochtend werd ik wakker door een stormwind die langs de gevel kroop en ieder kiertje en sponning een kusje gaf om daarna weer even verder misschien wel een omheining omver te werpen omdat de wind daar niet zo van houdt als ze wordt tegengewerkt.. 

Mijn moeder zou jarig zijn vandaag, de jaren van ouderdom sleten een spoor van overleven door haar bestaan, nog steeds beroerd ze mij soms als ik de tranen in haar ogen zag staan als er iets bijzonders gebeurde. Zij ook altijd sprak over de natuur en de vogels die ze in haar tuin had gezien of mij vroeg wat voor een soort dat zou kunnen geweest zijn. Ja, haar groene vingers en interesse in alles wat groeide en bloeide zal mij altijd bijblijven.  

Vandaag is het ook de warmste dag op 16 februari ooit gemeten, 13,6 graden in De Bilt en meteorologisch is de lente bijna begonnen!! Waar gaan we naartoe op deze aarde, waarom veranderd er per dag zoveel in ons leven, zijn de temperaturen te gek hoog om los te lopen? Voorjaarsflora bloeit uitbundig. Wij waren in het prachtige arboretum te Kalmthout B. afgelopen dagen waar de verschillende Toverhazelaars volop in bloei stonden, het Sneeuwklokje en het zeldzame Geplooid sneeuwklokje er parmantig tussen de Gewone sneeuwklokjes staat, hoe bijzonder! En op de houtnippers onder de Hazelaars veel Gekraagde aardsterren die al grotendeels verdroogd waren.

En is er op deze spectaculaire verandering van seizoenen, weer en gebeurtenissen een antwoord te vinden of wat mij persoonlijk het leukste zou zijn als u mijn stelling zou kunnen verwerpen;

' DE MENS IS VERANTWOORDELIJK VOOR ALLE KLIMAATVERANDERING 'OP ONZE AARDE EN DAT IS ONOMKEERBAAR!'

Ik ben benieuwd naar de reacties en tegenwerpingen, ze zijn van harte welkom, stuur mij gerust een mailtje! 

Vandaag is zo'n dag om lekker binnen te blijven, te lezen, muziek te luisteren en hierover na te denken, dat is al stof genoeg lijkt mij zo. Iedereen dan ook een fijne dag vandaag, 

Henk.

Stuur e-mail mail_outline Grenspark Groot Saeftinghe contra het recente verleden..               WEEK 7   2020 

Grenspark Groot Saeftinghe contra het recente verleden..               WEEK 7   2020

Ik ben de laatste tijd nogal veel te vinden rondom het Verdronken land van Saeftinghe en het aangrenzende Belgische gebied wat nu de naam Grenspark Groot Saeftinghe draagt. Een zeer uitgestrekt en afwisselend landschap met plassen, weilanden, sloten en kasseienweggetjes, het gehucht Ouden Doel en het kleine polderdorpje Prosperedorp. Aan de Nederlandse zijde staat de boel momenteel volledig op zijn kop omdat men de Hedwigepolder aan het ontmantelen is en alle bomen, bosjes en landerijen, inclusief de boerderijen die er nog lagen aan het opruimen is.

Grenspark Groot Saefinghe moet een ontmoetingsplaats worden voor de wandelaar, de natuurliefhebber en de fietsers. Ook is de streek erbij betrokken en met name de boeren die hun streekproducten aan de man kunnen brengen. Er zijn excursies mogelijk met groepen in het gebied onder leiding van ervaren gidsen en nog veel meer. Ik zou zeggen klik eens op de ondergaande link en je komt terecht op de website van het Grenspark Groot Saeftinghe waar alle informatie is te vinden.

Ik hoor je denken 'en de natuur zelf dan, waar zijn de vogels, wat gebeurd er met de flora en alle andere organismen na al deze veranderingen' ?  Mag je er net als een een jaar geleden nog gewoon wandelen in je eentje als vogelaar of florist of krijgen we ook weer overal bordjes en hekken te zien met verboden toegang, vogelbroedterrein of beschermd gebied? 

Wees gerust, er zijn al traditionele paden en weggetjes geblokkeerd en je kunt er alleen nog maar in via een excursie met een groep en een gids waar je fors voor moet betalen! Waar we jaren konden fotograferen, waarnemingen doen en inventariseren kan niet meer en is voorbehouden aan de wetenschappers en bobo's van landschapsverenigingen of natuurorganistaies. Jammer dus, maar je kunt meepraten op de site van het grenspark en je laten horen. Vanaf de dijken kun je met een telescoop of goede verrekijker de Torenvalk zien bidden, de duizenden wilde ganzen waarnemen of als je geluk hebt de Zeearend een vlucht nemen die uit is op een malse gans. 

Fietsen gaat heel goed tot aan de grens met Nederland en heb je een schitterend uitzicht op de laagliggende gebieden aan de ene kant en een minder mooi beeld van containerkranen, schepen en windmolens aan de andere kant langs de oevers van de Westerschelde. Na de grens houdt het op om over de dijk te fietsen en wordt je het fraaie zicht op het Verdronken land van Saeftinghe ontnomen omdat er geen fietspad meer aanwezig is! Onder het mom van beschermd natuurgebied en kans op verstoringen wil het Zeeuws Landschap geen fietspad aanleggen en alleen het handjevol vogeltellers toegang verlenen die met busje en auto's er wel in mogen! 

In 1969 zag ik er de eerste Steltkluut en broedde er op de schelpenstrandjes niet ver van de dijk nog volop Bontbekplevieren en in de konijnenholen broedde er de Tapuiten.. Overal mocht je komen en je verstoorde echt niets. Toen werd de gasdam aangelegd en er verdween ineens een heleboel om nooit meer terug te keren.   

Gelukkig is er veel beeldmateriaal overgebleven van toen en tegelijk komt de kunst ook meer in beweging om het 'oude schoons' aan het huidige publiek te tonen in moderne uitingen en jonge generaties te laten zien hoe fraai de streek toen was en thans nog is.

Een stormachtige zondag toegewenst, geniet van de elementen en kijk uit als je er toch op uit trekt !! 

Henk

Website Grenspark Groot Saeftinghe

https://www.grenspark-groot-saeftinghe.eu/home/default.aspx

Foto uit de beeldserie en lezing 'Het vergeten landschap rondom Prosperedorp'  van natuurfotograaf Henk Knibbeler.  

Stuur e-mail mail_outline Coronasporen..                 WEEK 6    2020 

Coronasporen..                 WEEK 6    2020

Nu de wereld de adem begint in te houden over de verspreiding van het Coronavirus en de besmetting steeds meer via verschillende manieren kan worden overgedragen ga je nadenken... 

Ik bekijk het op een andere wijze en omdat er ook nog steeds en voorlopig ook nog geen medicijnen verkrijgbaar zijn kan de verspreiding wellicht via natuurlijke bronnen ook plaatsvinden? Interessant voor biologen en wetenschappers bij het RIVM en andere instituten wellicht om hier eens aan te denken. Ik noem de vele soorten schimmels, paddenstoelen en stuifmeel wat door vele miljoenen kilometers wordt verspreidt en ons allemaal bewust of onbewust kan treffen. De verspreiding van meststoffen over de hele wereld die in de handel verkrijgbaar zijn en waarvan er veel uit China komen.  

Moet ik nog even doorgaan of is dit allemaal wel heel erg ver gezocht? Nu het virus ook al in faeces is gevonden en niet alleen maar via hoest - of niesdruppeltjes en adem kan worden overgedragen wordt het spannend de komende weken.. Sporen zijn zo licht dat ze in de hogere luchtlagen worden verspreid en op de aarde neerkomen via neerslag. In de natuur bestaan geen grenzen, wel voedingsbodems waar organismen voorkeur voor hebben. Dat heeft weer te maken met het soort bodem, lemig of kalkrijk bijvoorbeeld en eutroof of oligotroof. Kortom, een discussie waard lijkt mij.

De wereld staat bloot aan grote klimaatveranderingen, er zijn steeds meer zware natuurrampen, enorme branden, regenval en ga zo maar door. Tot nu toe ontlopen wij de dans aardig, maar dat is een kwestie van tijd. En zwaarmoedig moeten we nu ook weer niet worden, er valt nog volop te genieten in de natuur van onze flora en fauna, paddenstoelen en insecten. Kijk maar eens in je tuin wat er uit de grond omhoog komt nu!  

Ik zag de Lenteklokjes op 28 januari al in volle bloei, ruim een maand eerder dan vorig jaar! Het Speenkruid en op de zuidkanten van een sloot al het Kleine hoefblad in bloei, zo mooi!


Een mooie zondag nog en fijne week tegemoet! 

Henk.

Foto ;  Lenteklokjes in bloei in Hof te Zande Kloosterzande

Stuur e-mail mail_outline Vogeltelling van jong naar oud..             WEEK 5    2020  

Vogeltelling van jong naar oud..             WEEK 5    2020 

Ieder jaar opnieuw worden er in de winter onze tuinvogels geteld. In vele huizen gaan de gordijnen maar half open en zitten pa en ma met de kinderen te turen naar het vogelhuisje of voederplaats in de tuin. Een half uur lang stil zitten met het vogelboek op je schoot en wachten totdat zich de eerste vogels laten zien! Effe checken metr het plaatje erbij! 

Kijk een Koolmees pap en daar nog een en wat is dat op die tak van de dennenboom? Oh, dat is een Roodborstje, zet maar een streepje op je lijstje. De zon schijnt op de vijver en het schittert prachtige beelden. Er gaat een Tortelduif op de rand van de vijver een lekker bad nemen en even verder scharrelt een merel tussen de bladeren, het is een mannetje, want die zijn zwart en hebben een knalgele snavel. Plotseling wordt de stilte ruw verstoord en vliegen de veren van de Tortelduif alle kanten op. Een Sperwer zit bovenop de vogel met uitgespreide vleugels en kijkt streng om zich heen. Wat gebeurd hier ineens vragen de kinderen? 

Vader verteld dat een Sperwer een mooie roofvogel is en graag jaagt op andere vogels. Meestal wel kleine vogels zoals mussen en mezen, maar een duifje slaat hij ook soms. Verbaasd en met open mond kijken de kinderen naar dit schouwspel wat zich op nog geen 20 meter voor ze afspeeld. Alle andere vogels zijn gevlogen, maar de Sperwer pakt zijn prooi in de klauwen en gaat ermee vandoor, wat een gezicht zeg zo'n grote vogel onder een Sperwer te zien hangen en verdwijnen tussen de Rodondendrons..

De rust is weer teruggekeerd en daar is de Heggemus en aan de vetbollen hangen ineens verschillende Staartmezen. Wat een mooie vogeltjes zijn dat zeg met die lange staarten en wollige kopjes in zwart en witte veertjes. Je ziet ze meestal in de winterperiode rondtrekken en altijd in groepjes bij elkaar met een leuke babbel bij zich legt vader uit. Op de voederplaats zijn nu ook een paar Vinken geland en een andere soort ertussen die er wel op lijkt? Dat is een Keep, die hebben een zwarte kop maar in de winter is die wat valer en de oranjeborst is toch nog wel goed zichtbaar. Een echte vinkachtige. Het lijstje telt tenslotte maar liefst 16 soorten en de meest geziene vogel is de Koolmees, tweede de Merel en derde de Heggemus!   

Intussen zit Oma ook in haar serre met een kopje thee en kijkt in de tuin naar de vogels die af en aan vliegen om wat zaadjes op te pikken en korstjes brood die ze daar heeft neergelgd. Vooral de Zwarte kraaien en een Ekster zijn gulzig. Haar handen liggen op haar schoot, ineengevouwen. Een Grote bonte specht bungelt aan de vetbol en eet gulzig van de zaadjes en het vet, hij hamert er flink op los. Oma geniet en dan gaat de telefoon. Ze hoort de enthousiaste verhalen haar kleinkinderen die met papa en mama ook de vogels hebben geteld. Het verhaal van de Sperwer is wel heel spannend geweest vertellen ze en Oma lacht in haar vuistje dat als een kunstwerk naast haar kopje thee ligt. Ze heeft geen lijstje gemaakt, alles opgeslagen al herinnering dan kan ze er altijd aan terugdenken op een mooie zondag zoals deze.. 

Ook geteld vandaag? Anders ook een mooie zondag en geniet..

Groet,

Henk.

Stuur e-mail mail_outline Fotografisch gesponnen beelden..                WEEK 4  2020 

Fotografisch gesponnen beelden..                WEEK 4  2020

Ik zag gisteren in een prachtige kunstgalerie een paar portretten van grote popsterren hangen. o.a Jim Morisson, David Bowie en Prince vulde de zaal in kleurrijk werk en zo herkenbaar en alive neergezet door de kunstenaar. Ik kreeg een mix van hun muziek in mijn oren te horen, het was net een klein woodstock wat mij omarmde.

Als fotograaf kijk je meteen ook wat het verschil is tussen een echte portretfoto en een schilderij waar ook enige abstractie in zit maar de echtheid bijna van het doek spat.

Mooi dus, genieten van de verfstreken, kleurenpalet en de kunst om het fotografisch geheugen vast te leggen zodat de liefhebber er meteen een herkenning in ziet. Anders dus van wat ik zelf in het veld en de natuur vastleg en waar het licht en de omgevingsfactoren een grote rol bij spelen om een goede compositie te bereiken en af te drukken als alles optimaal in de zoeker en op de display staat. Maar het oog wil ook wat, sterker nog, onze ogen verschillen nogal van elkaar. Niet iedereen ziet alles even scherp als de ander en de duurte van je camera veranderd daar niets aan!

Zoals een kunstschilder zijn of haar penselen hanteert en de keuzes moet maken tussen fijne, ragfijne of bredere lijnen en streken en de ogen bepalend zijn voor wat er uiteindelijk op het doek terecht komt. Knap gewoonweg als je die technieken beheerst en zelf je witbalans, je diafragma en sluitertijd bepaald zonder het gebruik van een professionele camera met fullframe sensor.

En zo wandelde ik met mijn vriendin door deze galerie die ik een plaats zou wensen in Antwerpen of Amsterdam. Ook de beeldende kunst in fraaie vormen, de sieraden en ruimte die geboden wordt aan alle kunstwerken is indrukwekkend. Een gesprek met de kunstenares duurde tot aan de uitgang waarna wij weer in een heel ander decor verder  wandelden..

Bezoek zeker eens Kunstgalerie De Zwarte Kat in Axel Zeeuws-Vlaanderen.

Kijk op www. de zwarte kat.net


Fijne zondag en geniet van het mooie weer, met je camera!!

Henk.


 



Stuur e-mail mail_outline Winter in Pikes Peak ( Colorado - USA )                     WEEK 3    2020 

Winter in Pikes Peak ( Colorado - USA )                     WEEK 3    2020

Wat ben je dichtbij, dat andere licht hier

alsof bladeren verguld zijn, aaibaar soms


Uitzichten sterven voor mij in lange stiltes 

hier op dit punt tilde ik jou van blijdschap


Je bloemenlach en heerlijke huid kropen

hartstochtelijk in de wuivende boomkruinen


“Which way the wind blows”, ik hou van jou

zei je, op afstand gadegeslagen door vogels


Daar gaat een bold – eagle over het meer

weldra zal sneeuw zijn camouflage worden


Soms is een winter te lang, te mooi stervend

raak je niet los van je lief, zijn ‘t lege handen


Geschreven tijdens verblijf in Colorado springs USA in 2003 met NG in de Rocky Mountains.

Wellicht een wat romantisch gedicht als begin van deze column. En waarom zover weg gekozen, hoor ik je denken, de winters in ons land zijn er toch ook nog?

Nou, dat betwijfel ik ten zeerste. De laatste 4 jaar zijn er een paar speldenprikken uitgedeeld door Koning winter, meer stelde het niet voor. We zien thans al dat half januari vele vroegbloeiers al volop in bloei staan en dat vogels hun broedseizoen vervroegen, misschien wel overgaan tot meer broedsels in de loop van het jaar!!

Ook andere soorten vogels, planten, vlinders en zoogdieren zien we ons land binnenkomen die we normaal graag eens tegenkomen in de zuidelijke landen van Europa op vakantie. In Australië brandt bijna 2 keer zoveel natuur als Nederland groot is en gaan miljoenen dieren, planten en insekten dood, wordt het ecosysteem waarin al die organismen leven vernietigd en zal het vele jaren duren alvorens misschien een deel van de oorspronkelijke natuur zal wederkeren. Immers de temperaturen zullen blijven oplopen en de opwarming van de aarde komt in een stroomversnelling terecht. We verschroeien langzaam, de aarde gaat versnelt in de vernieling door onze drang naar meer economische groei ten koste van alles wat we nog hadden aan natuurlijke bronnen. 

Ja maar hoor ik iedereen nu roepen, inderdaad ja maar!! We vliegen meer dan ooit, rijden ons vast op de autobanen en de CO2 en PFAS zijn nog maar het begin van wat op ons af gaat komen. Het kabinet van rechtse signatuur met een liberaal als Rutte aan het hoofd denkt een belangrijke speler te zijn op het wereldtoneel, maar de grootmachten storen zich niet aan dat landje aan de Noordzee. Nee, economie is het sleutelwoord en Rutte danst met de dollartekens in zijn ogen langzaam het Europarlement in en laat Nederland met goed verzorgde rijkelui en elitaire leefgewoonten achter. De rest zoekt het maar uit en wordt stilaan armer..

Ik zou willen dat ik een ander verhaal kon vertellen, maar helaas lukt dat niet meer. Het is geen vijf voor twaalf meer, allang niet meer, we leven in een roes van gezapigheid en dreiging in een ongezonde wereld die van dag tot dag veranderd, versnelt smelt en het water staat bijna tot aan onze lippen..

Hou vol, put moed uit het feit dat je nog de natuur in kunt gaan en genieten van onze flora en vogels, paddenstoelen en landschappen. Neem je lief mee, je kinderen en geniet samen..

Fijne zondag,

Henk


Foto: Pikes Peak mountain Colorado USA 

   

Oude winters..                         WEEK 2  2020 

Oude winters..                         WEEK 2  2020

Het is stil in de natuur deze winterloze dagen, terwijl het toch niet aangenaam aan voelt met de koude en die harde wind soms. In de bossen is het ook stil, vogels laten zich nu niet horen. Velen zijn in de rui en naar warmere oorden vertrokken in Afrika of Spanje. In feite wachten wij toch op een beetje meer winter met vorst en sneeuw omdat we dat van oudsher gewend zijn. Ik zeg van oudsher, want in de jaren zestig van vorige eeuw brachten wij de kerstvakantie grotendeels op het ijs door en in de sneeuw. We schaatsten wat af op de vennen en ondergelopen weilanden, de sloten en watergangen.  

Je zag geen mobieltjes in die tijd en toch wist men waar iedereen was, meer was niet nodig, toch? Geen selfies van schaatsende jongeren en oudjes. Het vroor soms wel 10 graden overdag weet ik nog wel en kwamen we met rode oren en verkleumde vingers en tenen laat in de middag thuis om ons te warmen aan de kachel met een kop chocomelk en een snee peperkoek.  

Toch zagen wij altijd diverse wintervogels op de weilanden fourageren zoals de Kramsvogels en ook de Koperwieken lieten zich best veel zien op de bessen van de meidoorn en de sleedoorn. Soms hadden we geluk en een enkele keer kwam er een Notenkraker op bezoek. Als jonge vogelaars waren we dan in onze nopjes en schreven de waarnemingen bij in ons vogelboekje. Toen was er nog geen website zoals waarneming.nl. We deelden het met elkaar. Ook zaten er iedere winter in delen van het grove dennenbos grote groepen met Ransuilen. Dat is een prachtig gezicht al die nieuwsgierige kopjes naar beneden te zien kijken met hun oortjes rechtovereind.   

De winters waren dus niet zo sober, wij waren veel meer een deel van de natuur in die tijd en doorleefden de kou en de sneeuwperiodes. Nu kijk ik even terug in die tijd, flarden passeren in mijn gedachten en geheugen, denk aan de oude vriendjes en vriendinnekes. Zo kregen we van Moeke van Genk punten die ze gespaard had waar we een grote peperkoek van konden kopen bij de bakker en bij Cor van Gils thuis op de boerderij in Seters hadden ze worstenbroodjes gebakken, want er was een varken geslacht, smullen was dat!!  

Oude winters zijn best leuk dus en natuurlijk waren er ook momenten van verveling en eenzaamheid. Ik miste mijn pas overleden vader, moeder had het druk met de andere zes kinderen en gelukkig was er juffrouw Beekers, onze huishoudster, die veel werk uit haar handen nam. We poften tamme kastanjes en beukennootjes op de kachel en luisterden in de avond naar de radio. Als de kleintjes in bed lagen bleef ik meestal met moeder achter en spraken we over papa, hoorden de sneeuw tegen de ramen slaan en las ik wat gedichtes voor aan haar die ik had geschreven. Zo kwamen wij de oude winters door, hadden het goed en keken vooruit, maakten plannen en pinkte ook wel tranen weg. Laten we het hierbij maar laten voor deze keer en afwachten wat ons deze winter nog gaat brengen in 2020!! 


Fijne zondag allemaal! 

Henk.

Foto ;  Ransuil kijkt mij aan vanuit zijn winterstekje in de Grove den.

Stuur e-mail mail_outline Tussen kroegen en kerken..( voorbeschouwing )              WEEK 1    2020                 

Tussen kroegen en kerken..( voorbeschouwing )              WEEK 1    2020                

Temidden van de natuur, vlakbij de Hedwigepolder en de Emmapolder ligt Emmadorp. Een klein gehucht waar ook het Cafeeke Het Verdronken Land is gelegen. Gina, de uitbaatster organiseert samen met haar man regelmatig leuke activiteiten in het pittoreske cafeeke vlakbij de zeedijk aan het Verdronken land van Saeftinghe.

Zo was er afgelopen 2e Kerstdag een H. Mis in het cafeetje. opgedragen door een pastoor en de 'grote zaal ', het opkamertje en buiten konden bezoekers die mis meemaken en beleven. Het hele cafeeke gehuld in honderden lampjes, decoraties en beelden straalde een sfeer uit die je zelden ergens anders op deze manier kunt meemaken. Wij waren er ook bij en al vroeg ook, want ons was al gezegd dat er erg druk zou zijn en dat kwam ook zo uit. 

Mijn column gaat over dit unieke gebeuren en ik laat jullie als lezers meebeleven hoe het daar was. In de loop van vandaag verschijnt het hele verhaal hier als vervolg op deze voorbeschouwing...

Fijne zondag en groetekes,

Henk.   

Fijne zondag en groetekes, 

Henk.

vervolg column...

De eucharistieviering in het cafeeke begon precies om 13, 00 uur en zowel binnen als buiten was het stampvol met bezoekers die van de wijde omtrek naar dit unieke gebeuren kwamen kijken en meebeleven. 

De pastoor van dienst had een mascotte meegenomen in de vomr van een een pop die een schaapherder voorstelde en bovenop de toog annex altaar werde geplaatst. De sfeer was gemoedelijk, mensen keken elkaar aan of bespieden elkaar. Sommige gezichten stonden op heel serieus en anderen weer sjagrijnig. Je had het gevoel dat je in de gaten werd gehouden, typisch iets voor sommige Zeeuwen en Vlamingen waarvan de nieuwsgierigheid vanaf afdroop. Maar och, eenmaal hier bij het Jezuke Jezus werd alles met de mantel der liefde bedekt en vergeven wat men van de ander wist of dacht misschien. 

Er werden misboekjes uitgedeeld en de pastoor bracht de gehele mis op ingetogen wijze en er werd volmondig meegezongen met de kerstliedekes die nogal wat nostalgische gevoelens opriepen. De communie werd uitgereikt in schalen die rond gingen tussen het gepeupel. Vroeger mocht je niet zomaar te communie als je niet eerst de heilige communie had ontvangen. Dat was een groot feest toen, want je kreeg mooie kleren, de familie kwam met cadeautjes en er werd lekker gegeten. Tegenwoordig zijn het volledig uit de hand gelopen braspartijen geworden met gigantische feesten!! 

Aan het eind van de mis moest de pastoor een penning in de jukebox stoppen waarna muziek klonk als afscheid van deze bijeenkomst met een groot applaus voor de pastoor en Gina. Zij kondigde aan dat er erwtensoep en oliebollen buiten verkrijgbaar waren en er werden pintjes gedronken, terwijl een muzikant liedjes voordroeg waarop men kon dansen! De kerstman deelde cadeautjes uit aan iedereen van vredesduifjes tot tasjes en meer van dat soort prullaria. 

Gina was in topvorm en danste met de kerstman op de muziek, maar de broek van de kerstman zakte af en dat ving Gina prima op door zijn broek vast te houden tijdens het dansen, hilariteit alom! 

Er werd nog lang nagepraat en gedronken en gegeten. Deze dag was succesvol verlopen en nu kon het cafeeke met groot verlof gaan en aan de grote kuis beginnen. Wij gingen met een glimlach op onze gezichten ook naar huis en terwijl de zon alweer 2 minuten langer licht gaf vandaag en wij genoten van de prachtige luchten vrdwenen ook wij in de avond.. 


Henk, 30 december 2019 


Foto : Het publiek voor het altaar en de oude toog in afwachting van de H.MIs. Op de site staan onder de tab landschappen nog enkele foto's van dit gebeuren. 

 

Stuur e-mail mail_outline Eenvoudige dagen maken je leven lichter!                     WEEK 52  

Eenvoudige dagen maken je leven lichter!                     WEEK 52 

Steeds als het bijna kerstmis is en de dagen somber, regenachtig en vroeg donker, dan ineens is het 21 december, de kortste dag van het jaar! De aanstaande jaarwisseling brengt mij regelmatig in vervoering over het afgelopen jaar. De operaties en een ernstige bacterie-infectie in het ziekenhuis met als gevoelg een flinke fysieke verzwakking van spieren en ledematen zorgden voor een mager jaar wat het buitengebeuren betreft. Veel minder fotowerk en shoots op locaties en geen cursussen zorgden voor eenvoudige dagen met veel rust, aansterken en krachten opdoen. 

Genoeg over dit jaar wat toch nog voldoende soelaas bracht de laatste weken en vooral zorgde voor mooie paddenstoelenvondsten, vogelwaarnemingen, het schrijven van poëzie en het geven van een lezing over de Hedwigepolder en omgeving.  

De polder moet onder water komen te staan over een paar jaar en als je er nu gaat wandelen dan schrik je wel even van de kaalslag die er plaats vindt. Tegelijk worden we allemaal geconfronteerd met de stikstofproblematiek, de PFAS vervuiling en de onrust over ons milieu. De overheid is traag in haar besluitvorming, boeren zaaien verdeeldheid in het kabinet en de bouw komt maar mondjesmaat weer op gang. Veel om over na te denken en eens met je vrienden, familie of andere mensen over te spreken.  

Toch zijn het eenvoudige dagen als je maar zorgt dat je tussen al dat geweld om je heen over die problemen maar dicht bij jezelf blijft en eens even afstand neemt, gaan wandelen met je lief, kinderen aandacht geeft en de ouderen om ons heen. Want juist zij hebben het moeilijk, zijn veel alleen en eenzaam, zien wel de TV journaals en kunnen er met bijna niemand over praten. Maak het eenvoudig, leef zoals het hart je aangeeft en zie niet zoveel beren op je pad, dikwijls zijn ze er immers ook niet! Geef ook eens een hand of een glimlach weg en wees positief tegenover je eigen bestaan en bedenk dat wij hier met alles wat we rondom ons heen hebben, gelukkig zijn, de een ietsje meer dan de ander, maar de warmte die jezelf uitstraalt werkt als een magneet voor die ander. 

Aan alle bezoekers en lezers van mijn website het afgelopen jaar, het waren er bijna 180.000 !!, heel veel dank voor alle mail en reacties. posterbestellingen en ik wens jullie een gezond en waardevol 2020 toe en veel natuurgenot!

Henk Knibbeler

   

Zomaar een zotte zondagmorgen in december..                 Week 51 

Zomaar een zotte zondagmorgen in december..                 Week 51

Zomaar wakker worden van de wind die je huis omarmt en tegen de ramen beukt, bijna schreeuwt om aandacht en zich zelden neerlegt tussen de Callicarpa struiken en prachtige bessen die deze heester in dit jaargetijde draagt. Een ontbijt met je geliefden wat de zondagochtend tot een feest maakt met scrumbled- eggs en conversaties die gaan over het weer vandaag en die harde wind, de veranderingen in ons klimaat en waar we vandaag eens naartoe zullen gaan. Op de achtergrond radio 1 met ' vroege vogels ', waar we terloops deeltjes van meepikken.  

Alweer zo'n zotte morgen met in mijn gedachten steeds weer dat melancholieke liedje van Zjef Vanuytzel en hoe mijn moeder weer een verhaal vertelde over wat er zich allemaal in de tuin had afgespeeld afgelopen week. De mussen vochten om stukjes brood en de Kepen zomaar ineens op het voederplateau verschenen! Plots een hoop lawaai te horen was en ja hoor, de klamper ofwel de Sperwer een huismus had geslagen en de veren in de rondte vlogen! Intussen waren de warme worstenbroodjes en de koffie deel van onze conversaties en maakten we plannen voor de rest van de zondagmiddag.. 

Buiten is het guur en regelmatig vallen er pittige buien, maar we besluiten om naar de Hedwigepolder te gaan kijken en het graffitydorp Doel. Ze zijn afgelopen week begonnen met het kappen van de vele populieren in de polder en het ontruimen en slopen van de 3 overgebleven woningen in het gebied. Er vindt een hele kaalslag plaats, vogelbosjes verdwijnen en de hazen, konijnen en alle fazanten en patrijzen zijn gevlucht naar de Emmapolder of het Verdronken land van Saeftinghe. We geven de polder terug aan het water, aan de schorren en het getijde. Wat zal er worden van dit grote gebied, na vele jaren zullen we pas de effecten kunnen zien en zullen de fotoreportages die ik afgelopen jaren heb gemaakt op den duur wel veel herinneringen oproepen. De Belgen hebben een prachtig fiets en wandelpad aangelegd bovenop de dijk tot aan de grens. Dan houdt het op en moet Nederland de rest gaan aanvullen.

Het is jammer dat Het Zeeuws Landschap deze ontwikkeling blokkeert en alleen voor de vogeltellers die met busjes op de gasdam de omgeving verstoren en privéleges hebben, toegang geven!!

In Doel wandelen we langs oude cartoons van Suske en Wiske en op het kerkhof dwarrelen de bladeren van de Acasia's tussen de aloude graven die eenzaam en bemost schril afsteken tegen de Prospèrepolder waar duizenden Kolganzen en Brandganzen verblijven en overwinteren. Een zotte zondagmorgen loopt uit in een heerlijke middag samen en een trappist in het cafeetje ' D'n Angeluus ' in Prosperedorp waar we nagenieten met een grote groep bejaarden die daar zijn neergestreken..

Nog een fijne zondagnamiddag allemaal en dank voor de vele reacties van afgelopen week!

Groet, Henk.

fotocollage van het Verdronken land van Saeftinghe en de natuur..


Over slieren, keuvelen en vechten..                     WEEK 50 

Over slieren, keuvelen en vechten..                     WEEK 50

Je zou kunnen denken waar heeft hij het over, is het geen typefout zodat het 'stieren', keuvelen en vechten moet zijn?  

Nee hoor, deze column gaat over onze gewone Huismus ( Passer domesticus ) die we allemaal kennen en waar wij heel weinig aandacht aan schenken, immers een mus zijn naam gebruikt men meerdere keren in de zin van 'zo dood als een mus'. Maar ze wonen wel degelijk in uw buurt, zijn zeer creatief in het vinden van nieuwe broedplaatsen zoals onder de zonnepanelen die op vele daken liggen en waar niemand erg in heeft!!  

We kennen in ons land naast de Huismus ook de Ringmus in dezelfde familie. De Ringmus is vooral te vinden in de buitengebieden bij boerderijen en agrarisch gebied afgewisseld met vele bomen. Onze Huismus hoort tussen de woningen thuis en gebruikt de vele struiken en dichte bosjes tussen de woningen, heggen en meer van die hoekjes in de dorpen en steden. De Huismus houdt van gezelligheid, van kwebbelen en van slieren! Als ik door mijn dorp Kloosterzande fiets dan hoor ik ze altijd al op afstand in een bosje tekeer gaan tegen elkaar.  

Er is altijd wel een zogeheten leider van die groep die aangeeft om te verstrekken naar een ander leuk bosje of haag en hup daar neemt de luid roepende meute de vlucht. Huismussen zijn ook best brutaal en kennen steeds minder vrees voor de mens. Komen dus dichtbij en ik ondervondt dat in Emmadorp bij het cafeetje ' Het Verdronken land ', wat vlakbij het natuurgebied Saeftinghe ligt. Daar huizen de Huismussen in de schuur die er naast staat waar ook de Boerenzwaluwen broeden. Maar een ligusterhaag naast het terras biedt de vogeltjes de mogelijkheid om regelmatig op je tafel te verschijnen en kruimels of stukjes brood te verschalken. Soms komen er wat Ringmussen op bezoek, maar die zijn niet welkom hier, dus ontstaan er serieuze conflicten en vechtpartijen.  

In het cafeetje broeden trouwens de Boerenzwaluwen al jaren tegen de spanten en een paraplu moet de uitwerpselen opvangen, anders belanden ze in de soep van de gasten! Men laat de vogels gewoon hun gang gaan en je kunt zowel de Huismus als de Boerenzwaluwen hier heel goed bekijken en volgen. De Passer domesticus zoals de wetenschappelijke naam van de Huismus luidt wordt zo'n 3 jaar oud en legt 3-6 eieren, broeden meerdere keren en zo houden ze de soort in stand. Hebben ze dan geen vijanden?  

Jazeker, de Sperwer of Klamper ook wel genoemd is gek op Huimussen en jaagt op een onstuimige manier op ze. Hoog in de lucht zweeft deze fraaie roofvogel boven de dorpen en gaat meestal in een boom zitten gluren waar de Huismussen zich in de buurt ophouden. Een Sperwer die jaagt gaat dwars door een haag heen om een Huismus te verschalken en plukt de vogel gewoon op je gazon of de stoep.

De Huismus, wat een oergezellige vogel, beetje saai van kleur, maar o zo levendig en een medebewoner van onze woonwijken, dorpen en steden. De winter breekt aan en als het koud wordt en er sneeuw valt komen ze wel op je voederplaats of vogelhuisje wat zaden halen of broodkruimels. Volg ze maar eens met je verrekijker en bezie hun gedrag, de moeite waard en wellicht let je eens wat meer op als ze aan het slieren zijn door uw eigen woonwijk! 

Fijne zondag, stormachtig, dus de Huismussen blijven onder de pannen of de zonnepanelen vandaag!

Henk.

Stuur e-mail mail_outline Het broer en zuscomplex..                       WEEK 49 

Het broer en zuscomplex..                       WEEK 49

Ze leven al vele jaren samen, zijn getrouwd

hebben geen kinderen, wel een hond en twee

katten. Er is nauwelijks liefde naar elkaar en

geen intimiteiten meer, die zijn al gestorven


Ze gaan beiden naar hun werk, hebben een huis

een tuin en hun leefomgeving is dus erg klein

de weekenden worden gevuld met wandelen

of rondsnuffelen op een markt en een pintje


Zij komt in contact met een andere man, krijgt

veel aandacht en ze wordt verliefd op hem, het

hoofd zegt haar op den duur dat ze wil scheiden

maar ze durft het niet te zeggen, bang voor gedoe


Toch is haar liefde voor die man zo sterk dat ze 

doorzet en haar geluk en leven anders wilt leiden

Hij is rancuneus, boos en verwijtend, heel natuurlijk

dat gedrag, net als bij dieren, zo zijn mensen ook..


Met hond, huid en haar vertrekt ze naar haar liefde

de verschillen zijn groot, zij bloeit helemaal op en

haar keuze was terecht, hij verdrinkt in zelfmedelijden

wil dood en beseft misschien wat hij heeft nagelaten


Henk, 1 December 2019

Fijne 1 decemberzondag vandaag allemaal en dank voor de vele reacties aan de lezers!

( bron: verhalen van horen zeggen, van drama's en geluk, van automatismen die als ze in een relatie sluipen en het fysieke missen, ieder in zijn eigen wereldje leeft, zorgen dat het stuk loopt als een partner elders wel het geluk heeft gevonden..) 

https://www.youtube.com/watch?v=Ih5i8lEpaH0 

Alderliefste, Vivre van Ramses Shaffy, luister maar...  


     


Over leemputten gesproken en het leemtreintje..        WEEK 48 

Over leemputten gesproken en het leemtreintje..        WEEK 48

Tijdens de vele excursies en tochten die ik heb gegeven de afgelopen jaren gebeurde er altijd wel iets waarvan we niet wisten wat het was of waarom we het niet waargenomen hadden of herkend! Soms schrokken we van een angstig geroep of gehuil waarvan we niet wisten wat het was en lichtelijk waren afgeleid van datgene waar we voor gekomen waren. Bij nader onderzoek en discussie bleken het reebokken te zijn die met een afschuwelijke angstkreet de aandacht trokken van de reegeiten. Het gat door merg en been en als het bijna donker werd en je was in het bos dan kon je er best bang voor worden!

Zo gaf ik in het najaar van 2014, herinner ik mij, een paar excursies naar de leemputten in Dorst ( N-Br.). Het was een dagexcursie over paddenstoelen en mossen omdat de leemputten daar heel rijk aan zijn. Naast vele bladmossen troffen we ook prachtige levermossen aan en we verzamelde nogal wat monsters om diverse soorten verder te bestuderen en determineren waar we de microscopen voor nodig hadden. De schreeuw van een Ree die galmde door het bos werd meerdere keren gehoord en nieuwe deelnemers aan een excursie vroegen verschrikt of er iets gebeurd zou zijn!! 

Als excursieleider wordt je bestookt met allerhande materiaal waarmee de deelnemers komen aandragen. Levermossen zoals het prachtige Sinterklaasmutsjesmos ( Lophocolea bidentata ) bijvoorbeeld dat met de loupes enthousiast werd bekeken en gelachen om de leuke naam ook. Het is ook wel toepasselijk voor deze tijd van Sinterklaas! Mooie haarmossen en soorten zoals het Eirond knikkertjesmos met prachtige wetenschappelijke namen zoals physcomitrium pyriforme komen er voor. We troffen er gemiddeld 120 soorten paddenstoelen en 64 mossoorten.

Die leemputten in Dorst waren vroeger in de jaren vijftig en zestig de bron voor de steenfabrieken in Dorst en Rijen. Er stonden grote graafmachines die met kleine schepbakjes de leem uit de bodem haalden en dat in karretjes deponeerden van het leemtreintje dat dwars door de bossen naar de steenfabriek reed. Ik vond het altijd iets spannends in mijn jeugd, wilde onderzoeken en weten hoeveel leem eruit de grond kwam en of dat zonder te bewerken meteen de steenfabriek inging. En ook, werden er fossielen gevonden van heel oude dieren, tanden of groter? 

In die tijd speelden wij in de bossen  cowboy- en indianenspelletjes, zeg maar gerust gevechten met kampen tegen elkaar en het ging er soms hard aan toe haha. We overvielen het leemtreintje zogenaamd maar dat was gevaarlijk want die karretjes konden kieperen en vol met leem waren die erg zwaar.. Uiteindelijk zijn de leemputten uitgeput en stopte de leemwinning en werd het gebied door Staatsbosbeheer later als natuurgebied ingericht wat voor ons als natuurliefhebbers een eldorado werd van veel planten en mossen tot op de dag van vandaag.

Ga eens wandelen in Boswachterij Dorst en loop langs de fraaie vennen wat vroeger de leemputten waren, de bossen eromheen zijn rijk aan vogels en planten. Ga daarna een heerlijke koffie met appelgebak eten bij Beum, het bosrestaurant wat in de oude schuur van Staasbosbeheer is omgetoverd tot een heerlijk oord om even uit te rusten na een wandeling.


Fijne zondag allemaal en een mooie week..

Henk.

Foto; De oude leemputten in Boswachterij Dorst.

 

   

Stuur e-mail mail_outline Een vlucht Zwarte kraaien..           WEEK 46 

Een vlucht Zwarte kraaien..           WEEK 46


Soms ziet het mij zwart voor de ogen als aan het einde van een mooie dag en een heldere hemel ik de wolk met Zwarte kraaien weer hoor bekvechten en fikflakken met elkaar.

Zwarte kraaien zijn een sociaal volkje met duidelijke communicatie onder elkaar en als je ze regelmatig bestudeerd kom je erachter waarom deze vogels de eeuwen achter ons hebben doorstaan. Ze overleven ons in nieuwe generaties die elkaar opvolgen, maar die ook zijn meegegroeid naar deze tijd waarin wij leven in deze moderne en jachtige maatschappij. Op veel schilderijen van onze oude meesters komen kraaien voor, vooral als het landschappen of bijv. wintertaferelen zijn dan zie je wel ergens kraaien op het doek die op een tak zitten of in groepjes boven een gehuchtje vliegen. 

Ik kijk iedere keer met veel bewondering naar hun drukte boven mij. Het gekeuvel onderling, zeg maar praten, hun vlieggedrag en het patroon wat ze steeds weer laten zien voordat ze naar hun slaapplaatsen vliegen.. 

Zwarte kraaien zwermen ook uit, gaan met paartjes de dorpen en steden in om daar veel van onze rommel op te ruimen die wij weggooien, zeg maar de mobiele brigade van vuilnisopruimers. Ze broeden ook in de steden in hoge bomen tussen de woonwijken of in de parken. Kauwtjes die we ook zien scharrelen in de dorpen en steden daarentegen zoeken oude schoorstenen op om te broeden of oude verlaten holen van een specht.

 Zwarte kraaien zijn echte zwervers, komen 's avonds bij elkaar, groeperen zich om de nacht door te brengen en gaan 's morgens als de zon opkomt weer uiteen en zwerven door de polders op zoek naar voedsel. Het spel en de uitvoering boven mij, de conversaties onderling zijn een lust voor het oor en het oog. 

Je moet het wel willen zien en aandacht geven zoals met zoveel dingen die de natuur ons laat zien, maar door de mens meestal wordt genegeerd. En kraaien zijn nu niet de meest gewaardeerde vogels, ze zijn zwart en brutaal, schijten op onze auto's en produceren een irritant geluid. Het beeld is echter scheef en klopt niet, daarom kijk eens boven je als je ze hoort aankomen vliegen. Soms met wel honderden bij elkaar op zoek naar een goede slaapboom. We zijn al mooie kraaiensoorten kwijt geraakt de afgelopen jaren zoals de Roek en de Bonte kraai!! Je ziet ze nog zelden, zijn verdwenen helaas.   

Gaat de Zwarte kraai ze achterna misschien? Ik denk van wel, dan blijft het Kauwtje nog over en..ook een grote broer van alle kraaien, de Raaf, want die is weer helemaal terug in ons land.  


Fijne zondag allemaal,

Henk.

Stuur e-mail mail_outline Chopin en de herfst..         WEEK 45 

Chopin en de herfst..         WEEK 45

Goedemorgen! Wat doet Chopin op mijn website en welke associatie heeft deze beroemde componist met de natuur en poëzie?

Ik luister naar zijn polonaise in asdur opus 53 wanneer de vroege ochtend vergezeld wordt met overvliegende Kolganzen die van hun slaapplaatsen aan de Westerschelde met het eerste zondaglicht richting de Putting vliegen om daar te gaan grazen. Het dorp Kloosterzande ligt precies op de aanvliegroute van duizenden ganzen richting dat natuurgebied. Ook de Smienten zijn met grote groepen aanwezig en hun typische fluitgeluid is onmiskenbaar. Deze prachtige eendensoort is weer uit het hoge noorden hier neergestreken om de winter door te brengen. Op de plassen hier in de omgeving en de hoogwatervluchtplaatsen fourageren ze graag, evenals op de groene dijken waar ze zich tegoed doen aan het malse gras.

Ik dwaal af als Chopin weer terug komt met zijn prachtige nocturnes en etudes. Die man moet toch ook veel door de natuur gezworven hebben om daar inspiratie op te doen voor zijn composities. Wanneer ik de oude hoezen van de grammofoonplaten van de Deutsche Grammophon Gesellschaft nog eens bekijk zie ik zandpaadjes met boerderijtjes en fraaie lindenbomen, vlinders, vogels en nog veel meer.. Zijn muziek is wereldberoemd geworden en dagelijks worden er vele concerten gegeven door grote pianisten over de hele wereld. 

Als achtergrondmuziek bij natuurfilms of ook bij presentaties en lezingen worden passages gebruikt om de sfeer en de rust kracht bij te zetten en de toehoorders te laten genieten van beeld en geluid. Met mijn grootvader Opa Piet liep ik in de jaren zestig van de vorige eeuw heel dikwijls in de Putting en met onze loodzware verrekijkers van 7x50 observeerden wij de steltlopers en de eenden en wilde ganzen. Mijn vogelboekje Wat vliegt daar van H.Dobben zat in mijn jaszak en steeds kwam er wel iets bijzonders bij, vooral in de winter. Opa Piet liep altijd te neuriën met een piepklein peukje in zijn mondhoek. Er zat iets van klassieks in zijn melodietjes, ik vond dat prachtig en soms leek het net of de vogels dat hoorden en floten ze terug!

Kijk Henk, manneke fluisterde hij dan, wat zit daar voor een bijzondere gans tussen de Kolganzen en wees naar de grote groep. Ik wist meteen wat het was, want in mijn vogelboekje had ik alle vogelsoorten al uit het hoofd geleerd met de latijnse namen erbij. Opa Piet, het is de Roodhalsgans fluisterde ik terug, oh wat is hij prachtig en graast onverstoorbaar tussen de andere ganzen. Die komen soms meevliegen uit Nova Zembla of andere noordelijke broedgebieden. We knikten naar elkaar en gingen stillekes weer verder, het neuriën van Opa Piet werd vrolijker, hij genoot en Chopin moet daar een aandeel in hebben gehad, ik kan het niet anders omschrijven. 

Opa Piet is er niet meer, maar ik ga nog steeds op pad als ik kan en heb afgelopen jaren de Roodhalsgans nog wel een paar keer gezien en gefotografeerd in het Verdronken land van Saeftinghe en bij Ossenisse. En Chopin vult regelmatig mijn dagen als ik mijn foto's controleer voor publicatie hier. Laat de winter maar komen, met de Smienten tussen de sneeuw op een dijk om het frisse groen weg te grazen en te fluiten naar de passanten die langs de Westerschelde een zondagochtendwandeling maken..     

Fijne zondag allemaal..

Henk. 


Foto;  Roodhalsgans in de Saeftinghe 2017

 

   


Novemberfee, een herfstgedachte..          WEEK 44 

Novemberfee, een herfstgedachte..          WEEK 44


Uit de voet van de linde komt - door schors ontdaan -

een zachte wind die mij lokt naar binnen te gaan

als pasteltinten bij elkaar gebracht dwarrelen gele

beukenblaadjes uit het naburige bos om mijn voeten


Hoewel het donkerte mij herinnert aan nare dingen

aarzel ik niet om tussen de wortels haar te ontmoeten

blauwe fonkels kleven aan het plafond, duizendpoten

en pissebedden maken het pad begaanbaar, nooit zag


ik zoveel lichtpuntjes, voelde aan mijn huid, werd klam

iets riep mij - alsof een meer op de eenden lag - zo

confuus greep deze ervaring mij bij de keel, werd stram

er is geen slot aan dit gebeuren toe te schrijven, alleen


Het stapelen van alle gedachten, van alle emoties en hoe

deze reis tot een onvoltooid verleden tijd zou leiden is

een bijna paranoïde beleving - maar zij is er wel degelijk-

buiten gekomen klinkt november als een kopergeschal


Ontdaan van alle parasieten juicht het winterlicht mij toe

lees mij, kruip in de takken en verkruimel je vuisten op

mijn huid, niemand is zelden of ooit onsterfelijk gebleken


Henk, een fijne zondag allemaal!

* De foto is van de Kostgangersboleet, zie de paddenstoelenrubriek.


Stuur e-mail mail_outline Een karretje op de zandwegen reed..           WEEK 43 

Een karretje op de zandwegen reed..           WEEK 43 Gisteren vierde men in Noord-Brabant de dag van de zandwegen en paden in die mooie provincie!

Ik heb heel wat gezworven door de natuur in Noord-Brabant in de jaren 70 en 80. Met de leden van de KNNV afd.Helmond, waar ik voorzitter van was hielden wij excursies met de planten-mossen en paddenstoelenwerkgroepen in de wijde omgeving. Maar het liefst trok ik er alleen op uit of met een paar vrienden en dan liepen we over de zandwegen voorzover dat kon, maar meestal we het wel in het rulle zand en er waren ook hardere stukken waarover je ook goed kon fietsen. Tassen mee, camera en een flora en struinen over de weidse Strabrechtse heide, de Grote Peel en de andere Pelen.

Veel van die mooie zandwegen zijn verdwenen door bestrating, omdat Gemeenten en Provincies het nodig vinden dat fietsers en wandelaars dan beter in de natuur kunnen komen. Natuurlijk is dat gedeeltelijk ook zo, maar er zijn ook best veel mooie harde zandwegen waarover je kunt fietsen. In het westen van Z-VL zijn veel schelpenpaden aangelegd, een zogenaamde zachte bestrating met puur natuurmateriaal.  

Hoe dan ook, in Noord-Brabant is men bezorgd dat er nog meer zandwegen verdwijnen. Onze grootvaders sjeesden met hun koetsen en rijtuigen en boerenkarren jarenlang over die wegen. En wij kijken naar wat er op die wegen en in de bermen ervan nog allemaal groeit aan planten en welke insecten er leven! Zandpaden lopen soms door natte gebieden zoals in de Grote Peel en daar staat in de randen dikwijls de mooie Moeraswederik en als het wat venig is Ronde zonnedauw en Greppelrus etc. Ook hele mooie Knotszwammen en de zeldzame Draad gentiaan kun je her en der nog vinden in de stillere gebieden in Noord-Brabant. Kortom de zandwegen waren natuurlijk vroeger ook door het veelvuldig vervoer van allerlei gewassen een prima plaats om de zaden die van de kar afvielen te laten ontkiemen in de bermen. Ik ken paden waar veel Korenbloemen langs staan en als er akkers zijn waar Spelt of Boekweit wordt verbouwd dan zijn die omgeving daarvan rijk bedeeld met een fraaie flora. De zandhommel en zandbijen maken ook graag hun nesten in het midden van de zandwegen. Er is weinig verstoring en de bodem is er prima geschikt voor. Kortom, de biodiversiteit is groot evenals de ecologie die in evenwicht is. De onderlinge samenhang tussen mens en dier zorgt voor een gezond leefklimaat. 

In Midden-Brabant ligt het fraaie natuurgebied Boswachterij Dorst, vlakbij Breda en Rijen. Daar groeide ik op in de jaren 50 en 60, speelde ik samen met mijn vriendjes in de bossen en alle zandpaden kenden wij, er waren bijna geen verharde wegen in die streek buiten de verkeerswegen. Onder Breda fiets je naar Chaam en Ulicoten en kun je heerlijk wandelen door de Chaamse heide over prachtige zandpaden en wegen. Hier en daar steekt een kerktoren boven de horizon uit of een oude molen en dat maakt het landschap ook enigszins nostalgisch waar je heerlijk van kunt genieten.   

Trek erop uit tijdens deze maanden en wandel eens door de Grote Peel of de Strabrechtse heide en Boswachterij Dorst of uw eigen omgeving, ervaar het zand en wat er allemaal voorkomt.. 

Fijne week toegewenst, 

Henk.

Stuur e-mail mail_outline Gaandeweg naar Vlierzele, een ode aan Pajottenland..           WEEK 42 

Gaandeweg naar Vlierzele, een ode aan Pajottenland..           WEEK 42


Over slingerwegen en door een landschap

wat gelijkenissen heeft met Limburg, heuvels

en vergezichten tussen oude hoeves en

leegstaande huizen, puin en kastanjebomen

frietkotten te over en tussen de lintdorpen


Relaxsalons waar de hoeren uit Polen buiten

de stoep staan te vegen, wachtend op een

passant die net een half uur naar een kerkje

heeft zitten turen in zijn auto op een lange

zogeheten Napoleonsweg en nu zijn muts


Wel eens af wil doen voor een paar eurocenten

Waar ben ik, waar de boulangier nog versere

pistolets bakt en zijn koeken kruidiger dan 

het bier smaken wat door de straatgoten loopt

ja, want hier ruikt ge het leven, smaakt de hesp


Beter dan een frikandel bij Tedje Mayoveel, is

de dorst anders en spreekt men met meer klank

Ook vogels dragen precies andere veerpakken

een merel ziet wit - zwart en een vlaamse gaai

is brutaler, maar tegelijk mooier, voller op kleur


Schijt meestal paars tegen de vlaggende was

aan de draad, wit wat afsteekt tegen het groen

van alweer een dijk vol populieren, voorover

gebogen, kruimels voor de mussen, gier voor het

volk waar zelfs een dichter van moet kotsen als


De pastor in zijn zwarte toog de straat oversteekt

en dan, dan luiden de klokken, splijt alle Vlaams

knielt men op de bankskes voor Sjefke van Rosa

Waar ben ik, amai, in een verdronken land waar God

nooit slaapt, maar vrouwen op zijn mooist zijn


veel mooier dan de veren van een poelepetaone

naadloos de liefde bedrijven in een bed vol rozen

zichzelf verwennen met een koffietje en glimlach

met de fiets gaandeweg naar Vlierzele terug rijden


Pajottenland ligt in Vlaams Brabant, ten westen van Brussel. De streek wordt ook wel het 'Toscane' van België genoemd vanwege het mooie heuvelachtige landschap. Hier wordt het beroemde geuzebier Lambiek geproduceerd sinds 1300. Ook de thans zo populaire fruitbieren komen hier vandaan. Ik reisde door dit mooie land en snoof de geuren op, zag de mensen leven op een boerderij, mocht overal kamperen en ja, dronk zeker iedere dag een Geuze Lambiek. Het gedicht wat ik schreef is een weergave van de streek. 

Fijne zondag en ga eens naar Pajotten land toe, het zal u niet spijten!  

Henk.


Stuur e-mail mail_outline Juffertjes in 't groen              WEEK 41 

Juffertjes in 't groen              WEEK 41


Het regent zachtjes als ik in de naburige kruidentuin loop en mij de geuren van thym, kattenkruid en nog best veel bloeiende planten in mij opneem. De artisjokkenstruik is inmiddels door de beheerders van de tuin gesnoeid en geoogst. Lavas ofwel de maggieplant heeft ook zo'n heerlijke aromatische geur en als een plant nat is lijkt het nog wel sterker te geuren! Heerlijk in de soep trouwens en ik pluk wat takjes om te gebruiken. 

De regen is opgehouden en de zon breekt door. Meteen verschijnen er weer koolwitjes en op de zonnebloemen strijken een paar atalanta's neer. De witte frambozen lokken mij om er van te proeven en wat zijn ze heerlijk en groot! Je ziet ze niet veel maar hier staan enkele struiken naast de gewone framboos die al gepluktzijn. Wat lager op de bodem groeien bonenkruid, akkermunt, thym en rozemarijn bij elkaar in flinke pollen. 

En dan zie ik hele mooie gedroogde stengels van juffertjes in 't groen staan. Hun zaadbollen met die mooie gekrulde oude omwindselblaadjes daaronder zijn een sieraad om te bekijken. 

Wat moet ik nu toch doen met zoveel juffertjes in 't groen 

En daar vlakbij in mooie rode kleuren de overheerlijke pompoen 

Ik schrijf een vers in rijm tussen de geurende kruiden en planten   

De herfst valt in, de zon krimpt, zijn rode licht valt op de kanten.  

Ik pluk een aantal takjes om ze in een vaas te zetten, want ze zijn zo decoratief en kunnen best de winter doorstaan in huis. Een roodborstje vergezeld mij steeds tussen de takken en roept alsof hij wil zeggen, ik ben er ook nog en zoek hier mijn voedsel, dus maak dat je weg komt! Ik vertrek weer, vol geurige gedachten en met mijn juffertjes in't groen. Dat groen moet ik even vergeten nu, maar in het voorjaar kom ik weer kijken. Nog een paar takjes Lavas meenemen en dan het hek achter mij sluiten.


Een mooie zondag met wat regen...

Henk.      

 

Stuur e-mail mail_outline Cantharellen plukken in de jaren zestig..          WEEK 40 

Cantharellen plukken in de jaren zestig..          WEEK 40

Steeds als de herfst zijn intrede doet denk ik aan de pluktijd van de cantharellen in mijn jeugd. De bossen van Dorst in Noord-Brabant waren ons domein waar wij speelden, woonden en naar school gingen. Alles dicht bij elkaar en zelfs een natuurbad Surae waar we zwemles kregen en onze vakanties in doorbrachten.

Maar als het herfst werd trok ik met vriendjes de bossen in met een emmer en gingen we cantharellen plukken. Dan kropen we letterlijk door velden vol met deze paddenstoelen en namen emmers vol mee naar moeder die er blij mee was en er de heerlijkste gerechten van maakte. Wekenlang ging dat door tot diep in de bossen waar we plekken geheim hielden voor andere plukkers. 

Van mijn moeder had ik een paddenstoelengidsje gekregen en van een oom het boekje wat vliegt daar van H.Dobben waar alle vogels in stonden. Zo leerde ik de natuur kennen, klom met vriendjes in de hoge bomen om de buizerd te zien en wisten we vele nesten van vogels te vinden, zelfs de wielewaal die zijn nest in een hoge berkenboom precies in de vork van een paar takken had gebouwd konden wij volgen toen. Oh ja we haalden ook kattenkwaad uit. Er was een oudere man uit de zegershuizen die jonge duiven uit de nesten haalde en aan ons vroeg of we die jongen vast wilde binden aan de boomstam zodat ze niet weg konden vliegen en vet gemest werden. We kregen dan een kwartje voor een duif. Moeder stak daar een stokje voor en ik kreeg straf, maar later zaten we we wel te lachen aan de tafel bij een kopje thee weet ik nog. 

De natuur en vooral de paddenstoelen trokken mij steeds meer de bossen in. Verzamelen van soorten, tekeningen maken en drogen deed ik graag en verder had je nog niet zoveel materiaal als nu. 

Als ik nu nog eens in die bossen kom herken ik de paadjes nog, de kattenberg ligt nu verdronken tussen de bomen, alsof hij veel kleiner is geworden en er geen cantharel meer is te vinden. Had ik toen maar een camera gehad, wat zouden de beelden voor reacties laten zien. Oranje velden met paddenstoelen, zoveel..  Op de paddenstoelenexcursies die ik nu geef voor het publiek merk ik de verbazingen op van de deelnemers als ze de grote parasolzwam zien of de prachtige kopergroenzwam. En dan vertel ik wat over die oude tijd en hoe alles achteruit is gegaan. Door de milieuvervuiling, de zure regen en alle emissies die neerslaan op de bodem zijn er zoveel soorten zeldzaam geworden of geheel verdwenen. 

Daarom denk ik graag terug aan toen, 1962, een jaar na de dood van mijn vader, waar ik met moeder na school en een emmer cahtharellen op tafel een kopje thee dronk en mijn verhaal mocht doen. Haar handen om het warme kopje en af en toe een traan van haar gemis of haar geluk en dan die hand op mijn kleine hand, dat kneepje bezorgde mij kippenvel, soms nog steeds als het herfst wordt..


Fijne zondag met een streepje zon erbij!

Groet

Henk.



Stuur e-mail mail_outline De dame van de Dahlia's..            Week 34 

De dame van de Dahlia's..            Week 34

3 Weken geleden is ze gestorven op 94 jarige leeftijd. Zomaar ineens is ze vertrokken in de nacht, van ouderdom in alle stilte.. 

De dochters kwamen van heinde en verre om haar naar haar laatste rustplaats te dragen. De kerk zat vol en er heerste een serene rust, immers moeder had haar leven een mooi einde gegund.

Het huis vlak naast mij was leeg, de grote moestuin stond vol met pompoenen en aardappelen. Een grote Vijgeboom droeg heel veel vijgen die bijna rijp waren en al af begonnen te vallen. Veel insecten en vlinders deden zich tegoed aan die zoete nectar. Ik noemde haar de dame van de dahlia's en dat vond ze altijd heel leuk als we elkaar begroeten en op het bankje van het plantsoen hele gesprekken voerden over het dorp, de mensen en de boeren, de natuur en haar dahlia's. Ze had er vele staan op haar erfscheiding in allerlei prachtige kleuren. Pluk ze maar hoor zei ze dan voor in een vaas bij je op tafel, ik heb er genoeg!

Dahlia's waren en zijn ook mijn geliefde tuinbloemen. De vorm, kleuren en sierlijkheid van die bloem is zo prachtig. Ik moet altijd denken aan het bloemencorso in Zundert waar ik met mijn ouders een paar keer geweest ben. Alle wagens zijn daar gebouwd met alleen maar dahlia's en je weet niet wat je ziet. Enkele miljoenen bloemen worden verwerkt in de prachtigste creaties tot op de dag van vandaag.

Ook nu in deze weken na haar dood plukte ik zo af en toe een bosje en raapte de rijpe vijgen op. Tot op een morgen een mevrouw aanbelde en nogal ruw en brutaal tegen mij zei; ik kom mijn dahlia's terughalen!! Ik vroeg wie zij was, maar ze zei steeds 'ik kom mijn dahnlia's terughalen'!!

Nou mevrouw zei ik, die dahlia's zijn niet van u hoor, maar van een oude mevrouw die net is overleden en van haar mocht ik de bloemen plukken en de vijgen en als de pompoenen groter zijn er ook een paar van komen halen. Ze hield aan en zei tenslotte, het is mijn moeder. Waarom stelt u zich dan eerst niet netjes voor alvorens u begint te schreeuwen zei ik, ik heb u hier nog nooit gezien, waar komt u vandaan? Uit de buurt van Rotterdam zei ze. Ah zei ik, nu begrijp ik u indringende taalgebruik, maar u krijgt de dahlia's niet terug van mij, nooit!

Ze pakte de fiets van haar moeder waarmee ze amper 100 meter had gereden en al brommend en kwaad reed ze weg, terug naar het huis. Even later zag ik ze met haar andere zusters staan kletsen in de tuin en die bedaarden haar.

De dame met de dahlia's was niet zo, die was zacht en aardig en was blij dat ik een praatje met haar hield regelmatig. Als dank mocht ik wat vruchten en bloemen plukken uit de overvloed in haar tuin. Altijd gaf ze mij een hand en lachte, geen onvertogen woord is er ooit gevallen.

De dames, haar dochters in de tuin, stonden er beteuterd bij en de Rotterdamse tak was vertrokken, terug naar Holland zeggen ze hier. Och, ze zal wel jaloers geweest zijn zoals zovelen en het gemis van haar moeder niet kunnen verwerken..

Ik geniet nog steeds van de dahlia's zolang ze mooi zijn, net als de dame.

Fijne zondag allemaal,

Henk.

Stuur e-mail mail_outline Een rondje Ossenisse     Week 33 

Een rondje Ossenisse     Week 33

Beklijving

Herinneringen bestaan nog steeds 

uit het hart gegrepen en soms weer

tot leven komend op een oude foto 

want het staat er nog, gedeeltelijk 

Later kom ik op deze plek nog terug, want aan de Westdijk ligt een prachtige hoeve " Ondersteboven" geheten. Het rondje Ossenisse gaat door weidse polders en begint net als de vorige keer op de Zoutlandsedijk even buiten Groenendijk. Vanaf deze dijk die ik volg kijk ik rechts op het dorp met de mooie kerk en omzoomd door bossages, hetgeen wat idellisch aandoet. Deze dijk gaat over in de Grindweg naar Hontenisse. We gaan linksaf en volgen deze weg tot we aan het begin van het dorp rechts het Uilennist zien. Dat is een roofvogelopvangcentrum waar diverse uilen en roofvogels worden verzorgd, maar waar ook met roofvogels wordt gedemostreerd voor het publiek. We rijden het dorp in via de Lageweg en gaan de eerstvolgende weg rechtsaf en fietsen een rondje door het dorpje met zijn karakteristieke huizen, soms groot dan weer kleiner en een grote kerkl die niet meer in gebruik is en waar nu een kunsternares in woont! 

Als ik het dorp doorgereden ben ga ik rechtsaf de Weststraat in waar ik recreatieboerderij De Zeemeeuw passeer waar het een drukte van jewelste is. Met een grote bocht gaat de Weststraat over in de Oostdijk en die volg ik tot de Molenweg waar ik insla en bij Kreverhille uitkom.

Hier ligt een prachtig stuk natuur waar je vele vogels kunt zien aan de rechterzijde van de weg. Het is hoogwatervluchtplaats voor vogels als er buitendijks geen ruimte meer is voor de vogels om te kunnen rusten en fourageren. Er zit in de uiterste hoek een Lepelaarkolonie van ca. 60 vogels. Verder zie er in de winter veel Kolganzen en Brandganzen. In de zomer veel steltlopers waaronder dikwijls de Stelkluut, een zeldzame gast die hier al jaren komt of verblijft.

Via de Molenweg komen we aan de zeedijk waar we op verschillende plekken naar boven kunnen om een prachtig uitzicht te hebben op de Westerschelde. Er ligt een prima fietspad aan de scheldezijde waar je tot aan Walsoorden kunt fietsen. Ik fiets langs het natuurgebied op de zeedijk langs Knuitershoek waar Taverne de Polderhoeve ligt en je heerlijk kunt eten naar Zeedorp. Daar kun je weer terug naar het dorp Ossenisse, maar ik fiets rechtdoor en ga wat verder de Westdijk op waar ik uitkom bij A&A Ondersteboven.

Ik schreef er al eerder over, dit is een boerderij met een B&B en een bijzonder terras. Annie bakt hier haar eigen producten en je zit tussen de oude stallen in op een bijzondere plek. Alles ruikt hier naar nostalgie en het oude boerenleven. Biologische groenten worden er gekweekt, er is een strook met een plukakker waar originele akkerplanten en bloemen groeien en geplukt mogen worden. Je kunt een wandeling maken het land in langs de kleine kreek die er ligt en met een groep zelfs vissen onder begeleiding van Arnold.

De thee en koffie laten zich goed smaken en het appelgebak is superieur, zoals mijn moeder die vroeger ook maakte.

Ik vervolg mijn weg en sla na ca 500 m linksaf de Zeestraat in die uitkomt op de Langeweg waar ik linksaf sla en na 100 m de Groenestraat op fiets. Overal links en rechts akkers met landbouwproducten. Af en toe zie ik een groep Patrijzen aan de rand zitten. Vogels zoals de Torenvalk en de Boomvalk jagen hier graag in het open veld op kleine vogels en reptielen.

Op eind van de Groenestraat sla ik rechtsaf de Hooglandsedijk op en zie Kloosterzande al vlakbij liggen. Bij Strooienstad fiets ik de Koningsdijk op tot aan de Zuidlandsedijk en kom zo weer terug in Kloosterzande. Deze fietsroute is ca.8 km lang en brengt je door de polders, langs de zeedijk en de Westerschelde en veel natuur.

Nog een pretteige week.

Henk.


 


Op de fiets naar Kampen en terug naar Kloosterzande...        Week 32 

Op de fiets naar Kampen en terug naar Kloosterzande...        Week 32

Het was gisterenavond zo rond 19.00 uur heerlijk weer om een fietstochtje te maken door het fraaie landschap rondom Kloosterzande. De dijken liggen er nu heel mooi bij en er vertoeven momenteel veel doortrekkende vogels in de polders. Het land ademt al een beetje herfst en als ineens een grote groep ruisende spreeuwen uit een weiland opvliegt is dat een teken dat de herfst echt nadert.

Alle dijken hebben een naam en liggen als een mozaïek in het landschap, soms laag dan weer hoog tot zeer hoog! Ik fiets via de Zoutlandsedijk en de Koningsdijk richting Kampen. Eerst kom ik in Strooienstad waarvan de naam mij in geen enkel opzicht doet denken aan een stad, maar een gehuchtje met 4 huizen en een boerderij. Links en rechts van mij heel veel zogenaamd wild fruit. Oude boomgaarden waarvan er een heleboel langs de dijken zijn verwilderd, maar nog wel volop vruchten dragen. Denk aan de walnoot, de sterappel en de eierpruimen. Je kunt ze zo plukken en een appeltje smaakt best goed. Na de Koningsdijk ga ik over op de Plattedijk en kom voorbij een leuke thee en koffietuin De oude Perenboom geheten. 

Links ligt iets verder in het land de prachtige kreek De Guil te pronken en ik kom uit in het gehucht De oude stoof waar ik de Zuiddijk neem richting Kampen. De Landwinkel Oude stoof verkoopt veel fruit en groenten, producten uit de streek. Ik fiets nu op de mooie Zuiddijk en kom uit bij een driesprong waar op de hoek een grote Wilde Kanstanjeboom staat en alles hier wat idillisch aandoet. Als ik links het land inkijk zie ik de kreek Oude haven lopen. Dit was vroeger een haven of beter gezegd een kanaal naar Hengstdijk waar de vissersboten afmeerden en de Oude haven in de grote kreek De Vogel stroomde. Alles is hier mooi, je kijkt met verbazing naar het landschap waar her en der de kerktorens van Hengstdijk en Vogelwaarde boven de boom kruinen uitsteken. Langs de dijk heel veel rijpe vlierbessen, fraaie knotwilgen en een Steenuiltje wat op een weidepaal van de avondzon zit te genieten. Het is zo stil hier, af en toe vliegen er Houtduiven uit de struiken langs de weg, maar meer hoor je niet. Her en der staan kleine stalletjes met lokaal fruit en groenten die je kunt meenemen en het geld in een busje doe. Ik koop een heerlijke savooiekool voor 1 euro 

En dan is daar Kampen, een heel leuk gehucht met zo'n 30 huisjes links en rechts van de dijk. Het is hoogzomer, de mensen zitten buiten en hebben de BBQ aan. Ik rij door tot aan een blauwe sluis waar de oude haven onderdoor loopt en in de Westerschelde uitstroomt bij het Hellegat. Iets verder voorbij de blauwe sluis kun je cia de Campensedijk naar de Kamperhoek fietsen waar een Natuurkempeerterrein ligt.

Ik ga terug want de avond valt en rij via de prachtige Dijk van de kleine Hengstdijkpolder richting Kloosterzande. Deze dijk noem ik ook wel de klein Zwitserlanddijk omdat hij maar liefst 12 meter hoog is en licht heuvelachtig door het landschap kronkelt. Links de prachtige zonsondergang boven de Westerschelde en vogels die het land binnenvallen om een slaapplaats te zoeken. Het maakt je heel blij als dit meemaakt, die natuur, die uitzichten en de stilt vooral. Rond half 9 ben ik weer thuis op Groenendijk. 

Fijne zondag allemaal, de collage foto's is ook te zien in de rubriek landschappen.

Henk.

ps. Volgende week fiets ik naar Ossenisse en Kleverhille door een schitterd landschap!! 



Stuur e-mail mail_outline Over bladmossen gesproken..          Week 31 

Over bladmossen gesproken..          Week 31 Ja, over bladmossen gesproken zullen jullie zeggen, wat moet ik daarmee of wat heb ik daar aan en het is toch allemaal hetzelfde??

Nou het licht iets genuanceerder, bladmossen zijn een grote plantengroep ook wel Bryophita genoemd. Planten met een stengel en blaadjes. Ze vormen sporenkapsels aan het uiteinde of zijwaarts uit een stengel. Daarvan zijn dan weer 2 groepen, de topkapselmossen en de slaapmossern. 

In die kapsels zitten de sporen net als bij een paddenstoel en door een ingenieus verspreidingsmechanisme worden die sporen door de lucht geslingerd en zo ontstaan er nieuwe planten. Enkele leuke bladmossen zijn het muisjesmos wat je op heel veel muren ziet staan, ook wel zilvermos genoemd ( Bryum argenteum). Mossen zijn heel belangrijk voor ons ecosysteem. Ze produceren zuurstof en beschermen tegen erosie. Ook scheppen ze een gunstig microklimaat voor ontkieming van allerlei soorten zaden, waardoor pionierplekken ontstaan en de hogere planten zich daarop kunnen vestigen. 

Let maar eens op oude brandplekken in het bos waar de beheerders ( Staatsbosbeheer of provinciale organisaties) na het kappen op banden takken etc hebben verbrand en als alles is opgeruimd daar een nieuw mos op verschijnt, het Gewoon krulmos ( Funaria hygrometrica). Dat is dus een mooi voorbeeld van pioniervegetatie! Ook op plekken waar mensen de bodem verstoren kom je hem tegen. De kapsels krullen omlaag en zijn onmiskenbaar! Een decoratieve mossoort en prima te fotograferen. 

We kennen in Nederland zo'n 600 soorten mossen. In voedselarme gebieden met een ondergrond van veen en erg nat komen de Veenmossen ( Sphagnum ssp) voor. Het veen bestaat uit afgestorven veenmossen wat decennia in de relatief zure bodem verteerd en vroeger als veenklotten werd gebruikt voor de kachels te stoken. Op deze veenmossen in die zeldzame gebieden komen soorten planten voor zoals de Ronde zonnedauw en het Rondbladig wintergroen.  

Ga maar eens keer op de knieën of trek de laarzen aan en bezoek eens een veengebied als je erin mag want tegenwoordig zijn ze flink beschermd. Maar in je tuin of op straat in de stad vindt je overal mossen en er zijn leuke en goede boeken met mooie foto's genoeg alsmede op internet kun je heel veel vinden over alle mossen. Dit was meer een educatieve column deze keer, maar och ook dat is hopelijk wel een keertje welkom. Veel succes in de natuur als je op pad gaat. Het weer wordt weer beter en warmer, dus heel goed voor de weidekringzwammen en champignons. Bij mij voor de deur op het plantsoen staat een leuke weidekringzwam voor enkele dagen want dan komt de maaier weer voorbij en is alles weer weg.  

Groet, Henk   

Kijk voor meer mooie opnames van de Ronde zonnedauw en veenmos etc in de rubrieken flora en landschap.


Stuur e-mail mail_outline Een champignon-omelet of Vol au Vent uit de natuur..   Week 29 

Een champignon-omelet of Vol au Vent uit de natuur..   Week 29

De regenbuien van de afgelopen dagen in combinatie met de hoge temperaturen hebben ervoor gezorgd dat de wilde champignons letterlijk als paddenstoelen uit de grond schieten.

Een tocht langs weilanden en de bermen leerde mij dat er inderdaad al de nodige soorten staan. Je zou zeggen, de grond is keihard en droog, maar kennenlijk hebben deze soorten niet veel nodig om tot ontwikkeling te komen en hun vruchtlichamen trots boven de grond aan ons tonen. Zo kwam ik 2 soorten tegen die ook vrij algemeen voorkomen. 

De Straatchampignon ( Agaricus bitorquis of edulis) vindt je in verschillende bermen. Ik hoor u al zeggen, ja maar hoe herken ik die paddenstoel dan? Welnu deze heeft een witte afgevlakte hoed en een stevige ring om de eveneens stevige dikke steel. Het vlees is min of meer rood verkleurend. Deze champignon kom je ook in tuinen en bosjes tegen, soms zelfs tussen de tegels! Heel lekker en prima in combinatie te eten met de Weidechampignon ( Agaricus campestris ) die je nu al tegen kunt komen in weilanden waar paarden staan. De sterk bemeste grond is een welkome broedplaats voor deze smakelijke champignon en je ziet ze dan ook soms massaal aanwezig, dikwijls ook in zogenaamde heksenkringen. Ook in tuinen met grote gazons die bemest worden en gesproeid komen ze veel voor. De soort is algemeen en juist in deze tijd en de komende weken met de huidige weersomstandigheden moet je ze plukken! Je herkent ze gemakkelijk aan de witte hoed en de roze lamellen die later bruin verkleuren. Bij kneuzing wordt het vlees iets roze, vooral boven de plaatjes.

Er zijn nog wel meer soorten zoals de Anijschampignon  ( Agaricus arvensis ) die naar anijs ruikt, dus onmiskenbaar en als je deze smakelijke champignon bereid dan verdwijnt de anijsgeur. 

Zijn alle champignons dan te eten en niet giftig? Nee, de Karbolchampignon ( Agaricus xanthoderma) komt voor in parken en in plantsoenen op voedselrijke grond en is ook algemeen. De geur is onaangenaam en ruikt naar karbol of inkt. En als je de steel aanraakt kleurt hij geel, dus dat is een hele geruststelling ;-) 

Een lekkere ragout met stukjes kip in een pasteitje smaakt goed en is voedzaam tegelijk! Onze zuiderbeuren de Belgen eten maar wat graag een Vol au Vent met vele champignons en je vindt dat gerecht dan ook op alle menukaarten! 

Smakelijk eten en ga eens op zoek, pluk wat champignons en ervaar hoe lekker de pure natuursmaak is van deze paddenstoelen.

Fijne zondag en week, geniet!!


Henk.


Op de fotocollage linksboven de Straatchampignon en rechtsboven de Weidechampignon afgebeeld. In de paddenstoelerubriek kun je de foto groter zien.

    


Stuur e-mail mail_outline Het wegwerppeleton in de Tour de France..       Week 28 

Het wegwerppeleton in de Tour de France..       Week 28 De etappe naar Saint Etiënne in de Tour de France van ruim 200Km liet opnieuw een spoor na van weggegooide plastic bidons, doosjes en nog meer ballast die de renners na gebruik niet meer nodig hadden.

Als je zit te kijken naar de TV en het peleton wordt breeduit gefilmd dan zie je links en rechts, voor en achter de ene na de andere bidon door de lucht vliegen, hup de berm in of de bosjes en sloten langs heeren wegen. Geen mens die daar op let, men Kijkt een twintigtal seconden naar de voorbij razende renners en hoopt een glimp op te vangen van hun favorieten. Amper 10 minuten later verlaten de toeristen het parcours en zoeken hun campers en auto's weer op om in lange files naar het dichtsbijzijnde dorpje of stadje te rijden en daar hun ervaringen met elkaar uitwisselt onder het genot van een pintje of glas champagne.  

Over 200 km ligt er zo een berg van circa 3000 kg aan plastic in de natuur en niemand bekommerd zich erom. Ja, een jongetje dat bidons spaart om de logo's en andere prullaria als souvenir mee naar huis te nemen. 

Over het milieu wordt niet gesproken, de aanslag is gepleegd en och het kan toch geen kwaad! Dat kan het juist wel en ik verbaas mij erover waarom milieugroeperingen, lokale overheden en de Tour directie zich hierover niet uitlaat, of in ieder geval maatregelen neemt tegen de renners en hun ploegleiders in de grote auto's. Wat moet je er dan aan doen, alles laten liggen en voor jaren de natuur ontsieren?  

Je zou de etappewinnaar en die ploeg waarvan de meeste rotzooi gevonden wordt, strafseconden kunnen geven of het geld wat ze verdienen met een sprint in de wegwerpspaarpot kunnen stoppen en dat gebruiken om de opruimkosten te betalen!  

En zo gaat het nog 2 weken door, de Alpen en Pyreneeën en andere streken die men nog aandoet houden hun hart vast. Niemand bekommert zich erom, vindt het maar onzin wat ik schrijf en wat anderen ervan vinden, het is immers de Tour de France en dan heb je priveleges, zo werkt dat in onze maatschappij. De commentatoren in hun hokken praten er ook niet over, zij zouden juist via hun zogenaamde mediamacht de wereld die andere zijde van het peleton kunnen laten zien. Maar dat zal niet gebeuren want dan krijgen ze een hoos aan kritiek over zich heen. 

Bij de finish komen veel fans bijeen om de prijsuitreiking te zien en na afloop ligt het plein en de straten bezaaid met plastic en andere goedbedoelde rotzooi die de sponsers overboord gooien.

De moraal van deze column is, spaar de natuur en geniet ervan, maar maak hem niet kapot en respecteer het milieu. Geniet van de sport en praat erover met je buurman of vrienden.  

Fijne zondag. 

Henk. 

Natte, voedselarme milieus drogen uit...    WEEK 27 

Natte, voedselarme milieus drogen uit...    WEEK 27

Hoezeer ook de vakantiegangers genieten van het warme en hete weer, zwembaden, strand en plassen zijn overbevolkt en de natuur krijgt flinke klappen.

Natuurlijk, dat hoort bij de natuur, zij hersteld zich wel weer hoor ik dan zeggen, maar men heeft meestal geen notie van de bijzonder kwestbare flora in ons land die voorkomt in voedselarme en natte gebieden op kalkrijke veengrond met name. 

Waar moet je dan aan denken? Aan de Klokjesgentiaan die nu nog bloeit, de Kleine en Ronde zonnedauw, de verschillende veenmossoorten die een bodem vormen voor genoemde planten.

Maar ook het eenarig wollegras ook wel armeluiskapok genoemd  omdat men vroeger het zachte pluis gebruikte om kussens te vullen. Verder treffen we witte snavelbies. Langs de randen Zwarte zegge en de fraaie Bevertjes en het zeer fragiele wintergroen. Al uitgebloeide Moeraswespenorchissen staan er met duizenden.  Kortom, een flinke verzameling zeldzame planten die door de droogte nu volledig zijn verdwenen en het gebied een troosteloze aanblik biedt aan de floraliefhebber. 

Toch is er wel weer hoop, omdat in de bodem veel zaad zit en zodra er weer water staat, het gebied weer zompig is, komen die soorten wel weer tevoorschijn. soms zelfs met een explosie aan heel veel soorten. Deze oligotrofe milieus zoals men die noemt zijn er wel steeds minder in ons land en zeker in onze eigen regio in Zeeuws-Vlaanderen. Denk hierbij aan de Braakman en krekenzones in de omgeving van Zandberg en enkele natte milieus in en om het Zwin.  

We hebben hier afgelopen nacht weer veel regen gehad en dus is de natuur een klein beetje opgefrist in Oost ZVL. Al gauw zal de natuur regenereren en zie je weer herstel ontstaan. Kwestbaar zijn en blijven deze gebiedjes wel, dus je kunt er ook zomaar niet in en dat is goed. Maak gebruik van natuurexcursies die zorgen dat je er wel kunt komen.  


Een fijne zondag,


Henk.

Stuur e-mail mail_outline Theetuinen in Zeeuws-Vlaanderen.    Week 26 

Theetuinen in Zeeuws-Vlaanderen.    Week 26

Het is volop zomer en vakantie, zelfs een nieuwe hittegolf kondigt zich aan komende week. Mensen zijn op pad, heel veel fietsers in dit land reizen van stek naar stek en leggen best grote afstanden af, soms wel meer dan 100 km op een dag!! 

De laatste jaren hebben zich langs heeren wegen in het oost zeeuws vlaamse deel een aantal zogenaamde theetuinen gevestigd. Voor de fietsers en wandelaars een welkome rustplaats om er een kop thee of iets anders te drinken, al dan niet met vers appelgebak met slagroom! Je kunt er ook wat eten en meestal liggen de theetuinen middenin de natuur op een mooie locatie in een oud gebouw of boerderij. Enkele in het oogspringende theetuinen kan ik u aanbevelen

Zo is er de Theetuin Koewacht aan de Klapstraat. Is pas open en daar werkt men met mensen die een handicap hebben, Theetuin De Mol in Zuiddorpe, prachtig gelegen aan de Zuiddorpseweg en heel gezellig. Theetuin de Morellenput in Nieuwvliet aan de Sint Bavodijk 56A is prachtig, uniek om zijn rabarbertaart. Theetuin Ondersteboven ( zie foto) gelegen aan de Westdijk 1 in Ossenisse is uniek! Het is een oude boerderij waar de eigenaren Annie en Arnold ook een B&B uitbaten. Je zit tussen de kippen en de velden en kunt genieten van de heerlijkste zelf gebakken taarten van Annie met thee of koffie. Je kunt er bloemen plukken en een wandeling maken door de akkers en langs de kreekput. 

Veel fietsers slaan hier dus even af om te rusten en te genieten van de gastvrijheid die geboden wordt. En zo is Zeeuws-Vlaanderen een oase van prachtige landschappen, kreken en niet te vergeten de zeedijk langs de Westerschelde. O zomer zou ik zeggen, laat die auto staan en stap op de fiets, maak een toer en meer aan bij een van de theetuinen in de streek waar u fietst. Veel plezier en fietsgenot. 

Henk


Plankenkoorts               Week 25 

Plankenkoorts               Week 25

Afgelopen vrijdagavond 14 juni vond in Dordrecht in Schouwburg Kunstmin het jaarlijkse theater&kunstfestival plaats. Vanuit de organisatie Leger des Heils had men mij gevraagd om deel te nemen en een aantal natuurfoto's met gedichten aan het publiek te vertonen en voor te dragen.

De zaal was uitverkocht en er zaten zo'n 700 mensen klaar om te gaan luisteren en kijken naar een keur van talenten die hun act gingen vertonen. De organisatie was perfect, zoveel enthousiaste medewerkers en presentatoren zorgden voor een geweldige ambiance en sfeer.     

In de coulissen stond men zenuwachtig en ongeduldig te trappelen om groen licht te krijgen en dat immense podium op te mogen vluchten. Presentatrice Mariska van Kolk had voor iedereen aandacht, soms heel gevoelig, dan weer schertsend en humoristisch of aangrijpend. 

Ik keek naar de planken op het podium, het licht boven de mensen wat niemand zag in de zaal, maar er schenen wel duizend kleine zonnen die ieder hoekje en artiest belichtten. Mijn bewondering ging vooral uit naar de prachtige zaal met rode stoelen en dan die fraaie lambriseringen en kroonluchters. Tussen de coulissen door kon ik naar de artiesten luisteren en kijken en die waren allemaal met groepen of met meer mensen. 

Ik moest bijna op, kreeg een microfoon in de handen gedrukt en zag die zee van planken voor mij, de spotlights en hoorde de zaal zoemen. De adrenaline vloog omhoog en terwijl men was begonnen mijn foto's aan het publiek te tonen liep ik het podium op. Ik was te vroeg, hilariteit alom, maar het gaf niets. De drie gedichten werden warm ontvangen en de jury was vol lof over de wijze waarop ik tekst en foto's met elkaar vermengde in mijn poëzie. 

Mariska vroeg mij hoe lang ik al schreef en hoeveel gedichten, bundels etc. Ik zou nog wel een uur daar hebben kunnen staan, de plankenkoorts was weg, had plaats gemaakt voor een stevige bodem onder mij, mooi hout en een onvergetelijke zaal met fijn publiek die mij in de pauze honderuit hebben gevraagd over de fraaie fotografie en gedichten.

Moe, heel moe, maar voldaan reden we huiswaarts, het klinkt nog na met heel veel dank aan iedereen, de mooie rozen en vooral de waardering die iedereen kreeg. #Je was inderdaad niet meer alleen!!   


Fijn zondag allemaal,


Henk.


Stuur e-mail mail_outline De Grote Gele en Paarse Morgenster               Week 24 

De Grote Gele en Paarse Morgenster               Week 24

In Zeeuws-Vlaanderen bloeit momenteel de Grote Gele morgenster op de dijklichamen en in de bermen. Nou ja, bloeien doen ze zeker, alleen heeft deze fraaie plant een soort klok in zich of een wekker mag je het ook noemen. De wetenschappelijke naam Tragopogon pratensis betekend  

Grieks tragos= bok en pogon= baard. De plant wordt dus ook wel Boksbaard genoemd in de volksmond. Dat is afgeleid uit het feit als de bloei is afgelopen het vruchtpluis als een kuif uit de omwindselbladen steekt. Nog meer bijzonder zijn de bloeitijden op de dag van deze plant.

Meestal opent de plant zijn bloei in de ochtend zo rond 0.8.00 uur en sluit de bloem weer half in de middag. Afhankelijk van het zonlicht en de standplaats kan dit wel wat verschillen. De bloeitijd ligt zo tussen Mei en Juli. Vandaar de naam Morgenster.

De Paarse morgenster ( Tragopogon porrifolius ) kent o.a een aantal bijzonder bijnamen zoas keukenmeidenverdriet, armeluisasperge, oesterplant en boksbaard. Deze soort is zeldzaam geworden en komt nog wel op enkele plaatsen in Oost Zeeuws-Vlaanderen voor. De bijnaam haverwortel dankt de plant aan het feit dat hij oorspronkelijk veel werd gegeten. Hij komt uit het Middellandse Zeegebied.  

De plant heeft wortels die een zoetig melksap bevatten en een smaak hebben die aan oesters doet denken en zeer voedzaam is. Er zijn verschillende recepten te vinden op internet, echter je zult de plant zelf moeten kweken als je het zaad al kunt krijgen, want in de wilde natuur vind je hem nauwelijks meer en moet je hem ook niet uitsteken!

Twee prachtige bermplanten of dijkplanten zou ik willen zeggen en zeer de moeite waard om ze te fotograferen. Ze worden beiden ook best hoog tot wel 80 cm en zijn sierlijk van vorm. Ik vond de plant gewoon langs de weg en bij de zeedijk langs de Westerschelde. Let er maar eens op en denk aan de bloeitijden op de dag hè!

Jammer is wel dat er veel worden gemaaid op dit moment en dus nauwelijks tot bloei kunnen komen! Ik zou dan ook willen zeggen dat hij vreij zeldzaam is en de Paarse zeer zeldzaam! Succes met het zoeken als je op pad gaat en mooie Pinksterdagen toegewenst.

De foto van de Paarse morgenster vind je in de rubriek flora!

Henk.

Stuur e-mail mail_outline Gele mosterd..  Week 7 

Gele mosterd..  Week 7

Afgelopen week fietste ik van Vogelwaarde naar Kloosterzande en zo naar de Westerschelde toe. Onderweg een rijke berm aan weerszijden van het fietspad. Ter hoogte van Hengstdijk stonden een paar fietsers met belangstelling te kijken naar de gele kleurenpracht van Gele mosterd. Ik hoorde ze spreken over het Koolzaad en stopte. 

Koolzaad groeit in het voorjaar zei ik en dit is Gele mosterd, een gewas wat als groenbemester door de boeren wordt gebruikt. Het andere onkruid krijgt dan veel minder kans en het gewas is na een paar dagen vorst heel goed om te ploegen. Wel genieten zeiden ze van dit mooie landschap en overal zie je deze gele akkers glunderen in de zon.

Weer terug op de fiets zag ik links en rechts allemaal bloeiende planten, dat bij bijna half oktober en een temperatuur van 25 graden! Groot kaasjeskruid, Dille, Grasklokje, Duizendblad, Rode klaver, Grote pimpernel, Herderstasje en nog veel meer. Intussen vlogen er heel veel kleine vinkachtigen in groepjes hoog over mij. Volop trek dus zo vlakbij de Westerschelde. 

Bij Perkpolder aangekomen bezocht ik de nieuw aangelegde inlaag of kom die ervoor moet zorgen als er ooit een vloedgolf zou komen het water daar in kan stromen. Op de basaltglooïng een geel tapijt van Bezemkruiskruid. Het was laag water en op de slikken fourageerden veel Kokmeeuwen, Wulpen en Watersnippen. Ook de Smienten lieten zich horen met hun fluittoontje, heel mooi! 

Bijzonder was de waarneming van de Tapuiten die fourageerden op de dijk, steeds met zijn tweetjes, maar wel op diverse plaatsen tussen het Bezemkruiskruid. Toch heerlijk als je samen zo kunt genieten, zou ik ook wel willen, maar dan tussen de Gele mosterd ...


Henk   


Stuur e-mail mail_outline IJsbloemen op het raam..           Week 23 

IJsbloemen op het raam..           Week 23


het vroor keihard in die winter, 1957 

moeder had een warme kruik achterin

mijn bed gestopt, gewikkeld in molton

anders zou ik mijn voetjes verbranden


de rest van het bed stond stijf van de

kou, buiten raasde een sneeuwstorm

- het glas veranderde in het maanlicht -

omdat ik toch niet kon slapen van de kou


ademde ik tegen mijn raam en toverde

ijsbloemen tevoorschijn, waaiers van

kristallen, kelken van rozen, takken die

verhaaltjes vertelden en tikten op het


raam, ik stond op mijn tenen, bloemen

blies ik, de mooiste, tot de deur openging

moeder hurkte naast mij neer en keek, ik

voelde haar warme hand op mijn rug, ze


zei - ' mooi hè jongen ', wat een juweeltjes

vertelde toen het verhaaltje van de ijsfee

tot ik prikkelende ogen kreeg, droomde..

met mijn voetjes tegen de warme kruik


ze kneep nog in mijn tenen toen ze wegging


Een ouder gedicht wat ik schreef als herinneringen aan die tijd dat ik nog met moeder samen was. Juist nu kijk ik zelf terug op die tijd die zoveel warmte met zich meebracht, maar ook koude, strenge koude. 

Het wordt aangewakkerd doordat mijn lichaam niet meer zo wilt zoals ik zelf zou willen. Er wonen ongenode gasten in mijn lichaam, die alle enthousiasme, kracht en energie uit dit atletische lichaam zuigen. Ik kwam vorige week een oude kennis tegen en die schrok en zei, en dat voor een atleet en natuurmens. Om ons heen vlogen de Kluten en Grutto's, zat de Rietzanger zich druk te maken in een rietkraag. In mijn raam staan nu Wilde wederikken uit de tuin en het licht is diffuus, kleurrijk en zoals altijd hoopvol, dat ben ik ook!


Fijne zomerzondag vandaag, de temperaturen kunnen tot boven de dertig  graden oplopen! 

   

Henk.

Stuur e-mail mail_outline De bonte bermen in Oost Zeeuws-Vlaanderen                Week 20 

De bonte bermen in Oost Zeeuws-Vlaanderen                Week 20 Nog steeds kan ik vanwege mijn fysieke conditie niet volop de vrije natuur ingaan, maar vrienden om mij heen nemen mij mee het veld in, we rijden door de natuur en het prachtige landschap wat ik hen weer laat zien.

De bermen zijn een grote bloemenzee geworden de afgelopen weken. Je komt vele soorten tegen op de kleidijken, de bermen en taluds van sloten en kreken. Omdat er veel kalk en veen in de bodem zit vanwege de oude zeearmen en het verlanden en inpolderen van land is de variatie aan soorten ook groot. Zo is de Putting bij Hengstdijk de moeite waard en de Vlaamse kreek en Zestig voet.

De Grote gele morgenster en zelfs de Paarse morgenster staan te bloeien samen met de vele Grote ratelaars, de Pastinaak en de Smalle weegbree, Rode klaver en niet te vergeten de bele soorten grassen die nu bloeien.

Grote of beemd - vossestaart, Reukgras, Zilverhaver, Kropaar, Witbol, Zachte dravik en Frans raaigras om maar enkelen te noemen. En de schralere dijklichamen langs de polderweggetjes worden bevolkt door de Bijenorchis die zich steeds meer laat zien in ons areaal, maar ook de Agrimonie, het Oranje havikskruid en de Margriet. Ik was bij Walsoorden vlakbij de opslagsilo's aan de haven en daar stond een graslandje vol met Vogelmelk, prachtig! Fietsers stopten en vroegen waat het voor planten het waren, hadden er nog nooit van gehoord!

Ook de klokjes zijn er al, erg vroeg zelfs. Tussen Zandberg en Hulst staat het Rapunzelklokje samen met Muurpeper en het Driekleurig viooltje volop te bloeien. Ik hou mijn hart vast, want het maaibeheer basrt weer los en dan worden de bermen rücksichloos geklepeld of gemaaid en alles is weg! Wij maken het veel mee dat zoveel bijzonder bermen niet worden beschermd tegen wat wij noemen onzinbeheer. De smalle polderwegen en dijken die to op de weg lopen zijn geen gevaar voor het verkeer, dat is ouderwets.

Wat zou het geweldig zijn als Gemeente, Waterschap, Rijkswaterstaat, Natuurorganisaties en kenners de handen ineen slaan en een maaikalender maken, kwetsbare bermen markeren voor de maaiers met infobordjes etc. Geef soorten door aan Floron of plaats uw waarneming met foto's op Waarneming.nl

Zo meteen staat de Grote pimpernel weer in bloei en het Groot kaasjeskruid naast Schermhavikskruid om de vele grassen maar niet te vergeten zoals de Grote vossenstaart, Witbol, Reukgras, Zachte dravik en Zilverhaver, maar ook het Frans raaigras en Kropaar. Wist u dat er circa 450 verschillende soorten kunnen optreden in onze bermen en op dijklichamen? Daarnaast zijn de vlinders en andere insecten belangrijke bezoekers van de bermen, want zij bestuiven de bloemen.

Koop een eenvoudige flora met goede foto's en een loupje 10x, neem het mee op fiets- of wandeltochten en u zult zien hoe rijk onze flora is en je er volop van kunt genieten. Maak er een mooie zondag en nieuwe week van, kijk om je heen en geniet..

Komende weken zullen veel wilde orchideeën in bloei staan in onze regio, minstens 12 soorten! Kijk op mijn site bij de foto's van flora en mail mij gerust met vragen over waarnemingen en of soorten.

Groet, Henk.

Strohalm     Week 19 

Strohalm     Week 19


Mei blijft mij immer beroeren 

zo mooi de maand in groei schiet

licht vooral dieper doordringt

stille momenten zijn monumenten


Het riet is nog niet groen, ruist

en schuurt, knakt zich in ouderdom

geen hand heeft zoveel lijnen

samengeperst zijn scheuten hoorbaar


Mei is de merel in geel en in zwart

ieder raam kent zijn regenlied en

de geur van jasmijn, de oude doden

zijn er nog, wij houden hen vast


Hoor de neuriënde vrouw op het graf

zij kerft haar tranen in het zand

mei heeft iets van eenzame bossen

van wat we verloren, van rietkragen


Mei geeft steun aan de oude handen

die herdenken, vasthouden en omringen

zoveel vogels broeden, vliegen uit en 

zullen het hoogste lied blijven zingen .. 



Mooie bevrijdingsdag allemaal.

Henk


Stuur e-mail mail_outline Een kanariepiet op het balkon..           Week 18 

Een kanariepiet op het balkon..           Week 18

Heb je ze gezien gisterenmiddag tijdens de wandeling van de koninklijke familie door Amersfoort? 

Handen schudden, pronken met hoedjes en selfies maken met de meute, kinderen die trots met een van de prinsessen op de foto gaan. Er liepen wel heel veel beveiligers rond de familie, soms tot ergernis, want de beelden met strakke pakken en daaronder een wapen of pepperspray verstoren de uitbundigheid van de Koning en Koningin op deze Koningsdag.

De Koning loopt op zijn onderdanen af met open armen, zou ze wel allemaal willen knuffelen, dus is zijn open houding al genoeg voor de meeste mensen en kinderen. Kinderen die al dagen lang thuis na school een werkstuk hebben gemaakt om het aan een van de Koningslieden cadeau te geven. Maar ze lopen door, zien niet alles en als een trouwe royaltyfan zijn meter drop weer wilt geven lukt dat ook niet, maar Prinses Amalia lost het op en neemt de meter drop aan van de man, die de Koing te rijk is. 

Op een klein balkonnetje middenin de stad staat een vrouw te oreren in tonen die nauwelijk te verstaan zijn en zo'n hoge frequentie en volume ten toon spreiden dat ik even koffie ga zetten, want het gaat door merg en been. Ze hadden beter een gele kanarie in een gouden kooitje op een kruk daar neer kunnen zetten en laten zingen, dan waren er ongetwijfeld veel meer toeschouwers blijven kijken en luisteren.De Prinsessen vermaken zich best en doen mee met enkele spelletjes, springen over een droge sloot en Papa en Mama pakken ze af en toe vast om te genieten van alle belangstelling. 

Al;s je goed oplette kon je uit de drie Prinsessen wel de verschillen in kleding, haardracht en gezichtsduitdrukkingen opmaken wie de mooiste en de meest charmante met een uitstraling had. Ik noem ze niet, want dat is voor eenieder verschillend en bovendienn ook niet zo relevant nu.

De toch loopt langzaam ten einde, door een menselijke dierentuin waar de familie huiden mag voelen, een jongen als Raaf al een dik uur zijn vleugels uitslaat en je aan zijn gezicht ziet dat hij best zin heeft in een flesje cola. Op het grote plein en het podium nemen de notabelen afscheid van de Koninklijke familie, klinkt het Wilhelmus en zo waar op de achtergrond nog enkele vervlogen tonen van de kanarie op het het balkonnetje!



Prettige zondag en tot volgende week.


Henk.    

 


Stuur e-mail mail_outline Paasvuur   Week 17 

Paasvuur   Week 17

Jaren achtereen werden er traditioneel in vooral het oosten van ons land op deze dagen de paasvuren aangestoken en kwamen vele mensen uit de buurten bijeen om de rondvliegende vonken te volgen totdat ze waren uitgedoofd.

Zoals met vele gebruiken het geval is en er een zogenaamd kerstvuur werd ontstoken op het strand bij Den Haag ging het hier fout omdat de vonken vat kregen op enkele substraten en zorgden voor een nog groter vuur waarbij veel schade werd opgelopen. Je kunt erop wachten dat er de dag daarna door weer een nieuwe aktiegroep alle vuren moesten worden verboden.

Zo werden de burgemeesters aangestoken in het oosten van het land en werd de ene na de andere brandstapel verboden, einde traditie!

Mensen zitten nu tijdens hun paasontbijt zonder de praatjes die bij de vuren werden verspreid, zijn min of meer aangeslagen, maar berusten in de overhaaste besluiten van hun autoriteiten. De aktiegroep is stil gevallen en we wachten op een volgende gebeurtenis die heel Nederland ongetwijfeld te wachten staat en er weer een traditie zal verdwijnen. 

Waar een klein landje groot in kan zijn, pas dus op als je iets van plan bent te organiseren wat al jaren achtereen bestaat. Voor je het weet staat er een aktiegroep op en is alles weer in rep en roer...


Fijne Paasdagen en geniet buiten van alle moois om u heen!


Henk.    


Tied maakt graas     Week 16 

Tied maakt graas     Week 16


tied maakt graas 

en zon maakt heuj

in alle seizoenen

zei ze aan de tafel


waar de zondag begint

gezellig bij elkaar

de uren kapot gaan

aan turen en mimiek


zesentachtig is ze

alle wandelingen van

haar leven beschreven

velen al weggevallen


de jakkerende meute

trekt aan haar voorbij

geen aandacht, geen tijd

voor een versleten lijf


eten geurt naar zondag

aspergesoep en biefstuk

te groot, teveel, maar

zij doet mee, volgt nog


tot het bezoek, blinkend

en ruikend naar de parfum

aan de tafels schuift

thee met een koekje, stil


wachtend op het volgend uur

waarin je wel tien boeken

zou kunnen lezen, merels

door het glas heen zingen


tied maakt graas

en zon maakt heuj

mijn regels worden langer en langer

het bezoek korter en korter


Stuur e-mail mail_outline Blauwe vingers en zorg.. Week 9 

Blauwe vingers en zorg.. Week 9 Na een maandenlange periode van stilte hier begin ik weer met de columns te schrijven. Op de eerste plaats aan jullie, mijn lezers en fotoliefhebbers, heel veel dank voor alle reacties, bloemen en kaarten, echt geweldig!

Nu de lente zich volop aandient en in de voortuin krokussen, narcissen, winterakonieten en sneeuwklokjes volop bloeien krijg ik de kriebels en wil erop uit met mijn camera. Maar dat gaat nog niet helaas. Voorlopig moet ik mij redden met de wandelstok en de rollator.

Toch blik ik even terug in deze eerste column op mijn verblijf in het academisch ziekenhuis te Gent. Meer dan 2 maanden heb ik daar gelegen en 3 operaties moeten ondergaan met de nodige onderzoeken en soms heel vervelende. Het team chirurgen heeft veel werk aan mij gehad en wat een betrokkenheid legden zij aan de dag, geweldig!

Maar ook het verplegend personeel, die jonge meiden en die oude humeurige tantes zeg ik maar die je soms commandeerden. Mijn buurman links van mij heeft zich dikwijls krom gelachen hoe ik die dames van repliek diende, dan kwam hij bijna niet meer bij. En er was natuur vlakbij, mijn kijker stond op het nachtkastje en ik hield bij wat ik zag in mijn logboek. Keek uit op de campus en de bossen in een villawijk. De Slechtvalk jaagde er op de duiven, er vlogen veel groepen ganzen voorbij, de Buizerden cirkelden hoog boven de velden en zelfs Raven bezochten de daken waar veel mos op ligt en voedsel te vinden was. Totaal 21 soorten vanuit je ziekbed waargenomen, toch niet slecht hè?

De verpleegsters waren zeer betrokken en vakkundig. Het aanleggen van infuses, bloedafnames en metingen gingen perfect. Er is gewoon ook veel gelachen want humor hield mij op de been en mijn buurman lag soms krom in zijn bed van het lachen als ik zo'n oude sjagrijnige tante van repliek had gediend, man man zei hij dan en wat heb ik een plezier met U.

Nou, plezier was maar deels hoor, alle onderzoeken waar ik echt bang voor was aan mijn hart en nieren waren niet prettig. De vele prikken en spuiten, een centraal infuus waar wel 4 of 5 zakken met vloeibare medicijnen aanhingen.

En alles wat ze gebruikten of deden met hun handen was in het blauw. Voor de hygiene en er werd wat aan dagelijks plastic afgevoerd, het milieu in of waar dan ook!

En nu het voorjaar alle ramen opent, mensen je vriendelijk toelachen als ik met mijn rollator een rondje wandel, merk ik hoe belangrijk je gezondheid is. Ik ben er nog lang niet, revalideer en heb de nodige hulp, maar het komt wel weer, hoop doet leven. De voortuin kleurt, het voorjaar basrt uit zijn voegen. Volgende week een thema wat meer bij mijn passie past, de natuur en oh ja, ik zou bijna vergeten dat ik al die tijd in het ziekenhuis dagelijks contact had via de mail, app of soms telefonisch met een totaal onbekende vrouw voor mij uit het hoge noorden. Zij leerde mij dat een Kievit ' Ljeppen ' heet en verder had ze groene vingers, sliep in de natuur en was toen ik eenmaal weer thuis was ook weer plosteling verdwenen, zo bijzonder ook.


Fijne mooie lantedag allemaal en trek erop uit als je kunt en tot volgende week weer.


Henk.

Stuur e-mail mail_outline Huisraad en voorjaarswoede..   Week 15 

Huisraad en voorjaarswoede..   Week 15

Wat staat er allemaal op uw zolder thuis of hoe vol staat uw garage met spullen dat de auto er niet meer in kan en maar buiten blijft staan op de straat waar al bijna geen plaats meer is om te parkeren? Om nog niet te spreken van het aantal schoenen en kleren in uw garderobe die soms maar 1 keer zijn gedragen! Kijk eens om je heen thuis wat je niet meer gebruikt en wat mensen die niks hebben graag zouden willen hebben. Sterker nog, ze hebben het nodig, want hun kinderen lopen op kapotte schoentjes naar school en jurkjes die veel te groot zijn of de naad hangt eruit.

En u bent bij de Bijenkorf en koopt weer een dure jas voor de zomer, natuurlijk van Gucci, Armani of Trussardi. Thuis gekomen volgt een draai door de slaapkamer voor de spiegel en in de kledingkast schuift alles weer dichter op elkaar. En zo gaat het met alles, wij hebben overvloed aan luxe en plotseling slaat de de zogenaamde voorjaarsopruiming toe.

Plastic zakken worden gevuld met ongebruikte lingeriesetjes, de labels er nog aan en broeken die net te wijd zijn omdat u bent afgevallen. Daarbij de vele panty's en sjaaltjes, kortom uw investering van afgelopen jaar gaat naar het grof vuil toe of de stort! Ook wordt er veel in de natuur gestort, in sloten vind ik wasmachines en matrassen, vuilniszakken en drugsafval. Zelfs tenten staan verborgenj in de bossen met een hoop troep erbij en zo achtergelaten! 

2e handswinkeltjes draaien steeds beter, maar nog weinigen weten ze te vinden, dat is jammer. Ook in de winkels van het Leger des Heils kun je heel goed dat alles kwijt, mits fatsoenlijk behandeld en geen vieze of vuile onderbroeken! 

De moraal van mijn verhaal is; doe iets aan de overvloed, Nemand op straat roept u aan en zegt hé Madam die jas is uit de tijd of wat zie je eruit! Dus draag maar door en anders naar de goede adressen die ze wel bij de mensen krijgen die er nog veel plezier aan beleven en apentrots zijn als ze een spijkerbroek van een duur merk kunnen dragen..


Fijne zondag,


Henk. 

   

 


Stuur e-mail mail_outline Zomertijd  Week 14 

Zomertijd  Week 14

Zomertijd


Oh gij rood gekleurde bol

je gloed komt dwars door

een dikke mistbank heen

het uur is opgeschoven..


Bloemen schrikken, nu al?

zelfs Pinksterblommen

Klein hoefblad en Vogelmuur

wijzigen snel hun bloeitijden


Aardhommels nog slaapdronken

brommen een verward rondje

De rode bol word oranje en geel

warmt de dag van een nieuwe zomer  


Ben je al wakker of is deze zondag nog winters en lig je nog lekker tegen elkaar aan te luisteren naar vroege vogels? De Bosuilen hebben al jongen en ze wachten al een hele tijd op hun moeder met een dikke vette muis. Maar moeder Bosuil heeft moeite in het natte gras om daar de slapende bosmuizen wakker te krijgen, ze krast en roept, dat schrikt op.

Dit uur, dit onnozele uur, verschiet de hele natuur, het zal even wennen zijn om op te warmen, uit te sluipen en holletjes te verlaten. Eindelijk valt de eerste muis ten prooi aan de uil, haar jongen roepen het hele bos bij elkaar, dat wordt ruzie maken!  

De zon schtijnt weer, zijn wijzers staan inderdaad een uur vooruit, zou hij dan ook langer hebben geslapen? Hoe dan ook, wij mensen kunnen de lange zomeravonden weer tegemoet zien, terwijl de Heggenmussen volop vreemd gaan in de tuinen en het Winterkoninkje zijn wollen nestje bouwt achter de regenpijp.

Fijne laatste maartdag, morgen is het 1 april en maandag!



Henk.

Maaien en Klepelen  Week 13 

Maaien en Klepelen  Week 13

Nu het voorjaar met rasse schreden nadert en de flora zeker 2-3 weken eerder is dan vorig jaar, gaan soorten zoals wilde orchideeën ook eerder bloeien en is de agenda in veel natuurgidsen niet meer actueel! Liefhebbers die erop uit trekken met die informatie kunnen weleens bedrogen uitkomen, omdat planten bijna zijn uitgebloeid en dat is jammer! 

In het westen van Zeeuws-Vlaanderen kom ik al vanaf de jaren 70 samen met andere orchideeënkenners en liefhebbers kijken naar o.a de Bokkenorchis ( Hymmantoglossum hircinum) die er toen in aantallen van maximaal 12- 20 exemplaren voorkwam op een dijk middenin een polder. In diezelfde regio troffen wij toen zeer zeldzame soorten hybriden aan van de Rietorchis wat tot enige verbazing leidde! 

In 1987 trof ik samen met Karel Kreutz in een sloot langs de provinciale weg ter hoogte van Ijzendijke een hybridesoort van de Bijenorchis ( Ophrys apifera ssp. trollii ) aan. De Bijenorchis stond er gewoon langs de weg in de berm en aan de zuidkant van de sloten. In het boek van Karel Kreutz uit 1987 over de Nederlandse wilde orchideeën is dit ook beschreven. Er werd sporadisch gemaaid, voornamelijk de bermlaag langs de weg, maar de sloot was der mate schraal dat maaien overbodig was.

Daarna in de jaren die erop volgden werd er steeds meer gemaaid en werden de schuine kanten van de dijken tot op meer dan 2 meter hoogte gemaaid!! En altijd in de periode dat de planten in volle bloei stonden. Overleg met het Waterschap en Provincie leidde tot niets, men zou erop letten, maar er gebeurde niets, het werd alleen maar erger!

Afgelopen jaar 2018, dus een flink stuk later worden dijken en bermen gemaaid en geklepeld en kosten gespaard omdat men de geklepelde planten laat liggen waardoor de onderlaag stikt en de bodem dusdanig verrijkt ( eutrofiëring) dat orchideeën verdwijnen of verminkt nog een keer proberen te bloeien. Ook de Bokkenorchis is de klos geweest afgelopen jaren en natuurvereniging het Duumpje is vorig jaar een procedure begonnen tegen het waterschap om dit maaien en klepelen in betere banen te leiden of te stoppen/verleggen naar andere perioden als de planten hun zaad hebben gezet en zijn afgestorven.

Lees hieronder het relaas wat Omroep Zeeland publiceerde zonder enig resultaat te hebben bereikt na een gerechtelijke procedure. Zij er dan geen oplossingen te bedenken om het in betere banen te leiden? 

Ja hoor, kom met de belanghebbende partijen bij elkaar en maak een overzichtskaart van de kwetsbare plaatsen in Zeeland. Maak duidelijke borden met een opschrift dat over een zone tot hetvolgende bord niet gemaaid mag worden wegens de aanwezigheid van beschermde planten. 

Verhalen die je dan krijgt dat mensen de planten gaan uitsteken zijn fabels en komen incidenteel voor. Een goede voorlichtingscampagne en vooral openheid hierover zou hierbij kunnen helpen. De maaiers kun je voorlichten. zij weten niet beter en voeren hun taak gewoon uit. Ik sprak met verschillende maaiers in het veld en zij weten van niks, kennen de soorten niet en begrijpen onze zorgen. Doe iets in plaats van te kletsen, dan gebeurt er misschien iets en meld het maar op ons kantoor hoorde ik dan..              

We zullen zien dit jaar hoe de statistieken zich gaan verhouden tot vorige jaren. Lees het artikel hieronder en dit zal echt niet de laatste column zijn dat ik dit item aanroer. Meld nieuwe vondsten bij Floron of Waarneming.nl zodat de kaat geactualiseerd blijft.

Beschermde orchidee weggemaaid op dijk, natuurvereniging doet aangifte 

Natuurvereniging 't Duumpje wil dat er opgetreden wordt tegen Waterschap Scheldestromen. 't Duumpje vindt dat het waterschap schuldig is aan het vernielen van beschermde planten op een boomdijk bij Sint Kruis. Daar werden de afgelopen jaren tot twee keer toe tientallen bokkenorchissen weggemaaid. De orchidee staat op de Rode Lijst met beschermde dieren en planten. 't Duumpje deed daarom aangifte bij de Regionale UItvoeringsdienst.

De RUD concludeerde dat een onderaannemer schuldig was en het waterschap vrijuit gaat. De natuurvereniging neemt hier geen genoegen mee omdat het maaien onder verantwoordelijkheid van het waterschap gebeurde en heeft protest aangetekend tegen de beslissing van de RUD. Wel is er gelijk een strafzaak aangespannen tegen de onderaannemer die de orchideeën heeft weggemaaid

Het bladerrozet van de beschermde bokkenorchis. De plant bloeit vanaf het voorjaar. ( zie in de rubriek planten foto's van de Bokkenorchis).

Dat de bloemen niet één keer maar twee jaar achter elkaar werden vernield, was voor 't Duumpje reden om aangifte te doen. "Het was de druppel die de emmer deed overlopen. We zijn al jaren in discussie met het waterschap over het maaibeleid, ze hebben weinig aandacht voor biodiversiteit", zegt voorzitter Jo Timmers van 't Duumpje.

Klepelmaaien

"De schuld wordt nu neergelegd bij de onderaannemer. Maar het waterschap heeft hierin ook een verantwoordelijkheid, Ze zouden het goede voorbeeld moeten geven. En er op toe moeten zien dat het maaien goed gebeurt, zeker als het gaat om bedreigde soorten. Maar ze hebben weinig oog voor flora en fauna. We pleiten al heel lang voor een ander maaibeleid, we zijn tegen dat klepelen, waarbij het maaisel blijft liggen. Daardoor verstikken veel planten. Maar klepelen is goedkoper dan maaien en afvoeren."

Vaak wordt maaisel niet afgevoerd. Dit zorgt voor een verstikkende laag die nadelig is voor veel planten. (foto: Omroep Zeeland)

De aangifte is ook ondertekend door de Zeeuwse afdeling van FLORON, die wilde planten onderzoekt en beschermt. Woordvoerder Justus van den Berg: "Formeel is degene die het doet aansprakelijk. Maar de chauffeurs die maaien hebben vaak geen verstand van planten of lokale kennis. Ze moeten meters maken. Een veldgids meegeven is niet genoeg, het waterschap moet hier een meer sturende rol in hebben. Zeggen waar die planten staan en hoe men moet handelen."

Het waterschap wil niet reageren op de kwestie.


Foto polder bij Sint Kruis, Henk Knibbeler 2018

Stuur e-mail mail_outline Padden en Salamanders op trek.   Week 12 

Padden en Salamanders op trek.   Week 12


Zoals ieder voorjaar in deze maand spreken mensen mij aan of bellen dat er op wegen en paden zoveel padden en salamanders worden doodgereden. Als ik dan ga kijken is dat triest om te zien dat er tientallen amfibieën zijn geplet en dat op de paaltjes langs de weg de opruimers al zitten te kijken voor een lekker hapje.

Kraaien en eksters zijn wat dat betreft wel de koplopers en op zich is dat ook goed, want het is geen vrolijk gezicht als je al die dode dieren op een weg ziet liggen. Nu worden er gelukkig door natuurverenigingen en werkgroepen preventieve maatregelen genomen door langs trekroutes die bekend zijn een afscherming te plaatsen met aan de boszijde of veldzijde om de zoveel meter een emmer te plaatsen waar de amfibieën in vallen. Men zet de dieren dan verder in het gebied weer uit in de poelen.

Ravon, www.ravon.nl, de landelijke reptielenvereniging verzamelt gegevens van trekkende padden en salamanders, amfibieën en vissen. Daar kun je vondsten melden en ook meetellen als je een poel kent met veel salamanders en niet weet welke het zijn. Of de padden die in amplex ( aan elkaar gehecht mannetje en vrouwtje voor de voortplanting ) de wegen oversteken of fietspaden en worden doodgereden.

De natuur kan dus zeker wel wat hulp gebruiken en de soorten worden op deze manier beter in stand gehouden. De verkeersintensiteit neemt ook steeds meer toe, dus echt rustige landweggetjes worden ook steeds zeldzamer.

Een mooi gebied om amfibieën te spotten is te vinden onder Heikant wat van Evides is, de Wilde Landen en de bossen van Sint Jansteen. Daar liggen diverse poelen en plassen verspreid in het gebied en als het zonnetje weer wat meer wil gaan schijnen zitten de dieren graag te zonnen op een boomstam of tak in het water en salamanders liggen graag op de kantjes te zonnen.

In dat gebied komt de zeldzame Rugstreeppad voor en door het Zeeuws landschap die het gebied beheert zijn nieuwe poelen aangelegd voor deze dieren en ze gedijen er goed.

Dus ik zou zeggen, het zonneke komt weer en trek erop uit, ga eens kijken of luisteren als de avonden wat langer licht zijn en het warmer is, dan laat met name de Rugstreeppad zich goed horen.

Fijne week en de zon komt er meer aan, dus geniet!

Henk.


foto jonge rugstreeppad wilde landen 2018, hk.

Stuur e-mail mail_outline Maart roert zijn staart.. Week 11 

Maart roert zijn staart.. Week 11

Op weg van Hulst naar Kloosterzande deze week tekende zich aan de horizon een gitzwarte lucht af. Als fotograaf hou je van zwart, vooral de contrasten met licht en de kleuren van lichtgrijs tot dat diepzwarte beroeren mij altijd.

De zon deed er een schepje bovenop en maakte er een waar feest van door de bundels licht te projecteren op die aanstormende lucht en maartse bui. Bloeiende Sleedoorn op de zuidkant van de Margaretsedijk deed mij denken aan de bruidskleden van de bloeiende Krentenstruiken die nog iets later zullen verschijnen, maar veel meer op de zandgronden dan hier in de klei! Ik schreef alweer een gedicht in mijn brein, sloeg het op en niet veel later stortte de regen naar beneden. 

Nog geen 10 minuten later was het hemelsblauw met vlagen en waaiers van de oude bui er achteraan. Uitbundig gaven de Sleedoornstruiken een show weg van witte bloesems die zijn weerga niet kende.

Maart roert zijn staart en het klopt ook, hoe raak zijn die oude gezegden nog steeds en daarin merk ik nog weinig van de klimaatveranderingen. Alles is nog hetzelfde zoals het 50 jaar geleden was en de Enkhuizer almanak heeft gelijk als ik hem later thuis nog eens raadpleeg.


Witte vrouw


Er liep een vrouw langs de weg

zij had bijna wit haar, gracieus

de zwarte wolk achter haar naderend

maakte een liefde los, haar handen


zwaaide en wenkte naar boven, toen

ze omkeek toverde het licht haar gulle lach

tevoorschijn, waar had ik haar eerder gezien?

langzaam verdween haar silhouet in een schim..



Mooie zondag met maartse buien, veel liefde en wind..



Henk  

   

 


Stuur e-mail mail_outline De jaren zestig..  Week 8 

De jaren zestig..  Week 8

Ik heb even moeten nadenken waar ik mijn eerste column over zou schrijven. Je kunt wel een aantal gebeurtenissen van afgelopen week tegen het licht houden, maar ik koos toch voor een andere begin. 

De reden daarvoor is gelegen in het feit dat ik nogal wat krantenberichten lees van ecologen in de Provincie Zeeland dat de natuur het zwaar heeft en  dat er veel achteruit gaat in de natuur. Ik ga terug naar begin jaren zestig toen ik nog in Dorst woonde met mijn moeder en het gezin. Vader was een paar jaar ( in 1961 ) overleden en wij gingen als een aangeslagen gezin rondom moeder weer verder met ons leven zo goed en kwaad als dat kon. In Dorst had je toen zeer uitgebreide boscomplexen en de leemputten waar leem werd gewonnen voor de steenfabrieken in Dorst en in Rijen.  

Voor ons als jeugd was dat een waar eldorado om na schooltijd en in de vakanties te spelen en al doende de natuur te ontdekken met een paar vrienden. We waren 12 jaar en haalden ook kattenkwaad uit. Zo kaapten wij het leemtreintje dat van de leemputten naar de steenfabriek reed, bonden we jonge Houtduiven boven in de bomen vast op hun nest en als ze goed vet waren gaven wij ze aan de plaatselijke stroper en kregen dan een kwartje! Maar we vielen ook uit de bomen hoor, maakte vuurtjes met lucifers die we bij Cor op de boerderij van de schoorsteen mee gristen en schoten met pijl en boog op het reewild die we nooit raakten. Dat was achteraf het begin van onze liefde voor alles wat de natuur was en gingen we over tot het waarnemen vanuit hoge posten in de bomen.

Moeder verhuisde met het haar gezin naar Zeeuws-Vlaanderen in 1964, zomaar ineens was ik mijn vrienden kwijt, mijn habitat en alle natuur. Hengstdijk was de plek waar wij terecht kwamen, bij Opa en Oma, moeders ouders en haar familie. 

Oh, wat erg vond ik dat, dit land verdronken in de klei, kaal en zo weids, winderig vol kreken en polders waar je in kon verdwalen tussen de populieren en dijken.

Mijn grootvader nam mij mee naar de Vogelkreek waar hij een visstoep had tussen het riet en om ons heen kwetterde de Grote karekiet en vlogen Roerdomp en IJsvogel vlakbij ons weg. Hij vertelde tijdens het vissen over de vogels en planten, de Grote Putting, een weidegebied waar heel veel vogels en planten voorkwamen. Ik was mijn vrienden kwijt en schreef met ze op en neer. Dat duurde even en toen moest ik zelf verder, begon de schoonheid te ontdekken van de streek. fietste naar school in Hulst en zag onderweg allemaal andere vogels en planten. 

Met mijn vogelboekje 'wat zie ik daar' van Dr. H. van Dobben wat ik in 1961 kreeg voor mijn verjaardag schreef ik mijn waarnemingen allemaal op. Opeens ging een nieuwe wereld voor mij open. De Grote Putting werd mijn studieterrein. Ik ging de duizenden wilde ganzen tellen voor het RIVON in Zeist. Dr. Perdeck kwam speciaal naar Hengstdijk en bracht wetenschappelijke werken mee en telmodellen en zo meer. We trokken de Putting in samen en hij leerde mijn het tellen, wat een ervaring was dat.

Later volgde een complete studie naar het paar- en broedgedrag van de Kievit ( Vanellus vanellus L.) voor hen, wat ik 3 jaar heb gedaan. Intussen maakte ik ook kennis met Hendrik van de Zande uit Clinge, een politieman die in het Verdronken land land van Saeftinghe gids was en groepen mensen meenam het enorme getijdegebied in. Vele tochten mocht ik mee , soms met z'n tweetjes en we leerden elkaar heel veel dingen. Ik maakte 8mm filmpjes en ging met mijn jongere broer Jan het gebied in, want ik mocht dat na een tijdje, kende de gevaren van het getijdegebied. Maar we zagen zoveel toen, steltkluten, heel veel plevieren van allerlei soorten en prachtige flora.

Nu, in 2018, zoveel jaren verder lees ik de verhalen van die ecologen, jonge mensen nog die nooit die ervaingen hebben meegemaakt van de rijkdom die de streek in zich droeg. En toch zijn er nog heel veel waarden over, broedt de Grutto er nog volop, zijn er wel minder Kievieten, maar nog volop zangvogels en is de flora nog zeer rijk. Heel veel wilde orchideeën, paddenstoelen en is het landschap mij nog steeds lief. 

En afgelopen week met die fraaie nazomerdagen trof ik een Visarend op het Groot eiland aan, jagend en duikend naar prooi, wat een prachtig gezicht. Thuis gekomen kon ik niet anders dan die dag vastleggen in een gedicht.


Henk.          



Stuur e-mail mail_outline De geest is uit de fles.. 

Mensen mailen mij dagelijks, Henk waar blijft je column toch, heb je geen inspiratie of anderszins? Nee hoor, ik geef de schuld aan de tijd waarin wij leven, de gehaastheid de sleur van alle dag en hoe wij worden geleefd door de media iedere dag weer opnieuw! 

Zet s' ochtends de TV even aan om het nieuws te volgen en je komt terecht in een show van Goedemorgen Nederland, waar Barbiepoppen in strakke broekjes en opgedirkte smoeltjes je het nieuws van de Telegraaf komen brengen! Nou, dan weet je het wel, zoiets van wat een sensatie alweer en flink rechts natuurlijk!! 

De gasten zijn al even herkenbaar die dezelfde onzin uitkramen en nooit de gelegenheid krijgen om uit te spreken zoals in veel talkshows overigens en waar de politici over elkaar vallen met argumenten waar de gemiddelde burger niet eens wat van snapt. Doe vooral interessant, zet een grote mond op en zorg dat jij het beste voor hebt met de Nederlander!!

Zo, de geest is uit de fles. Heb je het al begrepen, want wat is er van de afgelopen week nu eigenlijk gebeurd in ons kikkerlandje. De stikstofpot van Mw. van der Wal komt je strot uit met haar dwingelandijgedoe!! Maar ze verliezen de verkiezingen en Rutte stond alweer te liegen over de uitkomst, het scheelde maar een paar tiende van procenten haha!! Ze zijn niet meer de grootste, maar hebben wel de grootste smoelen! En wat mij opviel, geen enkele journalist of politiek commentator vroeg hen het hemd van het lijf en durfde er niet hard tegen in te gaan, bang voor repercussies of hoongelach van de elite?

En dan ging de doos van pandorra open en daar stond een originele madame, het haar in de war en zo origineel als het maar zijn kon en Nederland viel voor haar!! Den Haag schudde op haar grondvesten en Kaag, weer eens in haar derde outfit, probeerde met een zoete tongval de boel te bedaren en alles met de mantel der liefde te bedekken. Niks van, allemaal kant en klare onzin en gezever. De Provinciale Staten werden nauwelijks in beeld gebracht, terwijl de BBB al lang bezig was met het voorbereiden van coalitiebesprekingen. Rutte kon zoals gewoonlijk nog niks zeggen, het kabinet moest eerst op zijn gemak de resultaten en consequenties bespreken wat enige tijd zou gaan duren. Alles duurt hier eeuwige tijd en die man is het geitenpaadje helemaal kwijt, evenals Hoekstra en de rest van het corps volgers..

En de Nederlander pikt het allemaal, schudt het hoofd maar intussen zitten duizenden landgenoten zonder geld en dik in de shit door Rutte en zijn kabinetje, retteketetje, beschamend gewoonweg. En weg moeten ze dat weten ze zelf heel goed, er moeten nieuwe verkiezingen komen en dan kunnen de Nederlanders pas schoon schip maken, we zijn toch dol op schepen!! We gaan het zien komende weken, de vlag des Vaderlands hangt weer zoals hij moet hangen, gelukkig! Maar ik ben benieuwd wie er nu ondersteboven gaan hangen in Den Haag!!


Henk Knibbeler, maart 2023.        

Stuur e-mail



* Invoer verplicht
Website by Folibee